Zal Oekraïne nu worden opgedeeld en zo ja, hoe?

0

Interessante info vandaag. Ten eerste heeft de Russische buitenlandse inlichtingendienst, via de verklaring van een kolonel-generaal, de volgende verklaring afgelegd (vertaald door mijn vriend Andrei Martyanov op zijn blog), schrijft The Saker:

Vertaling: MOSKOU, 16 augustus – RIA Novosti. Westerse curatoren hebben het regime in Kiev zo goed als afgeschreven en zijn al bezig met het plannen van de opdeling van Oekraïne, zei de woordvoerder van de buitenlandse inlichtingendienst, kolonel-generaal Volodymyr Matveev, op de Moskouse Conferentie over Internationale Veiligheid. “Het is duidelijk dat het Westen zich geen zorgen maakt over het lot van het Kiev-regime. Zoals blijkt uit de informatie die de SVR heeft ontvangen, hebben de westerse curatoren het regime zo goed als afgeschreven en zijn zij volop bezig met het ontwikkelen van plannen voor de verdeling en bezetting van tenminste een deel van het Oekraïense grondgebied,” zei hij. Volgens de generaal staat er echter veel meer op het spel dan Oekraïne: voor Washington en zijn bondgenoten gaat het om het lot van het systeem van wereldheerschappij.

Ter verduidelijking: de SVR legt zelden openbare verklaringen af en als ze dat doen, kunt u ze naar de bank brengen, aangezien de SVR zich niet bezighoudt met “lekken” uit “welingelichte bronnen” en al de rest van de PR-onzin die wordt geproduceerd door de zogenaamde westerse “inlichtingendiensten” (die nu volledig zijn omgevormd tot sterk gepolitiseerde propagandakanalen).

Dezelfde dag zie ik dit artikel op de RT website: “Westerse landen wachten op ‘val van Oekraïne’ – Kiev” waarin een interessante uitspraak van de Oekraïense minister van Buitenlandse Zaken wordt genoemd:

Verschillende landen in het Westen wachten op de overgave van Kiev en denken dat hun problemen zich onmiddellijk vanzelf zullen oplossen, zei de Oekraïense minister van Buitenlandse Zaken Dmitry Kuleba in een dinsdag gepubliceerd interview. “Ik krijg vaak de vraag in interviews en tijdens gesprekken met andere ministers van Buitenlandse Zaken: hoe lang houdt u het nog vol? Dat is in plaats van te vragen wat er nog meer kan worden gedaan om ons te helpen Poetin zo snel mogelijk te verslaan,” zei Kuleba, die opmerkte dat dergelijke vragen suggereren dat iedereen “wacht tot wij vallen en dat hun problemen vanzelf verdwijnen.”

Enige tijd geleden postte Dmitri Medvedev op zijn Telegram-account deze “toekomstige kaart van Oekraïne na de oorlog” (zie kaart boven). Deze kaart toont een Oekraïne dat verdeeld is tussen zijn buren en een klein rommeltje in het midden.

Nu, volledige openheid van zaken, ik ben al een hele tijd een voorstander van het opdelen van Oekraïne in verschillende opvolgerstaten: Ik gaf mijn redenen daarvoor in mijn artikel “The case for the breakup of the Ukraine” geschreven in het verre 2016.

Hoe groot is nu, zes jaar later, de kans dat dit gebeurt?

Zonder voorspellingen te doen, wat op dit moment bijna onmogelijk is omdat er veel te veel variabelen zijn die de uitkomst dramatisch kunnen beïnvloeden, wil ik een paar argumenten voor en tegen de waarschijnlijkheid (in tegenstelling tot wenselijkheid) van zo’n uitkomst op een rijtje zetten.

