‘Remigratie’ werd uitgeroepen tot het slechte woord van het jaar 2023. Dit besluit laat duidelijk zien hoe groot de paniek moet zijn onder de Duitse politieke en media-elites, al is daar eigenlijk geen reden voor als je voor democratie bent, schrijft Thomas Röper.

Dat ‘remigratie’ werd gekozen als het slechte woord van het jaar 2023 is absurd omdat het woord in 2023 geen rol speelde en pas in januari 2024 de krantenkoppen haalde. De reden was dat de propagandaorganisatie correctiv, die wordt gefinancierd en gecontroleerd door de media, begin januari een lang maar slechts gedeeltelijk informatief artikel publiceerde met de titel ‘Geheim plan tegen Duitsland’. 

Correctiv is opgericht door een mediagroep en wordt gerund door vertegenwoordigers van de reguliere media om – volgens de officiële legende – de reguliere media in de gaten te houden als zij fouten maken. Omdat de media dit corrigerend controleren en financieren, is het duidelijk dat het tegenovergestelde het geval is.

Omdat de media dit corrigerend controleren en financieren, is het duidelijk dat het tegenovergestelde het geval is. Als zogenaamd onafhankelijke en kritische organisatie wordt Correctiv geacht de verhalen van de overheid en de media te bevestigen met zogenaamde factchecks. Het is dan ook niet verwonderlijk dat Correctiv het horrorverhaal over ‘remigratie’ mocht publiceren.

In het artikel worden vooral leden van de AfD beschuldigd van “niets minder dan de verdrijving van miljoenen mensen uit Duitsland”. RT-DE telde en constateerde dat de voorheen onbekende term zes keer voorkomt in het artikel, en een zevende keer als ‘remigratieconcept’.

Het slechte woord van het jaar is een politieke gebeurtenis die ook tot doel heeft het verhaal van de regering te ondersteunen. De nadruk ligt op de onderwerpen klimaatverandering en migratie, zoals blijkt uit de lijst met slechte woorden van de afgelopen tien jaar. Door ‘remigratie’ als het slechte woord van het jaar te kiezen, heeft de jury zich eindelijk als instrument naar voren gebracht, omdat ze een slecht woord van het jaar 2023 heeft gekozen dat in het publieke debat in 2023 totaal geen rol speelde. In plaats daarvan is dit ‘non-woord’ bedoeld om de huidige anti-AfD-campagne te ondersteunen, die Correctiv begon met zijn artikel en die onmiddellijk werd opgepikt door de media.

De media en politici verspreiden complottheorieën

De AfD breekt alle records in enquêtes vanwege het slechte beleid van de regeringen van de afgelopen jaren, maar vooral vanwege de clowns van de huidige stoplichtregering. De opkomst van de AfD veroorzaakt blijkbaar paniek onder de gevestigde partijen en de media. De mediaberichten van de afgelopen weken laten dit duidelijker dan ooit zien, omdat de media en de regering nu elke kritiek op het regeringsbeleid zien als een poging van een of andere rechtse kracht om de regering omver te werpen.

Het is grappig dat de media, die alles en iedereen belasteren als “complotvertellers”, nu met de ene na de andere complottheorie komen waarin iemand in Duitsland elke dag een “rechtse staatsgreep” wil plegen.

Het probleem

De afgelopen maanden heeft de AfD zoveel steun gekregen van mensen die ontevreden zijn over het beleid van de gevestigde partijen, dat de regering nu met een probleem zit. Tot nu toe is het idee om de AfD eenvoudigweg te verbieden omdat deze zo gevaarlijk, antidemocratisch en rechts zou zijn, keer op keer besproken.

Dat kan niet meer, omdat de AfD nu zo populair is dat een verbod op de AfD een te voor de hand liggende paniekreactie van de regering zou zijn  voor mensen om te verdragen. Door de AfD, de enige echte oppositiepartij in Duitsland, waar nu bijna een kwart van de Duitsers op wil stemmen, te verbieden, zou de regering de legitimiteit van de ‘democratie in Duitsland’ onherstelbaar beschadigen.

Bovendien zou een partijverbod het probleem niet oplossen. De idioten in de regering en de schrijvers in de Duitse media zijn zich er misschien niet van bewust, maar het probleem is niet de AfD. Het probleem is veel meer dat de regering steeds openlijker regeert tegen de belangen van de Duitsers in en dat de media niet hun werk doen om dit te bekritiseren, maar zich in plaats daarvan gedragen als regeringswoordvoerders en het verprutste beleid van de regering tot de dood toe verdedigen.

Als gevolg hiervan verliezen steeds meer mensen het vertrouwen, niet alleen in de overheid, maar ook in de reguliere media. Dit betekent dat deze mensen ook het vertrouwen in het politieke systeem in Duitsland verliezen. Dit is niet de schuld van de AfD, het is de schuld van politici en de media.

