Na de Duitse nederlaag in 1945  keerde Walter Ulbricht  terug uit ballingschap in Moskou om een ​​van de grondleggers van de DDR te worden. De nieuwe staat, zo zei hij, “moet er democratisch uitzien, maar we moeten alles onder controle hebben”. Het is tachtig jaar geleden dat Ulbricht deze woorden sprak, en hoewel de DDR is vervaagd, leeft hun geest voort in het politieke establishment van de Bondsrepubliek. Onze huidige heersers doen er alles aan om de pseudo-democratie in het Westen te herstellen. Dit is niet louter een overdrijving, en het is ook geen sensatiezucht voor internetklikken. Het is wat onze politici zelf zeggen, schrijft Eugyppius.

Net als in de DDR horen we dat deze antidemocratische maatregelen nodig zijn om ons te beschermen tegen de dreiging van rechts. De waarheid is veel alledaagser: Duitsland heeft een van de oudste partijsystemen van Europa. Zoals in veel andere landen al is gebeurd, valt dit naoorlogse establishment uiteen. Terwijl onze buurlanden de opkomst van nieuwe partijen en politieke structuren met een zekere mate van gelijkmoedigheid hebben doorstaan, zijn onze  kartelpolitici in Duitsland  doodsbang om de macht te verliezen, en zij zullen alle middelen waarover zij beschikken gebruiken om die macht te behouden – tot en met de opschorting van de democratie zelf.

Alternative für Deutschland bevindt zich in het doelwit van ons nominaal democratische priesterschap, niet omdat ze extreem rechts zijn, of racistisch, of xenofoob of iets dergelijks. Politiek gezien verschillen ze nauwelijks van de CDU van de jaren tachtig. Hun echte misdaad is dat ze genoeg kracht hebben verworven om het ecosysteem van de gevestigde orde te bedreigen. Hoe sterker de AfD wordt, hoe moeilijker het voor de regerende partijen zal blijken om anti-AfD-coalities te vormen. Sommige van deze partijen, zoals de FDP, lijken voorbestemd om volledig te verdwijnen; anderen, zoals de SPD, vrezen een toekomst van permanente irrelevantie. De eens zo dominante centrumrechtse CDU zal ondertussen niet in staat zijn om werkbare regeringen te vormen met partners ter linkerzijde en heeft dus geen excuus om niet het milde nationalisme in te voeren dat een duidelijke meerderheid van de kiezers eist en dat zo uit de mode is bij onze globalistische machthebbers.

Dit is het doel van de onophoudelijke, astroturfed agitatie “tegen rechts” die het establishment nu al meer dan een maand over Duitsland brengt. De protesten hebben er niet toe geleid dat de steun voor de AfD is vernietigd, dus worden ze nu opnieuw gebruikt als een vrijbrief om handhavingsmaatregelen te nemen tegen “rechts-extremisme”. Minister van Binnenlandse Zaken Nancy Faeser (SPD) zei  dinsdag op een persconferentie  dat de protesten haar zowel “aanmoediging” als een “mandaat” hebben gegeven om tegen rechts op te treden. “Dit is echt een heel positief signaal”, zei ze, “omdat het gaat om het verdedigen van onze open samenleving tegen haar vijanden. Als democratie in de verdediging moeten we opkomen tegen de extremisten.”

Faeser sprak deze woorden tijdens de aankondiging van een reeks maatregelen waarmee ze “rechts-extremisme” hoopt te bestrijden. Deze worden ook uiteengezet in een zestien pagina’s tellend document van het ministerie van Binnenlandse Zaken over ‘Resoluut de strijd aangaan met het rechtse extremisme: gebruik maken van de instrumenten van de defensieve democratie‘. Hier is het belangrijk op te merken dat Faeser een van de meest impopulaire politici in heel Duitsland is. Vorig jaar leed ze een vernederende nederlaag in haar poging om minister-president van Hessen te worden, en 60% van de Duitsers beschouwt haar als ongunstig. Dat is een krachtige motivatie om de Duitse democratie weer onder controle te brengen. Haar “pakket aan maatregelen” om “rechts” te bestrijden behoort tot de meest openlijk antidemocratische, dictatoriale beleidsmaatregelen die ik ooit een westerse politicus heb zien verwoorden. In andere landen worden dit soort dingen zeker achter gesloten deuren gezegd, maar in Duitsland worden ze in alle grote kranten gedrukt. Je kunt je alleen maar voorstellen wat deze mensen in het geheim overwegen.

