Deze beoordeling is te danken aan de gedocumenteerde steun van Rusland aan de nationale veiligheidsbelangen van de zelfbenoemde Joodse Staat en aan het levenslange filosemitisme van president Poetin.

De jongste Israëlisch-Hamas-oorlog heeft geleid tot bezorgdheid over een groter regionaal conflict waarbij mogelijk de Syrische bondgenoot van Rusland betrokken zou kunnen zijn, vanwege het gastheerschap van de Iraanse IRGC en de Libanese Hezbollah door de Arabische Republiek. Deze tweede genoemde strijdkrachten zouden volgens dit scenario hun Palestijnse bondgenoot te hulp kunnen komen, wat een grootschalige Israëlische bombardementscampagne tegen Syrië zou kunnen ontketenen. Mocht dat gebeuren, dan zijn sommigen bang dat Rusland ook in dit conflict betrokken zou kunnen raken, waardoor alles dichter bij de Derde Wereldoorlog komt, schrijft Andrew Korybko.

Want hoe bezorgd sommigen ook zijn over de opeenvolging van gebeurtenissen die zich ontvouwen, het is onwaarschijnlijk dat Rusland Syrië betrokken zal laten raken bij de jongste oorlog tussen Israël en Hamas, vanwege zijn gedocumenteerde steun aan de nationale veiligheidsbelangen van de zelfverklaarde Joodse Staat. Dit artikel verzamelde tussen 2000 en 2018 enkele tientallen citaten van president Poetin van de officiële website van het Kremlin om te bewijzen hoe hartstochtelijk hij de IDF steunt. Zoals u kunt zien, steunt de Russische leider krachtig het recht van Israël op zelfverdediging, vooral tegen terroristen.

In de Syrische context heeft dit de vorm aangenomen waarin zijn land Israël sinds 2015 letterlijk honderden keren ongestraft de IRGC en Hezbollah heeft laten bombarderen. Het voorwendsel voor al deze aanvallen was Tel Aviv’s bewering dat het dreigende terroristische dreigingen vanuit de Arabische Republiek dwarsboomde. Het enige dat Rusland als reactie daarop doet, is af en toe kritiek leveren op deze aanvallen, maar er is nooit enige tastbare actie om ze te stoppen. Dit houdt onder meer in dat Syrië niet wordt toegestaan de S-300’s af te vuren die het eind 2019 uiteindelijk heeft ontvangen.

Hoewel het Kremlin de IRGC en Hezbollah niet als terroristen beschouwt, en beiden op verzoek van Damascus feitelijk terroristen zoals ISIS in Syrië bestrijden, keurt het het niet goed dat deze twee dat land naar verluidt in een uitvalsbasis tegen Israël veranderen. Naar verluidt zou het beramen van een dergelijk plan het Iraans-Israëlische veiligheidsdilemma kunnen verergeren tot het punt van een totale proxyoorlog in de Arabische Republiek, wat de antiterroristische successen van Rusland daar teniet zou kunnen doen als het uit de hand loopt en ruimte schept voor een heropleving van ISIS.

De volgende lijst met rapporten van TASS bevestigt de voorgaande beoordeling van het Russische standpunt:

* 24 September 2015: “Russia, Israel agree coordination of joint actions regarding Syria”

* 23 August 2017: “Netanyahu says every encounter with Putin benefits Israel’s security”

* 25 April 2018: “Ambassador hails Russian-Israeli coordination mechanism on Syria”

* 16 July 2018: “Russia interested in peace in Golan Heights and Israel’s security — Putin”

* 17 September 2019: “Proud of such level of ties: Putin praises Russia-Israel relationship”

* 22 January 2020: “Israel values Putin’s understanding of its security needs — foreign minister”

* 15 October 2021: “Russia and Israel to continue talks on security in Middle East, says foreign minister”

* 22 October 2021: “Bennett calls Putin Israeli people’s very close and true friend during their encounter”

* 22 October 2021: “Putin highlights unique bond formed between Russia, Israel”

* 18 February 2023: “Russia takes Israeli security interests into account, hopes for reciprocity — diplomat”

Het is verre van compleet, maar weerspiegelt niettemin de kracht van de Russisch-Israëlische betrekkingen. Van belang is dit wat RT in september 2018 rapporteerde, onder verwijzing naar de woordvoerder van het Ministerie van Defensie:

“Het Russische leger steunde de Syrische militaire operatie op de Golanhoogvlakte om ‘ervoor te zorgen dat er geen granaataanvallen meer plaatsvonden op Israëlisch grondgebied’, waardoor de VN-vredesmissie de patrouilles langs de omstreden grens tussen Syrië en Israël kon hervatten na ‘een pauze van zes jaar’. 

