De New York Times denkt dat Poetin een kernwapen zou kunnen gebruiken in Oekraïne, maar er zit een fout in de redenering van de Times. Poetin heeft niets te winnen bij een nucleaire ontploffing en alles te verliezen. Een kernwapen zal Poetin niet helpen om de oorlog in Oekraïne te winnen, sterker nog, het zou het isolement van Rusland verder verdiepen, de positie van de vijanden van Rusland versterken en een rechtvaardiging creëren voor de NAVO om de oorlog te beginnen. Poetin zou van de ene dag op de andere een wereldwijde paria worden, wat nog hardere economische sancties en kritiek zou uitlokken, terwijl zijn vooruitzichten op succes in Oekraïne sterk zouden worden ondermijnd. Het tot ontploffing brengen van een kernwapen in Oekraïne zou ongetwijfeld de grootste fout blijken te zijn in de 22 jaar durende politieke carrière van Poetin, schrijft Mike Whitney.
Alleen Washington is gebaat bij een nucleaire explosie in Oekraïne, omdat alleen Washington baat zou hebben bij een grotere oorlog waarbij de NAVO betrokken zou zijn. Maar de Times vermeldt Washington nooit in zijn analyse omdat – volgens de Times – Vladimir Poetin de enige is die tot een dergelijk bedrog in staat is, wat er sterk op wijst dat de lijst van verdachten al was vastgesteld voordat het artikel was geschreven. Maar, waarom? Waarom probeert de Times Poetin te beschuldigen van een incident dat nog niet heeft plaatsgevonden en waarvoor andere verdachten een duidelijk motief hebben? Is dit een preventieve frame-up bedoeld om de publieke opinie over een toekomstige gebeurtenis te vormen? Daar lijkt het in ieder geval wel op. Hier is een uittreksel uit het artikel:
“Het Witte Huis heeft in stilte een team van nationale veiligheidsfunctionarissen samengesteld om scenario’s te schetsen van hoe de Verenigde Staten en zijn bondgenoten moeten reageren als de Russische president Vladimir Poetin – gefrustreerd door zijn gebrek aan vooruitgang in Oekraïne of vastbesloten om westerse naties te waarschuwen tegen ingrijpen in de oorlog – zijn voorraden chemische, biologische of nucleaire wapens ontketent.
Het Tiger Team, zoals de groep wordt genoemd, onderzoekt ook reacties als Poetin zich op NAVO-grondgebied begeeft om konvooien aan te vallen die wapens en hulp naar Oekraïne brengen, volgens verschillende functionarissen die bij het proces betrokken zijn.” “U.S. Makes Contingency Plans in Case Russia Uses Its Most Powerful Weapons“, New York Times)
Let op hoe de informatie wordt gepresenteerd. De auteur neemt de toon aan van een objectieve en goed geïnformeerde waarnemer die zijn bevoorrechte informatie doorgeeft aan 5 miljoen van zijn naaste vrienden. Hij levert geen enkel hard bewijs om zijn beweringen te staven, noch identificeert hij een van de functionarissen in dit ongrijpbare “Tiger Team”. In feite, zoals Sanger zelf toegeeft, hebben de leden van deze clandestiene club alleen “gesproken op voorwaarde van anonimiteit,” wat de auteur in feite ontslaat van elke verantwoordelijkheid om zijn beweringen te verifiëren.
Maar laten we de tekortkomingen van het artikel even negeren en ons concentreren op de centrale bewering, dat “het Witte Huis in stilte een team van nationale veiligheidsfunctionarissen heeft samengesteld” om de mogelijkheid te onderzoeken dat Poetin massavernietigingswapens zou kunnen gebruiken in Oekraïne omdat hij “gefrustreerd” is. Dat lijkt bijzonder onwaarschijnlijk, er is immers meer nodig dan een “voorgevoel” over de geestelijke toestand van Poetin om een speciaal adviespanel op het hoogste niveau van de nationale veiligheidsstaat bijeen te roepen. Dus, hoewel het misschien geloofwaardig klinkt binnen de context van Sanger’s algemene verhaallijn, is het hoogst onwaarschijnlijk. Er zouden zeer overtuigende inlichtingen moeten zijn die suggereren dat er iets ernstigs aan de hand was, zoals de vermoedelijke overbrenging van kernwapens naar locaties dichter bij het front. Dat zou zeker voldoende zijn; dat zou het soort reactie uitlokken waar Sanger het over heeft, niet alleen maar iemands psycho-babbel analyse van Poetins vermeende stemmingswisselingen. Dat is niet hoe de overheid werkt.
