De terroristische aanslag op de Notre-Dame-kerk in Nice afgelopen donderdag, waarbij drie mensen werden gedood door een jonge Tunesische man, was schandalig en verdrietig, maar helemaal niet verrassend, zegt de Franse filosoof Rémi Brague in een uitgebreid interview met Le Figaro.

Als er oorzaken zijn zoals ongecontroleerde immigratie, parallelle samenlevingen en haatpredikers, hoe kunnen we dan verbaasd zijn dat de oorzaken gevolgen hebben? zegt Brague tegen de Franse dagbladverslaggever Alexandre Devecchio.

In de Franse politiek zegt een koor dat het de ‘republiek’ is die wordt aangevallen, een standpunt dat zwaar is bekritiseerd door onder meer de auteur en journalist Eric Zemmour: het is Frankrijk dat wordt aangevallen, zowel christelijk als seculier Frankrijk, zegt hij. Brague, een voormalig hoogleraar godsdienstfilosofie en Arabisch aan de Sorbonne Universiteit in Parijs, is het daarmee eens.

Le Figaro: De aanval op de kerk doet denken aan die van Saint-Étienne-du-Rouvray (waar de priester Jacques Hamel werd vermoord, red.). Wordt Frankrijk als christelijk land opnieuw aangevallen?

Rémi Brague: Natuurlijk. Hoe kunnen we voorkomen dat we het voor de hand liggende zien? Voor deze mensen is Frankrijk een fundamentele christelijke natie, en het maakt niet uit dat veel Fransen deze term met walging afzweren. Zoals we degenen die in islamitische landen wonen of afkomstig zijn, moslims noemen, zien ze iedereen uit christelijke of voormalige christelijke landen als christenen.

Zoals moslims het zien, is de republiek gewoon de regeringsvorm in een land van kruisvaarders en kolonisten, vervolgt Brague.

Het conflict gaat daarom over zoveel meer dan vrijheid van meningsuiting, zegt hij: dit zijn twee normatieve systemen die botsen, waarbij ons systeem gebaseerd is op geweten en rede, of het nu religieus is of niet, terwijl het concurrerende systeem gebaseerd is op de dictaten van de koran.

Dit was ook een sleutelboodschap in de lezing in Regensburg, gegeven door paus Benedictus XVI alias Joseph Ratzinger op 12 september 2006 (sinds uitgelegd door de Amerikaanse essayist Lee Harris). Het is geen toeval dat Brague in 2012 de Ratzinger Prijs won.

Na de terroristische moorden in de Notre-Dame-kerk in Nice afgelopen donderdag, ontstaat in Frankrijk een politieke consensus dat het land in oorlog is met het islamisme. Tegelijkertijd is men voorzichtig om duidelijk te maken dat de vijand niet de islam is.

Brague maakt een politiek opmerkelijke analyse van de relatie tussen islamisme en islam:

Hoe kunnen we terrorisme onderscheiden van islamisme en islamisme van islam?

Ons wordt gevraagd om islamisme en islam niet met elkaar te vermengen. Staatshoofden onder leiding van Erdogan zetten nu aan tot haat tegen Macron en Frankrijk voor het aanvallen van het islamisme. Volgens deze staatshoofden betekent het dat niet alleen de islam wordt aangevallen, maar ook de moslims. Zo laten ze zien dat het niet mengen van de twee een morele en intellectuele oefening is die alleen wij doen, terwijl ze zelf niet aarzelen om ze op grote schaal met elkaar te vermengen.

Brague blijft sprankelen:

Islamisme en islam zijn verschillend, maar ik merk eerder een verschil in graad dan een verschil in zijn. Islamisme is islam met haast, het is grof en luid. De islam is een geduldig, discreet en methodisch islamisme.

Volgens Brague is de islam evenzeer politiek als religieus: vanaf het begin streeft de islam naar verovering, maar niet noodzakelijkerwijs naar bekering, hoewel de islamitische wet dit passend maakt, merkt hij op.

Uiteindelijk zijn de bronnen hetzelfde, benadrukt de Franse filosoof: Men komt niet om de koran heen en de traditie na Mohammed (hadith), die wordt gebruikt om het meest grove geweld te legitimeren. Hij heeft zo vaak gemoord als hij nodig achtte, niettemin zegt de koran van de profeet dat hij een goed voorbeeld is.

Ondanks dat veel moslims vreedzaam zijn, zal er altijd wel iemand zijn die inspiratie vindt voor geweld, concludeert Brague.

Hij eindigt met dezelfde conclusie als Oriana Fallaci: het is niet mogelijk om het extremisme van de islam te scheiden van de islamitische wereld waar het zich voordoet, zei ze in een interview met Charlie Rose niet lang voordat ze stierf. Velen houden er niet van, voegde ze er droogjes aan toe.

Hoe kunnen we hiermee omgaan zonder moslims die in de Europese beschaving zijn geïntegreerd in de richting van de extremisten te duwen?

Het eerste probleem is te weten met wie u wilt praten. Meestal stellen we ons voor dat we dat moeten doen met organisaties die beweren islamitisch te zijn. […] Maar de islam is bovenal een wet. […] Iedereen die deze wet als een soevereine autoriteit erkent, en daarom gehoorzaamt, is dus een moslim.

Brague ziet echt geen oplossing voor het probleem, en merkt op dat verschillende samenlevingen hun eigen belangen verdedigen en elkaar ofwel negeren of haten. Het zogenaamde multiculturalisme wordt niet echt gecultiveerd. Je kunt niet veel doen, maar probeer de gematigden niet rechtstreeks in de armen van de extremisten te sturen, vecht tegen het gebruik van sluiers en andere vervreemdende verschijnselen en hoop op het beste.

Brague is niet zomaar iemand. Wanneer een filosoof van dit formaat – hij is bekend als co-auteur van onder meer Roger Scruton van de Verklaring van Parijs  – het op deze manier  in een van Frankrijks twee bekendste kranten zegt, maakt het indruk.

Het meedogenloze realisme van de filosoof zorgt ervoor dat Macrons ambities er bijna een beetje belachelijk uitzien. In zijn toespraak op 2 oktober zei de president dat de islam in een crisis verkeert. Zijn voorgestelde oplossing zal dan zijn om de islam in te perken op een manier die het aanvaardbaar maakt in de Franse samenleving.

Dit is de ook basis waarom Macron wil voorkomen dat moskeeën financiering en imams uit het buitenland krijgen, en het is natuurlijk extra provocerend voor iemand als Erdogan, aangezien Turkije ongeveer 150 imams in Frankrijk controleert en zal vechten voor hun blijvende invloed. Maar de Franse president ziet in ieder geval dat er een probleem is met de islam.

https://dissident.one/2020/10/30/voormalig-opperbevelhebber-frans-leger-burgeroorlog-is-onvermijdelijk/