De nieuwe partij van Sahra Wagenknecht zal naar verwachting in het najaar officieel worden uitgeroepen. Belangrijke punten van afstemming zijn al aan het ontstaan. Er moeten cruciale beslissingen worden genomen, zowel voor de Wagenknecht-lijst zelf als voor de AfD.
Eind augustus berichtte het politieke tijdschrift ‘Cicero’ dat de partij van Sahra Wagenknecht op het punt stond opgericht te worden. Nu is volgens dagblad Bild de beslissing gevallen. Het exacte tijdstip is nog niet vastgesteld, op zijn vroegst na de deelstaatverkiezingen in Beieren en Hessen op 8 oktober. En Wagenknecht heeft al vier kernpunten van het programma genoemd, schrijft Eric Angerer.
Inhoudelijke kernpunten
De krant Bild verwees in haar rapport naar de vertrouwelingen van Wagenknecht. De vier hoekstenen zijn ‘economische rede’, ‘sociale rechtvaardigheid’, ‘vrede’ en ‘vrijheid’.
Wat het eerste punt betreft, legde Wagenknecht uit dat ze een einde wilde maken aan het ‘gekke coalitie-beleid’ dat banen vernietigde. Waarschijnlijk verwijst dit naar de sancties tegen Rusland en het klimaatfanatisme van de Duitse regering.
Als het om ‘sociale rechtvaardigheid’ gaat, houdt Wagenknecht zich bezig met hogere lonen en meer geld voor de armen. Het idee hier is ‘door de staat gereguleerde maximumprijzen’ en het belasten van winsten voor meer sociale rechtvaardigheid.
Wagenknecht roept ook op tot een ‘buitenlands beleid dat weer op diplomatie leunt’. Er moet vrede zijn met Rusland. De economische oorlog tegen Rusland schaadt Vladimir Poetin niet, maar eerder de Duitse economie.
Wagenknecht verstaat onder ‘vrijheid’ het omgaan met andere meningen. “Mensen worden uitgesloten als ze de mainstream verlaten”, zegt Wagenknecht. ‘Iedereen die immigratie wil controleren en beperken, zal als nazi worden bestempeld.’ Burgers zouden ‘moreel worden uitgesloten’. Deze annuleringscultuur moet beëindigd worden.
Potentieel van de partij
Wagenknecht wordt lange tijd beschouwd als een populaire en telegenieke leider, maar niet als een goede organisator en partijwerker. De vraag rijst dus hoe de nieuwe partij zal worden gestructureerd. Relatief autoritair met uitgebreide bevoegdheden voor de populaire voorzitter? Of met basisstructuren die ook relevante dingen te zeggen hebben?
Wagenknecht zal zeker steun krijgen van haar naaste kameraden van haar partij “Die Linke”, Sevim Dagdelen, Klaus Ernst en natuurlijk haar echtgenoot Oskar Lafontaine. En vele andere linkse functionarissen, onafhankelijke linkse activisten en enkele prominente mensen, zoals de politicoloog Ulrike Guérot, zullen zich ook aansluiten bij het zogenaamd succesvolle project. Enquêtes leveren de Wagenknechtpartij immers 10 tot 20 procent van de stemmen op.
Op het basisniveau valt een toestroom van activisten van de Linkse Partij en van buitenaf te verwachten. Onder hen zullen degenen zijn die al lange tijd genoeg hebben van de linkse onzin en voor wie het sociale vraagstuk en de klassenstrijd nog steeds van groot belang zijn. Maar het valt ook te verwachten dat sommige huidige functionarissen van “Die Linke” zullen vrezen voor hun baan en inkomsten en dat een nieuwe Wagenknecht-partij nieuwe posities te bieden zal hebben. De nieuwe partij zal op haar hoede moeten zijn voor deze mensen, omdat zij de oude mainstream-ideologie zullen binnenbrengen.
Waar het percentage van de Wagenknechtpartij vooral vandaan zal komen is onderwerp van controversieel debat. Veel stemmen zullen zeker afkomstig zijn van eerdere niet-stemmers, mensen die het globalistische partijkartel beu zijn, maar niet bereid waren om op het rechts-populistische Alternatief voor Duitsland (AfD) te stemmen. Een nieuwe, positief linkse populistische partij zal geschikt voor hen zijn.
Bovendien zal Wagenknecht waarschijnlijk een paar procent kunnen krijgen van de weinige overgebleven arbeiderskiezers van de SPD, misschien zelfs van enkele CDU-kiezers en zeker van “Links”, vooral in de gebieden van de voormalige DDR. Van de Groenen kan de Wagenknechtpartij de minste steun verwachten, omdat de Groenen en hun sociale basis in de academische middenklasse de globalistische agenda in zijn puurste vorm belichamen. (een meer gedetailleerde analyse van de Groenen als ‘stormram van het kapitaal’ kun je hier en hier vinden).
