“Als je je DNA upload, word je mogelijk een genetische informant over de rest van je familie.” – Rechtenprofessor Elizabeth Joh.

“Schuld door associatie” heeft nieuwe connotaties gekregen in het technologische tijdperk.

Al die fascinerende genealogische zoekacties waarmee u uw stamboom aan de hand van een DNA-staal kunt terugvinden, kunnen nu tegen u en degenen die u lief zijn worden gebruikt, meldt rutherford.org.

In 2019 hadden meer dan 26 miljoen mensen hun DNA aan genealogiedatabanken toegevoegd. Geschat wordt dat deze databases binnen een jaar de 100 miljoen profielen kunnen bereiken, dankzij de agressieve marketing van bedrijven als Ancestry en 23andMe.

Het is een verleidelijk aanbod: geef een megabedrijf een spuugmonster of een wangslijm uitstrijkje, en in ruil daarvoor kom je alles te weten over wie je bent, waar je vandaan komt, en wie er in je uitgebreide familie zit.

De mogelijkheden zijn eindeloos.

Je zou de vierde neef van koningin Elizabeth II van Engeland kunnen zijn. Of het buitenechtelijke kleinkind van een oliemagnaat. Of de broer of zus van een seriemoordenaar.

Zonder het te beseffen geeft u, door uw DNA in een genealogische databank in te voeren, de politie toegang tot de genetische samenstelling, relaties en gezondheidsprofielen van elk familielid – vroeger, nu en in de toekomst – in uw familie, ongeacht of zij er ooit mee hebben ingestemd om in een dergelijke databank te worden opgenomen of niet.

Een DNA-afdruk onthult immers alles over “wie we zijn, waar we vandaan komen, en wie we zullen zijn”.

Het is wat de politie graag een “moderne vingerafdruk” noemt.

Terwijl de vingerafdruktechnologie voor de politie een keerpunt betekende in haar vermogen om een zaak “op te lossen”, wordt de DNA-technologie nu door de rechtshandhavingsinstanties bejubeld als het wondermiddel bij het oplossen van misdaden.

De politie is zelfs begonnen stamboomdatabanken te gebruiken om cold cases op te lossen die al tientallen jaren onopgelost zijn gebleven.

Zo werd in 2018 voormalig politieagent Joseph DeAngelo geïdentificeerd als de beruchte “Golden State Killer” door het gebruik van genetische genealogie, waarmee de politie het DNA van een onbekende verdachte op de plaats delict kan matchen met dat van familieleden in een genealogische databank. De politie kon DeAngelo identificeren met DNA van een verre neef uit een openbare DNA-databank. Toen de politie de lijst van verdachten had teruggebracht tot DeAngelo, spoorden ze hem op – door een zakdoekje op te rapen dat hij in een vuilnisbak had gegooid – en gebruikten ze zijn DNA op het zakdoekje om hem in verband te brengen met een reeks verkrachtingen en moorden uit de jaren ’70 en ’80.

Hoewel DeAngelo de eerste publieke arrestatie was waarbij forensische genealogie werd gebruikt, heeft de politie sindsdien meer dan 150 verdachten geïdentificeerd. Onlangs nog heeft de politie gebruik gemaakt van genetische genealogie om de moordenaar te vinden van een 15-jarig meisje dat bijna 50 jaar geleden werd doodgestoken.

Wie wil psychopaten en serieverkrachters niet van de straat en veilig achter de tralies krijgen, toch? Dat is althans het argument dat de wetshandhavers gebruiken om hun onbeperkte toegang tot deze genealogische gegevensbanken te ondersteunen.

Wil je het “in het belang van de openbare veiligheid”, niet makkelijk maken voor mensen om gepakt te worden? De politie wil echt haar werk doen. Ze zitten niet achter jou aan. Ze willen je gewoon veilig houden,” dringt Colleen Fitzpatrick aan, medeoprichtster van het DNA Doe Project, dat onbekende lichamen identificeert en helpt verdachten te vinden in oude misdaden.

