De voormalige Amerikaanse presidentiële veiligheidsadviseur Zbigniew Brzezinski beschreef ooit twee “vitale geopolitieke draaipunten” in Eurazië: Oekraïne en Azerbeidzjan.
Brzenzinski waarschuwde ook dat de VS nooit mogen toestaan dat de Euraziatische “middenruimte” (Rusland) het Westen afwijst, “een assertieve enkele entiteit wordt en ofwel controle krijgt over het Zuiden of een alliantie vormt met de belangrijkste oosterse actor, China, schrijft Conor Gallagher.
Goed gedaan, neocons.
Azerbeidzjan speelt steeds meer een sleutelrol in de integratie van Eurazië, maar er zijn een paar hindernissen die die vooruitgang vertragen, die externe actoren zouden kunnen gebruiken om chaos te zaaien. Ten eerste de huidige ‘vitale geopolitieke draaipunten’ van Azerbeidzjan.
Het maakt momenteel deel uit van de meest gebruikte route van de Rusland-naar-India International North-South Transport Corridor (INSTC) en is een essentieel onderdeel van China’s landroute naar Europa. Van Silk Road-briefing:
Transportroutes die momenteel door Azerbeidzjan lopen, worden steeds aantrekkelijker, aangezien het land de voorwaarden schept om zo snel mogelijk voor een efficiënte doorvoer te zorgen. Dit geldt met name omdat de haven van Baku een transport- en logistieke toegangspoort tot de Kaspische Zee tussen Europa en China is geworden.
Het was de taak van Azerbeidzjan om moderne transportinfrastructuur te ontwikkelen, zowel per spoor, over de weg als over zee, om geld en tijd te besparen en te concurreren met het Suezkanaal. Het werkt: de vrachtvolumes in Azerbeidzjan zijn in 2022 met meer dan 75% gestegen ten opzichte van het voorgaande jaar.
…Azerbeidzjan, gelegen op het kruispunt tussen Oost en West, is een aantrekkelijke bestemming geworden. Naast de Noord-Zuidcorridor heeft Azerbeidzjan ook de overgangscapaciteiten van de Trans-Caspian International Transport Route, ook wel bekend als de Middle Corridor, versterkt. In wezen heeft Azerbeidzjan onvergelijkbare voorwaarden geboden voor het snelste, goedkoopste en handigste transport van goederen.
De handelsroute van China naar Europa via Rusland is op een zijspoor geraakt door de oorlog in Oekraïne en de westerse sancties tegen Moskou, waardoor de route over de Kaspische Zee naar Azerbeidzjan en door de Kaukasus en Turkije veel belangrijker wordt.
Rusland werd in 2022 voor het eerst een van de vijf grootste handelspartners van India. Met zoveel toegenomen handel tussen India en Rusland sinds het begin van de oorlog in Oekraïne, begonnen de twee landen vaart te zetten achter de INSTC omdat uit een studie van de Federation of Freight Forwarders’ Associations in India bleek dat deze 30 procent goedkoper en 40 procent korter zal zijn dan de bestaande routes. En volgens het Russisch Tijdschrift voor Economie zou het vrachtverkeer op de INSTC tegen 2030 25 miljoen ton kunnen bereiken, een 20-voudige toename. Om deze redenen is de INSTC van vitaal belang voor Rusland, maar ook een bron van frustratie voor de neocons in DC.
Maar de centrale ligging van Azerbeidzjan brengt ook een groot aantal potentiële struikelblokken met zich mee.
Sinds het uiteenvallen van de USSR zijn Azerbeidzjan en Armenië verwikkeld in een geschil over Nagorno-Karabach, een enclave die door de internationale gemeenschap wordt erkend als Azerbeidzjaans grondgebied, maar voornamelijk wordt bevolkt door etnische Armeniërs. Ze vochten daar drie jaar geleden een oorlog toen Azerbeidzjan land veroverde in een zes weken durend conflict dat leidde tot ongeveer 7.000 doden. Sindsdien zijn er regelmatig schermutselingen geweest.
