“Toen ik hier 33 jaar geleden introk, was dit nog een mooie woonwijk”, zegt oud-serveerster Evelyne Polat (73) uit Leonding en verzucht: “Maar nu heb ik het gevoel dat ik op een vuilnisbelt woon – een ondraaglijke toestand”.

Dit komt door de zakken met stinkend afval die zich week na week opstapelen, niet in maar naast de vuilnisbakken en ook nog eens voor het huis. “De meeste mensen zijn gewoonweg te lui om ze in de bak te gooien”, zegt Polat, wat ook wordt bevestigd door haar huisgenoot Laza Poirovic.

Samen met Evelyne, die op de begane grond van de zeven verdiepingen tellende woontoren aan de Larnhauserweg in Leonding/Gaumberg woont, bracht hij daar enige tijd door met het opruimen van de rondslingerende rommel en het op de juiste manier in de containers te dumpen, in de hoop dat haar voorbeeld een precedent zou scheppen.

Opruimen heeft geen zin

“Op een gegeven moment gaven we het op,” vertellen ze over hun Sisyfus werk. Want zodra het gebied rond de vuilnisbak was opgeruimd, vlogen de volgende vuilniszakken alweer rond hun oren.

Het was zinloos, zegt Poirovic gelaten. Hij woont op de zesde verdieping van het gebouw, dat in totaal 52 accommodaties heeft. Een blik op het belbord naast de voordeur laat zien dat er nog maar negen accommodaties zijn waar mensen met Duitse namen wonen. De rest lijkt overal vandaan te komen.

Het werkelijke aantal mensen dat een dak boven hun hoofd heeft gevonden in deze multi-culti woontoren kan niet worden bepaald door de twee oorspronkelijke bewoners. Te oordelen naar de hoeveelheid afval, moet het veel mensen zijn. Poirovic en Polat kunnen pas op maandag een zucht van verlichting laten klinken, na de verplichte inzameling van het afval.

Maar diep ademhalen duurt meestal niet lang, omdat de oude, vervuilde toestand snel terugkeert Naast het normale afval wordt ook het grofvuil rond het complex gedumpt. Vaak wordt dit ook in de fiets- en kinderwagenstalling op de begane grond gegooid.

Weinig hoop

De twee ordelijke huisgenoten vinden dit allemaal niet leuk, maar buiten hen lijkt niemand anders geïnteresseerd te zijn in het probleem. De eigenaar van het huis, de LAWOG, zou er op gewezen zijn, maar zonder resultaat.

Zelfs de burgemeester van Leonding, die via SMS op de hoogte werd gebracht van het probleem, heeft niets van zich laten horen. De twee lijken niet veel hoop te hebben dat er iets fundamenteel zou kunnen veranderen in termen van netheid voor hun huis.

Meld je aan voor onze nieuwsbrief:

[newsletter_form button_label=”Abonneer!”]

[newsletter_field name=”email” label=”Email”]

[/newsletter_form]

https://dissident.one/2020/09/20/438/