Een belangrijk instrument van het Amerikaanse buitenlandse beleid is geheime regimeverandering, dat wil zeggen een geheime actie van de Amerikaanse regering om de regering van een ander land ten val te brengen. Er zijn sterke redenen om aan te nemen dat Amerikaanse acties hebben geleid tot de ontzetting uit de macht van de Pakistaanse premier Imran Khan in april 2022, gevolgd door zijn arrestatie op grond van verzonnen beschuldigingen van corruptie en spionage, en deze week tot een veroordeling van tien jaar wegens spionage. Het politieke doel is om te voorkomen dat de populairste politicus van Pakistan bij de verkiezingen op 8 februari weer aan de macht komt, schrijft Jeffrey D. Sachs.

De sleutel tot geheime operaties is uiteraard dat ze geheim zijn en daarom door de Amerikaanse regering ontkend kunnen worden. Zelfs als het bewijsmateriaal aan het licht komt via klokkenluiders of lekken, zoals heel vaak gebeurt, verwerpt de Amerikaanse regering de authenticiteit van het bewijsmateriaal en negeren de reguliere media het verhaal over het algemeen omdat het in tegenspraak is met het officiële verhaal. Omdat redacteuren bij deze reguliere media niet willen leuren met “samenzweringstheorieën”, of simpelweg graag de spreekbuis zijn van de ambtenarij, geven ze de Amerikaanse regering een zeer ruime speelruimte voor daadwerkelijke regime-change complotten.

Verborgen regime-change door de VS is schokkend routine. Een gezaghebbende studie van Lindsay O’Rourke, professor aan de Universiteit van Boston, telt 64 geheime regime-change operaties door de VS tijdens de Koude Oorlog (1947 en 1989), en in feite was het aantal veel groter omdat zij ervoor koos herhaalde pogingen binnen één land te tellen als een enkele uitgebreide aflevering. Sindsdien zijn er regelmatig operaties van Amerikaanse regimeverandering geweest, zoals toen president Barrack Obama de CIA ( Operatie Timber Sycamore ) de opdracht gaf de Syrische president Bashar al-Assad omver te werpen. Die geheime operatie bleef tot enkele jaren na de operatie geheim, en zelfs toen werd er nauwelijks aandacht besteed aan de reguliere media.

Dit alles brengt ons bij Pakistan, een ander geval waarin bewijsmateriaal sterk wijst op een door de VS geleide regime-change. In dit geval wilden de VS de regering van premier Imran Khan ten val brengen, de charismatische, getalenteerde en enorm populaire leider in Pakistan, die zowel bekend staat om zijn toonaangevende cricketbeheersing als om zijn gemeenschappelijke omgang met het volk. Zijn populariteit, onafhankelijkheid en enorme talenten maken hem tot een belangrijk doelwit van de VS, die zich zorgen maken over populaire leiders die zich niet in overeenstemming met het Amerikaanse beleid voegen.

De ‘zonde’ van Imran Khan was dat hij te coöperatief was met de Russische president Vladimir Poetin en de Chinese president Xi Jinping, terwijl hij ook normale relaties met de Verenigde Staten nastreefde. De grote mantra van het Amerikaanse buitenlandse beleid, en het activerende principe van de CIA, is dat een buitenlandse leider ‘ofwel voor ons, ofwel tegen ons’ is. Leiders die proberen neutraal te zijn tussen de grote mogendheden lopen een groot risico hun posities, of zelfs hun leven, te verliezen op instigatie van de VS, aangezien de VS neutraliteit niet accepteren. Leiders die op zoek zijn naar neutraliteit, teruggaand tot Patrice Lumumba (Zaïre), Norodom Sihanouk (Cambodja), Viktor Janoekovitsj (Oekraïne) en vele anderen, zijn omvergeworpen door de niet zo verborgen hand van de Amerikaanse regering.

Zoals veel leiders in de ontwikkelingslanden wil Khan de betrekkingen met de VS of Rusland niet verbreken vanwege de oorlog in Oekraïne. Door puur toeval van de eerdere planning was Khan toevallig in Moskou om Poetin te ontmoeten op de dag dat Rusland de speciale militaire operatie lanceerde (24 februari 2022). Khan pleitte er vanaf het begin voor dat het conflict in Oekraïne aan de onderhandelingstafel zou worden beslecht en niet op het slagveld. De VS en de EU hebben buitenlandse leiders, waaronder Khan, onder druk gezet om zich tegen Poetin te keren en de westerse sancties tegen Rusland te steunen, maar Khan verzette zich daartegen.

