Ze gaat ontploffen: Het is Weimar, maar waar is onze Adolf?

0

Zoals de voelenden vermoedelijk hebben gemerkt, verkeren de Verenigde Staten in een crisis, de problemen van het land zijn diepgaand, intrinsiek, zonder oplossing, en verergeren. Wanneer een bevolking het punt bereikt van wanhoop, zelfs radeloosheid, wanneer zij een duistere toekomst ziet voor zichzelf en haar kinderen, hunkeren de mensen naar een sterke man die met geweld orde op zaken zal stellen. Toch is het onwaarschijnlijk dat helikopters met mariniers uit Quantico op het Witte Huis zullen neerdalen en de dictatuur van een of andere generaal zullen aankondigen. Militaire officieren zijn te goed betaald en te comfortabel om zich zorgen te maken over het land. Het is moeilijk je een Amerikaanse Mussolini voor te stellen. Trump is een karikatuur en niemand anders komt in gedachten. Toch is “onrust” – minder eufemistisch “chaos” in de orde van grootte van de massale rellen van de heer Floyd – mogelijk. We hebben het gezien. We kunnen het opnieuw zien, schrijft Fred Reed.

Kijk naar het Amerika van vandaag. In vergelijking met Japan, China, Korea is het een barbarij, een vuilnisbelt, een gesticht, een abattoir, een verbijstering. San Francisco verliest conventies vanwege naalden en uitwerpselen op de trottoirs. Bijna wekelijks zijn er schietpartijen in winkels, op middelbare scholen en nu ook op lagere scholen. Moorden op blanken door zwarten lopen op tot dertig per maand, het nieuws wordt onderdrukt. In steden over het hele land loopt de misdaad uit de hand, de belastinggrondslagen trekken weg, borgtocht is afgeschaft zodat misdadigers binnen uren worden vrijgelaten. Winkels verlaten steden om te ontsnappen aan ongemotiveerde winkeldiefstallen en berovingen. Zevenhonderd moorden per jaar in Chicago, 300 in Baltimore, en minstens tweemaal zoveel neergeschoten maar overlevenden, vergelijkbare aantallen in een dozijn steden. In de praktijk bestaat er geen wet in deze onbestuurbare enclaves. Seksuele rariteiten, die vroeger perversiteiten werden genoemd, tieren welig en Amerikaanse ambassades hijsen vlaggen ter ondersteuning van transseksualiteit. Bendes halen historische standbeelden omver. Vele tienduizenden leven op trottoirs en honderdduizend per jaar sterven aan opioïde overdoses. Het land laat wiskunde-eisen en Engelse grammatica op scholen vallen, als iets racistisch. De economie gaat achteruit, banen zijn naar andere klimaten vertrokken, medische zorg gaat de meeste mensen te boven, de regering is corrupt en incompetent, en oorlogen zijn eindeloos. Er is echte haat tussen raciale, politieke en regionale groepen. Onheilspellend is dat de wapenverkoop stijgt.

Hoe gaat dit goed aflopen? Hoe zijn we hier gekomen?

Amerika is nooit een natie geweest in de juiste zin van het woord, een volk dat waarden, taal en een cultuur deelt. Het was en is veeleer een verzameling volkeren die weinig met elkaar gemeen hebben en elkaar vaak niet mogen. West Virginia heeft niets gemeen met Massachusetts, dat niets gemeen heeft met het Diepe Zuiden, dat niets gemeen heeft met het Californische kustgebied, dat niets gemeen heeft met Cavalier Virginia, dat niets gemeen heeft met Latino’s die niets gemeen hebben met zwarten.

Lees meer
China heeft alle communicatie met het Rijk van het Kwaad verbroken

Tot misschien begin jaren zestig konden de regio’s redelijk goed met elkaar opschieten omdat er weinig onderlinge communicatie was. De wegen waren slecht, het internet was nog niet eens in zicht. Radiozenders en kranten waren lokaal en weerspiegelden de omringende cultuur en smaak. De centrale regering was ver weg en had weinig invloed ter plaatse. Elke regio leefde zoals zij dat wenste.

Een zekere mate van gemeenschappelijkheid was dat het land overwegend blank, Europees, Engelstalig en, althans nominaal, christelijk was. Het was sociaal conservatief en bestond grotendeels uit kleine steden.

