Nadat ze ooit een bloeiende groei hadden gebouwd op een kapitalistisch systeem, verstikken de VS het nu met hun beleid en slechte beslissingen. Alles wijst erop dat de VS in het verleden leeft en zich overgeeft aan het ontkennen van feiten.

Vorige week besloot de Amerikaanse Federal Reserve (Fed) de rente weer met 0,25 procent te verhogen tot maar liefst 5 procent ondanks het omvallen van verschillende Amerikaanse banken, waaronder de Silicon Valley Bank (SVB) en andere problemen in het buitenland, schrijft Timur Fomenko.

Deze verbluffende renteverhoging zal naar verwachting een negatief effect hebben op de economische groei in de VS, waardoor banken nog meer onder druk komen te staan, wat wereldwijde gevolgen zal hebben. Het doel van de renteverhoging is het beteugelen van de stijgende inflatie die de westerse landen momenteel teistert en de economische groei heeft afgeremd. Meer financiële onrust zou kunnen volgen nadat de Fed later in het jaar verdere stijgingen verwacht.

Deze beslissing is een teken van de tijd waarin we leven. In de westerse wereld zijn de ‘goede economische tijden’ voorbij, en dat al enkele jaren. Een reeks opeenvolgende crises, vermoedelijk begonnen in 2008, heeft de structuur van de westerse economieën ernstig beschadigd. Ze herstelden zich nooit echt, terwijl immens impopulaire bezuinigingsmaatregelen werden aangekondigd, waardoor de ongelijkheid in rijkdom groter werd en de consumptie afnam. Als de wereldwijde financiële crisis van 2008 een keerpunt was, was de Covid-pandemie een andere. De jaren van voorspoed zijn voorbij en gezien de nieuwe geopolitieke omgeving die de VS teweeg heeft gebracht, is het de vraag of er snel een tijdperk van stabiliteit, welvaart en veiligheid zal terugkeren.

De huidige wereldeconomie is gebaseerd op een neoliberaal kapitalistisch systeem dat gedomineerd wordt door de VS en de dollar. Dit systeem, gebaseerd op het economisch beleid van Ronald Reagan en Margaret Thatcher, consolideerde zijn huidige vorm van de jaren 1960 tot 1980. Het kan worden opgevat als een financieel georiënteerd model van open markten dat zich verzet tegen regulering en globalisering bevordert. Ideologische verandering werd geacht te worden geconsolideerd door de export van het kapitalisme, dat werd gezien als “het evangelie prediken” aan de open communistische wereld en als onderdeel van het proces van integratie van post-Sovjet-Rusland en China in het “waardesysteem van het Westen”.

Dit economische model veroorzaakte grote economische en sociale beroering in de westerse landen, waardoor de industrie van haar fundamenten werd ontdaan en “losgekoppelde regio’s” ontstonden. De relatieve politieke stabiliteit van dit unipolaire systeem luidde echter ook een periode van ongehinderde economische groei in, die, afgezien van een milde recessie in de jaren negentig, een tijdperk van welvaart was. Dit was zo totdat alles in 2008 instortte. De wereldwijde financiële crisis was een politiek en economisch keerpunt voor de neoliberale orde. Het gevolg van deze recessie en de daaropvolgende schulden- en bezuinigingscrisis was dat sommige landen zich nooit echt hebben hersteld – zoals Italië en Griekenland.

De impact van de recessie van 2008 veroorzaakte politieke schokgolven in de vorm van bewegingen die zich voor het eerst begonnen te verzetten tegen of negatief reageerden op aspecten van de globalisering. Tot die bewegingen behoorden met name Brexit in het Verenigd Koninkrijk en de opkomst van Donald Trump in de Verenigde Staten. Deze politieke ontwikkelingen speelden in op de realiteit dat de globalisering in haar huidige vorm vooral “nettoverliezers” te zien gaf, en reageerden op wereldwijde sociaaleconomische en geopolitieke veranderingen die de bestaande identiteiten en het gevoel van veiligheid ondermijnden, zoals de opkomst van China en de tanende macht van de Verenigde Staten.

Als we snel vooruitspoelen naar het heden, zou deze ‘neoliberale economische orde’ op zijn sterfbed kunnen liggen. De Westerse bloeijaren in de jaren negentig en begin jaren 2000 zijn nooit meer teruggekeerd, en als de afgelopen jaren een indicatie zijn, zullen ze niet snel terugkeren. Het geopolitieke klimaat bevindt zich momenteel in een toestand waarin globalisering bewust wordt teruggeschroefd.

Het economische systeem dat de VS ooit hebben opgebouwd en als wenselijk hebben aangeprezen om de communistische landen de glans van het kapitalisme te tonen, wordt nu ontmanteld omdat het er niet alleen niet in is geslaagd “vijandige” staten te bekeren, maar hen integendeel machtiger heeft gemaakt. De VS verzetten zich nu tegen vrijhandel, economische integratie tussen hun bondgenoten enerzijds en China en Rusland anderzijds, en deinzen er niet voor terug om de wortels van de globalisering te ontwortelen. Het resultaat is minder vrijhandel, meer tarieven, meer sancties, meer exportcontroles, meer dwang op bondgenoten om aan de wensen van de VS te voldoen en ongepaste investeringen die eerder door geopolitiek dan door marktbehoeften worden gedreven.

Opeenvolgende Amerikaanse presidenten hebben beweerd dat ze daarmee de “goede oude tijd” terug zullen brengen en “Amerika weer groots zullen maken”, maar het werkelijke beeld is somber. Het economisch beleid van de regering Biden is een ramp juist omdat het een mengeling is van geopolitieke assertiviteit, grof protectionisme en catastrofaal fiscaal beleid. Het besluit van Washington om miljarden economische hulp te injecteren om de Amerikaanse economie te ondersteunen, een oorlog in Europa te verlengen die resulteert in een langdurige inflatiecrisis, aan te dringen op een toenemende economische oorlog met China en vervolgens gedwongen te worden de rentetarieven herhaaldelijk te verhogen, ook al gaan de banken failliet is een dodelijke cocktail.

De goede oude tijd van westerse welvaart is dus voorbij. De neoliberale economische orde van Ronald Reagan was ooit het fundament van de wereldwijde groei, hoe oneerlijk en ongelijk die ook was. Maar de geopolitieke omstandigheden die dat systeem mogelijk maakten, bestaan sinds 2023 niet meer. De wereld is veranderd en het is geen geheim waarom dit moest gebeuren. De VS waren niet echt in staat om de opkomst van China te stoppen – hoewel ze hun best deden om die te vertragen – of om de Russische economie, die Washington voortijdig tot mislukking had uitgeroepen, de doodsteek te geven. Dit alles wijst erop dat de Amerikaanse leiders in het verleden en in zelfverloochening leven en een beleid voeren dat gebaseerd is op hun wishful thinking van hoe de wereld “zou moeten zijn” in plaats van deze te accepteren zoals hij werkelijk is. Het zijn altijd de gewone mensen die de rekening moeten betalen.

Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:

Telegram: t.me/dissidenteen

Meld je aan voor onze gratis dagelijkse nieuwsbrief, 10.000 gingen je al voor:

[newsletter_form button_label=”Abonneer!”]

[newsletter_field name=”email” label=”Email”]

[/newsletter_form]

https://dissident.one/2023/04/03/voormalig-staatssecretaris-van-financien-als-de-amerikaanse-dollar-de-status-van-wereldreservevaluta-verliest-zal-er-een-complete-economische-implosie-zijn/