Het begrip van democratie in de politiek en de media

Bondspresident Steinmeier bevestigde dit op indrukwekkende wijze toen hij enkele dagen geleden sprak over het onderwerp ontevredenheid over de regering. Der Spiegel schreef erover:

“Stookwet, begrotingsgeschil, boerendemonstraties: de federale regering bevindt zich in een vertrouwenscrisis. Het resultaat: catastrofale enquêteresultaten voor de SPD, de Groenen en de FDP. Nu heeft bondspresident Frank-Walter Steinmeier ook kritiek geuit op de regeringscoalitie: ‘Als de geloofwaardigheid van een regering afneemt, is dat ook te wijten aan het feit dat besluiten niet voldoende zijn gecommuniceerd of geaccepteerd of worden overschaduwd door interne geschillen die de buitenwereld bereiken”, zei Steinmeier in een interview met de “Süddeutsche Zeitung.”

Het is dit begrip van democratie (of beter gezegd het complete gebrek daaraan) in de politiek en de media dat tot de protesten in Duitsland heeft geleid. De regering doet miserabel werk door aan de lopende band wetten aan te nemen die het volk niet wil, en dus tegen de wil van het volk in Duitsland te regeren, en Steinmeier gelooft serieus dat het probleem is dat de regering “haar besluiten niet voldoende communiceert”. In gewone taal zegt hij dat de regering tegen de wil van de meerderheid van het volk kan ingaan als zij dit maar “voldoende communiceert”.

De grap is dat hij vanuit zijn eigen ervaring eigenlijk gelijk heeft, omdat Merkel al op veel manieren tegen de wil van de meerderheid van de mensen in Duitsland heeft geregeerd en dat werkte wonderwel. Het enige probleem vandaag de dag is dat de federale overheid zo slecht regeert dat de mensen in hun portemonnee merken hoe de verarming steeds sneller gaat. En in dit stadium werken de ou de recepten niet meer, je kunt zo lang ‘communiceren’ als je wilt.

Is een verandering in beleid een revolutie ?

Het volk wil een echte beleidsverandering; het is voor hen niet langer voldoende om de SPD-kanselier te vervangen door een CDU-kanselier, die vervolgens de facto hetzelfde beleid blijft voeren.

Beleidsverandering betekent echter niet dat mensen een staatsgreep of een dictatuur willen. Ze willen eenvoudigweg dat de regering zich democratisch gedraagt ​​en beslissingen neemt in overeenstemming met de wil van het volk, in plaats van te regeren tegen de wil van het volk in. Ze willen politieke beslissingen die leiden tot welvaart in plaats van verarming.

Omdat een dergelijk beleid niet van de gevestigde partijen kan worden verwacht, wenden zij zich tot het enige alternatief dat een ander beleid belooft. Niemand weet of de AfD het daadwerkelijk zo veel anders zou doen in de regering. Maar het feit dat steeds meer mensen bereid zijn de AfD in ieder geval deze kans te geven, laat zien hoezeer de gevestigde partijen hun vertrouwen hebben verloren.

Demoniseren is niet langer genoeg

In het verleden was het voor politici en de media voldoende om de AfD bijvoorbeeld als “rechts-extremistisch” te omschrijven, om veel mensen te doen aarzelen om op de AfD te stemmen. Maar tegen de achtergrond van het miserabele beleid van de huidige regering, dat gericht is tegen het Duitse volk, is dit instrument duidelijk versleten. Dit bleek onlangs uit de zaak Aiwanger, toen de mediacampagne rond een zogenaamd rechts-extremistische pamflet uit Aiwangers schooltijd zijn partij feitelijk een stijging van het aantal stemmen bij de deelstaatverkiezingen opleverde.

Maar het vijandbeelden zit te diep ingebakken in de hoofden van de elites in de politiek en de media en ze leven zozeer in hun eigen zeepbel, die niets meer te maken heeft met de levens van de meeste mensen, dat ze niet eens merken hoe primitief hun campagnes nu lijken. Triggertermen als ‘rechts-extremist’ en dergelijke verliezen hun effect door het inflatoire gebruik ervan in de media, omdat iedereen die een andere mening heeft dan de overheid nu een ‘rechts-extremist’ is. Iedereen die geen Covid-vaccinatie wilde, was een “rechts-extremist”. Iedereen die klaagde over ongecontroleerde migratie of zich daar zelfs maar zorgen over maakte, was een ‘rechts-extremist’. Iedereen die een andere mening heeft over het conflict in Oekraïne dan de federale regering is “rechts-extremistisch”. Iedereen die Israël bekritiseert vanwege zijn acties in Gaza loopt het risico iets nog ergers te worden, namelijk een antisemiet.