Argumenten voor de waarschijnlijkheid van deze uitkomst:

  • Ten eerste zouden de meeste buurlanden van de Oekraïne baat hebben bij een dergelijke uitkomst. Polen zou niet het “intermarium” krijgen waar het altijd van droomt, maar het zou wel land terugkrijgen dat historisch gezien tot Polen behoort en dat door veel Polen wordt bewoond. In deze kaart zou ook Roemenië een goede deal krijgen, zij het dat Moldavië Transnistrië zou verliezen, dat het toch al geen echte kans had om ooit echt te controleren. Roemenië zou daarom zelfs Moldavië in zijn geheel kunnen absorberen. Het is waar dat Hongarije op deze kaart (bijna) niets krijgt, maar dat is een kwestie die Hongarije met Polen en Roemenië moet oplossen, niet met Rusland.
  • Rusland zou zich niet eens tegen een dergelijke ontwikkeling kunnen verzetten, eenvoudigweg omdat het probleem van de Oekraïners daardoor een zaak van iemand anders wordt. Zolang het huidige Oekraïne volledig gedemilitariseerd en gedenazificeerd is, zal Rusland een dergelijke uitkomst prima vinden.
  • Het ex-Banderastan zou zo sterk in omvang, bevolking en hulpbronnen zijn gereduceerd dat het voor niemand een bedreiging zou vormen. Cruciaal is dat de Russen nooit zullen toestaan dat er meer komt dan een minimale politie- en binnenlandse veiligheidsmacht (tenminste zolang er ook maar *sporen* van de Ukronazi Banderista ideologie in de buurt van Rusland blijven). De kans dat dit Banderastan een bedreiging voor wie dan ook wordt, is vrijwel nihil. En zelfs als dat Banderastan een bedreiging zou worden, zou het veel gemakkelijker zijn om er iets aan te doen dan de dreiging waarmee Rusland begin 2022 werd geconfronteerd.
  • Objectief gezien zouden de Europese landen de best mogelijke “uitweg” krijgen, aangezien het voor de landen van Europa absoluut onhoudbaar is om in een voortdurende staat van totale proxy-oorlog te verkeren.
  • Wat “Biden” betreft, ervan uitgaande dat hij nog leeft en aan de macht is (?), zou het voor “hem” mogelijk zijn om het onderwerp van deze laatste (alweer!) door de VS verloren oorlog uit de krantenkoppen te halen en zich met andere zaken bezig te houden.
  • Oekraïne is zo’n geldverspilling geweest, miljarden en miljarden, dat het in wezen een zwart gat is met een waarnemingshorizon die niets meer naar buiten laat komen en waarachter alles, geld, materieel of manschappen, eenvoudigweg verdwijnt. Dat is duidelijk een onhoudbare aderlating voor de economieën van het Westen.
  • Toch zou de EU, als er een akkoord wordt gesloten en alle partijen daarmee instemmen, in theorie misschien niet alle, maar toch minstens de ergste, zelfvernietigende sancties kunnen opheffen die zij zo dom ten uitvoer heeft gelegd en die nu de economie van de EU verwoesten.
  • Voor de VS zou het grootste voordeel van een dergelijk resultaat kunnen zijn, in theorie, dat het “Russische front” zou worden “gesloten” en de VS in staat zou stellen hun haat en agressie op China te richten.
Lees meer
Amerikaans ‘geheim plan’ om Zelenski tot vrede te dwingen

Er zijn echter ook veel argumenten tegen een dergelijke uitkomst.

