Via uitgelekte rapporten blijven de bewijzen zich opstapelen van een algehele ineenstorting van de Oekraïense frontlinies. Voorheen concentreerden we ons op het zuidelijke front van Zaporozhye. Laten we ons nu concentreren op Kharkov, in het noordoosten, schrijft Pepe Escobar.

Het bijgevoegde document, volledig geverifieerd op authenticiteit, is een rapport uit juli aan de stafchef van de operationeel-tactische groep “Sumy”.

Het rapport zegt in wezen dat het onmogelijk is om twee derde van de A7383-eenheid van het slagveld terug te trekken om op krachten te komen en de gevechtsgereedheid te herstellen, omdat het resterende derde niet in staat is om het fort te behouden – dat zich toevallig over 55,5 km uitstrekt.

Tegelijkertijd verliep de rekrutering zeer langzaam.

Vier maanden geleden was de 127e afzonderlijke territoriale defensiebrigade in Charkov nog steeds uitgerust met 72% van het personeel: 2.392 soldaten en 256 officieren. Maar cruciaal was dat de moreel-psychologische toestand van de eenheid kritiek was – net als in het vorige geval in Zaporozhye.

Dus vergeet het herstel van de gevechtsgereedheid: dit is het zoveelste geval van een brigade – nu in Charkov – die niet goed kan vechten. Het vorige geval vormde verre van een uitzondering op de huidige regel.

De conclusie is grimmig: nu hele brigades zich in kritieke toestand bevinden, zou de hele Oekraïense frontlinie op het punt staan ​​te vallen.

Het Honderd Dagen-debacle

Feiten ter plaatse wijzen erop dat de Russische strijdkrachten (RF) het initiatief nemen langs de frontlinies van de SMO. Dit wordt zelfs door Poolse en Estse inlichtingendiensten erkend. De belangrijkste veldslagen worden uitgevochten op de lijn Avdeevka-Marinka in de DPR en de lijn Kupyansk-Svatovo in de LPR.

De RF beschikt over voldoende mankracht en wapens om de Oekraïners 24/7 in een staat van wanhoop te houden. De doelstellingen blijven hetzelfde: het geheel van DPR en LPR binnen hun administratieve grenzen vangen.

Tegelijkertijd heeft de altijd losgekoppelde Dmitri Medvedev, vice-voorzitter van de Russische Veiligheidsraad, een enorme toename aangekondigd in de productie van wapens en militair materieel. Medvedev benadrukt voortdurend dat de capaciteiten van de Russische defensie-industrie een ongekend niveau hebben bereikt – en veel sneller dan verwacht.

Woordvoerder van het Kremlin, Dmitri Peskov, herhaalt op zijn beurt wat minister van Buitenlandse Zaken Lavrov al maanden aan het uitwerken is: Kiev – en zijn NAVO-handlangers – kunnen zich maar beter realiseren dat ze niet kunnen en niet zullen “winnen” op het slagveld.

Medvedev geniet er altijd van om de lat hoger te leggen: “Het Westen moet toegeven dat niet alleen Donbass en de Krim niet Oekraïne zijn, maar ook Odessa, Nikolajev, Kiev en vrijwel al het andere.”

Dat was een scherpe reactie op de voormalige NAVO-secretaris-generaal Anders ‘Fogh of War’ Rasmussen, die zei dat Kiev in de NAVO kon worden opgenomen ‘zonder verloren gebieden’, verwijzend naar de Krim en de Donbass.

Dat zette Medvedev op het verkeerde spoor: “Wat moeten we dan toegeven aan de NAVO, vraagt ​​u zich af? Welnu, we kunnen de stad Lemberg en haar omgeving [de regio Lviv] accepteren als ze daar echt op aandringen.”

Deze analyse concentreert zich op “wat de Russen doen met hun voortdurende ‘modderseizoenoffensief’ in Oekraïne, eigenlijk een verzameling lokale aanvallen over de hele lengte van de frontlinie” – met uitzondering van Kherson.

Strategisch gezien heeft Rusland geen van zijn eigen enorme reserves ter beschikking gesteld, terwijl de strijdkrachten van Oekraïne (AFU) langs de hele frontlijn onder druk staan ​​– en de Russen stilletjes elders een verrassende knock-out-slag voorbereiden.

Een perfecte storm van slinkende financiering, bewapening en westerse “steun” heeft de horizon van Kiev verduisterd, terwijl seriële Oekraïense rampen ter plaatse zo duidelijk zijn dat ze zelfs worden opgepikt door de westerse reguliere media.

Dit is geen “patstelling”.

De voorgaande analyse is slechts één van de vele die overeenkomt met de ineenstorting van de Oekraïense brigades aan de frontlinies – die “grotendeels bestaan ​​uit eenheden die al zijn verscheurd tijdens hun rampzalige Honderddagenoffensief.”

Het Honderd Dagenoffensief zou eerder gekwalificeerd moeten worden als het Honderd Dagen Debacle van de NAVO.

Het debacle is de belangrijkste reden waarom de ‘Biden combo’-regering nu wanhopig probeert een staakt-het-vuren af ​​te dwingen: een gezichtsbesparende zet die net zo cruciaal is als het gooien van het bezwete sweatshirt uit Kiev onder een dubbeldekkerbus.

Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:

Telegram: t.me/dissidenteen

Ongepaste ‘boemer Hitler- en nazivergelijkingen’ verdwijnen in de prullenbak, en –

Oproepen tot geweld in de comments worden beantwoord met een onmiddellijke permaban !

Er wordt vooraf gemodereerd dus het kan even duren voor je comment verschijnt.

Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over