Bij de EU hebben ze het niet begrepen, want de dictatuur werkt aan een plan dat het mogelijk moet maken om een hulppakket ter waarde van 20 miljard euro voor Oekraïne te financieren. Dat meldt de Britse zakenkrant ‘Financial Times’. Via het met leningen gefinancierde pakket kan de EU Hongarije omzeilen als het zich blijft verzetten tegen nieuwe hulp voor Kiev, aldus de krant.

Ze hebben het signaal gemist dat Poetin afgegeven heeft.

Andrew Korybko:

Sommigen zijn verrast dat Rusland de zaken zou laten escaleren op dit gevoelige moment in het conflict, nu alles eindelijk begint af te nemen.

Het Russische ministerie van Defensie bevestigde vrijdag dat het de afgelopen week vijftig groepsaanvallen en een groot luchtspervuur heeft gelanceerd tegen een breed scala aan militaire doelen in Oekraïne, waaronder locaties en depots van de defensie-industrie. Kiev beweerde dat dit de grootste dergelijke aanval was tijdens de speciale militaire operatie tot nu toe. Dit gebeurde terwijl de frontlinies grotendeels bevroren zijn, de westerse steun is afgenomen en toonaangevende media zoals de New York Times actief debatteren over de vraag of de vredesbesprekingen binnenkort eindelijk moeten worden hervat.

Sommigen zijn dan ook verrast dat Rusland de zaken zou laten escaleren op dit gevoelige moment in het conflict, nu alles eindelijk tot rust begint te komen, aangezien het grootste spervuur vanuit de lucht tot nu toe geloofwaardigheid zou kunnen verlenen aan degenen die beweren dat het Westen Oekraïne moet steunen “zolang als nodig”. De aanvullende context waarbinnen deze ongekend grootschalige aanval plaatsvond, helpt waarnemers beter te begrijpen waarom Rusland deze heeft uitgevoerd en welke boodschappen het daarmee wilde overbrengen.

Om te beginnen erkende Rusland dat Oekraïne eerder deze week een van zijn landingsschepen in het oosten van de Krim heeft beschadigd, waarvan sommigen vermoeden dat dit werd veroorzaakt doordat Kiev de controle had over de Britse Storm Shadow lucht-grond kruisraketten met een langere afstand dan eerder werd gerapporteerd. Het was daarom belangrijk voor Rusland om op overweldigende wijze te reageren op deze escalatie van zijn rivalen, in een poging hen af te schrikken van andere komende escalaties, hetzij met dezelfde raketten, hetzij met welke andere middelen dan ook.

Ten tweede had Zelenski onlangs zijn troepen opgedragen het hele front te versterken na het mislukken van het tegenoffensief van deze zomer. Rusland wilde dus waarschijnlijk aangeven dat geen enkele hoeveelheid loopgraven en andere obstakels het tempo van zijn speciale operatie kan belemmeren terwijl het Kremlin zich voorbereidt op een mogelijk offensief. Elke vertraging aan Russische zijde zou door zijn rivalen verkeerd kunnen worden geïnterpreteerd als zwakte en een bereidheid om het conflict langs de contactlijn te bevriezen, ondanks het feit dat de drie hoofddoelen nog moeten worden bereikt.

Dit zijn het demilitariseren en ‘denazificeren’ van Oekraïne en het herstellen van de constitutionele neutraliteit van dat land, waarvan president Poetin onlangs opnieuw bevestigde dat hij ze graag langs diplomatieke weg wil bereiken, maar dat hij er niet voor terugschrikt om ze langs militaire weg te blijven nastreven als dat niet mogelijk is. Tijdens dezelfde bijeenkomst gaf hij ook eerlijk toe dat hij vroeger naïef was over het Westen. Samen vormen deze uitspraken de derde boodschap die hij wilde afgeven, namelijk dat hij geen doetje is.

Als de frontlinies grotendeels bevroren waren gebleven en Rusland zijn luchtaanvallen niet had opgevoerd, zelfs als zijn landingsschip niet net was beschadigd, dan zou zijn eerder genoemde bekentenis niet zijn geloofd door het publiek, dat zou kunnen vermoeden dat hij loog om speculatief op handen zijnde concessies voor vrede te verhullen. Deze laatste aanvallen dienden dus om zijn geloofwaardigheid in eigen land te versterken en tegelijkertijd het Westen te laten zien dat hij het wel degelijk meent om zijn drie hoofddoelen hoe dan ook te bereiken.

