De petrochemische industrie in Europa staat op de rand van instorten. Fabrikanten uit de regio importeren de grondstoffen voor de productie van plastic uit het buitenland. Dit komt omdat de energieprijzen de binnenlandse productie te duur maken. De laatste keer dat Europese petrochemische fabrieken zo weinig van hun favoriete grondstoffen hadden, was in 1975, en de regio was nog steeds haar wonden aan het likken na de eerste oliecrisis. Bijna een halve eeuw later is de industrie op sterven na dood ( Bloomberg: 20/11/23 ).

Import vervangt de binnenlandse productie van kunststoffen

Het zou een vergissing zijn om dit te interpreteren als een overwinning in de strijd tegen plastic. Europa blijft enorme hoeveelheden schuim, verf, harsen en alle andere producten consumeren die petrochemische fabrieken produceren. Het vervangt echter de binnenlandse productie door geïmporteerde goederen, meldt Blackout News.

De consumptie van nafta, de hoeksteen van de Europese petrochemische industrie, zal in 2023 dalen tot het laagste niveau in bijna vijftig jaar. Dat is een daling van 40%. Petrochemicaliën zijn inherent energie-intensief. In Europa is aardgas ongeveer vijf keer duurder dan in de VS. Het is momenteel goedkoper om ethyleen, een belangrijke bouwsteen voor kunststoffen, in Texas te kopen en over de Atlantische Oceaan te transporteren voor verdere verwerking in Europa dan om het lokaal te produceren. En dat is precies wat petrochemische bedrijven met mij doen. Dit leidt tot een verlies aan economische activiteit in Europa. Het betekent ook dat de handelsbalans van de EU in de chemische productensector erodeert. Uiteindelijk leidt dit tot banenverlies en brengt de energiezekerheid in gevaar.

Europa in plasticcrisis: petrochemische industrie op de rand van instorten

Eerst wat context: gemiddeld gebruikt een persoon in Europa ongeveer 150 kilogram plastic per jaar, meer dan het dubbele van het mondiale gemiddelde van 60 kilogram, volgens het Europees Milieuagentschap. Kunststoffen zijn overal aanwezig: van voedselverpakkingen tot bouwmaterialen, van mobiele telefoons tot kleding.

De petrochemische industrie is voornamelijk gebaseerd op twee grondstoffen: aardgas en nafta. Nafta is een bijproduct van olieraffinage en lijkt enigszins op benzine. Het Internationaal Energieagentschap voorspelt dat het Europese naftaverbruik dit jaar zal dalen naar het laagste niveau in 48 jaar. Dit komt overeen met 34,2 miljoen ton. Dit is een daling van 18,5% vergeleken met het niveau van vóór Covid-19, en ligt bijna 40% onder de vorige piek van twintig jaar geleden.

Crisis in de petrochemische industrie in Europa: stoomkrakers staan ​​op instorten

De stoomkrakers zijn cruciaal voor de petrochemische industrie. Ze zetten nafta en gas om in chemische bouwstenen. Maar ze draaien momenteel op een lage capaciteit, wat niet rendabel is. Vanwege hun enorme vaste kosten laten bedrijven hun stoomkrakers doorgaans het hele jaar door zo dicht mogelijk bij hun capaciteit draaien. Alles onder de 90% is een bron van zorg; 85% is slecht en 80% wordt als rampzalig beschouwd. De afgelopen kwartalen hebben ze echter met verliezen tussen 65% en 75% van hun capaciteit gewerkt.

Officieus zeggen leidinggevenden uit de sector dat ze maar een beperkte tijd geld kunnen verliezen – dus sluitingen in 2024 zijn zeker. Het IEA heeft diplomatiek laten weten dat het herstel van de Europese petrochemische industrie steeds moeilijker wordt. Leidinggevenden uit de sector zijn directer en zeggen dat ze geen herstel verwachten.

Europese bedrijven passen zich dienovereenkomstig aan. Toen BASF SE, het bedrijf dat synoniem staat voor petrochemie in Europa, een paar weken geleden investeerders ontmoette, wilden de leidinggevenden alles bespreken behalve hun thuismarkt. Als we naar hun presentatiedia’s kijken, valt vooral de bouw op van een nieuwe fabriek in Zhanjiang, China, voor een bedrag van 10 miljard dollar. “De bouwactiviteit is toegenomen, nu er dagelijks meer dan 15.000 bouwvakkers op de bouwplaats zijn”, zeggen de dia’s. Voor Europese chemische bedrijven is het aandeel van de uitgaven aan nieuwe projecten in Azië de afgelopen vijftien jaar met ongeveer 50% gestegen, volgens schattingen van investeringsbank Jefferies Financial Group Inc.

De Europese petrochemische industrie staat op de rand: impact op de economie en de toekomst van de industrie

Welke invloed heeft dit op de economie? Vóór de pandemie was de handelsbalans van Europa met de rest van de wereld doorgaans positief, met een overschot van 40 miljard dollar. Vorig jaar kromp het overschot tot slechts 2,5 miljard dollar. Hoewel de economie in 2023 waarschijnlijk enigszins zal herstellen, zien de vooruitzichten voor 2024 er somber uit. Als Europese politici zich zorgen maken, verbergen ze dat goed. Er zijn geen tekenen van ongerustheid in Brussel, Berlijn, Madrid of Londen. Misschien zie je in Parijs enige tekenen van bezorgdheid, maar dat is het dan ook. Veel Europese landen zijn momenteel druk bezig de offshore windindustrie te redden – maar hoe zit het met de petrochemische bedrijven die de harsen en kunststoffen produceren die worden gebruikt om de wieken te maken?

Europa heeft al andere industrieën verloren aan Azië. Staal, textiel en scheepsbouw verplaatsten zich allemaal naar het oosten. Deze keer is de concurrentie niet alleen China, maar ook de VS, dankzij de overvloedige koolwaterstoffen daar. De binnenlandse productie van koolwaterstoffen neemt onder president Joe Biden een hoge vlucht. Industrie- en energiebeleid spelen een rol. Als Europa een deel van zijn oude industriële kracht wil behouden, moeten politici de petrochemische industrie publiekelijk steunen – ook al is deze niet populair bij klimaatbewuste kiezers. De sector zelf moet ook nadenken. Consolidatie is dringend nodig. Er zijn momenteel te veel bedrijven – en CEO’s – per ton geproduceerd plastic. Kostenbesparingen moeten bovenaan beginnen.

Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:

Telegram: t.me/dissidenteen

Meld je aan om onze gratis dagelijkse nieuwsbrief met het belangrijkste nieuws direct in je mailbox te ontvangen:

Volgens een Oilprice-rapport dreigt komende winter een energiecrisis in de EU.

Maar gelukkig hebben we Geert Wilders die aanstuurt op een Arabische olieboycot.

Wilders is nog geen premier en roept al op tot etnische zuiveringen en lokt een gas- en olieboycot uit

Ongepaste ‘boemer Hitler- en nazivergelijkingen’ verdwijnen in de prullenbak, en –

Oproepen tot geweld in de comments worden beantwoord met een onmiddellijke permaban !

Er wordt vooraf gemodereerd dus het kan even duren voor je comment verschijnt.

Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over