De eerlijke Joe Biden gaat nu dus nog eens 1,2 miljard dollar aan de Oekraïners geven bovenop de ongeveer zestig miljard die al in de pijplijn zitten, maar wie telt dat nog, vooral omdat het Congres weigerde een inspecteur-generaal goed te keuren om te controleren wiens zakken zullen worden gespekt. Het geld zal zonder onderpand worden bijgedrukt of “geleend” en de Amerikaanse belastingbetaler zal op de een of andere manier de last moeten dragen van deze nieuwste dwaasheid die ipso facto een groot deel van de wereld in een recessie brengt. En het zal ongetwijfeld de schuld zijn van Vladimir Poetin, maar je moet je afvragen waarom niemand Joe heeft verteld dat de hele exercitie om een groot deel van de wereld in de richting van een catastrofale oorlog te duwen, een dwaze boodschap is. Maar ja, de clowns waarmee de president zich heeft omringd zijn er misschien niet zo happig op om de waarheid te spreken, zelfs als ze weten wat dat betekent, schrijft Philip Giraldi.

Ik heb het Oekraïneprobleem gevolgd sinds de Verenigde Staten en hun poedels weigerden serieus te onderhandelen met Vladimir Poetin in de echte wereld, en ik heb me afgevraagd wat er mis is met Washington. We hadden de onwetende en impulsieve Donald Trump, gesteund door een cast van personages, waaronder de mentaal onstabiele Mike Pompeo en John Bolton, gevolgd door Biden met het gebruikelijke stelletje van de Democratische Partij afgewezenen. Daarmee bedoel ik diepzinnige denkers over sociale vraagstukken die nog geen hotdogkraampje zouden kunnen runnen als dat was wat ze moesten doen om in hun levensonderhoud te voorzien. Maar ze zijn erg goed in het roepen van “vrijheid” en “democratie” wanneer hen naar hun motieven wordt gevraagd.

Uit opiniepeilingen blijkt inderdaad dat er veel onrust heerst onder Amerikanen uit de midden- en arbeidersklasse, die een terugkeer zien naar de financiële instabiliteit van het Jimmy Carter-tijdperk, destijds veroorzaakt door het olie-embargo. Welnu, er is een nieuw energie-embargo van kracht geworden als gevolg van de wens van de regering Biden om een proxy-oorlog te voeren om Rusland te “verzwakken”. Analisten voorspellen dat de kosten voor alle vormen van energie in de komende maanden zullen verdubbelen en dat de stijgende energiekosten de prijzen van andere eerste levensbehoeften, waaronder voedsel, zullen beïnvloeden. Gezien dit alles is het fundamentele probleem dat zowel de Democraten als de Republikeinen teistert, hun onvermogen om het Amerikaanse volk werkelijk uit te leggen waarom het buitenlands en nationaal veiligheidsbeleid van het land altijd aan de kook lijkt te zijn, op zoek naar vijanden en deze ook creërend wanneer ze niet bestaan, zelfs wanneer de resultaten schadelijk zijn voor de belangen van echte Amerikanen.

Dat een serieuze discussie over de vraag waarom de Verenigde Staten een leger moeten hebben dat evenveel kost als de volgende negen landen in die ranglijst samen, allang had moeten plaatsvinden en zelden aan de orde komt buiten de alternatieve media om. Het militaire budget voor 2023 is verhoogd ten opzichte van dit jaar, en bedraagt in totaal 858 miljard dollar, en nadert, als men de voortdurend groeiende gulle gaven aan Oekraïne meerekent, een tot nu toe onvoorstelbaar triljoen dollar. De militaire begroting is een belangrijke motor van de onhoudbare tekorten van het land geworden. Afgezien van de dood van miljoenen mensen, direct en indirect, in de oorlogen die met 9/11 zijn begonnen, hebben de gekozen oorlogen naar schatting 8 biljoen dollar gekost.

