Amerikaanse Pravda: Over pijpleidingen en plagen

Artikelen, Kort

0

Europa wordt geconfronteerd met de ergste energiecrisis sinds generaties, met talrijke fabrieken die hun deuren sluiten en ernstige ontberingen die tijdens de naderende winter worden verwacht. Het zwaar geïndustrialiseerde Duitsland is bijzonder zwaar getroffen: meer dan de helft van alle kleine en middelgrote bedrijven vreest dat zij gedwongen zullen worden te sluiten, een economische catastrofe van het formaat van de Grote Depressie. De enige hoop op redding op korte termijn was een einde aan de zelfdestructieve energiesancties die deze landen aan Rusland hadden opgelegd, waardoor het overvloedige en goedkope Russische aardgas weer door de Nord Stream-pijpleidingen, die in Russische handen zijn, zou kunnen stromen.

Hoewel de Europese regeringen fel gekant bleven tegen die oplossing, dachten veel gewone Europeanen daar anders over, en in de afgelopen dagen hadden grote openbare demonstraties in Duitsland en Tsjechië geëist dat de sancties zouden worden opgeheven. In brede kring werd gespeculeerd dat dergelijke volksprotesten uiteindelijk de doorslag zouden geven, zo niet onmiddellijk dan zodra de winterse ontberingen te ernstig zouden worden. Het resultaat zou een onderhandelde beëindiging van de oorlog in Oekraïne zijn volgens de algemene lijnen die Rusland voorstelde, met als resultaat een strategische nederlaag voor Amerika en de NAVO.

Op 26 september werd dit geopolitieke landschap op zijn kop gezet toen een reeks grote explosies de enorme Russische pijpleidingen ernstig beschadigde, waardoor ze voor onbepaalde tijd, en waarschijnlijk zelfs voorgoed, buiten gebruik werden gesteld, schrijft Ron Unz. Nu de pijpleidingen niet langer operationeel zijn, zal Europa zich moeten behelpen met de beperkte voorraad Amerikaans gas die per tanker kan worden verscheept, tegen een prijs die vele malen hoger ligt. De massale explosieve aanvallen op de onderzeese pijpleidingen – in de media eufemistisch omschreven als “sabotage” – vonden plaats nabij de kustwateren van Denemarken en Zweden, in een gebied van de Oostzee dat zwaar bewaakt en gepatrouilleerd wordt door NAVO-oorlogsschepen.

Gezien deze eenvoudige, onweerlegbare feiten waren de waarschijnlijke verdachten nogal voor de hand liggend, maar toch bleven ze in de berichtgeving in de westerse media vrijwel volledig onbesproken. In plaats daarvan publiceerde de Washington Post, de krant van de Amerikaanse regering, een artikel met de kop “Europese leiders beschuldigen Russische ‘sabotage’ na Nord Stream explosies”, waarin een lange lijst van anonieme overheidsbronnen werd geciteerd die deze onzinnige bewering deden, die in de meeste westerse media breed werd uitgemeten. Onze politieke elites gingen er blijkbaar van uit dat hun strakke mediacontrole ervoor zal zorgen dat hun onwetende burgers bijna alles kunnen geloven – of tenminste doen geloven – zelfs dat de Russen hun eigen pijpleidingen hebben vernield.

Maar publieke uitspraken in de media weerspiegelen niet noodzakelijkerwijs particuliere overtuigingen. De prominente joodse neocon-journaliste Anne Applebaum heeft jarenlang in de redactieraad van de Washington Post gezeten en haar man is Radek Sikorski, de voormalige Poolse minister van Buitenlandse Zaken en Defensie en iemand met de sterkst mogelijke banden met het Amerikaanse politieke en nationale veiligheids establishment. Via Twitter kunnen mensen terloops uitspraken doen waar ze later spijt van kunnen krijgen, en de dag na de explosies in de pijpleiding gaf hij een reeks Tweets uit waarin hij de aanvallen vierde, waaronder een foto van de resulterende vernietiging met het veelzeggende onderschrift “Thank You, USA”. Die laatste Tweet ging al snel superviraal met zo’n 13.500 Retweets en 44.200 Likes, waardoor hij hem snel weer verwijderde.

