Wat een verschil maakt een jaar…

Het grote nieuwe verhaal van Time is behoorlijk onthullend, schrijft Moon of Alabama:

‘Niemand gelooft zo in onze overwinning als ik.’ Een kijkje in de strijd van Volodymyr Zelenski om Oekraïne in de strijd te houden – Time – 30 oktober 2023

Dat offensief is in een ondraaglijk tempo en met enorme verliezen verlopen, waardoor het voor Zelensky steeds moeilijker werd om partners ervan te overtuigen dat de overwinning om de hoek ligt. Met het uitbreken van de oorlog in Israël is het zelfs een grote uitdaging geworden om de aandacht van de wereld op Oekraïne te houden.

The Economist citeert een soldaat die aan het front van het tegenoffensief staat en is het daarmee eens:

‘Left Handed’, een infanterist die aan het front vecht tussen Robotyne en Verbove, zegt dat de Oekraïense verliezen tot alarmerende niveaus zijn toegenomen, deels dankzij het werk van drones. De vlakten van Zaporizja hebben het leven de rug toegekeerd, zegt hij. ‘Het is een hel. Lijken, de geur van lijken, dood, bloed en angst. Geen vleugje leven, alleen de stank van de dood.” Degenen in eenheden zoals de zijne hadden meer kans om te sterven dan om te overleven. “Zeventig-dertig. Sommigen zien niet eens hun eerste gevecht.”

Toch spoort Zelenski hen aan:

Maar zijn overtuigingen zijn niet veranderd. Ondanks de recente tegenslagen op het slagveld is hij niet van plan de strijd op te geven of enige vorm van vrede te eisen.

Integendeel, zijn geloof in de uiteindelijke overwinning van Oekraïne op Rusland is verhard tot een vorm die sommige van zijn adviseurs zorgen baart. Het is onbeweeglijk en grenst aan het messiaanse. ‘Hij houdt zichzelf voor de gek,’ vertelt een van zijn naaste assistenten me gefrustreerd. ‘We hebben geen opties meer. We zijn niet aan het winnen. Maar probeer hem dat eens te vertellen.’

De koppigheid van Zelensky, zeggen sommige van zijn assistenten, heeft de inspanningen van hun team om met een nieuwe strategie en een nieuwe boodschap te komen, geschaad. Terwijl ze over de toekomst van de oorlog debatteerden, bleef één kwestie taboe: de mogelijkheid om over een vredesakkoord met de Russen te onderhandelen. Afgaande op recente onderzoeken zouden de meeste Oekraïners een dergelijke stap afwijzen, vooral als dit het verlies van bezet gebied met zich mee zou brengen.

De oorlog is verloren. Ze weten het. Maar ze zijn niet bereid op te geven.

Zelenski’s mensen leggen de schuld overal, behalve bij degenen die de puinhoop hebben veroorzaakt. Het was de ‘overwinning’-boodschap van Zelenski en zijn team die het publiek tot totale zelfgenoegzaamheid heeft gebracht.

Zoals Strana kopt (machinevertaling):

Oekraïne verliest de oorlog met de Russische Federatie vanwege de ontoereikende perceptie van de situatie door de samenleving – commandant van de strijdkrachten van Oekraïne – Strana.news – 30 oktober 2023

Strategisch gezien verliest Oekraïne de oorlog vanwege de inadequate perceptie van de situatie door de samenleving.

Deze mening werd uitgedrukt door de commandant van de strijdkrachten van Oekraïne, Dmitry Kukharchuk, in een interview met Channel Five.

Hij beweert dat aan het begin van de oorlog alle Oekraïners klaar waren om het land te verdedigen, er waren veel vrijwilligers. Maar na de terugtrekking van Russische troepen uit Kiev veranderde de situatie.

