Ondanks zijn geopolitieke onmacht en betrouwbare vazalschap, is de Amerikaanse woede over de opmerkingen van Macron leerzaam.

De Franse president Emmanuel Macron heeft de Amerikanen in de war gebracht met zijn opmerkingen waarin hij pleit voor meer Europese strategische autonomie en voor het oude continent om te voorkomen dat het verwikkeld raakt in een confrontatie tussen de VS en China over Taiwan, schrijft Finian Cunningham.

Macron maakte zijn opmerkingen toen hij terugreisde uit China, waar hij goed leek te zijn ontvangen door president Xi Jinping. De reis leverde naar verluidt verschillende lucratieve handelsovereenkomsten op voor Franse bedrijven in een tijd waarin het Élysée-paleis wordt belaagd door landelijke protesten en stakingen vanwege economische ellende.

De Amerikaanse ergernis over Macron’s overpeinzingen over Europese strategische autonomie is op minstens twee manieren onthullend.

De New York Times beschuldigde Macron snuivend van het spelen van de “gaullistische kaart”, terwijl de Wall Street Journal de Franse leider veroordeelde voor “blunderen over Taiwan”, eraan toevoegend: “Hij verzwakt de afschrikking tegen Chinese agressie en ondermijnt de Amerikaanse steun voor Europa”.

De Republikeinse senator Marco Rubio was duidelijk nijdig en eiste dat Macron “snel” duidelijk zou maken of hij voor Europa als geheel sprak of alleen voor Frankrijk. In een slechte bui zei Rubio: “Jullie [Europese leiders] handelen Oekraïne maar alleen af” omdat de VS voortaan hun aandacht zouden richten op “de bedreigingen van China”.

Je moet lachen om het misplaatste gevoel van Amerikaanse ridderlijkheid. Dit is de gebruikelijke Amerikaanse trope om te geloven dat ze Europa opnieuw redden van conflicten, zoals in de Eerste en Tweede Wereldoorlog. Uncle Sam, zoals Rubio suggereert, zal Europa overlaten aan zijn bloedige gekibbel terwijl hij verdergaat met het “omgaan” met vermeende “Chinese agressie”.

De werkelijkheid is diametraal tegenovergesteld. Europa is verwikkeld in de ergste oorlog sinds de Tweede Wereldoorlog, juist omdat zijn achteroverliggende leiders slaafs de agenda van Washington volgen om een ​​proxy-oorlog tegen Rusland te voeren en de strategische Russisch-Europese energiehandel te vernietigen. De door de VS geleide expansiedrang van de NAVO gedurende tientallen jaren – onder het mom van ‘Europa beschermen’ – heeft tot dit gevaarlijke moment geleid. De oorlog in Oekraïne wordt gedreven door de behoefte van Washington om zijn logge hegemonische ambities te ondersteunen. De confrontatie met Rusland en China is een integraal onderdeel van het imperiale spel van Washington, net als de Amerikaanse behoefte om Europa ondergeschikt te maken als een kolonie van vazallen.

Het is een gedurfde aanstellerij voor Amerikaanse politici en media om te projecteren dat ze Europa een soort nobele gunst bewijzen ten opzichte van Oekraïne en de Europese jonkvrouwen redden van de “barbaarse Russen”. Het is zo oubollig en vals, maar dankzij de hersenspoeling van de westerse media werkt de oude trope nog steeds.

De ophef over de opmerkingen van Macron toont aan hoezeer de Europese leiders onder de Amerikaanse duim (maak daar maar laars van) zitten. Dat een Europese president verkondigt dat zijn land en andere leden van de Europese Unie hun belangen voorop moeten stellen bij het nastreven van onafhankelijke betrekkingen met China en in het bijzonder het vermijden van een conflict over Taiwan is, zo zou je denken, een vrij alledaagse zaak van gezond verstand, rede en normaal voorrecht. Dat de Amerikaanse politieke klasse zo woedend heeft gereageerd, toont ironisch genoeg aan hoe abject ondergeschikt de Europeanen eigenlijk zijn. Macron spreekt zich uit in een zeldzaam moment van helderheid en de Amerikaanse reactie is keihard en smerig… want hoe durven die Europese vazallen buiten hun boekje te gaan!