Iemand anders op Twitter beschreef die wanhopige stap terug:

Gezien het bijna unanieme mediatromgeroffel dat de Russen hun eigen miljardenpijpleidingen hebben vernietigd, vermoedelijk vanwege hun kwaadaardige waanzin, is het goed mogelijk dat een meerderheid, misschien zelfs een grote meerderheid van onze burgers dat verhaal klakkeloos zal accepteren, net zoals ze zoveel andere, even belachelijke verzinsels uit het verleden hebben gedaan. Maar ik denk dat bijna al onze elites die enige aandacht aan de kwestie besteden sterk vermoeden of zelfs ronduit aannemen dat elementen van de Amerikaanse regering een centrale rol hebben gespeeld bij de aanslagen, hoewel bijna niemand van hen dat openlijk zal toegeven.

Lees meer
Russische krijgsgevangenen gebruikt als menselijk schild tijdens Oekraïense ontmijningsoperaties

Een van de weinige dappere uitzonderingen op deze gedwongen stilte en misschien wel de enige zo iemand met een groot mediaplatform was Tucker Carlson, en een paar dagen na de aanslag zond hij een segment over dit onderwerp uit voor zijn miljoenenpubliek. Hij merkte op dat het weliswaar ondenkbaar lijkt dat de Amerikaanse regering een dergelijke daad van internationaal terrorisme zou plegen, zoals het illegaal vernietigen van pijpleidingen die zo belangrijk zijn voor de industriële economie van Europa, maar dat dit misschien wel de realiteit is.

Hij toonde onder andere clips van zowel president Joe Biden als Assistant Secretary of State Victoria Nuland die expliciet dreigden de Nord Stream pijpleidingen te elimineren als er een Rusland-Oekraïne uitbrak.

En onmiddellijk na de aanslagen zei minister van Buitenlandse Zaken Antony Blinken dat de bombardementen de Amerikaanse belangen zeer ten goede zouden komen en ons land “enorme strategische mogelijkheden voor de komende jaren” zouden bieden.

Ondanks zijn publieke verklaringen in het verleden ben ik geneigd te betwijfelen of Biden zelf enige rol heeft gespeeld in het besluitvormingsproces, of dat hij zelfs persoonlijk op de hoogte was van de geplande aanslag. Hij is slechts een boegbeeld, een oudere non-entiteit die over het algemeen zegt wat hem wordt opgedragen, maar hij is ook berucht geworden voor het doen van publieke uitspraken die zijn ontzette ondergeschikten onmiddellijk moeten “verduidelijken” en dat zou in deze situatie een duidelijk risico zijn geweest. Dus voor zover onze president zelfs maar weet dat Europa’s grootste energiepijpleidingen zijn aangevallen en zwaar beschadigd, is het heel goed mogelijk dat hij tot die kleine minderheid van hooggeplaatste personen behoort die geen idee heeft wie er verantwoordelijk kan zijn geweest of zelfs de Russen de schuld geeft, omdat zijn handlangers hem dat hebben verteld.

Het vacuüm dat door de bijna volledig oneerlijke of timide media is achtergelaten, is opgevuld door een handvol moedige onafhankelijke bloggers, waarbij Moon of Alabama en John Helmer waarschijnlijk de beste vroege analyses hebben gegeven van wat er waarschijnlijk is gebeurd:

De specifieke details van de aanvallen zijn relatief onbelangrijk en de eerste speculaties gaan in verschillende richtingen. De theorie van Helmer, een oude Amerikaanse correspondent in Moskou, is dat de eigenlijke operatie werd uitgevoerd door Poolse troepen met Amerikaanse techn ische en inlichtingensteun. Dit lijkt heel aannemelijk, aangezien Polen zich fel vijandig opstelt tegenover Rusland en de Russische pijpleidingen, die het land jaarlijks vele honderden miljoenen dollars zouden kosten aan gederfde toekomstige doorvoerrechten voor pijpleidingen. De Polen hadden al het mogelijke gedaan om het Nord Stream project te blokkeren en de nabijgelegen kust van Polen zou een ideale uitvalsbasis zijn voor de aanval. Bovendien, door een verbazingwekkend toeval, vond de aanval precies plaats toen Polen een veel kleinere pijpleiding had geopend, waardoor het vanuit Noorwegen in zijn eigen energiebehoeften kon voorzien, volledig onafhankelijk van Nord Stream.

