Een onlangs gepubliceerd rapport beschrijft op ruim vijftig pagina’s hoe de EU kleine boeren schaadt en de voedselzekerheid in Europa op de lange termijn bedreigt, schrijft Thomas Oysmüller.
De EU is de afgelopen maanden het doelwit geweest van massale boerenprotesten. Hoewel ze vaak worden aangestuurd door nationaal beleid (landbouwdiesel in Duitsland, vermindering van de stikstofuitstoot in Nederland), is er een gemeenschappelijke noemer: weerstand tegen de economische en bureaucratische lasten van het klimaatbeleid van de EU, vooral de Green Deal.
Landbouw, boeren en de klimaatplannen van de EU zijn daarom een bijzonder actueel politiek vraagstuk. “Het is des te belangrijker dat het publiek de bredere context van deze protesten begrijpt – en dat boeren deze uitleggen om de steun van het publiek te krijgen”, schrijft journalist Thomas Fazi. Hij schreef daarom het rapport voor de denktank MCC Brussel. Conclusie:
“Een ongeïnformeerde waarnemer zou kunnen denken dat de Europese boeren het goed deden totdat de ‘groene’ agenda van de EU kwam en het feest verpeste – of erger nog, dat boeren dit beleid om ideologische redenen verwerpen. Niets is verder van de waarheid verwijderd. In werkelijkheid kampen kleine en middelgrote boeren al jaren met stijgende kosten, overregulering, de praktijken van bedrijfskartels in de hele toeleveringsketen en, bovenal, de oneerlijke concurrentie die wordt aangemoedigd door het vrijhandelsregime van de EU. In de hele EU verdwijnen boerderijen in een alarmerend tempo.”
Fazi’s onderzoek identificeert zes belangrijke problemen binnen de landbouwsector van de EU. Hij vatte ze samen op zijn blog:
De EU-paradox : een bloeiende landbouwsector die boeren in de steek laat. De EU is een van de leidende landbouwmachten ter wereld, met een totale productie van ruim 500 miljard euro per jaar. De inkomens in de landbouw als geheel stijgen al jaren. Niettemin hebben kleine en middelgrote bedrijven het moeilijk: de meeste landbouwbedrijven in Europa zijn niet in staat een toereikend inkomen voor hun managers – vaak gezinnen – veilig te stellen.
Consolidatie en concentratie : De afgelopen twintig jaar heeft de landbouwsector in de EU een enorm proces van concentratie en consolidatie ondergaan, waarbij grote landbouwbedrijven de markt steeds meer domineerden. De afgelopen twintig jaar zijn in de EU vijf miljoen boerderijen verdwenen, een gemiddelde van 800 boerderijen per dag. Dit heeft geleid tot een dramatische achteruitgang van het aantal kleine boerderijen, wat tal van economische en sociale voordelen oplevert. Consolidatie heeft geleid tot een grotere economische productiviteit en efficiëntie, maar heeft ook gevolgen gehad voor het levensonderhoud van kleine boeren en de achteruitgang van plattelandsgemeenschappen versneld. Misschien nog belangrijker is dat deze structurele verandering, zoals dit rapport aantoont, op de langere termijn een bedreiging vormt voor de Europese voedselzekerheid.
De productie van primaire landbouwproducten is niet langer een prioriteit : de concentratie van het boerenbezit is gepaard gegaan met een verschuiving van de productie van laagwaardige maar essentiële landbouwproducten naar de productie van hoogwaardige maar niet-essentiële verwerkte landbouwproducten . Daar zijn ideologische en economische redenen voor. De adoptie van de groene i deologie door de EU betekent dat de landbouwproductie, de op één na grootste veroorzaker van de uitstoot van broeikasgassen, geleidelijk taboe is geworden in Europa. Vanuit het perspectief van grote bedrijven wordt de productie van basisvoedsel ook als minder winstgevend beschouwd dan de productie van bewerkte voedingsmiddelen.
Toenemende importafhankelijkheid : Dankzij de oorspronkelijke focus van het Gemeenschappelijk Landbouwbeleid (GLB) op voedselsoevereiniteit blijft de EU grotendeels zelfvoorzienend in veel primaire landbouwgrondstoffen. Als gevolg van het huidige beleid is het niveau van de zelfvoorziening voor veel primaire producten de afgelopen twintig jaar echter afgenomen. Tegelijkertijd blijft het land sterk afhankelijk van import voor belangrijke grondstoffen zoals oliehoudende zaden en eiwitgewassen. Deze groeiende importafhankelijkheid vormt een risico voor de Europese voedselzekerheid, vooral gezien de volatiliteit van de wereldmarkten en de geopolitieke situatie.
De obsessie van de EU met vrijhandel : een bedreiging voor boeren en voedselzekerheid. De EU heeft het grootste vrijhandelsregime ter wereld, met 42 vrijhandelsovereenkomsten die 74 partnerlanden bestrijken. Deze overeenkomsten komen doorgaans ten goede aan grote agrifoodbedrijven, ten koste van kleine boeren. Het onderhandelingsproces voor deze overeenkomsten ontbeert transparantie en democratisch toezicht, waardoor de belangen van kleinere boeren verder worden gemarginaliseerd. Het handelsbeleid van de EU ondermijnt de voedselzekerheid van de EU op lange termijn door de invoer van landbouwgrondstoffen uit derde landen te gebruiken als hefboom om de uitvoer van industriële landbouw- en voedingsproducten uit de EU te bevorderen, waardoor binnenlandse producenten worden blootgesteld aan oneerlijke concurrentie en de afhankelijkheid van de EU van invoer toeneemt.
Vrijhandel: een schoolvoorbeeld van klimaathypocrisie. Het rapport benadrukt ook de hypocrisie van het klimaatbeleid van de EU. Aan de ene kant legt de EU strenge regels op aan Europese producenten om de uitstoot van broeikasgassen terug te dringen, wat boeren uit de markt zou kunnen dwingen en de binnenlandse productie zou kunnen verminderen. Aan de andere kant bevordert het de internationale handel via vrijhandelsovereenkomsten, wat alleen maar zal leiden tot een toename van de uitstoot en een toename van de import van landbouwproducten uit landen met lagere milieunormen.
Het rapport van Fazi concludeert dat het huidige handels- en landbouwbeleid van de EU gebrekkig en onhoudbaar is. De voortdurende consolidatie van de landbouwproductie bevoordeelt grote bedrijven ten koste van kleine boeren en plattelandsgemeenschappen. Om de voedselzekerheid in Europa op de lange termijn te garanderen en de Europese boeren te ondersteunen, moet de EU terugkeren naar haar oorspronkelijke focus op voedselsoevereiniteit. Dat betekent het verwerpen van schadelijke vrijhandelsovereenkomsten, het verminderen van de afhankelijkheid van import, het voorrang geven aan de voedselproductie boven onrealistische milieu (en klimaat) doelstellingen, en het implementeren van beleid dat de binnenlandse landbouwproductie bevordert. We moeten de Europese boeren steunen en hen steunen, in plaats van ze te behandelen als een probleem dat moet worden geëlimineerd of vervangen.
Het gehele onderzoek vindt u hier.
Geef censuurkoning Elon Musk een dikke vinger en volg ons op Telegram:
Telegram: t.me/dissidenteen
Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over