De grondwet van de Verenigde Staten maakt duidelijk dat een nationaal leger voor de stichters alleen aanvaardbaar was wanneer het werd ingezet om het land te verdedigen tegen buitenlandse bedreigingen. Geloven de Amerikanen werkelijk dat het dragen van de last van zo’n 1000 militaire bases verspreid over de wereld hen werkelijk veiliger maakt? De recente snelle ineenstorting van de veiligheidssituatie in Afghanistan suggereert dat het hebben van dergelijke bases soldaten en bureaucraten in potentiële gijzelaars verandert en daarom een last is. Men zou ook kunnen suggereren dat de huidige onveiligheid in het land voor een groot deel kan worden toegeschreven aan het feit dat de regering talrijke “bedreigingen” afschildert om zowel de inzet als de uitgaven te rechtvaardigen.

Dus waar gaat al dat geld naartoe? En wat zijn de bedreigingen? Te beginnen met een oorlog waarbij de Verenigde Staten de facto maar niet de jure betrokken zijn, Oekraïne, wat was de Russische dreiging die de interventie van Washington noodzakelijk maakte? Welnu, als men de onzin van een “op regels gebaseerde internationale orde” of een dappere kleine democratie die moedig tegen de Russische beer vecht buiten beschouwing laat, dan heeft Moskou de Verenigde Staten op geen enkele manier bedreigd voordat de raketten begonnen te vliegen. Poetin probeerde met Oekraïne te onderhandelen over een regeling op basis van een aantal vermeende existentiële Russische nationale veiligheidsbelangen, die alle bespreekbaar waren, maar de VS en zijn vrienden waren niet geïnteresseerd in een compromis, terwijl zij ook het corrupte Zelensky-regime voorzagen van wapens, geld en politieke steun. Het eindresultaat is een conflict dat waarschijnlijk pas zal eindigen als de laatste Oekraïner dood is en dat de mogelijkheid inhoudt dat een misstap van de Verenigde Staten en Rusland tot een nucleaire holocaust kan leiden. Kortom, wat er gaande is, is niet bevorderlijk voor de nationale veiligheid van de VS, noch komt het de Amerikanen economisch ten goede.

En dan is er China. Biden liet de kat uit de zak tijdens zijn recente reis naar het Verre Oosten. Hij verklaarde dat de Verenigde Staten Taiwan zouden verdedigen als China zou proberen het te annexeren. Daarmee liet Biden zien dat hij niets begrijpt van de strategische ambiguïteit die de VS en China de afgelopen vijftig jaar hebben verkozen als alternatief voor oorlog. Het Witte Huis van zijn kant publiceerde snel een rectificatie van de verklaring van Biden, waarin werd uitgelegd dat het niet waar was dat Washington verplicht is Taiwan te verdedigen. Sommige uiterst havikistische congresleden hebben de blunder van Biden blijkbaar aantrekkelijk gevonden en pleiten voor een vastberaden verbintenis van de VS om Taiwan te verdedigen, uiteraard gekoppeld aan een militair hulppakket van 4,5 miljard dollar.

Terzelfder tijd blijven sommige ambtenaren in het Pentagon en het gebruikelijke stelletje congresleden ook waarschuwen voor de dreiging van China aan de horizon als een excuus om de defensie-uitgaven te verhogen. Onlangs nog was er onrust over de Chinese deelname aan een bijeenkomst in mei in Fiji om een vrijhandelspact tussen China en de Stille Oceaan-eilanden te overwegen! In werkelijkheid is de enige serieuze dreiging van China op dit moment die van een economische concurrent. Een handelsoorlog met China zou een ramp zijn voor de Amerikaanse economie, die sterk afhankelijk is van Chinese industrieprodukten, maar Beijing vormt met zijn relatief kleine militaire budget geen fysieke bedreiging voor de Verenigde Staten.

En laten we niet voorbijgaan aan Iran, dat te lijden heeft onder economische sancties en ook onder het heimelijk vermoorden van zijn functionarissen en wetenschappers. De Amerikaans-Israëlische oorlog tegen Iran is ook overgeslagen naar buurland Syrië, waar Washington daadwerkelijk troepen ter plaatse heeft die de olieproducerende regio van het land bezetten en de olie stelen. De mogelijke uitbreiding van het Iraanse nucleaire programma om een wapen te produceren werd effectief verhinderd door toezicht in verband met een multilaterale overeenkomst uit 2015 genaamd het Joint Comprehensive Plan of Action (JCPOA), maar Donald Trump, onverstandig en handelend tegen de werkelijke Amerikaanse belangen, heeft zich daaruit teruggetrokken. Joe Biden is door Israël gewaarschuwd om niet opnieuw tot het akkoord toe te treden, dus hij zal ongetwijfeld voldoen aan de vastberadenheid van premier Naftali Bennett om Washington “extreme druk” te laten blijven uitoefenen op de Islamitische Republiek. Is Iran of zijn bondgenoot Syrië op enigerlei wijze een bedreiging voor de Verenigde Staten? Nee. Hun misdaad is dat zij zich in dezelfde buurt bevinden als de Joodse staat, die de regering van de VS gemakkelijk kan manipuleren om tegen haar eigen belangen in te handelen.

