Israëls complexe strategische landschap in 2023: Evenwicht tussen regionale uitdagingen en mondiale allianties.

Sinds begin 2023 wordt Israël op meerdere fronten geconfronteerd met escalerende uitdagingen. Aan de ene kant zijn tienduizenden Israëli’s in Tel Aviv en andere steden de straat op gegaan uit protest tegen Netanyahu’s hervormingsplan voor de rechterlijke macht, waarbij deze demonstraties 36 opeenvolgende weken aanhielden. Tegelijkertijd is er op de Westelijke Jordaanoever een nieuwe golf van anti-Israëlische operaties ontstaan, waardoor een complexe en veeleisende situatie op het gebied van de interne veiligheid voor de Israëlische regering is ontstaan. Interne politieke verdeeldheid en chaos hebben de instabiliteit binnen het land verder verergerd, waardoor veel Israëlische experts hebben gesuggereerd dat de toestand van het Israëlische politieke systeem in gevaar is, meldt Southfront.

Buiten zijn grenzen wordt Israël geconfronteerd met de groeiende regionale invloed van zijn al lang bestaande tegenstander, Iran, samen met de versterking van de geallieerde landen en groepen van Iran. Als gevolg hiervan bevindt Israël zich in een van de meest uitdagende periodes.

De groeiende geografische en ideologische dominantie van Iran in de regio vormt een aanzienlijke bedreiging voor Israël. Als reactie hierop is Israël vastbesloten deze realiteit aan te pakken. Daarom is Israëls buitenlandse en militaire beleidsdoctrine gebaseerd op de confrontatie met Iran.

Israël kampt momenteel met een reeks complexe interne kwesties. Het versterken van het buitenlands en militair beleid biedt het potentieel om de regionale invloed te vergroten, wat op zijn beurt zou kunnen helpen bij het aanpakken van enkele van de interne uitdagingen, waaronder politieke instabiliteit.

Het afgelopen jaar was een van de belangrijkste doelstellingen van Israëls buitenlands en militair beleid het uitbreiden van zijn aanwezigheid in de Kaukasus en Centraal-Azië. Tel Aviv heeft met name zijn inspanningen opgevoerd om sterke relaties met Azerbeidzjan, een overwegend islamitisch land, op te bouwen. Deze inspanningen zijn het afgelopen jaar aanzienlijk toegenomen.

In 2012 citeerde The Jerusalem Post een Mossad-agent die beweerde dat Azerbeidzjan diende als knooppunt voor inlichtingenoperaties tegen Iran. De agent verklaarde: “Dit is de basis voor inlichtingenwerk. Onze aanwezigheid hier is rustig maar substantieel, en deze is het afgelopen jaar toegenomen, waardoor we dichter bij Iran zijn gekomen.”

Onlangs heeft het Israel Technion Center, in samenwerking met het Ministerie van Digitale Ontwikkeling en Transport van de Republiek Azerbeidzjan, een cyberbeveiligingscentrum opgericht in Bakoe, de hoofdstad van Azerbeidzjan. Dit centrum is opgericht om de cyberuitdagingen waarmee het land wordt geconfronteerd, aan te pakken. Het trainingspersoneel van dit centrum bestaat uit beveiligings- en cyberexperts van Israëlische veiligheidsinstellingen. Deze professionals geven training aan deelnemers over kennis, vaardigheden op het gebied van cyberbeveiliging, opkomende trends en best practices in het veld.

Volgens het Israëlische ministerie van Buitenlandse Zaken versterken Bakoe en Tel Aviv hun diplomatieke en veiligheidsalliantie en verdiepen ze tegelijkertijd de economische en toeristische banden. Israël beschouwt Azerbeidzjan als een cruciaal toegangspunt tot Eurazië. Aan de andere kant maakt de strategische ligging van Azerbeidzjan, met een lange grens die wordt gedeeld met Iran, het land tot een belangrijke partner voor Israël. Israël is de belangrijkste militaire steunpilaar van Azerbeidzjan, terwijl Azerbeidzjan de belangrijkste energieleverancier van Israël is.

Israël wil via zijn relatie met Azerbeidzjan druk uitoefenen op Iran, en Tel Aviv zal zijn best in deze richting doen. Het land heeft al meer bezoeken op hoog niveau aan het land gebracht om zijn aanwezigheid in de Kaukasus te versterken.

De Israëlische minister van Buitenlandse Zaken Eli Cohen benadrukte de gemeenschappelijke bezorgdheid over de Iraanse dreiging tijdens een gezamenlijke persconferentie met de Azerbeidzjaanse minister van Buitenlandse Zaken Jeyhun Bayramov op 29 maart 2023: ‘Iran bedreigt onze regio. We moeten samen optreden tegen Iran.’