Instrument of tegenstander van het regime
Het heersende systeem hoopt dat Wagenknecht vooral de AfD stemmen gaat kosten. Gezien de recente verkiezingssuccessen van de AfD zijn de reguliere media steeds vriendelijker geworden tegenover Wagenknecht. Dit is verdacht en laat zien dat de globalisten Wagenknecht willen gebruiken tegen de AfD om hun macht te stabiliseren. Zelf dient ze deze hoop ook als ze zegt dat haar partij een serieuze spreekbuis moet worden voor mensen die alleen maar op de AfD stemmen “uit wanhoop”.
Of het systeem in een dergelijke instrumentalisering zal slagen, zal afhangen van Wagenknecht zelf – van welke mensen zij in partijfuncties toestaat, of zij met de blokpartijen tegen de AfD optreedt of dat zij de AfD ziet als een gedeeltelijke alliantiepartner tegen het politieke establishment.
Belangrijk zal ook zijn hoe Wagenknecht zich positioneert ten aanzien van het migratievraagstuk. In haar veelgelezen bestseller ‘Die Selbstgerechten’ nam ze duidelijk afstand van het moraliserende massamigratiebeleid van de globalisten . Als echter veel carrièregerichte functionarissen van “Links” en prominente intellectuelen aan gewicht winnen in de nieuwe partij, kan er snel weer een aanpassing aan de mainstream ontstaan. De bovengenoemde Ulrike Guérot is een voorbeeld: zij heeft ruggengraat getoond tegenover het Corona-regime en is ook negatief over het Duitse Oekraïnebeleid, maar wat betreft de migratieproblematiek ging zij na 2015 volledig mee met de mainstream.
Veel potentiële kiezers van Wagenknecht en AfD verwerpen de ongecontroleerde massamigratie van buiten Europa die door de ‘elites’ tegen de volkeren wordt afgedwongen, en het witwassen van de islam door de mainstream. Als Wagenknecht zich hier aanpast aan de mainstream, zal de AfD zijn kiezers gemakkelijker kunnen behouden.
Gevolgen voor de AfD
Wat de oprichting van de partij door Wagenknecht voor de AfD zal betekenen, hangt ook af van de rechtse populisten zelf. Zoals de nieuw-rechtse auteur Benedikt Kaiser uitlegde voor het tijdschrift Freilich en zoals werd ontvangen door andere nieuw-rechtse media, zal de positionering van de AfD ten aanzien van de sociale kwestie van cruciaal belang zijn.
De AfD was oorspronkelijk een neoliberale partij opgericht in West-Duitsland. De laatste jaren zijn de ‘sociaal-patriottische’ regionale verenigingen in het Oosten echter steeds belangrijker geworden. Als de AfD deze lijn verdiept en het sociale vraagstuk veel gewicht toekent, zal het weinig verliezen aan Wagenknecht. Als ze daarentegen reageert door Wagenknecht aan te klagen als een ‘DDR-communist’ en terugschakelt naar neoliberale standpunten, zullen meer mensen, vooral in de oostelijke deelstaten, van de AfD naar Wagenknecht migreren.
Kaiser schrijft heel treffend: “De grootste en onherstelbare fout zou zijn om Wagenknecht aan te vallen vanwege haar sociale en economische beleid en vulgaire liberale slogans te gebruiken. (…) Omdat er hier een zeer grote overlap is tussen potentiële AfD- en Wagenknecht-stemmers.’ Wagenknechts oprichting van de partij is geen reden voor onrust bij de AfD, maar eerder om ‘haar profiel aan te scherpen’: de linkse populisten kunnen alleen de ruimte innemen die hen wordt gegeven. Solidariteit en identiteit als fundamenten zijn rechtse kwesties, het zijn AfD-kwesties.” De AfD moet “authentieke volksoppositie vertegenwoordigen”.
Hieraan kan worden toegevoegd dat een Wagenknechtpartij niet alleen een “bedreiging” voor de AfD kan zijn, maar ook een kans. Als Wagenknecht en een klassenstrijdbasis de partij scherp stabiliseren tegen de NAVO-oorlog, tegen de sancties, tegen het huidige klimaatbeleid, tegen de neoliberale massa-immigratie, tegen een nieuw Corona-regime en alle woke groene waanzin, dan staat de partij buiten het een globalistische eenpartijkartel. En dan is de nieuwe partij een potentiële bondgenoot van de AfD – vooral in de Oost-Duitse deelstaatparlementen, waar gemeenschappelijke meerderheden denkbaar zijn.
Het valt nog te bezien of Wagenknecht zich in een dergelijke richting zal ontwikkelen of dat de woke linkse liberalen hen zullen overtuigen zich aan te passen. Dit zal ook afhangen van welke krachten aanwezig zullen zijn in de partijbasis en hoe hun strijd met de mainstream links in de partij zal uitpakken.
Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:
Telegram: t.me/dissidenteen
Ongepaste ‘boemer Hitler- en nazivergelijkingen’ verdwijnen in de prullenbak, en –
Oproepen tot geweld in de comments worden beantwoord met een onmiddellijke permaban !
Er wordt vooraf gemodereerd dus het kan even duren voor je comment verschijnt.
Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over