Advertisement

Maar of de operatie nu werd uitgevoerd door Poolse proxies of zelfs Oekraïners, die lokale bondgenoten zijn volledig afhankelijk van onze goodwill voor hun overleving, en het is ondenkbaar dat zij deze gedenkwaardige stap zouden hebben genomen zonder de goedkeuring en supervisie van machtige elementen van het Amerikaanse nationale veiligheidsapparaat, dus debatteren over wie eigenlijk de explosieven plaatste is slechts een afleidingsmanoeuvre.

Lees meer
Duitsland is voorgelogen, Lauterbach geeft toe: Intensive care units waren nooit overbelast

Ondanks het gebrek aan harde bewijzen is het vrijwel zeker dat Amerika een centrale rol heeft gespeeld bij de aanslagen. Middelen, motief en gelegenheid wijzen allemaal zo sterk in dezelfde richting dat ik betwijfel of er veel rationele, intelligente mensen zijn die oprecht anders geloven, hoewel ze om voor de hand liggende redenen misleidende uitvluchten kunnen gebruiken of ervoor kiezen te zwijgen. Toch is vrijwel niemand in de grote media bereid deze duidelijke realiteit te erkennen.

En deze onoprechte reactie heeft zich zelfs uitgebreid tot grote delen van de zogenaamd onbevreesde alternatieve media. Hoewel deze enorm belangrijke aanvallen de voorpagina’s van de New York Times en de Wall Street Journal haalden, verscheen er geen woord over in Counterpunch, the Nation of de New Republic, en nauwelijks een vermelding op Antiwar.com, vermoedelijk uit angst dat hun stukken noodzakelijkerwijs de hoofdverdachte zouden moeten vermelden. Verschillende internetpundits hebben de meest absurde alternatieve mogelijkheden gepromoot om te voorkomen dat de Amerikaanse regering de schuld zou krijgen. Deze wijdverbreide “Zie geen kwaad” reactie wordt geïllustreerd door een populaire Internet meme:

Laten we een stap terug doen en dit incident in zijn juiste historische context plaatsen, waarbij we de verbazingwekkende roekeloosheid erkennen. We zijn momenteel niet in oorlog met Rusland, laat staan met Duitsland, en een energieproject van 20 miljard dollar dat voor beide landen belangrijk is, is tenietgedaan, met een potentieel verwoestende impact op de Europese economie. Niet alleen is dit waarschijnlijk de grootste militaire aanval op civiele infrastructuur in vredestijd in de wereldgeschiedenis, maar als we de aanslagen van 11 september buiten beschouwing laten, die officieel worden toegeschreven aan een niet-statelijke terroristische organisatie, komt er niets in gedachten dat ook maar enigszins vergelijkbaar is.

Denk aan de voor de hand liggende mogelijkheid van vergelding. Rusland beschikt over een zeer krachtig en geavanceerd leger met uitstekende speciale eenheden, en de eigen energie-infrastructuur van het Westen is uiterst kwetsbaar en onbeschermd. Bovendien zou onze zwaar gefinancierde economie als een kaartenhuis in elkaar kunnen storten als zij een kleine klap op de juiste plaats zou krijgen, waarbij Tucker Carlson opmerkte dat Wall Street gigantische verliezen zou lijden als Rusland alleen maar de transatlantische glasvezelkabels zou doorknippen die de financiële markten in de VS en Europa met elkaar verbinden.

Maar ik denk dat het grootste risico voor ons land een automatisch gevolg is van onze aanvallen op Europa’s kritieke energie-infrastructuur, zelfs zonder noemenswaardige Russische represailles.

