Eind vorige maand reisde Jaak Madison, een Ests lid van het Europees Parlement van de ECRE (Estse Conservatieve Volkspartij, die deel uitmaakt van de Fractie Identiteit en Democratie) en lid van de Commissie buitenlandse zaken van het Europees Parlement, met een delegatie van zijn fractie naar Zuid-Afrika. Het doel van het bezoek was de aandacht van het Europees Parlement en de wereld te vestigen op de systematische misdaden tegen Afrikaners, d.w.z. de blanke minderheid, in Zuid-Afrika:

“Sinds het Afrikaans Nationaal Congres in 1994 aan de macht kwam, is de Europese gemeenschap van vier miljoen mensen in het land geconfronteerd met systematische vervolging, ontvoeringen en moorden op boeren vanwege de kleur van hun huid, en zelfs aanvallen op blanken in de grote steden. Bijna een miljoen mensen zijn sinds het midden van de jaren negentig op de vlucht geslagen voor vervolging en racistisch geweld. Wat in Zuid-Afrika gebeurt, is een zeer ongemakkelijk onderwerp voor de links-liberalen die in het Europees Parlement de toon aangeven en de ogen sluiten voor de kwestie. Zij gebruiken hun woorden om te strijden voor de rechten van minderheden, maar een situatie waarin de vervolgde minderheid blanken zijn, past niet in het links-liberale wereldbeeld. Deze hele kwestie is des te belangrijker omdat de mentaliteit ook al wordt geëxporteerd naar landen als Estland, namelijk dat racisme alleen mogelijk is tegen zwarten, maar niet tegen blanken. Het gewelddadige rassenconflict in Zuid-Afrika is een waarschuwing voor de hele wereld.”

Na zijn terugkeer van de reis publiceerde het EP-lid een artikel in het Ests over zijn indrukken van het Afrikaanse land na verscheidene ontmoetingen met vertegenwoordigers van Afrikaanse boeren en politici, en met vertegenwoordigers van de EU in het land. Ik schreef naar Jaak Madison met het verzoek om een Engelse versie, die ik voor dit artikel heb vertaald, meldt Alvaro Penas:

In de laatste week van mei reisde een officiële missie van de Groep Identiteit en Democratie van het Europees Parlement naar Zuid-Afrika, met mij drie Italiaanse Europarlementariërs van de Lega, de plaatsvervangend secretaris-generaal van ID en mijn politiek adviseur. Gezien de omvang en de kenmerken van dit land is het moeilijk om in één week een overzicht te krijgen van alles, en het is onmogelijk om zeer diep op de materie in te gaan, maar toch kunnen bepaalde conclusies worden getrokken. Zuid-Afrika is het meest succesvolle land van het Afrikaanse continent geweest in termen van ontwikkeling en economie, maar daar komt nu een einde aan en het land wordt een derde-wereldland in verval. De redenen hiervoor zijn voornamelijk het volwaardige socialisme, dat meer de dimensies van het communisme heeft aangenomen, en het systematische racisme tegen de blanke minderheid. Hier zijn enkele voorbeelden.

Als je een blanke in Zuid-Afrika bent (meestal een Afrikaans-sprekende inwoner van Zuid-Afrika die in Europa geboren is, d.w.z. een afstammeling van de Nederlanders die in de 17e eeuw naar Zuid-Afrika emigreerden, of een inwoner van Britse afkomst), is het veel moeilijker om aan een universiteit toegelaten te worden. Je zult het veel moeilijker hebben om een baan bij de overheid te krijgen. Als je boer bent (wat historisch gezien de in Nederland geboren Boeren altijd zijn geweest), word je door de staat belast tegen 43%, maar je bent verantwoordelijk voor je eigen veiligheid, gezien het feit dat er gemiddeld elke dag een aanval op een boerderij plaatsvindt, en dat elke week een van die aanvallen eindigt in een brute moord (meestal op de hele familie). In het openbaar wordt vaak opgeroepen tot de vernietiging van de Boeren. Het is heel gewoon dat zelfs weiden voor vee omringd zijn met muren en prikkeldraad. Om nog maar te zwijgen van huizen met meerdere poorten en dubbele muren aan de buitenkant. Hierbij wordt voorbijgegaan aan het feit dat een land met een bevolking van 60 miljoen wordt gevoed door ongeveer 30.000 blanke boeren die ongeveer 85% van het totale aantal boeren uitmaken.

Een wetsvoorstel om het bezit van vuurwapens voor zelfverdediging te verbieden, is momenteel in behandeling. Op dit moment mag je een vuurwapen bezitten voor zelfverdediging, maar het zal ook worden verboden en als gevolg daarvan zul je niets hebben om je te verdedigen in een van de meest criminele landen ter wereld. Maar er zit nog een andere bedoeling achter: er is ook een wetsontwerp in de maak dat de nationalisatie van eigendom van mensen op wettelijke basis mogelijk zou maken. Dit wetsontwerp heeft de Europese media gehaald, en een naïeve en domme Estse journalist schreef bijvoorbeeld dat het zou kunnen worden gebruikt om land af te nemen van blanken. Maar in werkelijkheid willen ze veel verder gaan: Het wetsontwerp gaat niet alleen over land, maar over eigendom in het algemeen dat de blanke minderheid kan worden afgenomen, dat kan een huis zijn, een appartement, bankrekeningen of pensioenspaargeld, en dat alles zonder compensatie. Aangezien er veel arme mensen zijn die het zich niet kunnen veroorloven land te kopen, moet het onder dwang van de blanken worden afgenomen en onder de arme zwarten worden verdeeld. Dit is in het verleden gebeurd, en vrijwel alle boerderijen die van de Boeren op de plaatselijke zwarten zijn overgegaan, zijn vernietigd. Het naburige Zimbabwe heeft dit ongeveer twintig jaar geleden ook op een soortgelijke manier gedaan.