Natuurlijk kunnen we niet bewijzen dat Sanger liegt, maar het ontbreken van enig bevestigend bewijs of positieve identificatie van de betrokken ambtenaren, gekoppeld aan de schetsmatige bewering dat een speciaal “hush-hush” Team werd samengesteld als reactie op Poetin’s “frustratie” doet ons vermoeden dat Sanger niet objectief verslag doet van de gebeurtenissen maar een verhaal in elkaar knutselt voor een onbekende agenda. Desondanks verwerpen we wat hij zegt niet zomaar, omdat de kwestie van nucleaire wapens te ernstig is om te negeren. Dus gaan we verder met de volgende twee paragrafen:
“Nog maar een maand geleden leken dergelijke scenario’s meer theoretisch. Maar vandaag, van het Witte Huis tot het NAVO-hoofdkwartier in Brussel, is het besef doorgedrongen dat Rusland zijn toevlucht kan nemen tot de krachtigste wapens in zijn arsenaal om zichzelf uit een militaire impasse te redden.
Jens Stoltenberg, secretaris-generaal van de NAVO, onderstreepte woensdag de urgentie van de voorbereidingen door verslaggevers voor het eerst te vertellen dat zelfs als de Russen alleen in Oekraïne massavernietigingswapens inzetten, dit “ernstige gevolgen” kan hebben voor de mensen in de NAVO-landen. Hij leek het te hebben over de vrees dat chemische of radioactieve wolken over de grens zouden kunnen drijven. Een van de kwesties die worden onderzocht is of dergelijke nevenschade zou worden beschouwd als een “aanval” op de NAVO volgens haar handvest, die een gezamenlijke militaire reactie zou kunnen vereisen.” (“U.S. Makes Contingency Plans in Case Russia Uses Its Most Powerful Weapons”, New York Times)
Opnieuw baseert de auteur zijn analyse hoofdzakelijk op gissingen en opruiende verklaringen van ambtenaren, maar waar zijn de feiten? Tot dusver is er geen greintje bewijs om de beweringen van Sanger te staven. Aangezien wij de laatste weken veel soortgelijke ongeverifieerde beweringen hebben gehoord, moeten wij aannemen dat de beweringen wellicht niets meer zijn dan praatjes die werden verzonnen om Poetin zwart te maken en de basis te leggen voor een valse vlag-operatie die zou kunnen worden gebruikt om de NAVO-interventie in de oorlog te rechtvaardigen. Is dat de echte opdracht van Sanger, een zaak opbouwen voor NAVO-interventie?
Wat opvallend afwezig is in de analyse van Sanger is het feit dat Poetin de laatste zou zijn om een nucleaire aanval te initiëren, wetende dat een dergelijk incident door zijn vijanden zou worden gebruikt om het conflict uit te breiden en, mogelijk, de Russische militaire operatie te doen ontsporen. Nee, de enigen die er iets bij te winnen hebben zijn de neocons in het State Department (en hun bondgenoten in de Intel agentschappen en media) die NAVO-betrokkenheid zien als cruciaal voor hun geopolitieke ambities. Als de NAVO buiten de oorlog blijft, wint Rusland, zo simpel is het. En dat is de uitkomst die de neocons koste wat kost willen vermijden. Hier is meer:
“Dit zijn vragen waarmee Europa sinds het dieptepunt van de Koude Oorlog niet meer is geconfronteerd… en veel (leiders) hebben nog nooit hoeven nadenken over nucleaire afschrikking of de gevolgen van de ontploffing van slagveldkernwapens, ontworpen om minder krachtig te zijn dan die welke Hiroshima vernietigden. De vrees is dat Rusland deze wapens eerder zal gebruiken, juist omdat zij het onderscheid tussen conventionele en nucleaire wapens uithollen.
