Zwarte vlag boven Damascus

De zwarte vlag van de salafistische islam is gehesen boven Damascus. ISIS/Al Qaeda heeft gewonnen…. Dezelfde terroristen die ons op 9/11 aanvielen (*. Tegen wie we oorlog voerden in Afghanistan, Irak en elders. Duizenden van onze militairen verloren. Het kostte biljoenen dollars. Zij wonnen. En wij hielpen hen. Amerika staat nergens voor. …Scott Ritter@ RealScottRitter

Generaal Mike Flynn, voormalig hoofd van de Defense Intelligence Agency (DIA) van het Pentagon, waarschuwde zijn collega’s in de regering-Obama dat het steunen van terroristische groeperingen bij het voeren van proxy-oorlogen namens Washington een riskante zaak was die uiteindelijk averechts zou uitpakken en zou leiden tot de oprichting van ‘een salafistisch vorstendom in Syrië’. Die waarschuwing is nu bewaarheid geworden.

Van de ongeveer 50 mainstream artikelen over de val van de Syrische regering, nam er geen enkele de moeite om te vermelden dat de soennitische militie die Bashar al-Assad omverwierp, momenteel op de lijst van terroristische organisaties van het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken staat. Ook werd er niet vermeld dat dezelfde jihadistische groep op de lijst van terroristische organisaties van de Verenigde Naties staat. Ook werd er niet vermeld dat de leider van de groep, Abu Mohammad al-Jolani, een beloning van 10 miljoen dollar op zijn hoofd heeft staan ​​van de Amerikaanse regering. Geen van deze informatie werd aan het publiek gemeld, omdat de media niet willen dat het Amerikaanse volk weet dat Washington zojuist heeft geholpen een terroristisch regime in het centrum van het Midden-Oosten te installeren. Maar dat is wat er werkelijk aan de hand is, schrijft Mike Whitney.

En het is nog erger dan het lijkt, want uiteindelijk is de 13 jaar oude Syrische campagne niet echt gericht op Syrië, maar op Iran. Syrië is slechts het laatste obstakel op weg naar Teheran, maar Teheran is de kers op de taart. Verpletter Iran en Israël neemt de ‘toppositie’ in het Midden-Oosten in; het wordt van de ene op de andere dag de regionale hegemoon. Ondertussen krijgt Oom Sam toegang tot de pijpleidingcorridors waar het al meer dan 2 decennia naar op zoek is, corridors die aardgas van Qatar naar de Middellandse Zee en vervolgens verder naar markten in Europa zullen transporteren. Het gas zal worden geleverd door een Amerikaanse marionet, gewonnen door westerse oliebedrijven, verkocht in Amerikaanse dollars en gebruikt om een ​​wurggreep op de Europese politiek te behouden. Tegelijkertijd zullen alle andere concurrenten worden gesanctioneerd, gesaboteerd of volledig worden uitgesloten. (Nordstream)

De meeste mensen zijn zich er niet van bewust hoe pijpleidingpolitiek de gebeurtenissen in Syrië heeft gevormd en het land tot doelwit heeft gemaakt van Amerikaanse agressie. Maar van 1949 tot vandaag hebben Amerikaanse inlichtingendiensten herhaaldelijk geprobeerd de leider van de Syrische regering omver te werpen om toezicht te houden op en controle te krijgen over een Trans-Arabische pijpleiding “die bedoeld was om de olievelden van Saoedi-Arabië via Syrië te verbinden met de havens van Libanon.” Robert F Kennedy vatte het samen in een briljant artikel dat hij meer dan tien jaar geleden schreef:

De CIA begon haar actieve bemoeienis in Syrië in 1949 — amper een jaar na de oprichting van het agentschap. Syrische patriotten hadden de oorlog verklaard aan hun Vichy-Franse koloniale heersers, ze verdreven en een fragiele seculiere democratie gecreëerd op basis van het Amerikaanse model. Maar in maart 1949 aarzelde de democratisch gekozen president van Syrië, Shukri-al-Quwatli, om de Trans-Arabische pijpleiding goed te keuren, een Amerikaans project dat bedoeld was om de olievelden van Saoedi-Arabië via Syrië met de havens van Libanon te verbinden. In zijn boek Legacy of Ashes vertelt CIA-historicus Tim Weiner dat de CIA als vergelding voor Al-Quwatli’s gebrek aan enthousiasme voor de Amerikaanse pijpleiding een staatsgreep pleegde en Al-Quwatli verving door de door de CIA uitgekozen dictator, een veroordeelde oplichter genaamd Husni al-Za’im. Al-Za’im had nauwelijks de tijd om het parlement te ontbinden en de Amerikaanse pijpleiding goed te keuren voordat zijn landgenoten hem afzetten, vierenhalve maand na zijn aantreden. – Why the Arabs Don’t Want Us in Syria, Robert Kennedy, Politico