  • In de eerste plaats zou de westerse heersende klasse, dronken van totale russofobie, moeten accepteren dat Rusland deze oorlog (weer) heeft gewonnen en de gecombineerde machten van het Westen (weer) heeft verslagen. Dit zou een enorm gezichtsverlies en politiek geloofwaardigheidsverlies betekenen voor allen die betrokken zijn bij de politieke oorlog tegen Rusland.
  • Ten tweede zou dit voor de NAVO een ramp zijn. Vergeet niet dat het werkelijke doel van de NAVO is “de Russen buiten, de Amerikanen binnen en de Duitsers onder de voet te houden“. Hoe zou een nog uitgebreide NAVO in dit geval kunnen aanvaarden dat zij absoluut niets kan doen om de Russen ervan te weerhouden al hun doelstellingen te bereiken?
  • Terwijl de bevolking van de EU lijdt onder het verwoestende economische beleid van hun heersers, hebben de heersende elites (de EU 1%) het prima voor elkaar, dank u, en geven ze geen moer om de mensen over wie ze heersen.
  • Een dergelijke uitkomst zou ook een directe uitdaging vormen voor het verlangen van de VS naar een unipolaire wereld, geleid door Oom Shmuel als de wereldheerser. Het risico hier is een politiek domino-effect waarbij meer en meer landen zouden worstelen om echte soevereiniteit te bereiken, hetgeen een directe bedreiging zou zijn voor het economisch model van de VS.
  • Een dergelijk resultaat is vrijwel zeker onhaalbaar zolang de Neocons de VS regeren. En aangezien er GEEN tekenen zijn van verzwakking van de ijzeren greep van de Neocons op alle hefbomen van de politieke machten in de VS, zou een dergelijk resultaat alleen kunnen plaatsvinden als de Neocon-gekkies worden teruggestuurd naar de kelder waar ze uit zijn gekropen en waar ze thuishoren. Niet waarschijnlijk in de nabije toekomst.
  • Deze focus op de verdeling van de Oekraïne gaat voorbij aan het feit dat de Oekraïne niet de echte vijand van Rusland is. In feite verloor Oekraïne de oorlog van Rusland in de eerste 7-10 dagen na het begin van de SMO. Sindsdien is het niet Oekraïne als zodanig waartegen Rusland vecht, maar het geconsolideerde Westen. Als het geconsolideerde Westen de echte vijand is, kan worden gesteld dat *elke* uitkomst die beperkt blijft tot Oekraïne, niets zou oplossen of oplossen. In het beste geval zou het een tussenfase kunnen zijn van een veel grotere en langere oorlog waarin Rusland niet alleen Banderastan zal moeten demilitariseren en denazificeren, maar op zijn minst alle EU/NAVO-landen.
  • Terwijl de oorlog in Oekraïne voor sommigen een economische ramp is, is hij een fantastische meevaller voor het (terminaal corrupte) Amerikaanse militair industrieel complex. En dan heb ik het nog niet eens over de overduidelijke corruptiebanden die de familie Biden heeft in Kiev. Als deze “Medvedev-oplossing” ooit wordt gerealiseerd, dan zou al dat makkelijke geld verdwijnen.
  • Bovendien, terwijl ik als argument voor zo’n uitkomst onder meer noemde dat de VS “het Russische front kunnen sluiten” en zich op China kunnen richten, gaat zo’n argument in werkelijkheid uit van een zeer vergezochte veronderstelling: dat het nog steeds mogelijk is Rusland en China van elkaar te scheiden en dat Rusland de VS zou toestaan China aan te vallen. Eenvoudig gezegd kan Rusland niet toestaan dat China wordt verslagen, net zo min als China een Russische nederlaag kan toestaan. Het hele idee van “het sluiten van het Russische front” is dus een illusie, in werkelijkheid zijn de zaken daarvoor veel te ver gegaan en noch Rusland noch China zullen toestaan dat de VS hen één voor één uitschakelt.
  • De EU wordt geleid door een comprador heersende klasse die volledig ondergeschikt is aan de belangen van de VS Neocons. Er zijn nu al veel interne spanningen binnen de EU en een dergelijke uitkomst zou een ramp zijn voor al die EU-politici die zichzelf in de hoek van een totale oorlog tegen Rusland hebben geschilderd, en zelfs als, laten we zeggen, de Polen, Roemenen of zelfs Hongaren enig voordeel zouden hebben van een dergelijke uitkomst, zou dat onaanvaardbaar zijn voor het tuig dat momenteel Duitsland, het VK of zelfs Frankrijk leidt.