Sinds december blokkeren Azerbeidzjaanse ‘milieuactivisten’ de enige weg die Nagorno-Karabach met Armenië verbindt. Baku heeft ontkend dat de groepen enige band met de regering hebben, maar heeft de blokkade niet opgeheven ondanks oproepen van bijna alle kanten, waaronder zowel Washington als Moskou – hoewel het moeilijk te zeggen is hoe oprecht die oproepen zijn. Rusland heeft Baku ook beschuldigd van het schenden van het staakt-het-vuren in Karakbah, waar het vredeshandhavers onderhoudt.
Azerbeidzjaanse troepen hebben vorige week ook een nieuwe controlepost opgezet nabij de Armeense grens. Deze week diende het democratisch congreslid Adam Schiff een resolutie in om de onafhankelijkheid en zelfbeschikking van Karabach te erkennen.
De problemen tussen Armenië en Azerbeidzjan leiden tot gevaarlijke escalaties tussen Bakoe en Teheran. De laatste jaren maakt de Islamitische Republiek zich steeds meer zorgen dat Bakoe van plan is een zuidelijke Armeense provincie in te nemen om een corridor tot stand te brengen die heel Azerbeidzjan met Turkiye zou verbinden. Een dergelijke stap zou Iran van de Kaukasus scheiden en de machtsdynamiek in de regio veranderen.
Als reactie daarop heeft Teheran zijn steun aan Armenië opgevoerd en heeft Azerbeidzjan steeds meer naar Irans vijand Israël gekeken.
De Israëlische minister van Buitenlandse Zaken Eli Cohen kondigde de oprichting aan van een “eenheidsfront tegen Iran” tijdens een persconferentie met zijn Azerbeidzjaanse tegenhanger Jeyhun Bayramov in Jeruzalem voor de opening van de Azerbeidzjaanse ambassade in Tel Aviv eind maart. De nauwe banden tussen de twee zijn niets nieuws (Azerbeidzjan is de grootste energieleverancier van Israël en laatstgenoemde levert het overgrote deel van de wapens aan eerstgenoemde), maar de formele verklaring van een “eenheidsfront” was waarschijnlijk deels ingegeven door bezorgdheid over de Chinese -bemiddelde Saudi-Iraanse toenadering.
Naast escalerende militaire oefeningen aan hun gemeenschappelijke grens, zijn Bakoe en Teheran het steeds meer oneens over een reeks andere incidenten. Op 27 januari vond bij een aanval door een schutter op de ambassade van Bakoe in de Iraanse hoofdstad het hoofd van de veiligheidsdiensten van de ambassade het leven en raakten twee bewakers gewond. Azerbeidzjan ontruimde snel de diplomatieke post.
Het ministerie van Buitenlandse Zaken van Azerbeidzjan beschuldigde Iran eind maart ervan achter de schietpartij in de buurt van Bakoe te zitten waarbij een parlementslid gewond raakte. Azerbeidzjaanse media hebben gespeculeerd
Een vergezochte droom van Israëlische en Amerikaanse spionnen is om Azerbeidzjan te gebruiken om het Azerbeidzjaanse separatisme in Noord-Iran te inspireren en hun doel van regimeverandering in Iran te bevorderen. Voor een idee van hoe dit zich afspeelt en de mogelijke gevolgen, schrijft Responsible Statecraft:
De Iraanse invalshoek is zeker een van de belangrijkste redenen achter het enthousiasme van de haviken voor Azerbeidzjan. Tijdens de oorlog in 2020 koesterden ze de droom dat het militaire succes van Azerbeidzjan de omvangrijke Azerbeidzjaanse gemeenschap van Iran zou aanzetten tot verzet tegen de regering in Teheran. Die naïeve hoop kwam niet uit, aangezien Iraanse Azeri’s een essentieel onderdeel zijn van de Iraanse samenleving. De anti-Iraanse irredentistische verhalen werden echter populair in Azerbeidzjan in een mate die sinds het begin van de jaren negentig niet meer was voorgekomen. Websites met nauwe banden met het veiligheidsapparaat en het ministerie van Defensie van het regime riepen openlijk op tot afscheiding van “Zuid-Azerbeidzjanen” van Iran.
