Tegen de achtergrond van de gestaag verslechterende economische cijfers in Europa worden de alarmkreten vanuit de industrie steeds luider. Nu hebben de directeuren van vijftig bekende Europese bedrijven een verklaring gepubliceerd met eisen over het industriebeleid dat zij van de Europese Unie verwachten, meldt RT.de.

De onlangs verschenen ‘Antwerp Declaration for a European Industrial Deal’ is een bijzonder document. Het is een verklaring van een aantal bedrijven uit energie-intensieve industrieën die publiekelijk zijn gericht aan de EU en in het bijzonder aan de Europese Commissie. Typisch communiceren bedrijven ter grootte van Bayer of Shell hun specifieke wensen in de lobby in de wandelgangen van de Brusselse bureaucratie, weg van het publiek en met de hulp van honderden toegewijde ‘experts’ ter plaatse. Een dergelijke publieke verklaring is een teken dat de decennialange traditie van het communiceren van informatie aan het politieke apparaat niet werkt.

Deze “European Industrial Deal”, waartoe in de verklaring wordt opgeroepen, is bedoeld om het toekomstige concurrentievermogen van de Europese industrie veilig te stellen:

“Om klimaatneutraliteit te bereiken tegen 2050 en de recent meegedeelde doelstellingen tegen 2040, zal de elektriciteitsopwekking in Europa moeten verveelvoudigen en zullen de industriële investeringen zes keer hoger moeten liggen dan in het voorbije decennium. Deze enorme uitdaging komt op een moment dat zowel grote als kleine en middelgrote bedrijven de ernstigste economische neergang in tien jaar meemaken, met een dalende vraag, stijgende productiekosten en investeringen die naar elders verhuizen.”

In deze context moeten we de recente gebeurtenissen rond BASF en VW in China in gedachten houden. De verklaring is ongewoon duidelijk in de plaats waar de moeilijkheden en de oorzaken ervan liggen.

“Een Amerikaanse economie die profiteert van de financiële steun van de Inflation Reduction Act (IRA) en de gemakkelijke toegang ervan, de Chinese overcapaciteit en de toenemende export naar Europa zetten allemaal een verdere druk op de Europese industrie. Fabrieken gaan dicht, de productie stopt, waardoor mensen moeten ontslaan. ”

Deze verklaring doet wat in ieder geval de Duitse media proberen te vermijden: het benoemt het economische conflict tussen de EU en de Verenigde Staten van Amerika. Wat minder verbazingwekkend is, is dat dit conflict werd erkend – Wintershall, dat betrokken is bij Nord Stream 2, is bijvoorbeeld een dochteronderneming van BASF, dus sommige ontwikkelingen hadden directe gevolgen voor sommige van de ondertekenaars. Wat nog verbazingwekkender is, is dat deze waarschuwingen worden gepubliceerd via een Europees netwerkn:

“Open strategische autonomie voor een concurrerende en veerkrachtige EU is cruciaal voor de overgang van Europa in een steeds veranderend geopolitiek landschap. Dit kan echter alleen worden bereikt als essentiële en energie-intensieve industrieën ook in Europa blijven en investeren. Zonder een gericht industriebeleid dreigt Europa zelfs afhankelijk te worden van basisgoederen en chemicaliën. Dat kan Europa zich niet veroorloven.”

Op het eerste gezicht lijken de resulterende eisen zelfs verenigbaar met het huidige beleid van de EU-Commissie. Voor de volgende EU-wetgevingsperiode wordt aangedrongen op de in de titel genoemde “Industrial Deal”, een toespeling op Roosevelts “New Deal”, zoals ook al werd geprobeerd in de zogenaamde “Green New Deal”, waarvan de uitvoering in de VS resulteerde in de bovengenoemde IRA. Het gaat nu echter ook in Europa in de eerste plaats om overheidssubsidies. Er gaan echter vooral stemmen op om van Europa “een wereldwijd concurrerende energieleverancier” te maken.