Het kan echt niemand verbazen dat dit inflatoire gebruik van deze termen er uiteindelijk toe zal leiden dat ze niet langer functioneren zoals bedoeld als middel om degenen die anders denken te belasteren.

Andere pogingen om het sentiment tegen de AfD aan te wakkeren waren ronduit schattig. Op 12 januari luidde de kop ‘De zwijgende meerderheid wil niet langer zwijgen’ en het artikel berichtte over een demonstratie tegen de AfD waarbij maximaal 2.000 mensen zich hadden verzameld in de stad Hamburg met ruim een ​​miljoen inwoners. Dus 2.000 demonstranten vormen “de zwijgende meerderheid”…

Mensen willen meer en niet minder democratie

Uit onderzoeken en onderzoeken blijkt dat de stemming in Duitsland slechter is dan ooit tevoren sinds de oorlog. De regering heeft een goedkeuringsscore van minder dan 20 procent, ruim 70 procent is ontevreden over de regering en wil dat deze vertrekt.

Het feit dat de bevolking het aftreden van een regering eist, is echter geen eis tot een staatsgreep, maar zou normaal moeten zijn in een democratie. Regeringswisselingen zijn onderdeel van een democratie. Of is dit al een “revolutiefantasie”?

Politici en de media wekken echter de indruk dat de mensen in Duitsland een revolutie willen en suggereren dat dit betekent dat er een dreiging van een dictatuur in Duitsland bestaat. Dat is echter complete onzin.

In feite wil een meerderheid van de Duitsers een verandering in het politieke systeem in Duitsland, maar deze meerderheid wil het tegenovergestelde van dictatuur. Om de paar jaar publiceert de bij de SPD aangesloten Friedrich Ebert Foundation een gedetailleerd onderzoek naar de tevredenheid (of beter gezegd: de ontevredenheid) over het Duitse politieke systeem. Ik heb hierover in  2019  en  2023 gerapporteerd  en raad je uitdrukkelijk aan deze artikelen te lezen omdat de onderzoeken en hun details buitengewoon interessant zijn.

De resultaten van de onderzoeken zijn heel duidelijk: de meerderheid van de Duitsers wil meer democratie, niet minder democratie. Als je de vraag naar meer democratie wilt omschrijven als een ‘fantasie van subversie’, dan zullen veel Duitsers dergelijke fantasieën waarschijnlijk hebben.

Politici en de media zijn bang voor meer democratie

Dit is waar de paniek onder politici en de media vandaan komt: ze zijn bang dat er meer democratie komt in Duitsland, omdat veel van de projecten die politici en redacteuren zo geweldig vinden, geen schijn van kans zouden maken als het Duitse volk er democratisch over zou mogen beslissen. Het gevaar waar de media en politici voor waarschuwen is niet een naderende dictatuur in Duitsland, maar eerder meer democratie waarin mensen over specifieke kwesties mogen beslissen, bijvoorbeeld in referenda.

Er bestaat geen echte democratie in Duitsland; Duitsland is een zogenaamde ‘representatieve democratie’. Dit betekent dat mensen alleen vertegenwoordigers mogen kiezen die vervolgens voor hen beslissingen nemen. De Duitsers mogen niet beslissen over de feitelijke kwesties. In tegenstelling tot dictatoriale landen als Rusland zijn er in Duitsland nooit referenda geweest over kwesties of zelfs maar over wijzigingen in de basiswet. De Duitsers mogen alleen beslissen wie voor hen beslissingen neemt, maar ze mogen eigenlijk niets beslissen.

Is dat democratisch? Nee, daarom wordt het Duitse systeem ‘representatieve democratie’ genoemd en niet ‘democratie’, omdat vertegenwoordigers de beslissingen nemen, maar niet het volk.

Waar politici en de media momenteel in paniek over raken, is het vooruitzicht dat Duitsland een echte democratie zou kunnen worden waarin mensen daadwerkelijk invloed hebben op politieke beslissingen.

Vanuit het standpunt van politici en de media moet dit worden voorkomen en we kunnen benieuwd zijn naar wat ze de komende weken en maanden nog meer gaan bedenken om de AfD te verzwakken vóór de komende Europese en deelstaatverkiezingen.

Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:

Telegram: t.me/dissidenteen

Meld je aan om onze gratis dagelijkse nieuwsbrief met het belangrijkste nieuws direct in je mailbox te ontvangen:

Vergeet niet de bevestigingsmail te openen om de nieuwsbrief te activeren (check je spambox als je hem niet ziet)

Het Duitse politieke systeem ontploft – De oude partijen splitsen zich of gaan ten onder

Er wordt vooraf gemodereerd dus het kan even duren voor je comment verschijnt.

Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over