Zijn pandemie en oorlog nodig voor financiële reset ?

Waren COVID-19 en de oorlog in Oekraïne financiële strategieën voor een systeem dat vastzat in een schuldenval ?

Ik kan me herinneren dat ik in een editie van Forbes van oktober 2019 las dat Italië al insolvent was en nooit meer uit de schuldenval zou komen, schrijft John Leake.

Een schuldenval ontstaat wanneer de economische groei en de bevolkingsgroei (er zijn niet genoeg jongeren om voor gepensioneerden te zorgen) volstrekt onvoldoende zijn om de groeiende schulden van een maatschappij (zowel privé als publiek) te financieren.

Destijds vroeg ik me af hoe internationale bankinstellingen zouden omgaan met de dreigende schuldencrisis in Italië. Toen kwam COVID-19, wat een nieuwe ronde van grootschalige geldschepping leek te rechtvaardigen.

Hoewel het niet zo grof was als in Italië, leek het erop dat de VS begin 2020 ook de reële economie niet voldoende liet groeien om de toenemende financiering van de Amerikaanse levensstandaard door de Amerikaanse staatsschuld te compenseren.

Schuld is een rationeel instrument wanneer het wordt gebruikt om de productiviteit te verhogen – NIET wanneer het wordt gebruikt om geld uit het niets te creëren en uit te keren aan talloze onproductieve mensen en activiteiten. Schuld is ook onproductief wanneer het voornamelijk wordt gebruikt om activa zoals grote huizen en de koers-winstverhouding van aandelen op te blazen.

Begin 2020 was het duidelijk dat de Federal Reserve uiteindelijk de rente zou moeten verhogen om de inflatie af te remmen. Dit zou de leenkosten tot een onhoudbaar niveau opdrijven en een einde maken aan het door schulden gefinancierde feest dat sinds 2009 woedde.

Wat zou een nieuwe ronde van geldschepping uit het niets kunnen rechtvaardigen?

Toen kwam COVID-19 en op 27 maart 2020 nam de Amerikaanse overheid de CARES Act aan. Dit is een instrument om de hele economie te redden dat doet denken aan de Emergency Economic Stabilization Act van 2008 om Wall Street te redden. Alleen was het gecreëerde geldbedrag ($ 2,2 biljoen) voor de laatstgenoemde crisis veel groter, namelijk 10% van het Amerikaanse bbp.

Destijds vroeg ik me af of het gevaar van COVID-19 voor de HELE samenleving, inclusief jongeren, schromelijk overdreven werd om deze waanzinnig extravagante geldschepping te rechtvaardigen. Ongeveer een jaar later had ik een gesprek met Ed Dowd, waarin hij overtuigend betoogde dat dit inderdaad het geval was.

Eind 2021 had ik een gesprek met Beth Parlato, advocaat bij de staat New York. Beth had zich tijdens de pandemie volledig toegelegd op het aanklagen van ziekenhuizen om stervende patiënten ivermectine en andere off-label medicijnen te laten gebruiken, in een poging te voorkomen dat ze aan de beademing zouden belanden.

Aan het einde van ons gesprek vroeg ik haar of ze nog steeds veel telefoontjes kreeg van familieleden van patiënten die haar hulp nodig hadden.

“Nee,” antwoordde ze. “De telefoon is vrijwel stil geworden. Ik denk dat de oorlog misschien voorbij is.” Op dat moment kreeg ik de griezelige gedachte dat er binnenkort weer een “oorlog” zou uitbreken die de pandemie zou vervangen.

De situatie in Oekraïne was die herfst al aan het escaleren en het drong tot me door dat de regering-Biden niets deed om te voorkomen dat het tot een regelrechte crisis zou uitgroeien. Mijn vermoeden werd bevestigd toen de kwaadaardige vicepresident Kamala Harris in februari 2022 werd uitgezonden om de Veiligheidsconferentie van München toe te spreken.

Haar bizarre en tegenstrijdige toespraak over Oekraïne en de NAVO kwam bij mij over als een nieuwe provocatie van Rusland.

Gisteren luisterde ik naar een interview met Alex Krainer, financieel analist en voormalig hedgefondsmanager, over de onhoudbare financiële situatie van de Europese Unie.

Blijkbaar hebben de mensen die de EU en Duitsland besturen hun verstand verloren en hebben ze de Duitse economie ernstige schade toegebracht door verschillende maatregelen te nemen (wat Krainer verder toelicht).

De verbijsterende irrationaliteit van Britse en Europese bestuurders komt symbolisch tot uiting in hun recente uitspraken over het gebruik van aerosolen om de zon te dimmen, nadat diezelfde mensen miljarden hadden uitgegeven aan de plaatsing van gigantische, lelijke en inefficiënte zonnepanelen.

Dit alles roept een provocerende vraag op: is een oorlog met Rusland nu de enige hoop van de EU om een ​​financiële ineenstorting te voorkomen?

Krainer vergelijkt dit met Alberta, waar de Canadese oliereserves als onderpand werden gebruikt voor meer schulduitgifte tijdens de financiële crisis van 2008.

Hebben de gekken in Washington en Brussel erover gefantaseerd om Oekraïense en Russische minerale activa te gebruiken als onderpand voor nog meer schulden?

Krainers herinnering aan de Russische situatie in de jaren negentig, toen de regering van Boris Jeltin Russische minerale reserves voor een fractie van de waarde van de dollar verkocht, lijkt inderdaad relevant.

Zou Vladimir Poetins grootste zonde – in de ogen van het Westen – het einde zijn van de plunderpartij die onder Jeltsin woedde? Het zou me niet verbazen als dat op zijn minst gedeeltelijk het geval is.

In tegenstelling tot propagandastructuren die door de Euro-Atlantische instelling worden gefinancierd, werkt Dissident dankzij de donaties van het publiek. Zonder uw hulp kunnen we niet overleven.

STEUN ONS WERK HIER.

Een ‘virus’, lockdowns, sancties en oorlog om het financiële systeem te redden

Geef censuurkoning Elon Musk een dikke vinger en volg ons op Telegram:

Telegram: t.me/dissidenteen

Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over