De argumenten voor en tegen een dergelijke uitkomst die ik hierboven heb opgesomd zijn slechts enkele voorbeelden, in werkelijkheid zijn er veel meer argumenten aan beide zijden van deze kwestie. Bovendien, wat 6 jaar geleden zinvol was, is dat vandaag misschien niet meer.

Deze discussie gaat bijvoorbeeld over het “wat”, maar niet over het “hoe”. Ik zal het uitleggen.

Ik denk dat ik de eerste persoon in het Westen was die een belangrijke Russische uitdrukking opmerkte en vertaalde: “niet tot overeenstemming in staat” (недоговороспособны). Deze uitdrukking werd steeds meer gebruikt door vele Russische besluitvormers, politici, politieke commentatoren en anderen. Uiteindelijk hebben zelfs de mensen in het Westen dit opgepikt. Laten we deze kwestie dus nog eens bekijken, met in het achterhoofd dat de Russen er nu volledig van overtuigd zijn dat het Westen gewoon “niet tot overeenstemming in staat” is. Ik zou willen stellen dat tot aan het Russische ultimatum aan de VS en de NAVO, de Russen nog steeds de deur openhielden voor een of andere vorm van onderhandelingen. Maar, en zoals ik al voorspelde VOOR het Russische ultimatum, heeft Rusland de enige mogelijke conclusie getrokken uit de houding van het Westen: als onze “partners” (sarcasme) niet tot een overeenkomst in staat zijn, dan is het tijd voor Russisch unilateralisme.

Het is waar dat er al sinds 2013, of zelfs 2008, tekenen waren dat de Russische besluitvorming geleidelijk in de richting van unilateralisme evolueert. Maar het Russische ultimatum en de SMO zijn nu de “zuivere” tekenen van de aanname door Rusland van unilateralisme, althans ten opzichte van het geconsolideerde Westen.

Lees meer
Moskou: Oekraïense dreiging van 'vuile bom' is reëel

Als dat juist is, dan zou ik willen suggereren dat de meeste argumenten hierboven, aan beide zijden van de kwestie, in feite achterhaald en irrelevant zijn geworden.

Bovendien wil ik hier een kleine herinnering aan toevoegen: de meeste gevechtsoperaties in de Oekraïne worden niet eens uitgevoerd door Russische strijdkrachten, maar door strijdkrachten van de LDNR, gesteund door Russische C4ISR en vuurkracht. Maar in termen van haar werkelijke militaire potentieel heeft Rusland minder dan 10% van haar strijdkrachten gebruikt en Poetin was daar heel openhartig over toen hij zei “we zijn nog niet eens begonnen serieus op te treden”.

Advertisement

Hoe denkt u dat deze oorlog eruit zal zien als Rusland besluit zijn volledige militaire macht te ontplooien, dat wil zeggen de 90% van de strijdkrachten die momenteel niet deelnemen aan de SMO?

Hier is een simpele waarheid die de meeste mensen in het Westen zich niet eens kunnen voorstellen: Rusland is helemaal niet bang voor de NAVO.

De Russen hebben al begrepen dat zij de middelen hebben om hun vijanden eenzijdig het resultaat op te leggen dat zij wensen. Het idee van een aanval van de VS/NAVO op Rusland is gewoon lachwekkend. Ja, de VS heeft een zeer krachtige onderzeeërmacht die veel Tomahawk- en Harpoon-raketten op Russische doelen kan afvuren. En ja, de VS heeft een nog steeds robuuste nucleaire triade. Maar geen van beide zal de VS helpen een landoorlog tegen de Russische strijdkrachten te winnen.