Als Duitsland en de rest van Europa een economische ineenstorting ondergaan, kan ook de Amerikaanse economie nauwelijks ernstige schade vermijden, maar ik denk dat het belangrijkste effect zal zijn op de geopolitieke oriëntatie van dat continent op langere termijn. De Europeanen zullen deze winter zwaar lijden en ondanks de stevige muur van mediapropaganda zullen meer en meer van hen misschien de architect van hun nood gaan herkennen.

Al bijna drie generaties lang vormen onze NAVO-bondgenoten een cruciaal onderdeel van Amerika’s wereldwijde militaire en economische macht, en als zij hun aflossing zien als een verraderlijke, criminele aanval met verwoestende gevolgen, kunnen zij uiteindelijk besluiten hun trouw in een andere richting te verleggen. De hashtag #Kriegserklaerung—“oorlogsverklaring”-was onlangs enkele dagen trending op Twitter, met talrijke Duitsers die zeiden dat Amerika de oorlog had verklaard aan hun land. Overweldigende controle over elektronische en sociale media is een krachtig hersenspoelmiddel, maar op een gegeven moment wordt de effectiviteit ervan overstemd door de ellendige werkelijkheid. De oude Sovjet-Unie heeft haar vazallen van het Warschaupact nooit zulk opzettelijk leed berokkend en dat bondgenootschap stortte in 1989 in, dus als sommige van de meer sombere economische voorspellingen voor Europa uitkomen, vraag ik me af of de NAVO nog lang zal overleven.

Vanuit een breder perspectief zijn het geïndustrialiseerde Duitsland en het grondstofrijke Rusland natuurlijke handelspartners, en zoals Mike Whitney in februari zo vooruitziend betoogde, was een groot deel van de recente Amerikaanse Europese strategie erop gericht hun groeiende economische banden te blokkeren. Onze vernietiging van de Nord Stream pijpleidingen heeft misschien tijdelijk een onmiddellijke Duitse afvalligheid voorkomen, maar de bitterheid die we hebben verdiend kan in de toekomst nog belangrijker zijn. Als Duitsland zijn politieke banden naar het oosten zou verleggen, zou de macht van Amerika in Europa worden verbrijzeld, en de Duitse kiezers hebben wel degelijk inspraak in dergelijke zaken, vooral als zij de komende maanden onder depressie-achtige omstandigheden beginnen te lijden.

Lees meer
De meerderheid steunt het verbod op moslimmigratie, aangezien drie op de vier Duitsers zeggen dat nieuwkomers de westerse samenleving haten

De oprichting van een volwaardige Russisch-Duitse alliantie zou de geopolitiek van Eurazië volledig herschikken, maar ik vermoed dat onze onwetende regeringsleiders zo’n mogelijkheid als een absurde fantasie zouden afdoen, gezien wat zij zich voorstellen als de diepe traditionele vijandigheid tussen die twee bevolkingsgroepen. Zoals ik een paar jaar geleden heb uitgelegd, is dit echter volkomen onjuist, omdat het gebaseerd is op een uiterst scheve interpretatie van de Europese geschiedenis:

In mijn ongerechtvaardigde arrogantie genoot ik soms ook van het gevoel duidelijke dingen te zien die tijdschrift- of krantenjournalisten zo volledig verkeerd zagen, fouten die vaak ook in historische verhalen glipten. In discussies over de titanenstrijd tussen Duitsland en Rusland in de 20e eeuw werd bijvoorbeeld vaak terloops verwezen naar de traditionele vijandigheid tussen deze twee grote volkeren, die eeuwenlang bittere rivalen waren geweest en de eeuwige strijd tussen Slaven en Germanen om de heerschappij over Oost-Europa vertegenwoordigden.