Faeser en haar collega-politieke handhavers hebben zo’n breed en vloeiend begrip van wat ‘rechts-extremisme’ inhoudt, dat het label tegen vrijwel iedereen kan worden gebruikt. Het document van het ministerie van Binnenlandse Zaken beweert dat “het doel van rechtsextremisten is om de liberale democratie af te schaffen en onze samenleving te hervormen volgens hun nationalistische, racistische en anti-pluralistische ideeën.” Je zou kunnen denken: “Nou, dat is oké, ik ben een pluralistische liberaal”, maar dat zou net zo naïef zijn als denken dat je veilig was voor de Stasi omdat je geen fascist was. Dezelfde krant gaat verder met klagen dat “extremistisch… Nieuw Rechts… tot doel heeft onderwerpen te bespreken en termen te gebruiken die hun onmenselijke plannen een onschadelijk uiterlijk geven”. Vertaald uit het democratisch: “Er zijn mensen die niets illegaals zeggen, maar die het zichzelf toch lastig maken.” De voorzitter van de Binnenlandse Veiligheidsdienst, Thomas Haldenwang, sprak op de persconferentie eveneens over de neiging van “rechtse extremisten” om “zich te verkleden en te camoufleren”. Ze moeten “ontmaskerd worden… [als] vijanden van onze democratie”.

Deze constructie van ‘rechts-extremisme’ als een cryptische, verborgen kwaliteit die onthulling door de politieke politie vereist, is onvoorstelbaar gevaarlijk. Je bent nooit veilig voor een regime dat zo denkt, want wat je daadwerkelijk zegt, doet of zelfs maar gelooft doet er niet toe. U maakt zich schuldig aan ‘rechts-extremisme’ als het kantoor van Haldenwang dat denkt. Deze flexibiliteit is belangrijk, omdat het establishment niet echt geïnteresseerd is in het verdrijven van zombie-nationaal-socialisten. Ze willen de politieke oppositie neutraliseren, ongeacht haar vorm of programma.

In wat volgt moet u er daarom rekening mee houden dat verwijzingen naar ‘rechts-extremisme’ niets anders zijn dan lasterpraatjes voor politieke tegenstanders. Op dezelfde manier verwijzen resoluut ongekarakteriseerde en ongedefinieerde verwijzingen naar ‘democratie’ naar niets anders dan het gevestigde partijensysteem. Als Faeser zegt dat “we rechts-extremistische netwerken willen vernietigen, we willen ze van hun inkomsten beroven, we willen hun wapens afnemen”, bedoelt ze dat ze de mensen die het niet met haar eens zijn, wil vernietigen en verarmen. Als ze zegt dat “we alle instrumenten van de rechtsstaat willen gebruiken om onze democratie te beschermen”, bedoelt ze dat ze alle handhavingsmechanismen wil gebruiken waarover het ministerie van Binnenlandse Zaken beschikt om de oppositie uit de macht te houden.

Faeser was natuurlijk veel specifieker dan dat:

Ik zou rechts-extremistische netwerken op dezelfde manier willen behandelen als de georganiseerde misdaad. Degenen die de staat bespotten, moeten te maken krijgen met een sterke staat, wat betekent dat elk misdrijf consequent moet worden vervolgd en onderzocht. Dit kan niet alleen door de politie gebeuren, maar ook door de toezichthouders zoals de horeca of bedrijfstoezichthouders. Onze aanpak moet zijn dat we geen middel onbeproefd laten als het om rechtsextremisten gaat.

Ook in de krant is er veel woede over het feit dat “extremisten…vaak de spot drijven met de staat en zijn instellingen”. Hen moet worden geleerd hun meerderen te respecteren, niet alleen door intimidatie door de politie, maar ook door de intrekking van hun bedrijfs- en restaurantvergunningen. Het gehele regelgevende apparaat zal worden herbestemd voor politieke handhaving.

De politieke politie van de Veiligheidsdienst moet “de samenwerking met de staats- en lokale autoriteiten intensiveren”, wat een andere manier is om te zeggen dat ze lokale toezichthouders regelmatiger op de hoogte moeten stellen van politieke wandaden. Hierbij is het niet nodig dat u veroordeeld bent voor een specifiek misdrijf om uw café te laten sluiten. Het volstaat dat de Veiligheidsdienst u eenvoudigweg verdenkt van ‘extremisme’.

Faeser wil ook achter je bankrekening aan gaan:

We moeten ook de financiële verbanden in rechts-extremistische netwerken blootleggen, om hen van hun inkomsten te beroven. Dit is het principe van ‘follow the money’. Operationeel hebben we de financiële onderzoeken bij het Federaal Bureau voor de Bescherming van de Grondwet aanzienlijk versterkt. Banken worden al gesensibiliseerd. Financiële structuren worden tot in detail geanalyseerd, maar we lopen tegen wettelijke grenzen aan. Momenteel beperken financiële onderzoeken zich tot het aanzetten tot haat en geweld. Dat is niet genoeg. Ik wil daarom de wet aanpassen om ervoor te zorgen dat er rekening wordt gehouden met de potentiële dreiging. Hierbij zijn ook andere factoren betrokken, zoals actiepotentieel en sociale invloed. We moeten de procedures ook sneller en minder bureaucratisch maken. Niemand die doneert aan een rechts-extremistische organisatie mag erop kunnen vertrouwen dat hij onopgemerkt blijft.

