De regering Merkel geeft zichzelf door middel van eenvoudige wetgeving de bevoegdheid om de grondrechten naar believen terzijde te schuiven, zonder grondwetswijziging en zonder parlementaire controle. Dit betekent dus het einde van de rechtsstaat zoals we die kennen en in feite de terugkeer naar het preparlementaire absolutisme.
Toen de Duitse Bondsdag in 1968 de noodwetten voor het geval van defensie, spanning en rampen invoerde, moest de grondwetwet voor dit doel worden gewijzigd. Voor adoptie was een tweederde meerderheid van de Bondsdag nodig. De goedkeuring werd voorafgegaan door een breed politiek debat en protesten van de buitenparlementaire oppositie. Hoe diep de politieke verschillen tussen voor- en tegenstanders van de noodwetten ook waren, niemand durfde te beweren dat de mogelijkheid om een dergelijke verregaande noodtoestand en beperking van de grondrechten op te leggen op basis van een eenvoudige wet mogelijk was zonder de gondwet te wijzigen.
Maar dit is precies wat de federale regering probeert te doen met haar nieuwe wet “Voor de bescherming van de bevolking in geval van een epidemische situatie van nationaal belang”. In de praktijk regeert de federale regering sinds het voorjaar samen met de premiers op basis van een nationale noodtoestand zonder enige grondwettelijke basis. Want de basiswet voorziet eenvoudigweg niet in een nationale noodsituatie voor een “epidemische situatie van nationaal belang” – ongeacht of de Corona-crisis daadwerkelijk zo’n situatie is of niet.
De Bondsregering zou de Bondsdag dan ook moeten voorstellen om in de grondwet een passage op te nemen die voorziet in de beperking van de grondrechten op basis van de vaststelling van een “epidemische situatie van nationaal belang”. Dit zou moeten regelen wie het recht heeft om een dergelijke situatie te bepalen en op welke basis, er zouden parlementaire controlemogelijkheden moeten worden vastgelegd en er zouden duidelijke criteria voor het begin en het einde van een dergelijke “epidemische situatie” moeten worden vastgelegd. Deze motie tot wijziging van de grondwet zou dan in het openbaar en in het parlement uitvoerig moeten worden besproken, en dan zou er een tweederde meerderheid nodig zijn.
De regering Merkel is duidelijk bang voor zo’n transparante parlementaire procedure en het brede publieke debat daarover, zoals de duivel bang is voor heilig water. Net als in de tijd van de zogenaamde vluchtelingencrisis, heeft de regering Merkel in plaats daarvan een ‘heerschappij van onrechtvaardigheid’ ingevoerd. Dit is een willekeurig regime dat niet alleen niet in staat is om de constitutionele basis van zijn handelen te specificeren, nee, het is eerder onwillig om dit te doen om naar eigen inzicht te kunnen functioneren en te regeren zonder parlementaire controle en transparante wettelijke grenzen.
In de loop van de zogenaamde “Corona-crisis” heeft de regering Merkel de grondrechten tot op zekere hoogte beperkt, of preciezer gezegd: ze heeft ze gewoon geschorst zoals geen enkele andere federale regering voordien. Zij deed dit op de dunst mogelijke rechtsgrondslag, een paragraaf van paragraaf 28 van de wet op de infectiebescherming. Het eerste lid van dit artikel bepaalt dat personen slechts onder bepaalde voorwaarden kunnen worden verplicht de plaats waar zij zich bevinden te verlaten of de openbare ruimte niet te betreden. Bovendien kunnen evenementen en bijeenkomsten van mensen worden beperkt.
In de paragraaf wordt echter alleen verwezen naar “personen”. In deze context is het duidelijk dat het hier gaat om individuele personen van wie een concreet besmettingsrisico uitgaat. Zo moet bijvoorbeeld worden voorkomen dat iemand die ebola of de pest heeft opgelopen de ziekte verspreidt. De regering Merkel heeft echter uit deze verstandige regeling voor individuele gevallen voor beperkte en duidelijk omschreven gevallen van de ernstigste ziekte afgeleid dat zij het recht heeft om de basisrechten van alle gezonde burgers op elk moment en zonder tijdslimiet in te trekken, zelfs zonder de toestemming van het Parlement.
Blijkbaar heeft zelfs de regering Merkel nu koudwatervrees en is zij tot de conclusie gekomen dat zij met zo’n magere rechtsgrondslag nauwelijks nog kan optreden, zeker nu de protesten en de rechtszaken toenemen. Daarom probeert zij nu met behulp van haar “wet op de civiele bescherming” haar noodregeling op een permanente rechtsgrondslag te stoelen, waarop zij de grondrechten voor onbepaalde tijd en verder kan beperken zonder parlementaire controle, zoals zij wil. Dit is een aanval op de grondbeginselen van de rechtsstaat, de scheiding der machten en de parlementaire controle.
In plaats van te werken op basis van de eerste paragraaf van artikel 28 van de wet op de infectiebescherming, is de federale regering van plan om in de toekomst te werken op basis van de wet “Bescherming van de bevolking in geval van een epidemie”. Met deze wet probeert zij haar acties de schijn van wettigheid te geven. Maar dit is een opzettelijke misleiding van het publiek. Want natuurlijk kan een regering zichzelf niet bij wet machtigen om te beslissen of ze zich al dan niet aan de grondwet wil houden en de grondrechten wil respecteren. Een dergelijke praktijk maakt elke constitutionele wet absurd.
De nieuwe wet van de regering Merkel lost haar ongrondwettelijke epidemieregime dus niet op, maar maakt het tot een permanente instelling voor onbepaalde tijd. De wetenschappelijke dienst van de Duitse Bondsdag bekritiseert dit duidelijk in zijn rapport: “Het wetsvoorstel voorziet niet in een tijdslimiet voor individuele maatregelen of regelgevende bevoegdheden. Ook de parlementaire controle zal definitief worden afgeschaft. In hetzelfde rapport staat: “De deelname van de Bondsdag aan de verordeningen van het Bondsministerie van Volksgezondheid is nog steeds niet voorzien”.
Dit betekent dat de federale regering met deze wet een nationale noodregeling voor onbepaalde tijd instelt, die geen grondslag heeft in de grondwet. Het geeft zichzelf door middel van eenvoudige wetgeving de bevoegdheid om de grondrechten naar believen terzijde te schuiven, zonder de grondwet te wijzigen en zonder parlementaire controle. Als deze doelstelling niet wordt tegengehouden door de Bondsdag of de rechtbanken, betekent dit dus het einde van de rechtsstaat zoals we die kennen en in feite een terugkeer naar het preparlementaire absolutisme.
De AfD zal – uiteraard – tegen de wet stemmen die volgende week in stemming wordt gebracht en zal blijven strijden voor het behoud van onze grondwettelijke orde, Beatrix von Storch.
https://dissident.one/2020/10/16/het-world-economic-forum-schetst-hoe-het-de-coronacrisis-wil-gebruiken-voor-de-great-reset/
