De medische catastrofe veroorzaakt door Covid-vaccinaties wordt steeds ongekender. Nu komt naar buiten: het bloed van gevaccineerde mensen bevat de uiterst gevaarlijke spike-eiwitten en is daardoor sterk vergiftigd, schrijft dr. Jochen Ziegler.

Voor een kritische minderheid van artsen, waaronder de groep collega’s die ons schrijven, is het sinds de zomer van 2020 duidelijk dat de zogenaamde ‘vaccins’ tegen SARS-CoV-2 feitelijk gentherapieën zijn die geen effect hebben tegen de pathogeen, maar zijn giftig. Al snel ontstond het vermoeden dat het bloed van ‘gevaccineerde’ bloeddonoren de ontvangers zou kunnen vergiftigen. Deze vraag wordt nu behandeld in een wetenschappelijk overzicht uit Japan door Ueda et al. na.

Ten eerste beschrijven de auteurs de talrijke toxische effecten van gentherapiemedicijnen op de gevaccineerden, zoals we hier al vele malen hebben uitgelegd. Ze concluderen dat “er geen twijfel meer over bestaat dat het SPIKE-eiwit dat als antigeen in de genetische vaccins wordt gebruikt, zelf giftig is.” Dit wordt tot in detail en professioneel gedocumenteerd. De belangrijkste toxische effecten van de “vaccinatie” zijn:

1. Bloedstollingsstoornissen zoals een tekort aan bloedplaatjes (trombocytopenie), diepe cerebrale veneuze trombose of longembolie, die allemaal fataal zijn of vaak met ernstige chronische schade gepaard gaan.
2. Vervorming van erytrocyten (rode bloedcellen), verontreiniging van het bloed met residuen van de vaccinproductie, evenals ontstekingen en auto-immuunziekten veroorzaakt door de lipide nanodeeltjes (BioNTech en Moderna).
3. Schade aan alle organen als gevolg van de productie van het spike-eiwit in het endotheel van de bloedvaten en de parenchymateuze (functionerende) cellen van de organen. De bekendste voorbeelden zijn myocarditis en glomuerulonefritis (vernietiging van de nier). Hieronder valt ook de schade aan de foetus die wordt veroorzaakt door het vaccineren van zwangere vrouwen, wat mogelijk heeft geleid tot de grootste daling van het geboortecijfer ooit in 2022.
4. Door vaccins geïnduceerde auto-immuunziekten. Deze zullen de komende jaren mensen ziek blijven maken die in 2021 voor het laatst zijn ‘gevaccineerd’, omdat het jaren kan duren voordat de daaruit voortvloeiende orgaanschade klinisch zichtbaar wordt. Veel organen tolereren gedeeltelijk celfalen en falen pas functioneel als de helft of meer van het parenchym is vernietigd.
5. VAEH en VAIDS, dit zijn immuundeficiënties veroorzaakt door vaccinatie en een verhoogde kans op het oplopen van COVID. Dit kan ook leiden tot een verhoogde kans op andere infectieziekten, evenals een sterk verhoogd risico op het ontwikkelen van kanker en een slechter verloop van de ziekte dan niet-gevaccineerde mensen (zogenaamde turbokanker). Een belangrijk mechanisme van deze syndromen is de overproductie van IgG4.
6. Centrale neurotoxiciteit als gevolg van directe orgaanschade aan de hersenen door piek-geïnduceerde vorming van amyloïde, wat kan leiden tot cognitieve stoornissen en zelfs dementie.
7. Schade aan het perifere zenuwstelsel met ernstige syndromen zoals Guillain-Barré (een polyneuropathie met spierzwakte) of causalgie (diffuse brandende pijn door het hele lichaam).

Er is weinig onderzoek gedaan naar het percentage vaccinontvangers dat ten minste één van de hierboven genoemde schade heeft geleden, maar het zal waarschijnlijk minstens 1 procent zijn.

Welke van deze schades kan worden overgedragen op de ontvangers van bloedproducten? Hoe lang na vaccinatie circuleren de gifstoffen in het bloed van de donor? Aangenomen kan worden dat twee weken na vaccinatie de meeste toxische moleculen (vooral nanodeeltjes en exosomen, maar ook andere moleculen, zie hieronder) verdwenen zijn. Het spike-eiwit wordt echter nog maanden na vaccinatie in het lichaam geproduceerd, zij het in kleine doses. Dit is slecht voor de gevaccineerden, omdat het eiwit zelfs in kleine doses giftig is en vooral auto-immuunziekten kan veroorzaken en in stand houden.

Helaas mochten gevaccineerde mensen al 24 of 48 uur na vaccinatie weer bloed doneren, dus er zijn zeker bloedproducten met een relevant aandeel toxische moleculen in de bloedbanken. Bovendien hebben de auteurs nog andere zorgen die zelfs van toepassing zijn als bloeddonaties lang na vaccinatie worden uitgevoerd. Ze noemen zes categorieën gifstoffen in het bloed van gevaccineerden.

De gifstoffen in het vaccinbloed

Ten eerste wordt het zeer giftige spike-eiwit aangetroffen in het bloed van de gevaccineerden, vooral als ze kort na de vaccinatie hebben gedoneerd. Ze kunnen de ontvanger schade toebrengen.

Ten tweede kunnen de bloedproducten lipide-nanodeeltjes bevatten die de ontvangers kunnen transfecteren, waardoor ze een ongewenst vaccinatie-effect krijgen, net als bij een gevaccineerde persoon. De deeltjes zelf bevorderen ontstekingen en kunnen ook een zogenaamde door adjuvans geïnduceerde auto-immuunziekte bij de transfusieontvanger veroorzaken, ongeacht de werking van het spike-eiwit.