Tenslotte is er op Amerika’s eigen halfrond Venezuela, dat is verheven tot de status van Washington’s meest gehate natie in de regio. De Venezolanen zijn onderworpen aan steeds strengere VS-sancties, waaronder enkele nieuwe vorige week, die de armere burgers onevenredig hard treffen maar geen verandering van regime hebben teweeggebracht. Waarom de vijandigheid? Omdat de leider van het land, Nicolas Maduro, nog steeds aan de macht is, ondanks een Amerikaanse bewering dat de oppositieleider van het land, Juan Guaido, terecht en legitiem de leiding zou moeten hebben na een mogelijk frauduleuze verkiezing in 2018. De meest recente therapie van de Verenigde Staten tegen Caracas bestond erin het land, Nicaragua en Cuba te verhinderen deel te nemen aan de recente bijeenkomst van de negende top van de Amerika’s die in Los Angeles werd gehouden. Een woordvoerder van het Ministerie van Buitenlandse Zaken verklaarde dat de maatregel het gevolg was van het feit dat de drie landen “geen democratisch bestuur hebben”. De Mexicaanse president Lopez Obrador protesteerde tegen de beslissing en verwijderde zich uit de delegatie van zijn land met de woorden: “Er kan geen sprake zijn van een topconferentie van de Amerika’s als niet alle landen van het Amerikaanse continent deelnemen”. De verachtelijke Amerikaanse senator Robert Menendez van de Senaatscommissie voor Buitenlandse Betrekkingen voelde zich vervolgens genoodzaakt om ook zijn steentje bij te dragen, de Mexicaanse president te bekritiseren en te waarschuwen dat zijn “besluit om zich achter dictators en despoten te scharen” de betrekkingen tussen de VS en Mexico zou schaden. Dus waar was de dreiging van Venezuela (en Cuba en Nicaragua) en waarom is de VS er überhaupt bij betrokken? Geen idee.

Wat dit alles betekent is dat er absoluut geen norm van werkelijke nationale veiligheid bestaat die de volstrekt illegale agressie van de VS in vele delen van de wereld motiveert. Wat er gebeurt kan te maken hebben met een verlangen om te domineren of met een waanzin die soms wordt omschreven als “exceptionalisme” en/of “leiderschap van de vrije wereld”, en geen van beide heeft iets te maken met werkelijke veiligheid. En het Amerikaanse volk betaalt de prijs, zowel in de vorm van een daling van de levensstandaard als gevolg van de onrust die in Oekraïne en elders is ontstaan, als in de vorm van een volkomen begrijpelijk verlies van vertrouwen in het Amerikaanse regeringsstelsel. Laten we het Amerikaanse leger in elk geval inkrimpen tot het is opgewassen tegen reële, identificeerbare bedreigingen. Laten we een president kiezen die het wijze advies opvolgt van president John Quincy Adams, die verklaarde dat “Amerikanen niet naar het buitenland moeten gaan om draken te doden die ze niet begrijpen in naam van de verspreiding van de democratie”. Op dit moment kan men zich alleen maar een Amerika wensen dat vrede heeft met zichzelf en met wat het vertegenwoordigt en dat ook als een vriend van de rest van de wereld wordt beschouwd.

Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:

Telegram: t.me/dissidenteen

Meld je aan voor onze gratis dagelijkse nieuwsbrief, 10.000 gingen je al voor:

[newsletter_form button_label=”Abonneer!”]

[newsletter_field name=”email” label=”Email”]

[/newsletter_form]

https://dissident.one/2021/09/13/18973/?swcfpc=1