Khan bezegelde waarschijnlijk zijn lot op 6 maart toen hij een grote bijeenkomst hield in het noorden van Pakistan. Tijdens de bijeenkomst hekelde hij het Westen, en vooral 22 EU-ambassadeurs, omdat ze hem onder druk hadden gezet om Rusland te veroor delen tijdens een stemming in de Verenigde Naties. Hij hekelde ook de oorlog van de NAVO tegen de terreur in het buurland Afghanistan als volkomen verwoestend voor Pakistan, zonder enige erkenning, respect of waardering voor het lijden van Pakistan.

Khan zei tegen de juichende menigte: “EU-ambassadeurs schreven ons een brief waarin ze ons vroegen Rusland te veroordelen en tegen te stemmen… Wat vinden jullie van ons? Zijn wij jullie slaven… dat wij moeten doen wat jullie ook zeggen?’ Hij voegde eraan toe: “We zijn vrienden met Rusland, en we zijn ook vrienden met Amerika; we zijn bevriend met China en met Europa; we zitten in geen enkel kamp. Pakistan zal neutraal blijven en samenwerken met degenen die proberen de oorlog in Oekraïne te beëindigen.”

Vanuit Amerikaans perspectief is ‘neutraal’ een strijdwoord. Het grimmige vervolg op Khan werd in augustus 2023 onthuld door onderzoeksjournalisten van The Intercept. Slechts één dag na Khan’s bijeenkomst had adjunct-staatssecretaris van het Bureau voor Zuid- en Centraal-Aziatische Zaken Donald Lu in Washington een ontmoeting met de Pakistaanse ambassadeur in de VS, Asad Majeed Khan. Na de bijeenkomst stuurde ambassadeur Khan een geheime kabel terug naar Islamabad, die vervolgens door een Pakistaanse militaire functionaris naar The Intercept werd gelekt.

In de kabel wordt verteld hoe adjunct-secretaris Lu premier Khan uitschold vanwege zijn neutrale standpunt. De kabel citeert Lu die zegt dat “mensen hier en in Europa zich behoorlijk zorgen maken over de reden waarom Pakistan zo’n agressief neutraal standpunt inneemt (tegenover Oekraïne), als zo’n standpunt zelfs maar mogelijk is. Dat lijkt ons niet zo’n neutraal standpunt.”

Lu bracht vervolgens het eindresultaat over aan ambassadeur Khan. “Ik denk dat als de motie van wantrouwen tegen de premier slaagt, alles in Washington zal worden vergeven, omdat het bezoek aan Rusland wordt gezien als een besluit van de premier. Anders denk ik dat het moeilijk zal worden om verder te gaan.”

Vijf weken later, op 10 april, toen de Amerikaanse botte dreiging boven het machtige Pakistaanse leger hing en het leger greep had op het Pakistaanse parlement, zette het parlement Khan af met een motie van wantrouwen. Binnen enkele weken volgde de nieuwe regering met brutaal gefabriceerde beschuldigingen van corruptie tegen Khan, om hem te arresteren en te voorkomen dat hij weer aan de macht zou komen. Toen Khan, op een volkomen Orwelliaanse wending, het bestaan ​​bekendmaakte van het diplomatieke telegram dat de rol van Amerika bij zijn verdrijving onthulde, beschuldigde de nieuwe regering Khan van spionage. Hij is nu op grond van deze beschuldigingen veroordeeld tot een gewetenloze tien jaar, terwijl de Amerikaanse regering over deze verontwaardiging zwijgt.

Toen het werd gevraagd naar de veroordeling van Khan, zei het ministerie van Buitenlandse Zaken het volgende: “Het is een zaak voor de Pakistaanse rechtbanken.” Een dergelijk antwoord is een levendig voorbeeld van hoe de door de VS geleide regime-change werkt. Het ministerie van Buitenlandse Zaken steunt Khan’s gevangenneming vanwege Khan’s publieke onthulling van Amerikaanse acties.

Pakistan zal daarom op 8 februari verkiezingen houden, waarbij de populairste democratische leider in de gevangenis zit en de partij van Khan het onderwerp wordt van meedogenloze aanvallen, politieke moorden, media-black-outs en andere hardhandige repressie. In dit alles is de Amerikaanse regering volkomen medeplichtig. Tot zover de “democratische” waarden van Amerika. De Amerikaanse regering heeft voorlopig haar zin gekregen – en heeft een kernwapenland van 240 miljoen mensen diep gedestabiliseerd. Alleen Khan’s vrijlating uit de gevangenis en zijn deelname aan de komende verkiezingen zouden de stabiliteit kunnen herstellen.

Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:

Telegram: t.me/dissidenteen

Meld je aan om onze gratis dagelijkse nieuwsbrief met het belangrijkste nieuws direct in je mailbox te ontvangen:

Vergeet niet de bevestigingsmail te openen om de nieuwsbrief te activeren (check je spambox als je hem niet ziet)

Er wordt vooraf gemodereerd dus het kan even duren voor je comment verschijnt.

Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over