Senator Jack Reed, D-R.I., die aan het hoofd staat van het Armed Services Committee, zei woensdag dat als Poetin een massavernietigingswapen zou gebruiken – chemisch, biologisch of nucleair – “er consequenties zouden zijn”, zelfs als het gebruik van het wapen beperkt zou blijven tot Oekraïne. Reed zei dat straling van een nucleair wapen bijvoorbeeld een naburig NAVO-land zou kunnen binnendringen en beschouwd zou kunnen worden als een aanval op een NAVO-lid….” (“U.S. Makes Contingency Plans in Case Russia Uses Its Most Powerful Weapons”, New York Times)
Wacht even: het was niet Poetin die zich terugtrok uit het Intermediate-range Nuclear Forces-verdrag (INF), noch ontwikkelde Rusland een geheel nieuw regime van “bruikbare” kernwapens met een laag rendement. Dat waren de Verenigde Staten; net zoals het de VS onder Obama waren die weigerden hun “first strike”-beleid (National Posture Review
) op te geven, dat Washington in staat stelt preventief kernwapens te gebruiken als het denkt dat zijn nationale veiligheid wordt bedreigd. Dus als we een gokje moesten wagen over “wie een kernwapen zou kunnen gebruiken in een valse-vlagoperatie in Oekraïne”, zou Uncle Sam bovenaan de lijst staan.Uncle Sam’s draagtas met “bruikbare” kernwapens
Kijk eens naar deze tekst uit een artikel van de Arms Control Association:
“Er is nu een push om het bestaande Amerikaanse beleid dat de ontwikkeling van nieuwe kernkoppen of kernwapens voor nieuwe militaire missies verhindert, omver te werpen om nieuwe soorten “meer bruikbare” kernwapens te bouwen. In december 2016 heeft de adviserende Defense Science Board de ontwikkeling van een “op maat gemaakte nucleaire optie voor beperkt gebruik” aanbevolen… Het streven naar nieuwe kernwapens zou echter een radicale ommekeer betekenen ten opzichte van het bestaande Amerikaanse nucleaire beleid en de praktijk, waarin is vastgelegd dat de “fundamentele rol van Amerikaanse kernwapens is om nucleaire aanvallen af te schrikken.” (New, ‘More Usable’ Nukes? No, Thanks, Arms Control Association)
Hij heeft gelijk, de “fundamentele rol van kernwapens is het afschrikken van nucleaire aanvallen,” maar die doctrine is veranderd. In feite zijn er een aantal fanatici in de Diepe Staat die lijken te zoeken naar de juiste gelegenheid om een van deze low-yield kernwapens te gebruiken. Dit baart de Russen natuurlijk grote zorgen. De Russische onderminister van Buitenlandse Zaken, Sergie Ryabkov, vatte het onlangs als volgt samen:
“Dit weerspiegelt het feit dat de VS de nucleaire drempel aan het verlagen zijn en dat zij de mogelijkheid van een beperkte nucleaire oorlog toegeven en deze oorlog winnen. Dit is uiterst alarmerend.” (You Tube)
En hier is er nog een van Maria Zakharova, directeur van de afdeling Voorlichting en Pers van het ministerie van Buitenlandse Zaken van de Russische Federatie:
“De Amerikaanse argumenten om kernkoppen met een laag rendement in te zetten, zijn bedoeld om de grenzen tussen strategische en niet-strategische kernwapens te doen vervagen, wat onvermijdelijk leidt tot een verlaging van de nucleaire drempel en de toenemende dreiging van een nucleaire oorlog…. Degenen die graag theoretiseren over de flexibiliteit van de nucleaire capaciteit van de VS, moeten in overeenstemming met de Russische militaire doctrine begrijpen dat dergelijke acties (het gebruik van laagradioactieve kernkoppen) zullen worden gezien als het rechtvaardigen van het gebruik van kernwapens als vergeldingsmaatregel door Rusland”. (“Russia slams US argument for low-yield n-warheads”, You Tube)
Het is niet Rusland dat “de nucleaire drempel verlaagt” en beweert dat kernwapens “bruikbaar” zijn, het is Washington. En daarom denken wij dat er in Washington stemmen opgaan om een nucleaire bom in Oekraïne te gebruiken.
Dat is ook de reden waarom we zoveel tijd besteden aan het ontleden van Sangers artikel, dat kwaadwillig lijkt te zijn opgesteld om het publiek voor te bereiden op een valse vlag operatie waarvan Poetin ongetwijfeld snel de schuld zal krijgen.