Washingtons lange geschiedenis van geheime acties tegen Syrië is goed gedocumenteerd in Kennedy’s stuk, dat ook het precieze moment aanwijst waarop de VS besloot dat het ‘alles zou doen wat nodig was’ om het regime omver te werpen en het te vervangen door een meegaande lakei. Hier is Kennedy:

… onze oorlog tegen Bashar al-Assad begon niet met de vreedzame burgerprotesten van de Arabische Lente in 2011. In plaats daarvan begon het in 2000, toen Qatar voorstelde om een ​​pijpleiding van 10 miljard dollar en 1500 kilometer door Saoedi-Arabië, Jordanië, Syrië en Turkije te bouwen. Qatar deelt met Iran het South Pars/North Dome-gasveld, ‘s werelds rijkste aardgasopslagplaats. Het internationale handelsembargo verbood Iran tot voor kort om gas in het buitenland te verkopen. Ondertussen kan het gas van Qatar de Europese markten alleen bereiken als het vloeibaar wordt gemaakt en over zee wordt vervoerd, een route die het volume beperkt en de kosten dramatisch verhoogt. De voorgestelde pijpleiding zou Qatar rechtstreeks met de Europese energiemarkten hebben verbonden via distributieterminals in Turkije, die rijke transitkosten zouden opstrijken. De Qatar/Turkije-pijpleiding zou de soennitische koninkrijken van de Perzische Golf een beslissende dominantie van de wereldwijde aardgasmarkten geven en Qatar, Amerika’s nauwste bondgenoot in de Arabische wereld, versterken. Qatar herbergt twee enorme Amerikaanse militaire bases en het hoofdkwartier van het Amerikaanse Centraal Commando in het Midden-Oosten. – Why the Arabs Don’t Want Us in Syria, Robert Kennedy, Politico

Dit helpt verklaren waarom Syrië zo’n grote rol speelt in de geopolitieke plannen van de VS om kritieke grondstoffen te controleren als een manier om de dominantie van de dollar te behouden en de explosieve economische groei van China in te dammen. De VS is vastbesloten om de enorme grondstoffen van het Midden-Oosten te controleren om zijn bevoorrechte positie in de wereldorde te behouden. Hier is meer:

Assad maakte de soennitische monarchen in de Golf verder woedend door een door Rusland goedgekeurde “islamitische pijpleiding” te steunen die van de Iraanse kant van het gasveld door Syrië en naar de havens van Libanon zou lopen. De islamitische pijpleiding zou het sjiitische Iran, en niet het soennitische Qatar, de belangrijkste leverancier van de Europese energiemarkt maken en de invloed van Teheran in het Midden-Oosten en de wereld dramatisch vergroten. Israël was ook begrijpelijkerwijs vastbesloten om de islamitische pijpleiding te laten ontsporen, wat Iran en Syrië zou verrijken en vermoedelijk hun vazallen, Hezbollah en Hamas, zou versterken.

Geheime kabels en rapporten van de Amerikaanse, Saoedische en Israëlische inlichtingendiensten geven aan dat op het moment dat Assad de Qatarese pijpleiding afwees, militaire en inlichtingenplanners snel tot de consensus kwamen dat het aanwakkeren van een soennitische opstand in Syrië om de niet-coöperatieve Bashar Assad omver te werpen een haalbaar pad was om het gedeelde doel van het voltooien van de Qatarese/Turkse gasverbinding te bereiken. In 2009, volgens WikiLeaks, kort nadat Bashar Assad de Qatarese pijpleiding had afgewezen, begon de CIA oppositiegroepen in Syrië te financieren. Het is belangrijk om op te merken dat dit lang vóór de door de Arabische Lente veroorzaakte opstand tegen Assad was. – Why the Arabs Don’t Want Us in Syria, Robert Kennedy, Politico