En nee, een paar duizend Amerikaanse soldaten naar dit of dat NAVO-land sturen om “de oostflank van de NAVO te versterken” is pure PR, militair gezien is het niet eens irrelevant, het is lachwekkend. Ik zal zelfs niet ingaan op het sturen van F-35’s, dat zo volkomen belachelijk en nutteloos is tegen de Russische luchtmacht en luchtverdediging dat ik niet eens de moeite zal nemen om te discussiëren met degenen die niet begrijpen hoe slecht zowel de F-35’s (en zelfs de F-22’s!) werkelijk zijn.

Ik zal de militaire capaciteiten van de EU met geen ander commentaar vereren dan dit: landen die er nu serieus voor pleiten om minder vaak te douchen om “Poetin eens wat te laten zien!” zijn tot zo’n niveau van irrelevantie en ontaarding gezonken dat ze niet serieus kunnen worden genomen, zeker niet in Rusland.

Dus hoe gaan we nu verder?

Zoals ik al zei, ik weet het niet, er zijn te veel variabelen. Maar een paar dingen lijken me duidelijk:

  • Rusland heeft besloten tot volledig unilateralisme in zijn beleid ten aanzien van Oekraïne en het Westen. Zeker, indien nodig zullen de Russen nog steeds bereid zijn met hun westerse “partners” te praten, maar dat is het gevolg van het aloude Russische beleid om altijd met iedereen te praten, zelfs met Ruslands ergste vijanden. Waarom? Omdat noch oorlogvoering noch politiek unilateralisme een doel op zich zijn, het zijn slechts middelen om een specifiek politiek doel te bereiken. Het is dus altijd goed om met je vijand om de tafel te gaan zitten, vooral als je al een paar maanden voorzichtig maar gestaag de pijnknop bij hen opdrijft! De Europeanen, die de “grote ruggegraatloze protoplasmatische ongewervelde gelei” (om BoJo te citeren) zijn die zij zijn, zullen misschien snel en plotseling toegeven, of zij zullen op zijn minst proberen hun lot te verbeteren door te proberen hun eigen sancties te omzeilen (Oom Shmuel staat het toe, zij het met tegenzin).
  • De enige partij die nog een echte macht heeft waarmee Rusland serieus zou kunnen onderhandelen zijn natuurlijk de VS. Zolang de VS echter onder de totale controle van de neocons staan, is dit een zinloze exercitie.
  • Mocht er ooit een overeenkomst worden gesloten, dan zou dat er alleen een zijn die volledig en volledig controleerbaar zou zijn. In tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, kunnen veel verdragen en overeenkomsten zo worden opgesteld dat zij volledig verifieerbaar zijn, dat is op zichzelf geen technisch probleem. Met de huidige heersende klassen in het Westen zal een dergelijke overeenkomst echter waarschijnlijk niet tot stand komen en door alle betrokken partijen worden goedgekeurd.

Dus wat blijft er over?

Er is een Russisch gezegde dat mijn grootmoeder mij als kind leerde: “De grenzen van Rusland liggen aan het uiteinde van de speer van een kozak”. Dit gezegde, dat is voortgekomen uit 1000 jaar existentiële oorlogvoering zonder natuurlijke grenzen, drukt eenvoudigweg een elementaire realiteit uit: het zijn de Russische strijdkrachten die bepalen waar Rusland ophoudt. Of je kunt het ook omdraaien als volgt: “de enige natuurlijke grens van Rusland zijn de mogelijkheden van de Russische strijdkrachten”. Je zou het kunnen zien als Russisch unilateralisme van voor 1917 🙂

Toch roept dit de vraag op naar de morele en ethische basis voor een dergelijke houding. Suggereert het immers niet dat Rusland zichzelf het recht geeft om elk land binnen te vallen, gewoon omdat het kan?

Helemaal niet!