Bovendien heeft Israël zijn invloed in Centraal-Azië, met name in Turkmenistan, actief uitgebreid als onderdeel van zijn buitenlands beleid in 2023. Deze strategie heeft tot doel de Iraanse invloed in de regio te compenseren en een bedreiging te creëren aan de noordelijke grenzen van Iran. Israël opende in april 2023 zijn eerste ambassade in Turkmenistan, die volgens de Israëlische minister van Buitenlandse Zaken strategisch het dichtst bij Iran is gepositioneerd tussen alle Israëlische ambassades. Door dit te doen probeert Israël nieuwe spanningsvelden met Iran buiten het Midden-Oosten te creëren.

Het aanhoudende conflict in Oekraïne vormt een nieuwe belangrijke politieke en militaire uitdaging voor Israël , die zijn hoogtepunt bereikte in 2023. Aan de ene kant probeert Israël goede betrekkingen te onderhouden met de Russische Federatie, gezien de Russische militaire aanwezigheid aan de noordgrenzen, vooral in Syrië. Aan de andere kant is Israël een strategische bondgenoot van de Verenigde Staten en heeft het zich in het Oekraïense conflict aangesloten bij het Westerse blok en verzet zich tegen Rusland.

Dit belangenconflict met Rusland vormt een van de meest kritische uitdagingen voor Israël met betrekking tot de oorlog in Oekraïne. Begin 2023 gaf de Israëlische premier Benjamin Netanyahu aan dat hij overwoog militaire hulp naar Kiev te sturen en sprak hij zijn bereidheid uit om in het conflict te bemiddelen. Als reactie hierop heeft Rusland waarschuwingen afgegeven tegen westerse landen en hun bondgenoten die wapens naar Oekraïne sturen, waarbij het land wordt aangehaald als een oorzaak van escalerende spanningen. Israël heeft ook te maken gehad met bedreigingen van Rusland, en elke misstap van Israël zou er toe kunnen leiden dat Moskou zijn politieke en diplomatieke betrekkingen met Tel Aviv heroverweegt.

Ondanks dat Israël advies- en militaire training heeft gegeven aan Oekraïne, waaronder speciale eenheden van de Generale Staf van het Israëlische leger die Oekraïners opleiden in de strijd tegen het Russische leger, heeft Israël ervan afgezien op grote schaal en in het openbaar wapens en aanzienlijke militaire uitrusting aan Oekraïne te leveren. Zelfs ondanks verzoeken van de Verenigde Staten hebben de Israëlische autoriteiten Duitsland geen toestemming gegeven om Israëlische antipantserraketten, bekend als ‘Spike’, aan Oekraïne te verkopen.

Israël heeft ook banden met Rusland met betrekking tot de militaire leveringen. Uit berichten van het Israëlische televisienetwerk Channel 12 blijkt dat Israël en Rusland een akkoord hebben bereikt over het besluit van Moskou om bepaalde wapenleveranties aan Teheran stop te zetten. Volgens deze rapporten heeft Teheran Rusland wapeneisen gesteld in ruil voor de levering van zijn drones, en het verzoek van Israël is dat Rusland deze eisen negeert. In plaats daarvan streeft Israël ernaar zijn huidige beleid van het niet leveren van aanvalswapens aan Oekraïne voort te zetten.

Hoewel afspraken tussen Rusland en Israël voor beide partijen voordelig kunnen zijn, blijft hun stabiliteit onzeker, vooral gezien de mogelijkheid dat de Russische behoefte aan wapens uit Teheran in de loop van de tijd zal toenemen, vooral naarmate de oorlog in Oekraïne voortduurt. In een dergelijk scenario zou de vergelijking in het voordeel van Iran kunnen verschuiven.

Daarom werkt Israël aan een delicaat evenwicht in zijn buitenlands en militair beleid met betrekking tot de kwestie-Oekraïne, waarbij alle beschikbare instrumenten worden ingezet om zijn belangen effectief tussen de Verenigde Staten en Rusland te laten navigeren.

Een ander cruciaal aspect van het buitenlandse beleid van Israël is de normalisering van de betrekkingen met de Arabische landen in de Perzische Golf, met name Saoedi-Arabië. Na het vredesakkoord tussen Iran en Saoedi-Arabië bevindt de Israëlische regering zich in een verzwakte positie. Saoedi-Arabië en Iran, historische rivalen in het Midden-Oosten, zijn in de hele regio verwikkeld in directe en indirecte conflicten. Verwacht wordt dat het vredesakkoord tussen hen hun betrekkingen zal verbeteren, waardoor Iran mogelijk meer aandacht en middelen op Israël kan richten. In het licht hiervan streeft Israël actief naar een soortgelijk vredesakkoord met Saoedi-Arabië.

