Al in de voorchristelijke Scandinavische landen was Kerstmis een zeer belangrijke traditie met festiviteiten, eten en drinken en verering van de goden. Hoewel de kerstviering in de loop van de millennia sterk is veranderd, draagt ​​ook onze moderne viering duidelijke sporen van de gebruiken en tradities van onze voorouders, meldt Nya Dagbladet.

Er is gedocumenteerd dat “Kerstmis” in de vorm fruma jiuelis al in de vierde eeuw door de Goten als naam werd gebruikt voor een van hun wintermaanden. In de achtste eeuw geloofde de Engelse historicus en monnik Bede dat de Angelsaksische kalender ook de wintermaand Giuli (Jule) bevatte.

De etymologie is enigszins onduidelijk, maar er wordt aangenomen dat het woord afkomstig is uit het Oud-Germaans en zeer oud is. Opvallend is ook dat volgens sommige bronnen de oude Asa-god Odin ook wel “Kerstman” of “Julner” werd genoemd, en dat in het geschrift Ågrip uit het einde van de 12e eeuw wordt beweerd dat het woord Kerstmis of iol rechtstreeks van een van Odins namen komt. Er zijn ook serieuze theorieën naar voren gebracht dat Kerstmis feitelijk etymologisch is afgeleid van het woord wiel en verband houdt met de “nieuwe start” of “wedergeboorte” van het zonnewiel in verband met de midwinterzonnewende.

Red Ice TV wijst er samen met de Zweedse presentator Henrik Palmgren ook op dat veel moderne kersttradities terug te voeren zijn op een eeuwenoude heidense oorsprong, waaronder de maretak die nog steeds in veel huizen als kerstversiering wordt gebruikt. Een heel oud gebruik dat hiermee verband houdt, is bijvoorbeeld dat koppels die onder de maretak staan, elkaar moeten kussen voor geluk en voorspoed.

Er wordt ook aangenomen dat de traditionele kerstkleuren rood, groen en geel, die vandaag de dag nog steeds worden gebruikt, het bloed en de groei vertegenwoordigden en dat Kerstmis in veel opzichten een feestdag kan zijn geweest om het leven zelf te vieren. Er wordt ook benadrukt dat de rode kerstballen die bomen en huizen versieren tijdens de feestdag het offervlees moeten symboliseren dat aan bomen werd gehangen en aan de Asa-goden werd gegeven tijdens de Oudnoorse viering. Zelfs Odin zelf hing zichzelf volgens de traditie op aan de wereldboom Yggdrasil als offer in ruil voor kennis van de geheimen van de runen.

De overeenkomsten van de Kerstman met Odin

Velen beschouwen de Kerstman ook als een oud-Germaanse oorsprong en voortbouwend op de god Odin, die met zijn lange witte baard, zijn hoed en zijn achtpotige paard Sleipner door de lucht reed op een manier die sterk lijkt op hoe De Kerstman zich een weg baant in de moderne traditie. Veel kinderen zetten ook laarzen met hooi klaar voor Odins paard – een traditie die lijkt op het ophangen van kerstsokken bij de schoorsteen en daarin cadeautjes verwachten. Er wordt aangenomen dat zelfs de koekjes en de melk die veel gezinnen voor de Kerstman uitdelen, verwijzen naar het feit dat de Oud-Noorse goden het op prijs stelden om geschenken van mensen te ontvangen.

De zeer bekende Kerstman en zijn rendieren in Donald Duck’s Christmas in Zweden hebben mogelijk enige voorouders van Odin en zijn Sleipner. (fax/Youtube)

De kerstgeit is een ander symbool dat vandaag de dag nog steeds wordt gebruikt en dat teruggaat tot voorchristelijke tijden en de dondergod Thor, wiens wagen werd getrokken door twee geiten. Voordat de Kerstman cadeautjes begon uit te delen aan de kinderen van rijke families, vervulde de geit deze functie, die in Finland in veel grotere mate is blijven bestaan, waar de Kerstman nog steeds aanzienlijke concurrentie ondervindt van de geit als de waarschijnlijke gever van kerstcadeautjes. Het verkleden als zondebok was voorheen een populaire traditie, een gewoonte die echter na de komst van het christendom in verval raakte, deels omdat geiten in plaats daarvan met de duivel werden geassocieerd.