“De energiekosten in Europa zijn eenvoudigweg te hoog voor concurrentie en worden niet alleen bepaald door de grondstofprijzen, maar ook door regeldruk. … We hebben een echte EU-energiestrategie nodig met concrete acties, grensoverschrijdende elektriciteitsvoorziening, een uitbreiding van de netwerken voor waterstof en andere hernieuwbare en koolstofarme moleculen, en partnerschappen met landen die rijk zijn aan hulpbronnen

Gezien het feit dat de impact van de Amerikaanse IRA op de Europese industrie vooral wordt benadrukt in de inleidende tekst vóór de eisen, krijgen de volgende zinnen een specifieke betekenis:

“De EU moet alle beleidsinstrumenten tegen oneerlijke concurrentie verkennen om een ​​werkelijk gelijk speelveld te garanderen voor de EU-industrieën op zowel de binnenlandse als de internationale markten, inclusief bescherming tegen koolstofemissies.”

Tot op zekere hoogte geldt dit ook in de andere richting: “ Vergroot het verkooppotentieel door betere markttoegang tot internationale markten. ”

Effectieve digitalisering, het verminderen van juridische barrières, bureaucratische vereisten en andere eisen – veel punten zijn gewoon wat je zou verwachten, en de vraag naar extra overheidssubsidies hiervoor is helemaal niet verrassend. Wat naast de publicatie ook verbazingwekkend is, is het feit dat de Europese concurrentie met de Verenigde Staten van Amerika zo duidelijk aan bod komt. Deze uitspraak doet denken aan de nieuwjaarstoespraak bij de Federatie van Duitse Industrieën, die ook de indruk wekte van groeiende wanhoop, maar die tot nu toe blijkbaar aan dovemansoren is gericht in het Duitse regeringsbeleid.

De reflectie en het commentaar in de Duitse media op deze verklaring, die immers het resultaat is van een bijeenkomst van enkele tientallen bedrijfsbazen in de BASF-fabriek in Antwerpen, negeert bewust het confronterende potentieel van de verklaring. Tenslotte arriveerde ook de voorzitter van de Europese Commissie. En de aankondiging van nog een grote Europese subsidieverdeelmachine zal Ursula von der Leyen zeker van pas komen vóór de Europese verkiezingen. En ook de Belgische premier De Croo steunde de verklaring.

“De eisen vinden vruchtbare grond in Brussel. Onder veranderende geopolitieke omstandigheden, geconfronteerd met protesterende boeren en waarschuwende vertegenwoordigers van bedrijven, heeft de Commissie onlangs haar communicatie aanzienlijk gewijzigd“, prijst de Süddeutsche.

Met name de vertegenwoordigers van het gastbedrijf BASF zullen zich echter waarschijnlijk zeer bewust zijn van de rol die Ursula von der Leyen heeft gespeeld en nog steeds speelt in het sanctiebeleid van de EU, dat een sleutelrol heeft gespeeld bij het veroorzaken van de problemen die in de verklaring worden beschreven. . Ondanks de duidelijk zichtbare concessies aan de huidige politieke richtlijnen en eisen hier, die in ieder geval nog steeds doen alsof alles kan worden opgelost met een meevaller van de Europese Commissie uit Brussel, markeert deze verklaring van de Europese industrie een flagrante afwijkende mening.

Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:

Telegram: t.me/dissidenteen

Meld je aan om onze gratis dagelijkse nieuwsbrief met het belangrijkste nieuws direct in je mailbox te ontvangen:

Vergeet niet de bevestigingsmail te openen om de nieuwsbrief te activeren (check je spambox als je hem niet ziet)

Financieel expert: De oorlog in Oekraïne verandert Duitsland in economisch opzicht in een Amerikaanse satelliet

Er wordt vooraf gemodereerd dus het kan even duren voor je comment verschijnt.

Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over