Hoewel de bloedige geschiedenis van de twee wereldoorlogen dat idee voor de hand deed liggen, was het feitelijk onjuist. Vóór 1914 hadden deze twee nationaliteiten in de voorafgaande 150 jaar niet tegen elkaar gevochten, en zelfs de Zevenjarige Oorlog van het midden van de 18e eeuw betrof een Russische alliantie met het Germaanse Oostenrijk tegen het Germaanse Pruisen, wat nauwelijks neerkwam op een conflict langs beschavingslijnen. Russen en Duitsers waren trouwe bondgenoten geweest tijdens de eindeloze Napoleontische oorlogen en werkten nauw samen tijdens de tijdperken van Metternich en Bismarck die volgden, terwijl Duitsland zelfs nog in 1904 Rusland steunde in zijn onsuccesvolle oorlog tegen Japan. In de jaren twintig werkten Weimar Duitsland en Sovjet-Rusland nauw militair samen, het pact tussen Hitler en Stalin van 1939 betekende het begin van de Tweede Wereldoorlog, en tijdens de lange Koude Oorlog had de USSR geen trouwere satelliet dan Oost-Duitsland. Misschien twee dozijn jaren van vijandigheid gedurende de laatste drie eeuwen, met goede betrekkingen of zelfs regelrechte allianties gedurende het grootste deel van de rest, suggereert nauwelijks dat Russen en Duitsers erfvijanden waren.

Bovendien had de Russische heersende elite gedurende een groot deel van die periode een aanzienlijke Germaanse inslag. Ruslands legendarische Catharina de Grote was een Duitse prinses van geboorte, en door de eeuwen heen hadden zoveel Russische heersers Duitse vrouwen genomen dat de latere tsaren van de Romanov-dynastie meestal meer Duits dan Russisch waren. Rusland zelf had een aanzienlijke maar sterk geassimileerde Duitse bevolking, die zeer goed vertegenwoordigd was in politieke elitekringen, met Duitse namen die vrij algemeen waren onder ministers en soms onder belangrijke militaire bevelhebbers. Zelfs een topleider van de decembristische opstand aan het begin van de 19e eeuw had Duitse voorouders, maar was in zijn ideologie een ijverige Russisch-nationalist.

Als de dreigende economische ramp Duitsland uiteindelijk doet overstappen naar een Russische alliantie, zullen de Amerikaanse aanvallen op de Nord Stream pijpleidingen herinnerd worden als de klap die het hele traject van de wereldpolitiek veranderde.

Tot zover zullen de meeste lezers waarschijnlijk met hun hoofd knikken bij de feitelijke observaties die ik heb gemaakt, ook al twijfelen ze aan sommige van de gesuggereerde mogelijke gevolgen. Misschien zal Amerika’s vernietiging van Europa’s energiepijpleidingen en de daaruit voortvloeiende economische verwoesting van Duitsland leiden tot een permanente breuk in het westerse bondgenootschap, of misschien ook niet; de toekomst is moeilijk te voorspellen.

Maar hoewel er geen enkel hard bewijs is dat wijst op Amerikaanse betrokkenheid, is de indirecte zaak zo overweldigend sterk dat geen zinnig mens tot een andere conclusie kan komen. Of wij nu via lokale proxies hebben gehandeld of niet, onze regering was duidelijk verantwoordelijk voor de vernietiging van Europa’s belangrijkste energie-infrastructuur, een daad van absoluut kolossale criminaliteit en roekeloosheid, die enorme negatieve gevolgen kan hebben voor onze eigen nationale belangen. Vrijwel alle westerse mainstream media en veel alternatieve media kunnen deze realiteit angstvallig vermijden en betaalde propagandisten kunnen haar energiek betwisten, maar het blijft de overduidelijke waarheid.

{…}

Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:

Telegram: t.me/dissidenteen

Meld je aan voor onze gratis dagelijkse nieuwsbrief, 10.000 gingen je al voor:

[newsletter_form button_label=”Abonneer!”]

[newsletter_field name=”email” label=”Email”]

[/newsletter_form]

https://dissident.one/2022/09/29/duitsland-en-de-eu-hebben-een-oorlogsverklaring-overhandigd-gekregen/

, ,
Post Views: 12
Meer Laden
Abonneer
Laat het weten als er
guest
0 Comments
Inline feedbacks
Bekijk alle reacties
Over ons
Contact
Privacybeleid
Algemene Voorwaarden
Copyright

© info 2024

⇧