Hoewel er in de Russische geschiedenis imperialistische en expansionistische oorlogen zijn gevoerd, is Rusland, vergeleken met het 1000 jaar durende imperialisme van het Westen, slechts een zacht en mak lammetje! Niet dat dit iets goedpraat, het is gewoon een feit. De rest van de Russische oorlogen waren, bijna allemaal, existentiële oorlogen, voor het overleven en de vrijheid van de Russische natie. Ik kan me geen “rechtvaardiger oorlog” voorstellen dan een oorlog die je 1) is opgelegd en 2) waarin je enige doel is te overleven als een vrije en soevereine natie, vooral een multi-etnische en multireligieuze natie zoals de Russische altijd is geweest, in scherp contrast met de vijanden van Rusland die altijd werden gedreven door religieuze, nationalistische en zelfs openlijk racistische vurigheid (wat we vandaag allemaal opnieuw kunnen vaststellen, lang na het einde van de Tweede Wereldoorlog).

Lees meer
Oekraïense minister wil de schokkende demografische implosie opvangen door miljoenen Afrikanen te importeren

Is dit alleen maar propaganda? Als u dat denkt, kunt u de Russische geschiedenis bestuderen of, beter nog, de huidige militaire doctrine van Rusland en u zult zien dat de Russische strijdkrachtenplanning volledig defensief is, vooral op strategisch niveau. Het beste bewijs daarvoor is dat Rusland al het lelijke racistische en russofobe beleid van de Oekraïne of de drie Baltische staten decennialang heeft getolereerd zonder enige actie te ondernemen. Maar toen Oekraïne de facto een proxy van de NAVO werd en niet alleen de Donbass rechtstreeks bedreigde, maar ook Rusland zelf (herinnert iemand zich nog dat “Ze” dagen voor de SMO verklaarde dat Oekraïne kernwapens moest krijgen?!), toen kwam Rusland in actie. Je moet wel blind of fantastisch oneerlijk zijn om dat vanzelfsprekende feit niet toe te geven.

[Overigens proberen de drie Baltische staten, die Rusland helemaal niet nodig heeft, voortdurend een militaire bedreiging voor Rusland te worden, niet alleen door onderdak te bieden aan NAVO-troepen, maar ook door werkelijk idiote plannen van de Baltische staten met Finland “om Rusland op te sluiten“. Combineer dit met het anti-Russische Apartheidsbeleid ten opzichte van de Russische minderheden en het is je vergeven als je denkt dat de Balten echt de volgende willen zijn die gedemilitariseerd worden. Maar… maar… – zult u zeggen – “aangezien zij lid van de NAVO zijn, kunnen zij niet worden aangevallen!”. Welnu, als u gelooft dat 1) iemand in de NAVO Rusland zal bevechten over deze staatjes of 2) dat de NAVO de militaire middelen heeft om ze te beschermen, dan heb ik nog genoeg goede bruggen om u te verkopen. De meest effectieve manier om met de Balten om te gaan is hen economische zelfmoord te laten plegen, wat ze in feite al gedaan hebben, en hen dan een paar “economische wortels” te beloven voor een verandering naar een meer beschaafde houding. Een Russisch spreekwoord zegt dat “de koelkast het wint van de TV” (победа холодильника над телевизором), wat betekent dat wanneer je koelkast leeg is, de propaganda op TV zijn kracht verliest. Ik denk dat de toekomst van de drie Baltische staten zal worden bepaald door dat aforisme].

Dus zal Oekraïne worden opgedeeld?

Ja, absoluut, het heeft al grote delen van zijn grondgebied verloren en het zal er alleen maar meer verliezen.

Kunnen de westelijke buurlanden besluiten een hap uit het westen van Oekraïne te nemen? Jazeker! Dat is een reële mogelijkheid.

