We vertrouwen erop dat u zult genieten van dit uitgebreide maar compacte interview met Michael Hudson op Libanon’s Almayadeen TV. De onderwerpen omvatten de de-industrialisatie van Europa, de Fed die de verkeerde oorlog voert en onschuldige omstanders kwetst, de opkomst van nieuwe machtsblokken en schulden, schrijft Yves Smith.

Vragen van Almayadeen TV, Libanon door Mohammad Itmaizeh

1 – In het licht van de omstandigheden waarin Europa verkeert, in termen van hoge energieprijzen en de gevolgen voor de industriële sector, zoals de sluiting van fabrieken en de hoge productiekosten. Heeft Europa volgens u de capaciteit en de middelen om te voorkomen dat industriële investeringen “ontsnappen”? Vooral omdat de VS in het algemeen van plan zijn de industrie weer op hun grondgebied te vestigen, wat een gelegenheid kan zijn om Europese industrieën te lokken om zich daarheen te verplaatsen en te profiteren van de goedkope energieprijzen. Deze verschuiving zal verstrekkende gevolgen hebben voor de produktiecapaciteit en het concurrentievermogen van Europa, alsmede voor zijn handelsbalans. Wat gebeurt er dan met de positie van Europa in het mondiale economische systeem? Blijft het deel uitmaken van het kapitalistische centrum of wijkt het ervan af?

Michael Hudson: De formulering van uw vraag beantwoordt eigenlijk zichzelf. De Europese politieke leiders zijn niet bereid zich te verzetten tegen de eisen van de VS. Het enige wat ze kunnen doen is klagen over hun mishandeling. Dat heeft geleid tot een breuk tussen Duitse en andere Europese zakenlieden en de Europese politieke partijen.

Zie bijvoorbeeld Politico, 24 november 2022: Europe accuses US of profiting from war.

Maar zelfs bedrijven geven zich over en plannen om naar de Verenigde Staten te verhuizen en Amerikaanse bedrijven te worden. “Bedrijven plannen nieuwe investeringen in de VS of verplaatsen zelfs hun bestaande bedrijven van Europa naar Amerikaanse fabrieken. Deze week nog kondigde de chemische multinational Solvay aan dat het de VS verkiest boven Europa voor nieuwe investeringen.”

Voor een scenario van de daaruit voortvloeiende ontvolking en deïndustrialisatie van Europa, zie de massale uittocht van mensen uit Letland, estnië en Litouwen sinds 1991. Het alternatief is uitwijken naar Rusland of China, die energie – en ook wapens – produceren tegen veel lagere kosten dan de Verenigde Staten.

Het probleem is dat Europa zich niet uit de NAVO kan terugtrekken zonder de Europese Unie te ontbinden, die het militaire beleid aan de NAVO verbindt en daardoor een enorme aderlating voor de betalingsbalans veroorzaakt om dure Amerikaanse wapens en andere benodigdheden te kopen. Als de vraag is hoe lang Duitsland en Europa politieke en militaire loyaliteit aan de Verenigde Staten boven hun eigen economische welvaart en werkgelegenheid kunnen stellen, is het antwoord van de Groenen dat “schoktherapie” zal helpen Europa groener te maken.

Op het eerste gezicht klopt dat, want de zware industrie wordt stilgelegd. Maar het lijkt erop dat Europa’s brandstof van de toekomst steenkool en het kappen van zijn bossen is.

De Amerikaanse Federal Reserve voert een beleid dat tot interne en externe resultaten leidt:

2- Op binnenlands niveau: Als de bron van de inflatie het aanbod is en niet de vraag, wat is dan het doel van het verhogen van de rentevoeten, vooral omdat de Amerikaanse Federal Reserve zich ervan bewust is, zoals veel van haar functionarissen verklaren, dat haar maatregelen zullen leiden tot een economische recessie. Waarom vasthouden aan dergelijke maatregelen, ook al hebben ze de Amerikaanse economie niet behoed voor een verdere stijging van de inflatie?

Michael Hudson: De huidige prijsinflatie wijten aan werknemers die te veel verdienen is gewoon een excuus om een nieuwe klassenoorlog tegen de arbeid op te leggen. Het is duidelijk dat het loonniveau de prijzen voor olie, gas, kunstmest en graan niet heeft opgedreven. Deze prijsstijgingen zijn het gevolg van de Amerikaanse sancties. Maar de centrale bewering van de huidige neoliberale economische orthodoxie is dat alle problemen worden veroorzaakt doordat de arbeid te hebzuchtig is en zijn eigen levensstandaard boven het ideaal stelt om een rijke renteniersklasse te creëren die over hen heerst.

Het doel van kredietvermindering is om de werkgelegenheid te verminderen door een nieuwe recessie te veroorzaken, daar door de lonen terug te schroeven – en ook de arbeidsomstandigheden veel strenger te maken, vakbondsvorming te blokkeren, en te snij den in overheidsprogramma’s voor sociale uitgaven. De economie moet worden ge-Thatcheriseerd – dit alles door mee te liften op de Amerikaanse anti-Russische sancties en te beweren dat dit een crisis veroorzaakt die de ontmanteling van de openbare infrastructuur en de privatisering en financialisering ervan vereist.