Faeser wil de wet veranderen, zodat haar ministerie niet alleen mensen die verdacht worden van “het aanzetten tot haat en geweld”, financieel kan lastigvallen, maar ook politieke tegenstanders die slechts overmatige “sociale invloed” uitoefenen. Als je doneert aan een organisatie die Faeser niet leuk vindt, wil ze je naam publiceren en je een doelwit maken voor aan de staat gelieerde paramilitaire groepen zoals Antifa. Er is dan ook een luide roep onder SPD- en Groene politici om hun ‘Wet ter bevordering van de democratie’ aan te nemen, waarvan Renate Künast expliciet hoopt dat deze meer financiering zal sturen naar ‘Antifa-groepen’ en andere linkse NGO’s

Faeser is ook boos dat de politieke oppositie kan reizen:

Wij zijn net zo vastbesloten om de internationale netwerken van rechtsextremisten aan banden te leggen. Rechts-extremistische haat mag noch uit Duitsland worden geëxporteerd, noch in Duitsland worden geïmporteerd. Daarom werken wij samen met de relevante overheidsinstanties om zo veel mogelijk te voorkomen dat rechtsextremisten het land in en uit reizen.

Het is geweldig om te weten dat het mij op een dag misschien wordt verboden Duitsland te verlaten vanwege iets dat ik op internet heb gepost. Dit is gewoon absoluut gek.

Faeser heeft ook grote dromen van meer internetcensuur. Om ‘haatmisdrijven’ te bestrijden hoopt ze het ‘centrale meldpunt’ van de federale politie uit te breiden, zodat ze actiever kunnen ingrijpen op sociale media en ‘zorgen voor de verwijdering van kanalen en inhoud die worden gebruikt om werkelijk walgelijke haatzaaiende uitlatingen te verspreiden”. Ze richt ook “een interne detectie-eenheid” op om niet alleen “desinformatie” te identificeren, maar ook “invloedscampagnes op het internet… zodat we daar een einde aan kunnen maken”:

Duitse rechtsextremisten en buitenlandse autocraten hebben iets gemeen: ze willen woede aanwakkeren en verdeeldheid zaaien, voornamelijk door middel van desinformatie. Dit gebeurt door middel van leugens, nepaccounts en in de toekomst zeker nog meer op basis van afbeeldingen of video’s die zijn gemaakt met behulp van AI-technologie… Daarom richten we een nieuwe eenheid voor vroegtijdige detectie op bij het federale ministerie van Binnenlandse Zaken. We moeten manipulatie en beïnvloedingscampagnes in een zeer vroeg stadium herkennen, zodat we ze kunnen stoppen.

Nadat Faeser deze lange tirade had beëindigd, kwam de hoofdpolitieagent Haldenwang aan het woord, en zijn woorden waren net zo verontrustend. Hij eiste dat we “onze benadering” van “rechts-extremisme” heroverwegen, omdat het “fenomeen” een “verandering” ervaart:

De grenzen tussen eerder ideologisch gedefinieerde kampen… vervagen, waardoor het moeilijk wordt om ze precies te lokaliseren.

Het enige dat is veranderd, is het perspectief van Haldenwang. Hij heeft een geheel nieuw begrip van ‘rechts-extremisme’ aangenomen, namelijk een begrip dat alle niet-gevestigde politiek omvat. Wanneer je een vijfde van de bevolking van je land begint te verdenken van politieke misdaad, verschuiven de grenzen inderdaad en wordt het behoorlijk moeilijk om ideologische misdrijven te ‘lokaliseren’.

Thomas Haldenwang

Halendwang maakt zich dus grote zorgen over wat mensen denken. Het project bestrijdt, zoals hij het ziet, niet alleen ‘de bereidheid om geweld te gebruiken’, maar richt zich ook op ‘verschuivende verbale en mentale grenzen’. Ja, deze man heeft inderdaad de verantwoordelijkheid op zich genomen voor het controleren van wat mensen denken:

Rechts-extremisten maken gebruik van de angsten en crisiservaringen onder de bevolking om de politieke randen te radicaliseren en hun agenda onder de middenklasse te verspreiden. We moeten oppassen dat dergelijke denk- en spraakpatronen geen onderdeel worden van onze taal.