“Onmiddellijk daarna merkte ik dat er in de media stellingen verschenen dat we met daklozen vechten, dat het Russische leger niet weet hoe te vechten, dat de overwinning in principe binnen een week of twee, maximaal een maand zal zijn. “Dat we eerst in de lente, dan in de zomer, dan in de herfst en dan in de winter, zonder te specificeren welke winter, we naar de Krim zullen gaan. Dat de overwinning in principe zegevierend is. Dus werden de mensen in een warme badkamer geplaatst.” “We hebben de visie op de werkelijkheid afgebroken. Maar in Rusland gebeurde dat niet. Ze begonnen te beseffen dat de oorlog niet gemakkelijk voor hen zou zijn. Ze beseften dat ze lange tijd zouden moeten vechten”, meent Kukharchuk.

Hij zegt ook dat de Russen elke dag “sterker worden”, en dat als Oekraïne echt tegen “gedegenereerden” zou hebben gevochten, het hen al lang geleden zou hebben verslagen.

‘Daarom zijn we aan het verliezen. Ze hebben deze processen gaande en hun publieke bereidheid is veel groter dan die van onze samenleving. En als ze het hebben over een atoombom, een oorlog van allen tegen allen, lijkt het om de een of andere reden Ik weet dat ze klaar zijn voor deze processen’, voegde de bataljonscommandant eraan toe.

Napoleon, Hitler en verschillende andere mensen die oorlog met Rusland hadden gezocht, moesten leren de omvang van zijn hulpbronnen nooit te onderschatten. Nu leren de NAVO, de VS en haar Europese bondgenoten die les.

Zelenski heeft dat nog steeds niet gedaan. Hij zal het niet toegeven:

De kou zal ook de militaire opmars bemoeilijken, waardoor de frontlinies in ieder geval tot de lente gesloten zullen blijven. Maar Zelenski heeft geweigerd dat te accepteren. “Het bevriezen van de oorlog betekent voor mij het verliezen ervan”, zegt hij. Voordat de winter aanbrak, waarschuwden zijn assistenten mij dat ik grote veranderingen in hun militaire strategie en een grote opschudding in het team van de president kon verwachten. Minstens één minister zou moeten worden ontslagen, samen met een hoge generaal die verantwoordelijk is voor het tegenoffensief, zeiden ze, om verantwoording af te leggen voor de trage vooruitgang van Oekraïne aan het front. “We komen niet vooruit”, zegt een van Zelensky’s naaste medewerkers. Sommige frontlijncommandanten, zo vervolgt hij, zijn begonnen met het weigeren van bevelen om op te rukken, ook al kwamen deze rechtstreeks van het kantoor van de president. “Ze willen gewoon in de loopgraven zitten en de linie vasthouden”, zegt hij. “Maar op die manier kunnen we geen oorlog winnen.”

Toen ik deze beweringen bij een hoge militaire officier ter sprake bracht, zei hij dat sommige commandanten weinig keus hebben als ze orders van bovenaf in twijfel trekken. Op een gegeven moment, begin oktober, zei hij, eiste de politieke leiding in Kiev een operatie om de stad Horlivka te ‘heroveren’, een strategische buitenpost in Oost-Oekraïne die de Russen al bijna tien jaar bezet en fel verdedigd hebben. Het antwoord kwam terug in de vorm van een vraag: waarmee? “Ze hebben de mannen en de wapens niet”, zegt de officier. ‘Waar zijn de wapens? Waar is de artillerie? Waar zijn de nieuwe rekruten?”

In sommige takken van het leger is het tekort aan personeel zelfs nog nijpender geworden dan het tekort aan wapens en munitie. Een van Zelensky’s naaste medewerkers vertelt me ​​dat zelfs als de VS en hun bondgenoten alle wapens zullen leveren die ze hebben toegezegd, “we niet de mannen hebben om ze te gebruiken.”

