Koop zaklampen! Koop voorraden! Koop kaarsen! De aanbevelingen van de Duitse regering voor noodgevallen worden steeds belangrijker. Duitsland heeft een energieomslag, de stroomvoorziening wordt duurder en steeds onzekerder. Deze trend zet zich dramatisch voort – opvallend in het koude seizoen.

Elk jaar in de winter een soortgelijk beeld: zonder elektriciteit uit kolen- of kerncentrales zouden we in het donker zitten, bericht Junge Freiheit. De hoeveelheden energie die door windturbines en zonnepanelen worden geleverd, zijn lang niet genoeg, ze gaan zelfs op vele dagen naar nul. Voorbeeld 9 januari, 18:00 uur Duitsland verbruikte iets minder dan 65 gigawatt (GW), waarbij de wind slechts 1,6 GW aan stroom leverde. Niet verwonderlijk dat de zonnepanelen niks leverden.

En dit was geen op zichzelf staand geval: de afgelopen weken heeft het beeld er niet veel beter uitgezien. Zonder de enorme elektriciteitsvoorziening met kolen en kernenergie zou er in december geen knapperige gebraden kerstgans in de oven hebben gestaan. De zon leverde voorspelbaar weinig op, niet te missen door de dunne gele gebieden op de grafiek. De blauwe hieronder staan voor de hoeveelheid energie uit waterkracht – lang niet genoeg; om nog maar te zwijgen van de lage opbrengst van centrales die op biomassa draaien, zoals je kunt zien aan de donkergroene streep aan de onderkant. Angstaanjagend dun, als je het resultaat vergelijkt met de enorme stukken land die gebruikt worden voor de teelt van maïs voor biogasinstallaties.

“Hernieuwbare” energieën zijn favoriet – de kosten zijn hoog

Het Federaal Agentschap voor het Net heeft onlangs de balans van de elektriciteitsproductie en de elektriciteitshandel van het afgelopen jaar gepubliceerd. De dramatische economische gevolgen van de lockdowns kwamen ook tot uiting in de vermindering van het elektriciteitsverbruik. Dit daalde met 3,2 procent tot 474,9 terrawattuur (TWh). Met 49,3 procent leverde de zogenaamde duurzaam opgewekte elektriciteit bijna de helft van de netbelasting, tegen 46,1 procent in het jaar daarvoor.

Als er over het geheel genomen minder elektriciteit wordt opgewekt, neemt het aandeel van elektriciteit uit zogenaamde “hernieuwbare energiebronnen” toe. Deze zijn geprivilegieerd vanwege de GEE-wet, hun elektriciteit moet eerst worden aangekocht, in geval van twijfel moeten kolen- en kerncentrales worden stilgelegd.

Dit is vooral één ding: extreem duur, want grote energiecentrales staan onproductief in het landschap. Het federaal netwerkagentschap verzet zich tegen een volledige stillegging. Er zijn daar nog steeds enkele experts die het weten: Zij verklaren deze centrales als systeemrelevant. Hun uitschakeling wordt betaald door de elektriciteitsverbruiker.

Het elektriciteitsverbruik neemt toe met een toenemend gebruik van technologie

Tot tien jaar geleden – in tijden dat Duitsland een bloeiend industrieland was – was het elektriciteitsverbruik aanzienlijk hoger, tot 541 TWh. Zoals bekend heeft de Duitse regering zich in haar energieconcept voor 2010 echter ten doel gesteld het energieverbruik te verminderen. De gevolgen voor een geïndustrialiseerd land zijn voor iedereen gemakkelijk voor te stellen, wetende dat naarmate de beschaving toeneemt, het energieverbruik ook toeneemt.

“De dagelijkse energiebehoefte van een volwassene is in de loop van de menselijke geschiedenis voortdurend toegenomen. Het was ongeveer 8 kWh voor jager-verzamelaars in de steentijd, 30 kWh in de middeleeuwen, en is gestegen tot meer dan 300 kWh in moderne industriële samenlevingen”. Zo beschrijft de natuurkundige Horst-Joachim Lüdecke deze ontwikkeling in zijn boek “Energie und Klima, die Zusammenhänge“.