Rusland slaagde er ook in om de terugtrekking van alle door Iran gesteunde groepen van de Golanhoogvlakte naar een ‘veilige afstand voor Israël’, meer dan 140 kilometer ten oosten van Syrië, veilig te stellen, zei de woordvoerder, eraan toevoegend dat dit gebeurde op verzoek van Tel Aviv. ‘In totaal werden 1.050 man personeel, 24 MLRS’s en tactische raketten, evenals 145 andere munitie en militaire uitrusting uit het gebied teruggetrokken’, vertelde Konasjenkov aan journalisten.

Het Russische ministerie van Defensie had hulp verleend bij het behoud van Joodse heilige plaatsen en graven in de stad Aleppo. Door de levens van Russische Special Forces-soldaten in gevaar te brengen, organiseerde het ook de zoektocht naar de stoffelijke resten van enkele Israëlische militairen die tijdens eerdere conflicten omkwamen in een gebied waar de Syrische strijdkrachten op dat moment terroristen van Islamitische Staat (IS, voormalig ISIS) bestreden.”

Rusland is zo serieus met het waarborgen van de veiligheid van Israël dat het onder andere zelfs een anti-Iraanse bufferzone in Syrië heeft ingesteld. Twee van de daaropvolgende toespraken van president Poetin voegen context toe aan deze gunsten:

* 17 September 2019: “Keren Hayesod Foundation conference”

* 23 January 2020: “Remembering the Holocaust: Fighting Antisemitism forum”

De eerste bevestigt zijn filosemitisme, dat hij trots tentoonspreidde tegenover een van de oudste zionistische lobbyorganisaties ter wereld, terwijl de tweede laat zien dat hij voor niets zal terugdeinzen om een Tweede Holocaust te voorkomen.

Deze punten zijn relevant voor het huidige stuk omdat ze bewijzen hoe persoonlijk president Poetin de kwestie van het waarborgen van de nationale veiligheidsbelangen van Israël opvat. Hij herinnerde iedereen eraan tijdens de vraag- en antwoordsessie die volgde op zijn toespraak op het Sint-Petersburg International Economic Forum in juni van dit jaar dat “ik van jongs af aan veel Joodse vrienden heb gehad”, wat misschien het standpunt heeft gevormd dat hij twee jaar eerder tijdens zijn Direct Line deelde, namelijk dat Joodse eenheid een voorbeeld zou moeten zijn voor Russische en Oekraïense eenheid:

“Waarom staat Oekraïne niet op de lijst van onvriendelijke landen? Dit komt omdat ik Oekraïne niet beschouw als een land dat onvriendelijk tegenover Rusland staat. Ik heb al vele malen opgemerkt, en ik kan het nogmaals herhalen, dat Oekraïners en Russen naar mijn mening één volk zijn.

Kijk zelf maar: de Joden komen naar Israël vanuit Afrika, Europa en andere landen. Zwarte mensen komen uit Afrika, toch? Degenen die uit Europa komen, spreken Jiddisch in plaats van Hebreeuws. Hoewel ze divers zijn, koestert het Joodse volk niettemin zijn eenheid.”

Vermeldenswaard is ook dat de Washington Post (WaPo) op 27 september 2000 rapporteerde dat de Sovjet-dissident en Israëlische politicus Natan Sharansky, die volgens de officiële website van het Kremlin een week eerder een ontmoeting had gehad met president Poetin, dit te zeggen had over hun gesprek tijdens de lunch:

“Sharansky zei dat Poetin een groot deel van de lunch besteedde aan het uiten van, in soms uitbundige bewoordingen, zijn sympathie voor Israël, zijn afkeer van antisemitisme en het belang dat hij hecht aan Joden in Rusland en de Joodse diaspora, evenals zijn gloeiende herinneringen aan een familievakantie in sommige landen, jaren geleden in Jeruzalem, Galilea en de Golanhoogvlakte.