Maar het zijn niet alleen psychopaten en serieverkrachters die in het opsporingsnet terechtkomen.

Iedereen die opduikt als een mogelijke DNA-match – ook verre familieleden – wordt plots deel van een kring van verdachten die moeten worden opgespoord, onderzocht en uitgesloten.

Hoewel een aantal staten de politie hadden verboden gebruik te maken van staatsdatabanken om familieleden van verdachten op te sporen, boden genealogische websites een achterpoortje dat onweerstaanbaar bleek voor de rechtshandhaving.

In de hoop deze maas in de wet te dichten, zijn sommige staten begonnen met het invoeren van wetgeving die beperkt wanneer en hoe de politie deze genealogische gegevensbanken gebruikt. Maryland eist dat ze alleen worden gebruikt bij ernstige geweldsdelicten zoals moord en verkrachting, alleen nadat andere onderzoeksmethoden zijn uitgeput, en alleen onder toezicht van een rechter.

Maar het debat over genetische privacy – en wanneer iemands DNA een openbaar goed wordt dat niet langer wordt beschermd door het Vierde Amendement, dat huiszoeking en inbeslagneming zonder bevelschrift verbiedt – is nog maar net begonnen.

Het is ongetwijfeld slechts een kwestie van tijd voordat de overheid ons DNA in handen krijgt, hetzij via verplichte programma’s die worden uitgevoerd in samenwerking met wetshandhavingsinstanties en het bedrijfsleven, hetzij via ongeoorloofde toegang tot ons familie-DNA dat wordt gedeeld met genealogische diensten zoals Ancestry en 23andMe, hetzij via het verzamelen van ons “afgestaan” of “tastbaar” DNA.

Volgens een onderzoek dat in het tijdschrift Science is gepubliceerd, kan meer dan 60 procent van de Amerikanen die enkele Europese voorouders hebben, met behulp van DNA-databanken worden geïdentificeerd, zelfs als zij hun eigen DNA niet hebben afgestaan. Volgens professor in de rechten Natalie Ram kan één enkel genealogisch profiel naar wel 300 andere mensen leiden.

Dat is alleen aan de commerciële kant.

Alle 50 staten hebben nu hun eigen DNA-databanken, hoewel de protocollen voor het verzamelen van gegevens van staat tot staat verschillen. Steeds meer gegevens uit lokale databanken worden geüpload naar CODIS (Combined DNA Index System), de enorme DNA-databank van de FBI die de facto een manier is geworden om de Amerikaanse bevolking van geboorte tot dood te identificeren en te volgen.

Zelfs ziekenhuizen hebben zich in het spel gemengd door het DNA van pasgeborenen af te nemen en op te slaan, vaak zonder medeweten of toestemming van de ouders. Het maakt deel uit van de verplichte genetische screening van pasgeborenen. In veel staten wordt DNA voor onbepaalde tijd bewaard.

Voor degenen die vandaag geboren worden, betekent dit dat zij zullen worden toegevoegd aan een overheidsdatabank die intieme informatie bevat over wie zij zijn, hun voorouders en wat hen in de toekomst te wachten staat, met inbegrip van hun neiging om meelopers, leiders of onruststokers te worden.

Bereid je voor, mensen, want de regering – gesteund door het Congres (dat een wet aannam die de politie toestaat DNA te verzamelen en te testen onmiddellijk na arrestaties), president Trump (die de fast-track DNA-wet ondertekende), de rechtbanken (die hebben geoordeeld dat de politie routinematig DNA-monsters kan nemen van mensen die zijn gearresteerd maar nog niet veroordeeld voor een misdrijf), en plaatselijke politiediensten (die dit nieuwe misdaadbestrijdingsmiddel moeten aanschaffen) – is een duivelse campagne gestart om een natie van verdachten te creëren op basis van een enorme nationale DNA-databank.