Toen ik met tientallen plaatselijke bewoners over de situatie daar sprak, gaven zij allen toe dat zij voortdurend in angst leven omdat zij nooit weten wat morgen zal brengen: of hun boerderij zal worden aangevallen of niet, en of zij op korte termijn zelfs wel een boerderij zullen hebben. U kunt vaak een inzicht krijgen in de plaatselijke situatie door met taxichauffeurs te praten. Ik heb Uber-managers, die uitsluitend zwart zijn, herhaaldelijk gevraagd hoe de situatie was. Zij antwoordden dat het verschrikkelijk was. Mij werd geleerd dat ik niet naar sommige plaatsen moest gaan als ik wilde overleven of op z’n minst niet ontvoerd wilde worden. Toen ik hen vroeg waarom, gaf een grote chauffeur als algemeen antwoord dat “onze broeders lui zijn”. Natuurlijk geldt dat niet voor allemaal, maar wel voor velen. Deze hele situatie heeft ertoe geleid dat meer en meer blanken het land verlaten en naar Nieuw-Zeeland, Australië, de Verenigde Staten of Canada verhuizen. Ook durft geen zinnig mens te investeren in het land, dat het toerisme steeds meer benadeelt. Waarom investeren in een plaats waar binnenkort alle bezittingen in beslag kunnen worden genomen door de regering?

Soms vragen mensen, waarom gaan die blanken niet gewoon weg? De zwarte mensen daar zeggen ook vaak: “Ga terug naar je vaderland in Nederland”. Helaas gaat iedereen die dat zegt voorbij aan het feit dat de Boeren daar al sinds 1652 wonen. De familie van een heer die ik ontmoette, woont er bijvoorbeeld al sinds 1685. Toen de blanke Europeanen kwamen, waren er geen boerderijen en geen staat. Er is dus geen reden om hen te zeggen “terug te gaan”. Waarheen? Hun thuisland is daar. Bovendien wil niemand zomaar zijn vaderland verlaten, dus proberen zij zich te verzetten tegen het stigma van de communistische en racistische regering. Ter vergelijking: nog in de herfst van 1944 kozen duizenden Esten ervoor niet te vluchten voor de communistische verschrikking omdat zij hun boerderijen niet wilden verlaten. Een ander belangrijk aspect van Zuid-Afrika is de vervalsing van de geschiedenis. Helaas wordt, wanneer over concentratiekampen wordt gesproken, nooit vermeld dat het eerste grote concentratiekamp ter wereld door de Britten werd gebouwd tijdens de Boerenoorlog van 1899-1902 en dat daarin ten minste 26.000 mensen zijn omgekomen, onder wie 23.000 kinderen en de rest voornamelijk vrouwen. In de huidige officiële visie op de geschiedenis wordt dit onderwerp volledig weggelaten uit de Zuid-Afrikaanse onderwijsprogramma’s, om nog maar te zwijgen van de rest van de wereld, waar slechts één Europees land wordt genoemd wanneer het over concentratiekampen gaat.

Sommigen hebben gevraagd wat wij te maken hebben met de situatie in Zuid-Afrika. Zeker hebben velen in de westerse landen, bijvoorbeeld in de jaren zestig, gezegd: wat hebben wij met Estland te maken, en met het feit dat Estland onder communistische bezetting was? Maar een veel belangrijkere reden is de ideologie die overal ter wereld heerst: we horen voortdurend via de media hoe verschrikkelijk anti-zwart racisme welig tiert in de Verenigde Staten; Black Lives Matter kan rustig de straten vernielen en mensen doden, maar toch worden ze geprezen voor hun “strijd tegen racisme”; in Europa kunnen migranten rustig hun extremistische ideologie verspreiden en de Europese culturele ruimte overnemen, en degenen die zich daartegen verzetten worden racisten, islamofoben of xenofoben genoemd. Maar als het gaat om een systematische uitroeiing van de blanke minderheid, zwijgt de rest van de wereld omdat het niet past in het linkse wereldbeeld waarin alleen de blanke schuld heeft aan de onbekwaamheid en domheid van het zwarte continent en alle andere problemen van de wereld. Dus als ik ook maar een paar mensen de ogen kan openen, wijs ik op de huidige situatie in Zuid-Afrika.

Het is een land met enorme mogelijkheden en hulpbronnen, maar gecorrumpeerd door een incompetente en idiote regering. Mijn persoonlijke mening is dat een burgeroorlog in dit land geen kwestie is van “als”, maar hoogstens “wanneer”.

Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:

Telegram: t.me/dissidenteen

Meld je aan voor onze gratis dagelijkse nieuwsbrief:

[newsletter_form button_label=”Abonneer!”]

[newsletter_field name=”email” label=”Email”]

[/newsletter_form]

https://dissident.one/2020/07/11/verzwegen-door-de-media-zwarte-racisten-doden-80-000-blanken-in-zuid-afrika/?swcfpc=1