Sinds het begin van de invasie heeft Oekraïne geweigerd officiële cijfers van doden en gewonden vrij te geven. Maar volgens Amerikaanse en Europese schattingen is de tol aan beide kanten van de oorlog al lang boven de 100.000 gekomen. Het heeft de gelederen van de Oekraïense strijdkrachten zo ernstig uitgehold dat dienstplichtbureaus gedwongen zijn steeds ouder personeel op te roepen, waardoor de gemiddelde leeftijd van een soldaat in Oekraïne is gestegen tot ongeveer 43 jaar. “Het zijn nu volwassen mannen, en ze zijn om te beginnen niet zo gezond”, zegt de naaste assistent van Zelensky. “Dit is Oekraïne. Niet Scandinavië.”

De oude problemen van Oekraïne, vooral de corruptie, blijven bestaan:

Te midden van alle druk om de corruptie uit te roeien, ging ik er, misschien naïef, van uit dat functionarissen in Oekraïne wel twee keer zouden nadenken voordat ze steekpenningen zouden aannemen of staatsgeld in hun zak zouden steken. Maar toen ik dit begin oktober aan een topadviseur van de president vertelde, vroeg hij me mijn audiorecorder uit te zetten, zodat hij vrijer kon spreken. ‘Simon, je vergist je,’ zegt hij. “Mensen stelen alsof er geen morgen is.”

Wetende dat het schip aan het zinken is, zou ik dit waarschijnlijk ook doen. Breng alles wat beschikbaar is op mijn persoonlijke reddingsvlot en bereid je voor op het doorsnijden van de lijnen naar het moederschip.

Het Time verhaal is een signaal. Het kondigt het einde aan van het regime van Zelenski. Ik ben er zeker van dat de Nationale Veiligheidsraad, evenals het ministerie van Buitenlandse Zaken, koortsachtig op zoek is naar een alternatief – en naar een gezichtsbesparende manier om dit te installeren.

Iemand lijkt Alexey Arestovich precies voor dat doel te beschermen en te promoten (machinevertaling):

Nadat hij in januari 2023 met een schandaal het presidentiële kantoor had verlaten, deed Arestovich, hoewel hij de acties van de autoriteiten begon te bekritiseren, dit tot voor kort toch zorgvuldig.

Maar op dit moment geeft hij alleen maar kritiek op het heersende team.

Arestovich concentreert zich op twee dingen: de militaire beslissingen van de leiders van het land en zijn binnenlands beleid.
…
De tweede versie: Arestovich riep de steun in van Amerikanen die meer politieke diversiteit in Oekraïne willen zien en niet geïnteresseerd zijn in Zelenski’s machtsmonopolisering.

Ten gunste van deze versie maken ze ook gebruik van het hierboven genoemde feit dat de aanscherping van de retoriek van de ex-adviseur van het kabinet van de president begon na zijn reis naar de Verenigde Staten. Ook in dit verband herinneren ze zich zijn interview met Gordon begin oktober, waarin hij zegt dat als het Westen besluit om de oorlog te beëindigen zonder de grenzen van 1991 te bereiken en Zelensky zich hiertegen verzet, de president van Oekraïne bij de verkiezingen zal worden “vervangen”.
…
“Het is mogelijk dat Arestovich wordt gesteund door een bepaald deel van de westerse elites, die zich bekommeren om de breedte van de meningen in Oekraïne. Ze zeggen dat het land niet alleen met de stem van Zelenski kan spreken, maar dat er ook verschillende kritische meningen zijn ”, zegt politiek analist Ruslan Bortnik tegen Strana.

In zijn grote strategie wilde het Witte Huis naar Azië draaien. Maar de VS is – eerst in Oekraïne, in een volkomen onnodig conflict dat de VS zelf heeft veroorzaakt, en, met Gaza in vlammen, opnieuw in het Midden-Oosten.

In een recente lezing in Australië duikt John Mearsheimer diep in dit dilemma (video). Hij verwacht geen goed resultaat.

Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:

Telegram: t.me/dissidenteen

Kiev weet dat het einde nabij is

Ongepaste ‘boemer Hitler- en nazivergelijkingen’ verdwijnen in de prullenbak, en –

Oproepen tot geweld in de comments worden beantwoord met een onmiddellijke permaban !

Er wordt vooraf gemodereerd dus het kan even duren voor je comment verschijnt.

Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over