Als je de leider van de Groene Partij bent en je naam Anton Hofreiter is, kunt je spreken over het succes van de energieomslag en over het feit dat Duitsland een elektriciteitsexporterend land is. Of je kunt het hebben over een exportoverschot van 60 miljard kWh zoals een Felix Matthes, energie-expert bij het Öko-Institut in Berlijn, drie jaar geleden deed: “We zullen dit jaar een exportoverschot van 60 miljard kilowattuur bereiken, dat is de jaarlijkse productie van 20 krachtcentrales

Als men realistisch is, vraagt men wanneer de elektriciteit wordt geëxporteerd en wanneer deze wordt geïmporteerd. Een blik op de technische achtergrond geeft duidelijkheid: elektriciteit is een bijzonder goedje. Het kan niet worden opgeslagen zoals cement, meel of benzine, maar moet worden geproduceerd op het exacte moment dat het nodig is. Omgekeerd moet de productie onmiddellijk worden verminderd wanneer de vraag daalt. Enorme hoeveelheden energie worden in fracties van een seconde door de Europese netwerken verschoven en op de achtergrond vinden uiterst gevoelige controleprocessen plaats.

Zonnepanelen kunnen niet gelijkmatig elektriciteit leveren

Het heeft precies 130 jaar ingenieurswerk gekost, van de eerste langeafstandstransmissie van driefasenstroom van een riviercentrale in Lauffen am Neckar naar Frankfurt voor de Internationale Elektrotechnische Beurs in 1891 tot het nog steeds zeer goed functionerende, gecompliceerde netwerkbedrijf van vandaag, dat zeer betrouwbare en goedkope elektriciteit levert. Het kost slechts enkele jaren van “energieomslag” om energiecentrales die miljarden euro’s kosten te sluiten, het systeem op te breken en de energievoorziening over te laten aan wankele en dure elektriciteit van windturbines en zonnepanelen.

Ze kunnen niet consequent stroom leveren wanneer dat nodig is. Staalfabrieken, spoorwegen en voedselproductie worden verondersteld afhankelijk te zijn van de windtoevoer – zoals vroeger, toen windmolens het graan dat ze leverden niet konden malen als er geen wind was. Aluminiumsmelters worden kortstondig van stroom ontdaan als er te weinig is. Na drie uur is het afgekoeld en is het aluminium schroot.

Windturbines en zonnepanelen leveren vaak veel elektriciteit wanneer deze niet in de vereiste hoeveelheden nodig is. Dan moet het worden “afgevoerd”, d.w.z. in heel Europa worden aangeboden – precies op die momenten dat de windturbines leveren. Als geen enkel buurland de elektriciteit op dat moment kan gebruiken en kopen, beginnen de transmissienetbeheerders te zweten. Een aanzienlijke geldsom vergemakkelijkt de “business”, zodat bijvoorbeeld Oostenrijk of Zwitserland het overschot aan elektriciteit in dit land aanvaarden en het gebruiken om water op te pompen in hun pompaccommodaties in de Alpen. Afhankelijk van de marktsituatie worden ze hier goed voor betaald.

De economische waarde van deze elektriciteit is laag, niemand heeft het op dat moment nodig. Het zinkt nog verder naarmate meer windturbines het landschap vernietigen. Het is niet voor niets dat de consument steeds meer voor elektriciteit moet betalen.

Koop kaarsen

De Oostenrijkers en de Zwitsers hebben echter voldoende reden om vrolijk op hun dijen te slaan als de wind en de zon weer eens niets opleveren en Duitsland ineens elektriciteit nodig heeft. Dan draaien ze de kleppen in de Alpen open, laten ze de watermassa’s weer zakken, en de turbines wekken elektriciteit op die ze graag voor duur geld aan de Piefkes in het buurland verkopen. Het lachen stopt pas als de reservoirs in de Alpen behoorlijk leeg zijn.

Opslagfaciliteiten in de vorm van batterijen voor grotere hoeveelheden elektrische energie bestaan niet; ze zijn ook niet in het zicht aan de verre horizon. Pomp-opslagcentrales in Duitsland zijn zeldzaam; ze zouden na een paar uur bij volle belasting drooglopen. Niet voor niets is de beste energieopslag in chemische vorm als kolen, olie of gas.

Het nieuwe knuffelende toverwoord van de elektriciteitsleveranciers heet “peak smoothing”. In het Duits: “Strom abschalten”. De elektriciteitsbedrijven willen een wet die hen in staat stelt de stroom gewoon af te sluiten als er niks meer is. Dat is waarom ze aandringen op “piekafvlakking”. Digitale slimme meters die met een muisklik de elektriciteit op afstand kunnen in- en uitschakelen en die in alle woningen zijn geïnstalleerd, moeten helpen. Rantsoenering van elektriciteit als laatste redmiddel om de energietransitie te redden.

Het is niet voor niets dat de Duitse regering aanbeveelt: Koop kaarsen!

Meld je aan voor onze dagelijkse nieuwsbrief:

[newsletter_form button_label=”Abonneer!”]

[newsletter_field name=”email” label=”Email”]

[/newsletter_form]

https://dissident.one/2021/01/09/europa-stond-op-de-rand-van-een-totale-ineenstorting-van-de-stroomvoorziening/