De daaruit voortvloeiende cultuur was ongeraffineerd maar beschaafd. In de buitenwijken van Washington (ik was daar) kon je werkelijk overal je fiets achterlaten en hij stond er nog als je terugkwam. In de zomer konden kinderen er ‘s avonds verstoppertje spelen, zonder dat iemand zich zorgen maakte. Op de middelbare school in het landelijke Virginia (ik was er ook) hadden de jongens geweren om op herten te jagen en op ongedierte in de bonenvelden te schieten en je kon je .410 achterlaten op de achterbank van je autootje op de parkeerplaats van de school. Niemand dacht eraan iemand neer te schieten. Het zat niet in de cultuur. Als iets niet in de cultuur zit, gebeurt het niet. Je hebt geen politie nodig. De jongens gebruikten geen slechte taal rond de meisjes of vice versa en niemand dacht zelfs aan gebrek aan respect voor de leraren. Er waren clowns in de klas (ik weet hier misschien iets van), maar geen echt wangedrag. Het zat niet in de blanke, technisch christelijke, semi-landelijke cultuur.

Toen gebeurden er veel dingen. In willekeurige volgorde:

De reikwijdte van de federale regering groeide en groeide. Washington, dat een afgelegen stad was geweest die zich bezighield met buitenlands beleid en economie, kon nu zijn waarden opleggen aan de samenleving op afstand. Dat gebeurde ook.

Washington ontdekte de “scheiding van kerk en staat”, die sinds 1789 onopgemerkt in de grondwet had gelegen. In streken met een grote religiositeit werd het illegaal het Onze Vader te bidden, met Kerstmis creches op het stadsplein te houden, of kerstliederen op straat te zingen. Het had niets te maken met een nauwgezette naleving van de grondwet, maar alles met de ontdekking van boze minderheden die zij meerderheden konden opleggen. Kortom, het was een wraakactie, zoals vele bewegingen die nog zouden komen. Het werd een de facto programma van ontkerstening, dat een bron van sociale cohesie verzwakte en tot woede leidde.

De federale regering begon te dicteren wat er op lokale scholen mocht worden onderwezen. Het werd leraren verboden over het creationisme te spreken omdat een rechter in Philadelphia, die het wetenschappelijk inzicht van een aardappelchip leek te hebben, zei dat dit in strijd was met de wetenschap. Het besluit had weinig praktische relevantie, omdat het niet waarschijnlijk was dat het horen van Genesis leerlingen zou afhouden van de studie van de biochemie. Het was echter een vroege manifestatie van klasse snobisme tegen wat werd gezien als primitief christendom, dat later zou uitgroeien tot vijandigheid jegens de Deplorables.

Lees meer
Beïnvloeding van de Verkiezingen - Twitterbaas Jack Dorsey wordt gedagvaard door de Amerikaanse Senaat

Anonieme comités op afstand in New York schreven zeer ideologische schoolboeken die werden opgelegd aan verafgelegen staten die deze ideologieën niet deelden. De doeltreffendheid hiervan berustte op het principe dat verontwaardigde ouders in Arkansas geen idee zouden hebben hoe zich te verzetten tegen verafgelegen bureaucratieën waarvan zij het bestaan niet kenden en waarvan zij de telefoonnummers niet konden vinden. De Amerikaanse regering is democratisch, maar laat het volk geen macht uitoefenen. Het is een briljant systeem, totdat het ontploft.

Verplichte rassenintegratie, te onderscheiden van desegregatie, was een regelrechte ramp. Weinigen wilden het, en weinigen willen het. De mensen die het oplegden stuurden hun kinderen niet naar zwarte scholen, en doen dat nog niet. De rassen willen duidelijk niet samenleven. Als zwarten in blanke buurten gaan wonen, is er sprake van “witte vlucht” en als blanken in zwarte buurten gaan wonen, klagen zwarten woedend over gentrificatie.

Wanneer twee culturen totaal verschillende opvattingen hebben over aanvaardbare taal, kleding, gedrag, studie en leerplannen, werkt het vermengen ervan niet. In de scholen daalden de academische normen. Discipline werd een probleem. In heel Amerika brandden steden af vanwege conflicten tussen zwarte bevolkingsgroepen en blanke politie. De Europese blanke cultuur, zo bleek, was onverenigbaar met de negercultuur. Het potentieel voor nog grotere rampen lijkt groot, en niemand heeft een oplossing. Er is waarschijnlijk geen oplossing.

De grondwet, die ooit politieke stabiliteit bracht, verdorde, werd genegeerd of onherkenbaar geïnterpreteerd door rechters of irrelevant gemaakt door veranderingen in technologie en maatschappij. De vrijheid van meningsuiting, die inhield dat ik kon zeggen dat de president een dwaas was en uit zijn ambt moest worden gezet, werd vrijheid van expressie, wat betekende dat pornosites, toegankelijk voor kinderen van negen jaar, video’s konden uploaden van een Duitse herder die copuleerde met een mooi blondje dat aan een bed was vastgebonden. Sommigen betwijfelden of de schrijvers van de grondwet dit in gedachten hadden toen zij de Bill of Rights opstelden, maar niemand kon het Hooggerechtshof of de federale macht tegenspreken.