De zogenaamde “magische dozen”, de snelle DNA-machines – draagbaar, ongeveer zo groot als een desktop printer, zeer ongereglementeerd, allesbehalve onfeilbaar, en zo snel dat ze DNA-profielen kunnen maken in minder dan twee uur – stellen de politie in staat DNA-monsters te gebruiken om op “visexpedities” te gaan naar aanwijzingen voor mogelijke wandaden.

Journaliste Heather Murphy legt uit: “Nu politieafdelingen hun lokale DNA-databanken uitbreiden, verzamelen zij niet alleen DNA van mensen die van ernstige misdrijven worden beschuldigd, maar ook steeds meer van mensen die slechts als verdachten worden beschouwd, waarbij hun genetische identiteit permanent wordt gekoppeld aan criminele databanken.”

De implicaties van deze DNA-databanken zijn verstrekkend.

Zij zullen op zijn minst elke schijn van privacy of anonimiteit wegnemen. De lucratieve mogelijkheden voor hackers en commerciële ondernemingen die winst willen maken met de biologische gegevens van een persoon, zijn eindeloos.

Terwijl een groot deel van het publieke debat, van de wetgevingsinspanningen en van de juridische betwistingen van de afgelopen jaren ging over de protocollen die bepalen wanneer de politie legaal DNA van een verdachte mag afnemen (met of zonder bevelschrift en bij arrestatie of veroordeling), is de vraag hoe moet worden omgegaan met “gemorst” of “aangeraakt” DNA er grotendeels doorheen geglipt zonder veel debat of verzet.

Zoals wetenschapper Leslie A. Pray opmerkt:

Dit betekent dat als u de pech hebt uw DNA-sporen ergens achter te laten waar een misdrijf is gepleegd, u al een dossier hebt ergens in een of andere staats- of federale databank – ook al is het misschien een dossier zonder naam. Zoals Heather Murphy in de New York Times waarschuwt: “De science-fiction toekomst waarin de politie snel overvallers en moordenaars kan identificeren aan de hand van weggegooide frisdrankblikjes en sigarettenpeuken is hier… Genetische vingerafdrukken zullen binnenkort net zo gewoon zijn als ouderwetse.”

Zelfs oude monsters van plaatsen delict en “cold” zaken worden opgegraven en onderzocht op hun DNA-profiel.

Met behulp van robots en automatisering vergt het verwerken, analyseren en evalueren van DNA-profielen nu veel minder tijd en kan het allerlei informatie opleveren, tot en met de kleur van iemands ogen en zijn verwantschap. Ongelooflijk genoeg is er een bedrijf dat gespecialiseerd is in het maken van “mugshots” voor de politie op basis van DNA-monsters van onbekende “verdachten” die vervolgens worden vergeleken met mensen met soortgelijke genetische profielen.

Als je de puntjes nog niet hebt verbonden, laat me je dan in de juiste richting wijzen.

Nu de gehele Amerikaanse bevolking reeds door de bewakingstechnologie tot potentiële verdachten is gemaakt, zal DNA-technologie in handen van de regering onze overgang voltooien naar een maatschappij van verdachten waarin wij allen slechts wachten om met een misdaad in verband te worden gebracht.

We kunnen onszelf niet langer onschuldig achten tot het tegendeel bewezen is.

Nu zijn we allemaal verdachten in een DNA line-up totdat de omstandigheden en de wetenschap anders zeggen.

De verdachte maatschappij, dat is de Amerikaanse politiestaat.

Elke dystopische sciencefictionfilm die we ooit hebben gezien, komt in dit heden plotseling samen in een gevaarlijke drie-eenheid tussen wetenschap, technologie en een regering die alwetend, alziend en almachtig wil zijn.

Door uw telefoonlijnen en mobiele telefoongesprekken af te tappen, weet de regering wat u zegt. Door al uw e-mails te uploaden, uw post te openen en uw Facebookberichten en sms’jes te lezen, weet de overheid wat u schrijft. Door uw bewegingen te volgen via nummerplaatlezers, bewakingscamera’s en andere traceerapparatuur, weet de overheid waar u heengaat.