Wat nog belangrijker is, de Amerikaanse woede mag dan aanmatigend en bullish zijn, het laat niettemin zien hoe broos het gevoel van onveiligheid in Washington is.

https://dissident.one/2022/10/03/nordstream-het-signaal-dat-washington-weet-dat-het-de-great-game-heeft-verloren/

Het Amerikaanse establishment voelt steeds meer dat er een chronische systeemcrisis is in de wereldmacht van de VS. De veronderstelde unipolaire Amerikaanse orde is aan het tanen en er ontstaat onvermijdelijk een multipolaire wereld. De eens zo machtige Amerikaanse dollar biedt niet langer de veiligheid die het ooit bood. China, Rusland en het Globale Zuiden dringen steeds sterker aan op een multipolaire orde die de Amerikaanse dollar en zijn unieke, willekeurige privileges overbodig zal maken. Wanneer dat volledig gebeurt, zal de Amerikaanse kapitalistische economie en haar vroegere wereldwijde dominantie instorten zoals zoveel rijken ervoor.

Dit is de reden waarom Washington zo ontsteld is over Macron’s “onbeschaamde” uitbarsting. De Amerikaanse macht berust op onderdanigheid en onderwerping aan haar dictaat. Het gemompel van vazallen over onafhankelijkheid moet meedogenloos de kop worden ingedrukt, zodat het idee niet de ronde doet en misschien zelfs wordt overgenomen.

Emmanuel Macron is echter geen Charles De Gaulle. De Gaulle toonde tijdens de eerste decennia van de Koude Oorlog echte Franse onafhankelijkheid door Frankrijk tijdelijk uit het militaire bondgenootschap van de NAVO te halen. De onafhankelijkheid van De Gaulle resulteerde in moordcomplotten die een griezelige gelijkenis vertoonden met degene die uiteindelijk John F. Kennedy vermoordde, die ook het Amerikaanse militair-industriële complex en de imperiale staat had uitgedaagd.

Bijna vier jaar geleden bestempelde Macron het NAVO-blok als “hersendood”. Zijn opmerkingen leidden toen tot een soortgelijke controverse als degene die hij nu heeft uitgelokt met betrekking tot zijn oproep tot Europese onafhankelijke betrekkingen met China.

Ondanks zijn “hersendode” minachting voor de NAVO, deed Macron absoluut niets om de Europese onafhankelijkheid uit te oefenen. Net als de andere zogenaamde EU-leiders heeft Macron op pathetische wijze het oorlogspad van Washington tegen Rusland in Oekraïne gevolgd. Macron heeft die oorlog aangewakkerd met Franse wapens in volledige gehoorzaamheid aan de geopolitieke behoeften van Washington.

Dus alle ophef over Macron’s nieuwste aspiraties over strategische autonomie is veel ophef om niets. Macron is een marionettenfiguur die graag blundert maar een bleke imitatie is van De Gaulle. Hij zal niets wezenlijks doen om de Amerikaanse hegemonische ambities te ondermijnen. Op zijn vlucht naar huis vanuit China werd hij misschien overvallen door een gevoel van (vergeefs) groots verlangen in de nasleep van de pracht van de Chinese staat.

Niettemin, ondanks zijn geopolitieke onmacht en betrouwbare vazalschap, is de Amerikaanse woede over de opmerkingen van Macron leerzaam. Dat is het echte verhaal. Het enkele vleugje afwijkende meningen is genoeg om Washington bijna in paniek te brengen, omdat het weet hoe kwetsbaar zijn imperiale macht is geworden.

Macron doet er niet toe, maar de verzengende Amerikaanse reactie is opmerkelijk.

Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:

Telegram: t.me/dissidenteen

Meld je aan voor onze gratis dagelijkse nieuwsbrief, 10.000 gingen je al voor:

[newsletter_form button_label=”Abonneer!”]

[newsletter_field name=”email” label=”Email”]

[/newsletter_form]

https://dissident.one/2023/04/10/macron-wil-dat-europa-zijn-afhankelijkheid-van-de-vs-vermindert-en-een-autonome-derde-supermacht-wordt/