Dus toen Assad eenmaal akkoord ging met de “islamitische pijplijn”, stond zijn lot vast. Washington zou dat nooit laten gebeuren. Zoals we eerder zeiden, is Washington volledig toegewijd aan het controleren van kritieke grondstoffen in het Midden-Oosten als een manier om China in te dammen en zijn steeds wankeler wordende greep op de wereldmacht te behouden. De Abraham-akkoorden spelen ook een rol in deze geopolitieke strategie door de relaties tussen Israël en zijn islamitische buren (voornamelijk Saoedi-Arabië) te normaliseren om een ​​economische corridor te creëren die het snelle transport van gefabriceerde goederen van India naar Europa mogelijk maakt. Washington ziet economische integratie in de regio als het belangrijkste middel om zijn wereldwijde primaat te behouden. Dat betekent niet dat Israëls ambities om het Midden-Oosten te domineren niet de drijvende kracht waren achter de oorlog in Syrië en de verdrijving van Assad. Dat was het wel, maar er waren ook andere overwegingen, geopolitieke overwegingen.

Dus, je kunt zien waarom de VS een regering wilde installeren die ontvankelijker was voor de belangen van Washington. Wat echter moeilijk te begrijpen is, is hoe dit allemaal zou moeten werken. Assad is weg en al Qaida heeft gewonnen. Dat weten we. En nu?

Ik kan me niet voorstellen dat een van de jonge mannen die de laatste tien jaar van hun leven in 4×4’s door de woestijn hebben gereisd en alles wat maar beweegt hebben afgevuurd, veel weet over het runnen van een regering. Dus, wie gaat de agentschappen runnen, de werknemers betalen en de alledaagse administratieve taken uitvoeren die van elke regering worden verwacht? Wie gaat de scholen runnen, de wegen repareren en de straten bewaken? Natuurlijk heeft meneer al-Jawlani misschien talenten waar we niets van weten en zal hij op wonderbaarlijke wijze de gelegenheid aangrijpen om ervoor te zorgen dat de agentschappen volledig bemand zijn en de treinen op tijd rijden, maar dat lijkt uiterst onwaarschijnlijk. Wat waarschijnlijker is, is dat de architecten van dit vreselijke fiasco van plan zijn om het land en zijn kwakkelende economie de grond in te boren, het lijden van gewone werkende mensen enorm te intensiveren en de ontevredenheid van het publiek te vergroten totdat er een poging wordt gedaan om het nieuwe regime met geweld omver te werpen.

We kunnen het mis hebben. Er is een kleine kans dat de soennitische militanten in HTS de behoeften van de mensen zullen aanpakken en hen naar een welvarende en veilige toekomst zullen leiden. Maar we weten allemaal dat dat niet gaat gebeuren. Dit regime is slechts een instrument in de handen van buitenlandse belangen die zoveel mogelijk van Syrië’s natuurlijke rijkdommen willen innemen en tegelijkertijd een potentiële bedreiging voor Israëls meedogenloze expansie willen elimineren. Kortom, de neocon-machtsmakelaars die deze kwaadaardige strategie aanwakkerden, deden dat zonder ook maar het minste oog te hebben voor de veiligheid of het welzijn van de 23 miljoen mensen die Syrië momenteel hun thuis noemen. Hun levens doen er gewoon niet toe.

Wat ertoe doet (voor Tel Aviv en Washington) is het hebben van een proxyleger dat bereid is om zijn bevelen op te volgen in een aanstaande oorlog met Iran. Dat doet ertoe. En dat is waarom de VS en Turkije “contract”-soldaten gebruiken die doen wat ze wordt opgedragen in ruil voor de royale salarissen die ze ontvangen. HTS wordt betaald voor zijn diensten, en die diensten zullen het lanceren van aanvallen op Iran en Hezbollah inhouden. Dit is dus GEEN experiment in nieuwe vormen van bestuur. Hayat Tahrir al-Sham heeft geen enkel belang bij het runnen van de regering. Syrië is slechts een uitvalsbasis voor het lanceren van aanvallen op Iran en Hezbollah. Dat is het. Dat is waar ze voor betaald worden, oorlog voeren.

Het draait allemaal om geografie, gas, USD en Israël. En van die vier is Israël het grootst.

–

(* – Beetje dom van Scott Ritter. Al Qaeda was niet verantwoordelijk voor 9-11

Als u de artikelen van Dissident.one waardeert, kunt u HIER een donatie doen om de site in de lucht te houden.

De Syrische pijpleidingenoorlog is nu gewonnen door de Yanks

Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:

Telegram: t.me/dissidenteen

Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over