Door alle rotzooi van uw leven te doorzoeken – wat u leest, waar u heengaat, wat u zegt – kan de regering voorspellen wat u zult doen. Door de synapsen in je hersenen in kaart te brengen, weten wetenschappers – en dus ook de overheid – straks wat je je herinnert.

En door toegang te krijgen tot uw DNA zal de regering weldra alles over u weten wat zij nog niet weet: uw familiegeschiedenis, uw voorouders, hoe u eruit ziet, uw gezondheidsgeschiedenis, uw neiging om bevelen op te volgen of uw eigen weg te gaan, enz.

Natuurlijk is geen van deze technologieën onfeilbaar.

Zij zijn evenmin immuun voor manipulatie, hacking of vooringenomenheid van de gebruiker.

Niettemin zijn zij in de handen van overheidsfunctionarissen een handig instrument geworden om de voorschriften van de Grondwet inzake privacy en het verbod op onredelijke huiszoekingen en inbeslagnemingen terzijde te schuiven.

Dit betekent een scenario waarin we weinig of geen verweer hebben tegen beschuldigingen van wangedrag, vooral wanneer we “veroordeeld” worden door technologie, en nog minder bescherming tegen de overheid die ons DNA vastlegt op dezelfde manier als onze telefoongesprekken, e-mails en sms-berichten.

Nu het hele regeringssysteem overschakelt op misdaadpreventie, bedoeld om mensen op te sporen en te vervolgen die een misdaad “zouden kunnen” plegen voordat ze er erg in hebben, laat staan er de gelegenheid toe hebben, is het niet zo vergezocht om je een scenario voor te stellen waarin overheidsagenten (FBI, plaatselijke politie, enz.) potentiële misdadigers aanpakken op basis van hun genetische aanleg om een “onruststoker” te zijn of hun relatie met voormalige dissidenten.

Even verontrustend: als wetenschappers DNA kunnen gebruiken om zalmen te volgen over honderden vierkante kilometers in beken en rivieren, hoe gemakkelijk zal het dan voor overheidsagenten zijn om niet alleen te weten waar we zijn geweest en hoe lang we op elke plaats zijn geweest, maar ook om ons gemakkelijk te verliezen DNA te verzamelen en toe te voegen aan de reeds uitgebreide databank van de regering?

Men mag niet uit het oog verliezen dat DNA-bewijs niet onfeilbaar is: Ze kunnen verkeerd zijn, hetzij door een menselijke fout, hetzij door knoeien, of zelfs door regelrechte vervalsing, en dat gebeurt vaker dan ons wordt verteld. Het gevaar, waarschuwt wetenschapper Dan Frumkin, is dat er met nep-DNA geknoeid kan worden op plaatsen delict.

Als u een van die mensen bent die de overheid impliciet vertrouwen en weigeren te geloven dat zij ooit iets illegaals of immoreels zou doen, dan kan het vooruitzicht dat overheidsambtenaren – in het bijzonder de politie – valse DNA-monsters gebruiken om de uitkomst van een zaak te beïnvloeden, vergezocht lijken.

Maar zoals de geschiedenis aantoont, is de kans dat onze regering optreedt op manieren die niet alleen illegaal maar ook immoreel zijn, minder een kwestie van “als” en meer een kwestie van “wanneer”.

Nu de technologie, de rechtbanken, de ondernemingen en het Congres samenspannen om onze privacy op cellulair niveau te schenden, wordt het landschap plotseling veel dystopischer.

Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:

Telegram: t.me/dissidenteen

Meld je aan voor onze gratis dagelijkse nieuwsbrief:

[newsletter_form button_label=”Abonneer!”]

[newsletter_field name=”email” label=”Email”]

[/newsletter_form]

https://dissident.one/2021/05/01/bill-gates-china-en-je-dna/?swcfpc=1