Ten derde  kan het donorbloed trombi (bloedstolsels) bevatten die schade toebrengen aan de ontvanger, bijvoorbeeld door micro-infarcten in de hersenen.

Ten vierde kunnen donoren vanwege hun immunodeficiëntie acuut of chronisch worden geïnfecteerd met ziekteverwekkers die in het bloed zitten. Deze kunnen worden overgedragen op de ontvangers en hen ook permanent ziek maken, omdat infectie via de bloedbaan veel gevaarlijker is dan via natuurlijke routes (zoals ademen of eten).

Ten vijfde vormen zich amyloïden en amyloïde microtubulusaggregaten in de lichamen van de gevaccineerden. Dit zijn kleine eiwitklontjes die bestaan ​​uit afwijkende, door pieken geïnduceerde eiwitten, zoals die gevonden worden bij de ziekte van Alzheimer, en de overblijfselen van het cytoskelet van cellen die door vaccinatie zijn vernietigd. Deze amyloïden en aggregaten zijn giftig en kunnen orgaan- en hersenschade veroorzaken.

Ten zesde bevat het donorbloed IgG4-positieve plasmacellen (een speciaal type immuuncel), die chronische ontstekingen bij de ontvanger kunnen veroorzaken.

Terwijl de eerste drie categorieën gif in het bloed van de gevaccineerde alleen voorkomen als de gevaccineerde bloed doneert in de eerste paar dagen na vaccinatie, zijn de laatste drie effecten ook mogelijk als de vaccinatie maanden of jaren aan de donatie voorafgaat.

We kunnen niet kwantificeren hoeveel bloedproducten getroffen zijn en hoe ernstig, omdat onderzoeken ontbreken en niet zijn uitgevoerd, omdat deze medische misdaad nog niet is onderzocht. Maar aangezien minstens de helft van de bevolking op het noordelijk halfrond (aanzienlijk meer in het Westen, tot 85 procent) is vergiftigd (“gevaccineerd”) met de genotoxische middelen, kan worden aangenomen dat een relevant deel van de bloedproducten vergiftigd is. Een ruwe schatting suggereert dat minstens twee derde van de bloeddonoren in Duitsland gevaccineerd was met genotoxische geneesmiddelen. Als één van bovengenoemde toxinecategorieën in het bloed van 5 procent van de gevaccineerden wordt aangetroffen, dan is 2 tot 3 procent van de bloedproducten vergiftigd. Aangezien jaren na de vaccinatie alleen de laatste drie categorieën aanwezig kunnen zijn en de chronisch zieke vaccinontvangers, bij wie deze gifstoffen in toenemende mate aanwezig zijn, langzaam uit de groep donoren verdwijnen omdat ze te ziek worden om te doneren of te overlijden, zal dit aandeel waarschijnlijk hoger gezien de halfwaardetijd van bloedproducten (tussen 30 dagen en 2 jaar) ook afneemt.

Het aandeel vergiftigde bloedproducten is hoger dan ooit

Ontvangers van bloedproducten lopen echter een ernstig en zeer waarschijnlijk risico op schade als gevolg van de transfusie. Ook is er in het verleden sprake geweest van besmetting van bloedproducten, bijvoorbeeld met HIV, hepatitisvirussen of wellicht met prionen. Maar nooit in de geschiedenis van bloeddonatie, die rond 1900 begon toen Karl Landsteiner bloedgroepen ontdekte, is het aandeel vergiftigde bloedproducten zo hoog geweest als nu.

De auteurs van het artikel stellen een aantal maatregelen voor om bloedproducten onder controle te houden en het risico voor de ontvangers te verminderen. Maar het is de vraag of deze zullen worden gevolgd. Totdat de gifstoffen uit de bloedproducten verdwijnen door de eliminatie van vergiftigde donoren zoals hierboven beschreven, zullen we waarschijnlijk alleen maar vervolgschade voor de ontvangers moeten verwachten. Opnieuw treft het chronisch zieken, zwakke mensen die chronisch afhankelijk zijn van bloedproducten, of slachtoffers van ongevallen die acuut bloed toegediend moeten krijgen.

Maar het Paul Ehrlich Instituut maakt zich geen zorgen over het gevaar dat de vergiftigde bloedproducten van de gevaccineerde mensen met zich meebrengen, maar eerder over het vermeende gevaar dat SARS-CoV-2 wordt overgedragen via bloedtransfusie. Dit bestaat wel als je bloed krijgt van een gevaccineerd persoon die opnieuw besmet is met SARS-CoV-2 en virussen in zijn bloed heeft, maar het risico is eerder laag omdat zo’n patiënt koorts zou hebben en dus uitgesloten zou moeten worden van donatie.

In Duitsland vereist echter geen enkele openbare medische instelling het systematisch testen van bloedproducten. En de onderzoekspijplijnen van medicijnfabrikanten zitten vol met aanvullende modRNA-producten. Een rationeel denkende arts die zich inzet voor het dienen van mensen, staat voor een raadsel wanneer hij wordt geconfronteerd met de staat van de academische geneeskunde.

Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:

Telegram: t.me/dissidenteen

Meld je aan om onze gratis dagelijkse nieuwsbrief met het belangrijkste nieuws direct in je mailbox te ontvangen:

Vergeet niet de bevestigingsmail te openen om de nieuwsbrief te activeren (check je spambox als je hem niet ziet)

Er wordt vooraf gemodereerd dus het kan even duren voor je comment verschijnt.

Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over