‘Hij zei dat het niet eenvoudig was dat de KGB sympathiek tegenover de Joden stond,’ zei Sharanski. ‘Maar hij vertelde me hoe hij opgroeide in [een] gemeenschappelijk appartement en dat daar een joodse familie woonde die voor hem bijna als familieleden waren. Hij vond ze erg leuk.’…Sharansky zei dat hij onder de indruk was van Poetins toenadering tot joden in de diaspora – ongeacht de motivatie erachter.”

Hoewel WaPo nu berucht is vanwege zijn russofobie, had het bedrijf destijds dergelijke opvattingen niet omarmd, en daar waren ook geen redenen voor, aangezien president Poetin door de VS nog steeds als een partner werd beschouwd. Bovendien heeft het Kremlin nooit geklaagd over de inhoud van hun rapport, wat suggereert dat ze accuraat zijn.

Flits vooruit naar de moderne tijd en alles over de officiële reactie van Rusland op de laatste Israëlisch-Hamas-oorlog, zoals dit weekend verwoord door woordvoerster van het ministerie van Buitenlandse Zaken, Maria Zakharova, is logisch. Er wordt een beroep gedaan op beide partijen om het vuren onmiddellijk te staken, en niet alleen op Israël, aangezien de gevoeligheid van president Poetin voor de nationale veiligheidsproblemen van de zelfverklaarde Joodse Staat (die gedeeltelijk toe te schrijven is aan zijn levenslange filosemitisme) betekent dat Moskou nooit de feitelijke steun van Hamas kan onderschrijven.

Dienovereenkomstig krijgen beide partijen informeel de schuld van de laatste uitbarsting van geweld, wat een voorspelbaar standpunt van Rusland was als we denken aan de eerder aangehaalde verzameling citaten van de officiële website van het Kremlin die de hartstochtelijke steun van zijn leider voor de IDF sinds zijn aantreden tonen. Uit de opmerkingen van president Poetin tijdens het “Fighting Antisemitism forum” in januari 2020 bleek ook hoe sterk hij gekant is tegen die plaag en hoe bang hij is dat het vergeten van de Holocaust ertoe zou kunnen leiden dat het opnieuw gebeurt.

Elke slachting van ongewapende Joodse burgers, zoals die welke Hamas zojuist heeft uitgevoerd, wordt daarom voor hem als totaal onaanvaardbaar beschouwd, omdat deze in zijn ogen zo sterk op de Holocaust lijkt. Hetzelfde geldt voor elk scenario dat het voortbestaan van de staat Israël dreigt te bedreigen, zoals het scenario dat verband houdt met de gerapporteerde plannen van Iran om van Syrië een uitvalsbasis voor dat doel te maken. Deze percepties verklaren waarom Rusland Hamas gedeeltelijk de schuld geeft van het jongste conflict en Israël altijd Iraanse bezittingen in Syrië laat bombarderen.

Rekening houdend met al het gedocumenteerde bewijsmateriaal dat in deze analyse werd gedeeld en dat aantoont hoe serieus Rusland de nationale veiligheidsbelangen van Israël neemt en de redenen waarom president Poetin dit zo sterk vindt, mag niemand verwachten dat het Syrië zou toestaan deel te nemen aan de laatste oorlog. In het geval dat Damascus dit nog steeds doet, in weerwil van Moskou, en laatstgenoemde niet in staat is dit op tijd tegen te houden, zal het Kremlin Israël waarschijnlijk laten reageren op de manier die het nodig acht om zichzelf en het Joodse volk te verdedigen.

Bovendien brengt dit inzicht ook de complottheorie van Zelenski in diskrediet dat “Rusland geïnteresseerd is in het aanzetten tot oorlog in het Midden-Oosten”. Precies het tegenovergestelde is waar, zoals wordt bevestigd door het feit dat Israël sinds 2015 honderden keren straffeloos Iraanse bezittingen in Syrië heeft aangevallen om preventief precies dat scenario af te wenden dat voortkomt uit het regionale veiligheidsdilemma van die twee. Velen van de Alt-Media Community zullen misschien verrast zijn door alles wat ze in dit stuk hebben geleerd, maar het is allemaal volledig geciteerd en daarom onmiskenbaar.

Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:

Telegram: t.me/dissidenteen

Ongepaste ‘boemer Hitler- en nazivergelijkingen’ verdwijnen in de prullenbak, en –

Oproepen tot geweld in de comments worden beantwoord met een onmiddellijke permaban !

Er wordt vooraf gemodereerd dus het kan even duren voor je comment verschijnt.

Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over