De kolossen van de elektronische media legden politieke censuur op. Omdat zij particuliere ondernemingen zijn, kunnen zij niet aan banden worden gelegd. Zij werden meer en meer een arm van de centrale regering, die meer en meer het eigendom werd van de Noordoostelijke kustelites. Entiteiten met namen als Google, Twitter en Facebook ontdeden zich van inhoud die ongepast werd geacht, websites werden van de lijst geschrapt, creditcardrekeningen werden afgesloten. Mensen die door de elektronische media verdwenen, waren bijna net zo verdwenen als degenen die in Latijns-Amerika verdwenen, zij het minder bloedig. De bedoeling en het effect zijn hetzelfde.

Een onverwacht effect van de censuur was dat degenen die de censuur uitvoerden ook zichzelf censureerden. De media, die met elkaar praten, elkaar lezen, geen contact hebben met of belangstelling hebben voor degenen die het zwijgen wordt opgelegd en die betreurenswaardig zijn, hadden geen idee van de woede die daarbuiten heerste. Dit bracht ons Floyd en Trump toen diepe putten van onopgemerkte woede explodeerden. De media doen het weer.

Lees meer
Chaos in New York City nadat ondergrondse tunnels zijn ontdekt onder het Chabad Lubavitch Wereldhoofdkwartier in Brooklyn

Het huidige regime in Washington lijkt opzettelijk en hevig verdeeld. Biden heeft het Zuiden aangevallen en opzettelijk de hernoeming van militaire bases gesteund. Hij is een racist pur sang en klaagt regelmatig blanken aan. Hij hekelt Trump en zijn aanhangers, bijna de helft van Amerika. Hij heeft ostentatief zwarte vrouwen gekozen als rechter in het Hooggerechtshof, lid van de Federal Reserve, vicepresident en woordvoerster van het Witte Huis. Hoewel ze al dan niet bekwaam zijn, heeft hij ze aangekondigd als diversiteitsaanwervingen. Hij staat op het punt om wapenbezitters aan te vallen, wat zeker woede zal uitlokken, heeft Amerika in een nieuwe oorlog betrokken, en wil een federaal ministerie van Waarheid om ideeën die hem niet bevallen te verbieden. Hij is zeer partijdig en doet geen enkele poging om de gemoederen te bedaren of de rust te bevorderen.

De universaliteit van het internet maakte het moeilijk of onmogelijk om afzonderlijke waarden of mores te handhaven. Het werd onmogelijk voor de gecultiveerden om hun kinderen manieren, goed Engels en waardering voor leren bij te brengen, toen de elektronica hen niet alleen in de van oudsher lage cultuur van Amerika deed baden, maar ook in de anticivilisatie van het getto. Amerika ondergaat zowel gedwongen verdomming als homogenisering. De woede groeit.

Het Congres en de grondwet hielden grotendeels op te functioneren, zodat de presidenten konden regeren door middel van een uitvoeringsbevel, dat niet geheel te onderscheiden was van dictatuur. Dit omvatte ook het voeren van oorlog, die zowel algemeen werd als buiten de invloedssfeer van het publiek. De wetgevende macht regeerde niet langer, maar was de opslagplaats voor speciale belangen met een immense macht. Er was geen orgaan meer dat geïnteresseerd was in het welzijn van het land. Dit leidde tot offshoring van banen, armoede in Appalachia, de Rust Belt en het landelijke Diepe Zuiden, de verarmende instroom van goedkope Mexicaanse arbeidskrachten, Donald Trump, en intense regionale haat. Hier zijn we dan.

Dit kan niet blijven duren. De haat is intens, de wapens overal, groeiende woede over misdaad, iets wat lijkt op economische wanhoop. Washington laat niets met rust, pakt nationale problemen niet aan, geeft altijd voorrang aan zijn leger, zijn oorlogen en zijn imperium boven binnenlandse behoeften. De vijandigheid die de Floyd-rellen, de brandende steden, de plunderingen en het wraakzuchtige vandalisme heeft aangewakkerd, is er nog steeds. Ze gaat ontploffen. Kijk maar.


Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:

Telegram: t.me/dissidenteen

Meld je aan voor onze gratis dagelijkse nieuwsbrief, 10.000 gingen je al voor:

[newsletter_form button_label=”Abonneer!”]

[newsletter_field name=”email” label=”Email”]

[/newsletter_form]


https://dissident.one/2022/06/09/de-oorlog-in-oekraine-markeert-het-einde-van-de-amerikaanse-eeuw/?swcfpc=1

Meer Laden
Abonneer
Laat het weten als er
guest
0 Comments
Inline feedbacks
Bekijk alle reacties