Het onlangs aangekondigde staakt-het-vuren is een zegen voor zowel Palestijnen als Israëliërs: een kans om gevangenen uit te wisselen, humanitaire hulp te verdelen aan mensen in nood en de gemoederen aan beide kanten van het conflict te koelen, schrijft Scott Ritter.

Hoewel het door Qatar bemiddelde staakt-het-vuren tussen Israël en Hamas door beide partijen werd overeengekomen, mag niemand geloven dat het iets minder was dan een overwinning voor Hamas. Israël had een zeer agressief standpunt ingenomen en verklaard dat het onder geen enkele omstandigheid zou instemmen met een staakt-het-vuren, gezien het verklaarde doel om Hamas als organisatie te vernietigen.

Hamas daarentegen had de vrijlating van Palestijnse gevangenen, vooral vrouwen en kinderen die door Israël werden vastgehouden, tot een van zijn belangrijkste doelstellingen gemaakt bij het aangaan van de huidige strijd met Israël. In dit licht bezien vertegenwoordigt het staakt-het-vuren een belangrijke overwinning voor Hamas en een vernederende nederlaag voor Israël.

Een van de redenen waarom Israël een staakt-het-vuren vermeed, was dat het er vertrouwen in had dat de offensieve operatie in het noorden van Gaza Hamas als een militaire dreiging zou neutraliseren en dat elk staakt-het-vuren, ongeacht de humanitaire rechtvaardiging, alleen maar tijd zou opleveren voor de verslagen vijand van Hamas om te rusten. , herbewapenen en hergroeperen. Het feit dat Israël een staakt-het-vuren heeft ondertekend, is het duidelijkste teken tot nu toe dat niet alles goed gaat met het Israëlische offensief tegen Hamas.

Dit resultaat had niemand moeten verbazen. Toen Hamas op 7 oktober zijn aanval op Israël lanceerde, zette het een plan in gang waar al jaren aan werd gewerkt. De nauwgezette aandacht voor details die bij de Hamas-operatie aan de dag werd gelegd, onderstreept het feit dat Hamas de Israëlische inlichtingendiensten en strijdkrachten die zich daartegen hadden opgesteld nauwlettend had bestudeerd en kwetsbaarheden had blootgelegd die het vervolgens had uitgebuit. De Hamas-operatie was meer dan alleen een goede tactische en operationele planning en uitvoering; het was ook een meesterwerk van strategisch ontwerp.

Een van de belangrijkste redenen voor de nederlaag van Israël op 7 oktober was het feit dat de Israëlische regering ervan overtuigd was dat Hamas nooit zou aanvallen, ondanks wat de inlichtingenanalisten die belast waren met het monitoren van de Hamas-activiteiten in Gaza zeiden. Dit gebrek aan verbeeldingskracht kwam voort uit de erkenning door Hamas van de politieke doelstellingen van Israël (de opheffing van Hamas als verzetsorganisatie door een beleid dat gebaseerd is op het uitsluiten van Hamas via een uitgebreid programma van werkvergunningen die door Israël zijn afgegeven aan Palestijnen die in Gaza wonen, om te kopen). Door mee te spelen met het werkvergunningsprogramma veroorzaakte Hamas zelfgenoegzaamheid onder de Israëlische leiders, waardoor de voorbereidingen van Hamas voor zijn aanval in het volle zicht konden worden uitgevoerd.

🇵🇸An airdrop operation carried out by Palestinian forces into Israel this morning pic.twitter.com/G1XzJZB9gB

— DD Geopolitics (@DD_Geopolitics) October 7, 2023

De Hamas-aanval van 7 oktober was geen op zichzelf staande operatie, maar onderdeel van een strategisch plan dat drie hoofddoelstellingen had: het terugbrengen van de kwestie van een Palestijnse staat naar het centrum van het internationale discours, de duizenden Palestijnse gevangenen die door Israël werden vastgehouden, en Israël dwingen te stoppen de Al-Aqsa-moskee, de derde heiligste plaats van de islam, te ontheiligen. De aanval van 7 oktober alleen kon deze doelen niet bereiken. In plaats daarvan was de aanval van 7 oktober bedoeld om een ​​Israëlische reactie uit te lokken die de voorwaarden zou scheppen voor de verwezenlijking van de doelstellingen van Hamas.

De aanval van 7 oktober was bedoeld om Israël tot op het punt van irrationaliteit te vernederen om ervoor te zorgen dat elke Israëlische reactie zou worden ingegeven door de emotionele behoefte aan wraak in plaats van een rationele reactie die de doelstellingen van Hamas zou ondermijnen. Daarbij liet Hamas zich leiden door de gevestigde Israëlische doctrine van collectieve bestraffing (bekend als de Dahiya-doctrine, genoemd naar de westelijke buitenwijk van Beiroet die in 2006 zwaar door Israël werd gebombardeerd om het Libanese volk te straffen voor het falen van Israël tegen Hezbollah in de oorlog). Door Israël een vernederende nederlaag toe te brengen die zowel de mythen van Israëlische onoverwinnelijkheid (in relatie tot de Israëlische strijdkrachten) als onfeilbaarheid (in relatie tot de Israëlische inlichtingendienst) verbrijzelde, en door honderden Israëliërs te gijzelen in de Gazastrook heeft Hamas een val voor Israël gelegd waar de regering van de Israëlische premier Benjamin Netanyahu voorspelbaar in is getrapt.