De IJslandse historicus Snorre Sturlasson gelooft in het werk Heimskringla dat de christelijke Noorse koning, Håkon de Goede, de datum voor de kerstviering heeft verplaatst. Oorspronkelijk geloofde men dat Kerstmis half januari na middernacht begon, maar de koning hervormde het systeem omdat het heidens was en het begon in plaats daarvan op dezelfde tijd als de christenen hun feest in december vierden.

Sturlasson schrijft ook dat Kerstmis, net als verschillende andere terugkerende jaarlijkse feestdagen, werd gevierd door middel van een feest – een offermaaltijd in de vorm van een feest georganiseerd door plaatselijke machtige leiders en dat vóór de maaltijd zelf een speciale rituele slachting plaatsvond van de te eten dieren. In de saga van Håkon de Goede staat dat alle boeren naar de tempel zouden komen en hun voedselvoorraden zouden brengen, dat vee zou worden geslacht en dat iedereen van bier zou worden voorzien.

“Vuren moesten branden in het midden van de vloer van de tempel, en ketels moesten erboven worden gehangen; bekers moesten rond het vuur worden gedragen, maar degene die het feest maakte en opperhoofd was, moest de beker en al het offervoedsel ondertekenen, eerst de beker van Odin – deze moest worden gedronken voor overwinning en macht voor zijn koning, dan de beker van Njord en de beker van Frodo voor goede groei en vrede. Op dat moment beloofden velen om vervolgens de beker van Braga te drinken; ze dronken ook toasts op hun geëerde verwanten, die memorial toasts werden genoemd,” gaat het verder.

Volgens de Ynglinga saga wilde Odin een offer in de vroege winter voor de voorbije vegetatie, en midden in de winter voor een goede vegetatie in het komende jaar, en ook in de vroege zomer zodat de mannen zouden zegevieren in toekomstige gevechten. Er zouden veel grote offerfeesten zijn georganiseerd in de mythische tempel in Uppsala.

De uitdrukking “drink Kerstmis” stamt uit de 10e eeuw en Torbjörn Hornklove’s Hrafnsmál, en er wordt gezegd dat de krijgerkoning Harald Fairhair zijn kerstfeest het liefst drinkend op zee vierde. Zelfs in Norrbotten en het Finse Ostrobothnia is bekend dat er midden in de winter speciale offerfeesten werden georganiseerd.

“Buiten wil hij kerst drinken
als hij alleen kan heersen
de ambitieuze prins,

Gedurende de eeuwen van christelijke invloed in Scandinavië hebben heidense en christelijke tradities en ceremonies zich vermengd. Sommige gebruiken, zoals het offeren van dieren, werden door de kerk verboden naarmate deze meer invloed kreeg. In de eeuwen daarna werkten regeringen actief aan het beperken van kerstvieringen en het elimineren van vermeende extravagantie en duidelijk heidense tradities. Zelfs vandaag de dag vieren moderne Asa-gelovigen het bloed van Kerstmis, hoewel er geen bloedoffers meer worden gebracht. Dit gebeurt echter meestal in combinatie met de winterzonnewende – waarbij de ‘terugkeer van de zon’ centraal staat.

Gelukkige Zonnewende !

Headerafbeelding: Kerstgeit

Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:

Telegram: t.me/dissidenteen

Oostenrijk: Kleuterschool probeert Kerstman af te gelasten vanwege diversiteit

Ongepaste ‘boemer Hitler- en nazivergelijkingen’ verdwijnen in de prullenbak, en –

Oproepen tot geweld in de comments worden beantwoord met een onmiddellijke permaban !

Er wordt vooraf gemodereerd dus het kan even duren voor je comment verschijnt.

Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over