Dus, is er een kiesdistrict in Washington voor bruikbare kernwapens? Bekijk deze passage uit een artikel met de titel “Pentagon-implementatie van nieuw, “meer bruikbaar” kernwapen is een ernstige fout”:
“Het Pentagon stelt dat het wapen nodig is om wat het zegt de bereidheid van Rusland tegen te gaan om kernwapens met een laag rendement te gebruiken, ten eerste om een voordeel te behalen ten opzichte van de Verenigde Staten en haar bondgenoten in een regionaal conflict en ten tweede om te zegevieren in zo’n oorlog…. het verklaarde doel is om het gebruik ervan “geloofwaardiger” te maken in de ogen van Amerikaanse tegenstanders, wat betekent dat ze bedoeld zijn om gezien te worden als “meer bruikbaar”.” (“Pentagon Deployment of New, “More Usable” Nuclear Weapon Is a Grave Mistake“, Just Security)
Zie je wat ik bedoel? Het Pentagon beweert dat lichte kernwapens – die een stad ter grootte van Hiroshima kunnen opblazen, en die al worden gebruikt op Trident onderzeeërs over de hele wereld – “bruikbaar” zijn. Dit is een fundamentele verandering in de Amerikaanse nucleaire doctrine. (die de nadruk legt op “afschrikking”) Ook is het onjuist om te zeggen dat Rusland lichte kernwapens heeft ontwikkeld. Dat is niet waar. De Russische kernwapens zijn er in verschillende maten, maar ze hebben nooit expliciet kernwapens ontwikkeld met de bedoeling de impact ervan te verkleinen zodat ze op het slagveld konden worden gebruikt. De Russische nucleaire doctrine staat het gebruik van kernwapens ALLEEN toe als het land geconfronteerd wordt met een existentiële crisis, d.w.z. als het voortbestaan van Rusland zelf in gevaar is. Voor Rusland zijn kernwapens het laatste redmiddel. Hier is meer uit het artikel van Sanger:
“Een Amerikaanse functionaris zei dat Biden onvermurwbaar bleef over het weren van Amerikaanse troepen uit Oekraïne. Maar de ambtenaar zei dat de regering geloofde dat het misleidend zou zijn om niet nauwkeurig de drempels te onderzoeken, als die er zijn, waaronder de president zich zou bedenken, of om voorbereid te zijn om te gaan met de gevolgen van het gebruik van massavernietigingswapens.
Een hoge ambtenaar van de regering zei dat elk gebruik van een “kleine” tactische kernbom door Rusland – zelfs binnen Oekraïne en niet gericht op een NAVO-lid – zou betekenen dat “alle kansen verkeken zijn” op het uit de oorlog blijven van de Verenigde Staten en de NAVO. Maar toen de ambtenaar onder druk werd gezet, weigerde hij de besproken reacties toe te lichten.
De functionaris zei dat de Amerikaanse en NAVO-inlichtingendiensten geen enkele activiteit van Russische militaire functionarissen hadden gezien die wees op voorbereidingen om een kernwapen te gebruiken. Maar hij zei dat tijdens interne besprekingen, ambtenaren van de regering aandrongen op voorzichtigheid, omdat er meer op het spel stond dan alleen Oekraïne…” (New York Times)
Herhaal: “De functionaris zei dat de Amerikaanse en NAVO-inlichtingendiensten geen enkele activiteit van Russische militaire functionarissen hadden gezien die wees op voorbereidingen om een kernwapen te gebruiken.”
Dus, Sanger wacht tot het einde van zijn artikel om ons te vertellen wat we vanaf het begin al hadden moeten weten; dat hij niets heeft; geen feiten, geen betrouwbare inlichtingen, en geen deskundige bevestiging om de basisthese te ondersteunen. Nada.
Dus, wat was het doel van het artikel als de auteur geen enkel bewijs kon leveren dat Poetin van plan is “zijn voorraden chemische, biologische of nucleaire wapens te ontketenen”?
Het artikel is een oefening in perceptie management. Dat is alles. Sanger’s taak is niet om bewijs te leveren of de waarheid te vertellen. Zijn taak is de mensen het idee aan te praten dat, als er een chemische of nucleaire aanval plaatsvindt in Oekraïne, het motief en de identiteit van de dader al door de Times zullen zijn onthuld. Sanger gebruikt de kracht van insinuaties en toespelingen om de aandacht af te leiden van andere, meer waarschijnlijke verdachten (zoals Uncle Sam), om Poetin erin te luizen. Belangrijker is dat hij de zaak opbouwt voor een breder en gewelddadiger conflict dat, zoals altijd, zal worden aangevoerd door de New York Times.
Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:
Telegram: t.me/dissidenteen
Meld je aan voor onze gratis dagelijkse nieuwsbrief, 10.000 gingen je al voor:
[newsletter_form button_label=”Abonneer!”]
[newsletter_field name=”email” label=”Email”]
[/newsletter_form]
https://dissident.one/2022/03/30/29949/?swcfpc=1