Hamas heeft een netwerk van tunnels onder de Gazastrook gebouwd, dat zich in totaal 500 kilometer uitstrekt. Deze tunnels, bijgenaamd de ‘Gaza Metro’, bestaan ​​uit onderling verbonden diepe ondergrondse bunkers die worden gebruikt voor commando en controle, logistieke ondersteuning, medische zorg en accommodatie, evenals bredere netwerken van tunnels die worden gebruikt voor zowel defensieve als veiligheidsdoeleinden. Er zijn offensieve operaties gepland. De tunnels zijn zo diep begraven dat ze niet kunnen worden vernietigd door de meeste bommen waarover Israël beschikt en zijn ontworpen om een ​​belegering van maximaal drie maanden (90 dagen) te doorstaan.

Hamas weet dat het Israël niet met geweld kan aanvallen in een traditionele strijd. In plaats daarvan was het doel om Israëlische strijdkrachten naar Gaza te lokken en hen vervolgens te onderwerpen aan een eindeloze reeks aanvallen door kleine groepen Hamas-strijders die uit hun ondergrondse schuilplaatsen tevoorschijn komen, een kwetsbare Israëlische strijdmacht aanvallen en vervolgens weer ondergronds verdwijnen. Kortom, het Israëlische leger werd onderworpen aan een dood door duizend sneden.

En het werkte. Hoewel Israëlische strijdkrachten erin zijn geslaagd op te rukken naar de minder verstedelijkte gebieden van Noord-Gaza met behulp van de mobiliteit en vuurkracht van hun gepantserde strijdkrachten, is deze vooruitgang een illusie, aangezien Hamas-troepen de Israëli’s voortdurend lastigvallen en dodelijke tandemraketten gebruiken om… Israëlische voertuigen uit te schakelen of te vernietigen. waarbij tientallen Israëlische soldaten omkwamen en honderden anderen gewond raakten. Hoewel Israël terughoudend is om het aantal op deze manier verloren gepantserde voertuigen vrij te geven, beweert Hamas dat het om honderden gaat. De beweringen van Hamas worden kracht bijgezet door het feit dat Israël de verkoop van oudere Merkava 3 tanks heeft stopgezet en in plaats daarvan hun voorraad van deze voertuigen heeft georganiseerd in nieuwe reserve pantserbataljons om de zware verliezen te compenseren die worden geleden in zowel Gaza als langs de noordelijke grens met Libanon, waar Hezbollah strijdkrachten in een dodelijke uitputtingsslag verwikkeld zijn met Israël in operaties die bedoeld zijn om Hamas in Gaza te steunen.

Maar de belangrijkste reden voor de nederlaag van Israël tot nu toe is Israël zelf. Nadat Israël in het aas was getrapt en in de val van Hamas was gelopen, voerde het zijn Dahiya-doctrine uit tegen de Palestijnse bevolking van Gaza, waarbij het willekeurige aanvallen uitvoerde op burgerobjecten met flagrante minachting voor het oorlogsrecht. Naar schatting 13.000 Palestijnse burgers zijn gedood door deze aanvallen, waaronder meer dan 5.000 kinderen. Vele duizenden slachtoffers liggen begraven onder het puin van hun verwoeste huizen.

Terwijl Israël de steun van de internationale gemeenschap kreeg na de Hamas-aanval van 7 oktober, heeft zijn grove overdreven reactie de publieke opinie in de wereld tegen het land gekeerd – iets waar Hamas op rekende. Tegenwoordig raakt Israël steeds meer geïsoleerd en verliest het de steun, niet alleen in het zogenaamde Mondiale Zuiden, maar ook in de traditionele bolwerken van het pro-Israëlische sentiment in de VS, Groot-Brittannië en Europa. Dit isolement, gekoppeld aan het soort politieke druk waaraan Israël niet gewend is, heeft ertoe bijgedragen dat de regering-Netanyahu instemde met het staakt-het-vuren en de daaropvolgende uitwisseling van gevangenen.

Het valt nog te bezien of het staakt-het-vuren stand zal houden of niet. De vraag hoe het staakt-het-vuren kan worden omgezet in een permanente stopzetting van de vijandelijkheden blijft eveneens open. Eén ding is echter zeker: de Israëli’s hebben verklaard dat de overwinning zal worden bepaald door een totale nederlaag van Hamas, waardoor de voorwaarden worden geschapen voor een overwinning van Hamas alleen door zijn overleving.

Maar Hamas overleeft niet alleen, het wint ook. Na het Israëlische leger tot stilstand te hebben gebracht op het slagveld, heeft Hamas al zijn strategische doelstellingen in dit conflict bereikt. De absolute noodzaak van een tweestatenoplossing als voorwaarde voor duurzame vrede in de regio wordt in de wereld actief verwoord. Palestijnen die door Israël gevangen worden gehouden, worden geruild voor Israëliërs die door Hamas worden gegijzeld. En de islamitische wereld is verenigd in het veroordelen van Israëls ontwijding van de Al-Aqsa-moskee.

Geen van deze kwesties stond op 6 oktober ter discussie. Dat ze nu worden aangepakt is een bewijs van het succes dat Hamas had op 7 oktober en in de dagen en weken daarna, toen de Israëlische strijdkrachten werden verslagen door een combinatie van de vasthoudendheid van Hamas en zijn eigen neiging tot willekeurig geweld tegen burgers. Hamas is verre van geëlimineerd als militaire en politieke macht, maar is misschien wel de belangrijkste stem en autoriteit geworden bij het verdedigen van de belangen van het Palestijnse volk.

Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:

Telegram: t.me/dissidenteen

Meld je aan om onze gratis dagelijkse nieuwsbrief met het belangrijkste nieuws direct in je mailbox te ontvangen:

Israël lijdt zware verliezen en de opmars in Gaza is tot stilstand gekomen

Ongepaste ‘boemer Hitler- en nazivergelijkingen’ verdwijnen in de prullenbak, en –

Oproepen tot geweld in de comments worden beantwoord met een onmiddellijke permaban !

Er wordt vooraf gemodereerd dus het kan even duren voor je comment verschijnt.

Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over