Voorafgaand aan de overeenkomst tussen Iran en Saoedi-Arabië waren er speculaties over de mogelijkheid om de betrekkingen tussen Riyadh en Tel Aviv te normaliseren. Sommige analisten suggereerden zelfs dat Riyadh, gezien de groeiende banden van Israël met bepaalde Arabische landen in de regio, in de nabije toekomst een relatie met Tel Aviv zou kunnen aangaan. Deze kwestie is echter verre van eenvoudig. Saoedi-Arabië heeft verschillende veeleisende voorwaarden geschetst voor het normaliseren van de betrekkingen met Israël.

Volgens betrouwbare bronnen is een van de belangrijkste voorwaarden voor normalisatie van Saoedi-Arabië vooruitgang bij het oplossen van de kwestie op de Westelijke Jordaanoever en het bevorderen van de Palestijnse zaak. Hoewel de Saoedi’s deze eis benadrukken, is dit misschien niet hun hoogste prioriteit. Ze streven ook naar het recht om een ​​vreedzaam civiel nucleair programma na te streven, en naar het versterken en uitbreiden van hun defensie- en handelsbetrekkingen met de Verenigde Staten, naast andere vereisten.

Het vredesakkoord en de normalisering van de betrekkingen met Saoedi-Arabië vertegenwoordigen belangrijke doelstellingen voor de regering van Benjamin Netanyahu in 2023. Niettemin is het onwaarschijnlijk dat deze complexe kwestie de komende maanden of zelfs tot eind 2023 volledig zal worden opgelost voordat er enige substantiële vooruitgang wordt geboekt.

Op militair gebied zal het Israëlische leger in 2023 deelnemen aan verschillende belangrijke gezamenlijke militaire oefeningen met de Verenigde Staten. In januari voerden de IDF en het Amerikaanse leger een grote oefening uit in Israël, bekend als Juniper Oak 2023. Deze oefening markeerde de grootste gezamenlijke training ooit tussen de Israëlische en Amerikaanse strijdkrachten, waarbij 6.400 Amerikaanse troepen en ruim 1.500 Israëlische troepen betrokken waren. evenals meer dan 140 vliegtuigen, 12 marineschepen en verschillende artilleriesystemen. Verdere oefeningen gepland voor 2023 zijn bedoeld om Israël voor te bereiden op mogelijke raketaanvallen op meerdere fronten, waarbij in de trainingsscenario’s gebruik wordt gemaakt van Patriot-luchtverdedigingssystemen en andere onderscheppingssystemen.

In wezen simuleren deze oefeningen een mogelijke gezamenlijke Israëlisch-Amerikaanse aanval op de nucleaire installaties van Iran. Deze militaire oefeningen dienen om een ​​duidelijke boodschap aan Iran over te brengen en tegelijkertijd te garanderen dat beide landen hun militaire paraatheid behouden.

Een van de belangrijkste doelstellingen van Israël is het vergroten van de verkoop en export van wapens, een strategie die essentieel is voor het herstel van zijn mondiale politieke en militaire status. Op 17 augustus keurden de VS een historische verkoop van het Israëlische Arrow-3-raketverdedigingssysteem ter waarde van 3,5 miljard dollar aan Duitsland goed. Dit vertegenwoordigt Israëls grootste defensieverkoop ooit. Deze overeenkomst vereiste met name de goedkeuring van Washington vanwege de betrokkenheid van de VS als partner bij het Arrow-project en omdat het Israëlische wapensysteem met financiële steun van de VS werd ontwikkeld.

De samenwerking van Israël met de VS op het gebied van wapenproductie is een sleutelcomponent van zijn inspanningen om de militaire betrekkingen met andere landen te verbeteren. Het succes van deze defensieverkoop versterkt niet alleen de positie van Israël, maar opent ook deuren voor mogelijke verkoop van andere wapensystemen aan nieuwe landen. Na deze deal hebben verschillende andere landen interesse getoond in de overname van het Arrow-systeem.

In grote lijnen volgt Israël actief strategieën over verschillende politieke, militaire, economische, culturele en sociale dimensies heen om nieuwe allianties over de hele wereld te cultiveren. Door zijn netwerk van relaties uit te breiden, streeft Israël ernaar verschillende doelstellingen te bereiken, waaronder het versterken van zijn internationale politieke legitimiteit en prestige, het verwateren van de eenheid tussen de Arabische en islamitische naties die tegen Israël zijn, het verminderen van de betekenis van de Palestijnse kwestie, het versterken van zijn strategische veiligheid tegen Iran en het vergroten van zijn strategische veiligheid tegen Iran, zijn bondgenoten en het benutten van economische kansen.

Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:

Telegram: t.me/dissidenteen

Ongepaste ‘boemer Hitler- en nazivergelijkingen’ verdwijnen in de prullenbak, en –

Oproepen tot geweld in de comments worden beantwoord met een onmiddellijke permaban !

Er wordt vooraf gemodereerd dus het kan even duren voor je comment verschijnt.

Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over