Dat gebeurde naar aanleiding van enkele bizarre anti-Azerbeidzjaanse opmerkingen die naar verluidt waren geuit door een gepensioneerde Iraanse diplomaat en waren gelekt naar een Turkse krant. De diplomaat in kwestie vertegenwoordigde echter geenszins het officiële standpunt van de Islamitische Republiek. Wat volgde – een schijnbaar gecoördineerde aansporing tot anti-Iraans separatisme in Azerbeidzjaanse pro-regime mediakanalen – zag er zeker uit als een massale overdreven reactie.
Pro-Azerbeidzjaanse haviken in Washington kunnen gedijen bij het aanwakkeren van dergelijke spanningen, maar dat dient op geen enkele manier de Amerikaanse belangen. Een militair conflict tussen Azerbeidzjan en Iran zou andere landen opzuigen, zoals NAVO-bondgenoot Turkije, dat Azerbeidzjan zou steunen. Israël zou er hoogstwaarschijnlijk ook bij betrokken zijn, aangezien de nauwe banden van Bakoe met Jeruzalem in Teheran als een ernstige bedreiging worden gezien. Israëlische functionarissen gedragen zich af en toe alsof ze graag olie op het vuur willen gooien. De Israëlische ambassadeur in Azerbeidzjan poseerde onlangs met een boek met ‘sprookjes van Tabriz’. Aangezien Tabriz de onofficiële hoofdstad van Iraans Azerbeidzjan is, beschouwden veel Iraniërs dit gebaar als een goedkeuring van de Azerbeidzjaanse separatistische agenda. Een regionale draaikolk waarbij Iran en Israël betrokken zijn, zou de druk van het Congres op elke Amerikaanse regering om namens Israël tussenbeide te komen, vergroten.
Hoewel de kans op een rechtstreekse confrontatie tussen Azerbeidzjan en Iran gering blijft, wat zou het effect zijn op de Azerbeidzjaanse spil in de ruimere regio, indien deze spanningspunten blijven leiden tot meer vijandigheid of zelfs een klein conflict?
Het zou een klap zijn voor de INSTC aangezien de westelijke route door Azerbeidzjan momenteel de meest gebruikte is. Volgens Silk Road Briefing:
De 1.450 kilometer lange westelijke route is misschien wel de meest geëxploiteerde en best ontwikkelde route. Statistieken tonen aan dat van 1 januari tot en met 28 maart 2023 het doorvoervolume van goederen langs de westelijke route in totaal 2,15 miljoen ton bedroeg, een enorme stijging van 84,37% op jaarbasis (1,16 miljoen ton vervoerd in 2022). Slechts één obstakel vertraagt de werking van de route op volle capaciteit: de 164 kilometer lange Rasht-Astara- spoorlijn. De overeenkomst tussen Iran en Rusland over de aanleg van deze lijn zal naar verwachting echter op 21 mei 2023 worden ondertekend. Wanneer dit gedeelte is voltooid, zal de westelijke route van de Noord-Zuidcorridor volledig operationeel worden. Dat kan begin-medio 2024 worden verwacht.
Maar het verlies van Azerbeidzjan als betrouwbare transportroute zou geen fatale slag zijn voor de INSTC, aangezien Rusland back-upplannen maakte. De INSTC heeft ook een zeeroute over de Kaspische Zee die Rusland en Iran met elkaar verbindt en een oostelijke route die dat doet via Kazachstan en Turkmenistan.
Het zou een grote hoofdpijn zijn voor een ander landverbindingspunt tussen China en Europa. En dat zou in feite de verwijdering van Azerbeidzjan uit deze plannen (op welke manier dan ook) tot een nieuwe barrière voor Euraziatische integratie maken.
Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:
Telegram: t.me/dissidenteen
Meld je aan voor onze gratis dagelijkse nieuwsbrief, 10.000 gingen je al voor:
[newsletter_form button_label=”Abonneer!”]
[newsletter_field name=”email” label=”Email”]
[/newsletter_form]
https://dissident.one/2023/01/15/terwijl-het-westen-andere-plannen-aan-het-maken-was-veranderde-de-wereldorde-al-in-2022/