3- Op het externe niveau: het verhogen van de rente heeft wereldwijd veel crises veroorzaakt. Niet alleen de “ontwikkelingslanden” of de landen van het Zuiden werden getroffen door de repercussies van de renteverhogingen, zoals hoge kosten van schulden en afname van investeringen en besparingen, maar ook in Europa (inclusief Groot-Brittannië), en het lijkt erop dat het Amerikaanse monetaire beleid zich niets aantrekt van wat er buiten het grondgebied van de Verenigde Staten gebeurt. Terwijl de Amerikaanse Federal Reserve in 2008 bijvoorbeeld gedwongen was kredietlijnen te openen om landen als Japan te redden van de ineenstorting als gevolg van de wereldwijde financiële crisis die oorspronkelijk in Amerika ontstond. Is dit hetzelfde patroon dat Amerika vandaag oplegt/zal opleggen? Of zal het doorgaan zonder rekening te houden met wat er wereldwijd zal gebeuren?

Michael Hudson: De Verenigde Staten geven inderdaad om wat er buiten de Verenigde Staten gebeurt. Dat is de essentie van imperialisme: Je zorgt ervoor dat je andere landen economisch, financieel en technologisch verovert en maakt ze afhankelijk van jezelf, zodat je monopolieprijzen kunt vragen en hun economische overschotten kunt overhevelen naar je eigen financiële en bedrijfselites.

Het doel van de unilaterale diplomatie van de VS is het vestigen van handels-, monetaire en militaire afhankelijkheid. Dat is hoe politici zich “zorgen” maken over wat buitenlandse landen doen – en waarom de VS zich zoveel bemoeien met hun politieke processen.

4- Na de Russisch-Oekraïense oorlog ontstonden kenmerken van de vorming van economische blokken tussen landen buiten het westerse blok. De blokken die zich eerder hadden gevormd, werden sterker door de nieuwe realiteit als gevolg van deze oorlog, zoals de overeenkomsten tussen Rusland en China, Rusland en India, en tussen Iran en Rusland, en Iran en China. Zelfs het gedrag van sommige van de “BRICS”-landen, die dicht bij het Westen staan, was niet vijandig tegenover Rusland . Het lijkt erop dat deze blokken gericht zijn tegen het westerse imperium onder leiding van de Verenigde Staten, betekent dit dat we getuige zijn van een nieuwe vorm van economische globalisering? En waarom is dit niet eerder gebeurd?

Michael Hudson: Amerikaanse sancties en militaire confrontaties zetten andere landen ertoe aan zich te verdedigen door alternatieven te creëren voor de Amerikaanse dollar en ook om niet langer afhankelijk te zijn van Amerikaanse leveranciers voor voedsel, energie en kritieke technologie, zodat ze kunnen vermijden dat ze worden “gesanctioneerd” om hen te dwingen zich te conformeren aan Amerikaanse dictaten.

Deze breuk vond niet eerder plaats omdat het niet dringend was. Is zijn de Amerikaanse sancties en het dreigement dat de VS/NAVO-oorlog tegen Rusland veel langer zal duren dan Oekraïne. Het is uiteindelijk een strijd tegen China, en president Biden heeft gezegd dat dit ongeveer twintig jaar zal duren. Voor de Amerikanen is de dreiging van het verlies van hun vermogen om het economisch beleid van andere naties te controleren een bedreiging voor wat zij zien als de beschaving zelf. De botsing van de beschaving gaat tussen de pogingen van de VS om een neo-rentenier, neofeodale wereldorde te creëren, en een van wederzijds gewin en welvaart.

5- In de afgelopen decennia is de wereld getuige geweest van een aanzienlijke toename van de schuld, of het nu gaat om de schuld van huishoudens of van de overheid. Zal de schuld oneindig blijven stijgen of komt het tot een wereldwijde schuldencrisis? En als dat gebeurt, wat zijn dan de gevolgen voor de vorm van het mondiale financiële systeem?

Michael Hudson: De exponentiële wiskunde van rentedragende schulden maakt schuldencrises onvermijdelijk. Dat is al duizenden jaren zo. De schulden groeien sneller dan de onderliggende “reële” economie.

Op een gegeven moment zullen ofwel de schulden moeten worden kwijtgescholden – vernietigd – ofwel zullen landen vervallen tot schuldhorigheid aan de crediteurmogendheden, net zoals binnen de crediteurlanden de economie polariseert tussen de crediteur Eén Procent en de 99 Procent met steeds meer schulden.

Ik leg deze dynamiek uit in “The Destiny of Civilization” en in “Killing the Host”.

Het wereldsysteem zal niet langer afhankelijk moeten zijn van de US dollar, en nationale bank- en kredietsystemen moeten veranderen in openbare voorzieningen. Dat is de enige manier waarop regeringen schulden kunnen afschrijven – vooral schulden aan zichzelf – zonder een politieke en zelfs gewelddadige strijd aan te wakkeren tegen hun pogingen om de economie te bevrijden van haar schuldenlast.

Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:

Telegram: t.me/dissidenteen

Meld je aan voor onze gratis dagelijkse nieuwsbrief, 10.000 gingen je al voor:

[newsletter_form button_label=”Abonneer!”]

[newsletter_field name=”email” label=”Email”]

[/newsletter_form]

https://dissident.one/2022/10/02/michael-hudson-wat-de-ondergang-van-duitsland-zal-betekenen-voor-de-euro/