Hij is ook erg verontrust dat mensen van “Nieuw Rechts” naar conferenties gaan en toespraken houden:

In het spectrum van Nieuw Rechts zien we netwerkinspanningen die verder reiken dan de kleine kring van rechts-extremistische intellectuelen en ook uitstralen naar de parlementaire sfeer. Van daaruit zijn er op verschillende niveaus verbindingen gelegd met actoren en organisaties van andere rechtsextremisten. Dit zijn structurele verbindingen binnen een strategisch opererend netwerk. Dit netwerk wordt gekenmerkt door wederzijdse uitnodigingen voor evenementen, interviews en gastbijdragen voor online formats en bijeenkomsten in de echte wereld.

Samenvattend: “Rechtse extremisten” vormen een vage en moeilijk te identificeren populatie van politieke ondermijners, die door de politieke politie moeten worden ontmaskerd. Dit is nodig om de heersende ‘denk- en spraakpatronen’ in Duitsland onder controle te krijgen. Zodra deze extremisten zijn geïdentificeerd door onze hoeders van de orthodoxie, zullen ze worden gestraft voor hun bespotting van de staat, en zal het regelgevende apparaat een nieuwe bestemming krijgen om hen van alles te beroven, van inkomsten tot bankrekeningen. Hun namen moeten worden gepubliceerd zodat ze gemakkelijker kunnen worden geïntimideerd en lastiggevallen door aan de staat grenzende organisaties vanwege hun politieke opvattingen, en er moet worden voorkomen dat ze grenzen overschrijden en met elkaar omgaan. Dit is een directe samenvatting van de dingen die een zittende Duitse minister van Binnenlandse Zaken en een van haar topbureaucraten vier dagen geleden daadwerkelijk zeiden op een nationale persconferentie.

Als het establishment er via deze maatregelen in slaagt de oppositie de kop in te drukken, zal de Bondsrepubliek Duitsland een politiek ontwikkelen die niet veel verschilt van het blokpartijsysteem van de oude DDR. De blokpartijen waren slechts satellieten die regeerden in nominaal partnerschap met de regerende Socialistische Eenheidspartij (SED), en die in het algemeen alle SED-voorstellen goedkeurden. Hoewel Duitsland geen duidelijke regerende partij als de SED zou hebben, zou de bevriezing van het politieke ecosysteem de huidige rol van de Groene Partij als koningmakers formaliseren, en zou het in feite onmogelijk worden om tegen een groen beleid te stemmen. Dit is duidelijk wat ons heersende establishment en de aan de Groenen grenzende staatsmedia hopen te bereiken.

Om een ​​dergelijk systeem in stand te houden – en het veerkrachtig te maken tegen ongewenste verkiezingsuitslagen – zal het noodzakelijk blijken de politieke politie te isoleren van politiek toezicht. Machtige mensen denken hier al over na, vooral in het Oosten, waar de AfD zo sterk is dat ze een serieuze kans hebben om na de verkiezingen in september in de regering te komen:

Met het oog op de mogelijke verkiezingsoverwinning van de AfD waarschuwde [Stephan Kramer, hoofd van de Thüringer Veiligheidsdienst] dat de veiligheidsbelangen van de Bondsrepubliek in de Bondsdag en de deelstaatparlementen zouden kunnen worden geschaad. Er zijn daarom voorzorgsmaatregelen nodig om geheime informatie te beschermen.

“Het zou bijvoorbeeld de moeite waard zijn om te overwegen of we gekozen functionarissen die in bijzonder gevoelige gebieden willen werken, aan een veiligheidscontrole moeten onderwerpen”, zei Kramer. “Dit moet bij wet worden geregeld en is naar mijn mening meer dan passend gezien de veiligheidsbelangen van de Bondsrepubliek Duitsland die de moeite waard zijn om te beschermen.”

Als de constitutionele beschermers hun eigen gekozen toezichthouders mogen screenen, zal de transformatie van Duitsland in een pseudo-democratie vrijwel voltooid zijn. De politieke politie zal oppassers selecteren die ontvankelijk zijn voor hun handhavingsprogramma, en daardoor als semi-autonome geheime politie gaan opereren. Politici van het establishment, die afhankelijk zijn van de politieke politie om de oppositie op afstand te houden, zullen geneigd zijn hun prerogatieven uit te breiden om ook de politiek van gekozen functionarissen af ​​te dwingen. Het resultaat zal een stille staatsgreep zijn die niemand helemaal opmerkt totdat het veel te laat is om er iets aan te doen.

Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:

Telegram: t.me/dissidenteen

Meld je aan om onze gratis dagelijkse nieuwsbrief met het belangrijkste nieuws direct in je mailbox te ontvangen:

Vergeet niet de bevestigingsmail te openen om de nieuwsbrief te activeren (check je spambox als je hem niet ziet)

De paniek is compleet – SPD wil de grondwet veranderen om overwinning van de AfD te voorkomen

Er wordt vooraf gemodereerd dus het kan even duren voor je comment verschijnt.

Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over