Maar dit zullen allemaal ofwel unilaterale acties zijn of zeer officieus gecoördineerde afspraken verpakt in plausibele ontkenning (zoals de inzet van Poolse “vredeshandhavers” om het westen van Oekraïne te “beschermen”). Maar ik voorspel vooral dat er twee dingen zullen gebeuren: 1) Rusland zal al haar doelstellingen eenzijdig bereiken zonder afspraken te maken met wie dan ook en 2) Rusland zal de westelijke buren van Oekraïne alleen toestaan om wat stukken van Oekraïne af te bijten als, en alleen als, die stukken geen militaire bedreiging vormen voor Rusland.

Weet je nog wat Poetin zei over de toetreding van Finland en Zweden en Finland tot de NAVO? Hij zei dat dit op zichzelf geen probleem is voor Rusland. Maar hij waarschuwde dat als deze landen VS/NAVO-troepen en wapensystemen herbergen die Rusland bedreigen, Rusland tegenmaatregelen zal moeten nemen. Ik denk dat dit ook het standpunt is van het Kremlin ten aanzien van de toekomst van een eventueel Banderastan en van eventuele stappen van NAVO-landen (waaronder Polen, Roemenië en Hongarije) om gebieden die historisch gezien tot hen behoorden of die aanzienlijke Poolse, Roemeense of Hongaarse minderheden heroveren, opnieuw in bezit te nemen.

Op dit moment bevinden we ons pas in de tweede fase van de SMO (waarin de Donbass centraal staat) en Rusland is nog niet eens begonnen met operaties om dieper Oekraïne binnen te trekken. Wat de echte oorlog betreft, de oorlog tussen Rusland en het gecombineerde Westen, die is al niet minder dan tien jaar aan de gang, of zelfs langer, en deze oorlog zal veel langer duren dan de SMO in de Oekraïne. Tenslotte zal de uitkomst van deze oorlog tektonische en diepgaande veranderingen teweegbrengen die minstens even ingrijpend zijn als de veranderingen die het gevolg waren van de uitkomsten van WO I en WO II.

De Russen begrijpen dat wat ze nu echt moeten doen is WO II echt beëindigen en dat het formele einde van WO II in 1945 slechts de overgang markeerde naar een ander soort oorlogsvoering, nog steeds opgelegd door een verenigd, geconsolideerd Westen, maar nu niet door Duitse nazi’s maar door (meestal) Amerikaanse neocons (die natuurlijk typische racistische nazi’s zijn, behalve dat hun racisme Anglo en Judaïsch/Zionistisch is).

Ik sluit af met een kort citaat van Bertold Brecht dat, denk ik, door Rusland vandaag de dag goed begrepen wordt:

“Leer daarom te zien en niet te gapen.
Om te handelen in plaats van de hele dag te praten.
De wereld was bijna gewonnen door zo’n aap!
De naties stopten hem waar zijn soort thuishoort.
Maar verheug je niet te snel over je ontsnapping.
De schoot waar hij uit kroop is nog steeds sterk.”

– Bertolt Brecht, De Weerbarstige Opkomst van Arturo Ui

Rusland heeft in zijn geschiedenis veel westerse apen afgeslacht, nu is het tijd om eindelijk af te rekenen met de baarmoeder waaruit zij zijn voortgekropen.

PS: FYI – het Russische onderzoek heeft verklaard dat de explosies op het vliegveld op de Krim een sabotagedaad/afleiding was. Wat om te beginnen de meest waarschijnlijke verklaring was.


Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:

Telegram: t.me/dissidenteen

Meld je aan voor onze gratis dagelijkse nieuwsbrief, 10.000 gingen je al voor:

[newsletter_form button_label=”Abonneer!”]

[newsletter_field name=”email” label=”Email”]

[/newsletter_form]


https://dissident.one/2022/08/07/zelensky-zit-in-grote-problemen-amerikaanse-en-de-duitse-mainstream-media-publiceren-nu-bewijzen-van-een-enorme-corruptie-en-zijn-directe-betrokkenheid/

Meer Laden
Abonneer
Laat het weten als er
guest
0 Comments
Inline feedbacks
Bekijk alle reacties