De vierde boodschap is dat Rusland wil dat de Oekraïners nog meer gaan twijfelen aan de wijsheid van Zelenski’s nieuwe dienstplichtcampagne en zijn messiaanse waanideeën over een maximale overwinning, die afgelopen herfst werden onthuld in een coverstory van Time Magazine waarin een niet bij naam genoemde hooggeplaatste medewerker werd geciteerd, om zo verdeeldheid te zaaien in de samenleving. Hij probeert wanhopig de verantwoordelijkheid voor het mislukken van het tegenoffensief, dat leidde tot deze impopulaire actie, van zich af te schuiven. Dit verergert de reeds bestaande spanningen tussen hem en zijn rivalen, vooral Zaluzhny.

Deze spanningen zijn zo ernstig dat een deskundige van de machtige denktank van de Atlantic Council Zelensky onlangs opriep om een ‘regering van nationale eenheid’ te vormen om de ‘gerechtvaardigde publieke woede jegens de autoriteiten’ te verzachten, die het risico loopt zijn heerschappij nog meer te ondermijnen dan al het geval is. Door de Oekraïners te laten zien dat het nog steeds kan toeslaan waar het maar wil, op een ongekende schaal, ondanks het feit dat hun kant zich ingraaft, wil Rusland hen en hun elite aanmoedigen om tegen hem in opstand te komen en het conflict te stoppen.

Tot slot is de laatste boodschap die Rusland met zijn grootste luchtspervuur tot nu toe heeft afgegeven dat het de “logistieke race”/”uitputtingsslag” met zo’n grote marge aan het winnen is dat niets dat het Westen Oekraïne in de nabije toekomst kan sturen deze dynamiek zal veranderen. De Japanse export van Patriot luchtverdedigingssystemen naar de VS, waardoor de VS hun eigen luchtverdedigingssystemen kunnen vervangen die ze van plan zijn naar Oekraïne te sturen, zal geen verschil maken, net zomin als wat het Westen en zijn vazallen dat land volgend jaar ook zullen geven.

Juist het feit dat Rusland een dergelijke aanval zou kunnen lanceren, 22 maanden na het begin van het conflict, na alle luchtverdediging die zijn rivalen Oekraïne al hebben gegeven, is het meest overtuigende bewijs tot nu toe van zijn overwinning op de NAVO in de bovengenoemde ‘race’. Als hun hulp werkelijk zo effectief was geweest als hun perceptiemanagers het voorstelden, dan zou dit nooit zijn gebeurd, omdat Rusland geen waardevolle raketten en drones zou verspillen. In plaats daarvan schokte het Oekraïne en het Westen, wat een diepe indruk achterliet in hun beider samenlevingen.

Wat er zojuist is gebeurd, is een voorbode van wat er mogelijk staat te gebeuren als die twee niet ingaan op Ruslands verzoeken om Oekraïne te demilitariseren, en de constitutionele neutraliteit van dat land te herstellen in ruil voor het bevriezen van het conflict aan de bestandslijn. Zoals president Poetin half december zei, “onze troepen hebben het initiatief… we doen wat we nodig achten, wat we willen”, en dit zal zo doorgaan totdat de drie belangrijkste doelen van Rusland op de een of andere manier zijn bereikt.

Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:

Telegram: t.me/dissidenteen

Meld je aan om onze gratis dagelijkse nieuwsbrief met het belangrijkste nieuws direct in je mailbox te ontvangen:

Vergeet niet de bevestigingsmail te openen om de nieuwsbrief te activeren (check je spambox als je hem niet ziet)

Korybko lijkt te denken dat Rusland bereid is het conflict te bevriezen aan de bestandslijn in ruil voor demilitarisering, maar dat gaat niet gebeuren.

Medvedev zei twee dagen geleden nog dat Odessa, Dnepropetrovsk, Kharkov, Nikolajev, Kiev en vele anderen Russische steden, steden zijn die tijdelijk bezet zijn. Daar valt niets aan mis te verstaan. Bovendien zou een overblijvende neutrale Oekraïense rompstaat neutraal moeten zijn door Westerse garanties. Na het bedrog van Minsk weet Rusland dat het het Westen simpelweg met geen enkele afspraak kan vertrouwen.

Poetin zelf was vorige week ook duidelijk.

Poetin maakt de verdeling van Oekraïne duidelijk – De West-Oekraïense grensregio’s die ooit door Stalin waren geannexeerd mogen naar Polen, Hongarije en Roemenië

Er wordt vooraf gemodereerd dus het kan even duren voor je comment verschijnt.

Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over