Wat Sultan Erdogan werkelijk van plan is

Op tafel staat een geopolitiek banket, geserveerd door enkele van de beste onafhankelijke analytische geesten van Bursa tot Diyarbakir.

ISTANBUL – Het tafereel is een Circassisch restaurant aan de legendarische Istiklalstraat in het historische Beyoglu. Op tafel staat een geopolitiek banket – geserveerd door enkele van de beste onafhankelijke analytische geesten van Bursa tot Diyarbakir. Het menu, afgezien van een meze-feestmaal, is eenvoudig: slechts twee algemene vragen over Sultan Erdogans benadering van BRICS en Syrië, schrijft Pepe Escobar.

Hier is een beknopte samenvatting van ons diner – relevanter dan een stortvloed aan in het Westen geproduceerde woordsalades. Geniet ervan met een flinke dosis van de beste arak. En laat de tafel het eerste – en laatste – woord hebben.

Over BRICS: “Türkiye voelt zichzelf als onderdeel van het Westen. Als we kijken naar onze politieke partijleiders en Turkse elites, rechts of links, is er geen verschil. Misschien een klein beetje onderdeel van het Oosten… Ankara gebruikt zijn lidmaatschap van BRICS als onderhandelingsmiddel tegen het Westen.”

Kan Turkije tegelijkertijd lid worden van de BRICS en de NAVO?

“Erdogan heeft geen duidelijke toekomstplannen. Na Erdogan is er geen duidelijk antwoord voor de toekomst van de AKP-partij. Ze konden geen normaal, permanent systeem opzetten. Wij hebben een regeringssysteem speciaal voor Erdogan. Wij ontvangen gas uit Rusland. Wij kopen materialen uit China, assembleren ze in Turkse fabrieken en verkopen ze aan Europa en de VS. Wij hebben voordelen in buitenlandse handel vergeleken met de EU, volgens statistieken die door de Turkse overheid zijn gepubliceerd. Het grootste handelstekort is tegen Rusland – en dan China. Dit is onze speciale positie – en verklaart waarom Ankara de oostelijke optie niet wil verliezen. En tegelijkertijd zijn we afhankelijk van het Westen om onszelf te verdedigen. Dat verklaart allemaal ons unieke buitenlands beleid.”

Er is dus geen garantie dat Ankara akkoord gaat met een partnerschap met de BRICS-landen?

“Nee. Maar Ankara zal de deur voor BRICS niet helemaal sluiten. Turkije weet dat het Westen zijn macht verliest. Er zijn nieuwe dynamieken, opkomende machten, maar tegelijkertijd zijn we geen volledig onafhankelijke macht.”

Over de drie pijlers van de Turkse samenleving: “Je kunt niet over geopolitiek nadenken zonder ideologie. Erdogan en de AKP besloten dat het alleen mogelijk is om Türkiye te integreren met een liberaal-islamitisch project. Bijna twee generaties zijn met hen meegegroeid – en ze weten niet wat er eerder is gebeurd. Het zijn neo-Ottomanen, islamisten, pro-Arabiseringsjongens. Als iemand in Türkiye openlijk het islamisme steunt, wordt hij ideologisch gearabiseerd. Hier hebben we drie pijlers. De eerste is een nationalistische visie – we hebben rechts Kemalisme en links Kemalisme. De andere is een westers perspectief. En de derde is islamistisch, ook verdeeld in twee facties; de ene is nationalistisch en de andere is liberaal islamistisch, geïntegreerd met westerse instellingen, NGO’s en kapitaal. Daarom kunnen we zeggen dat wokeisme en islamisme verschillende kanten van dezelfde medaille zijn. Deze jongens gebruiken de Turkse staat om te manoeuvreren in de bredere geografie van het Midden-Oosten, maar in feite richten ze zich op de westers georiënteerde neoliberale economie, politiek en maatschappij.”

Neo-Ottomanisme, nieuw leven ingeblazen: “Het Westen plande Syrië samen met hen – de neo-Ottomanen. Tijdens de Gaza oorlog bleven ze olie sturen naar Israël, het was een P.R. ding voor Erdogan, hij moet deze boodschap geven aan de achterban van het anti-imperialistische, islamistische deel van de Turkse samenleving. Het probleem voor Erdogan is dat Türkiye anders is dan Arabische landen, terwijl het Turkse kapitaal verbonden is met het Westen, deels met Rusland, en Türkiye voor maar liefst 40% afhankelijk is van Russische energie. Ankara moet evenwichtig handelen, maar dat verandert niets aan het hele plaatje: Kapitaal dat Erdogan steunt en van Erdogan profiteert, inclusief 40% van de Turkse export naar Europa. Als het gaat om BRICS, kunnen ze proberen de relatie te beheren, maar ze zullen er nooit mee instemmen om rechtstreeks lid te worden van de BRICS.”

De Sultan slaapt nooit: “Erdogan is een pragmaticus. Ideologisch. Hij kan de Palestijnen makkelijk verraden. Hij is misschien heel machtig en begrijpt hoe het staatssysteem werkt, maar hij geniet niet van totale gehoorzaamheid van de maatschappij om te regeren. Daarom streeft hij altijd naar een soort evenwicht.”

Kunnen we zeggen dat, nu Groot-Idlibistan onder controle staat van het Turkse MIT – met Jolani als een van hun belangrijkste troeven, zo niet de belangrijkste – het MIT op de hoogte was van de mogelijkheden van HTS, en dat ze wisten dat dit niet in Aleppo zou stoppen?

“Niet helemaal tot Damascus. Dat was het oorspronkelijke plan. Het doel van de operatie was het regime aan te vallen. Het doel was niet de verovering van Damascus. Dit was het beste onverwachte resultaat van de aanval. De militaire leiding van HTS zei: “we verloren onze beste strijders in de eerste momenten van de operatie”. Maar toen kwam de ineenstorting van het Syrische leger.”

Dus wat wil Erdogan nu echt? Heerschappij over Aleppo of over heel West-Syrië?

“Syrië was onderdeel van het Ottomaanse Rijk. In zijn dromen is dit nog steeds het Ottomaanse Rijk. Maar hij kent de beperkingen van Türkiye bij het proberen te regeren over Syrië – en de Arabische wereld, woedend, zou zich tegen Türkiye kunnen keren. Het is mogelijk – deels – om een ​​proxy-regering in Damascus te hebben. Dit is wat Erdogan nog maar zes maanden geleden van de Assad-regering wilde. Erdogan smeekte Assad, ‘kom alsjeblieft aan tafel’. Het bleek dat hij het eigenlijk oprecht meende. Jolani zei: “we waren er echt bezorgd over dat Assad het aanbod van Erdogan zou accepteren”. Dit was de grote fout van de Assad-regering. Assad had al het vermogen verloren om het land te regeren. Ankara wilde nooit de plotselinge val van de Assad-regering. Het is niet gemakkelijk om deze chaos te regeren. En Türkiye heeft niet de militaire capaciteit om dat te doen. HTS ook niet. En zonder Türkiye kan HTS niet overleven.”

Dus Syrië als provincie van het neo-Ottomanisme gaat niet bestaan?

“Dit is niet alleen de strategie van Türkiye. Dit is de Amerikaanse en Israëlische strategie – om Syrië te kantonneren. Dus ze hebben iets bereikt, maar het is nog niet klaar. We weten niet wat er gaat gebeuren. Vergeet niet dat vóór 7 oktober geopolitiek niemand kon voorzien wat er in Gaza gebeurde. In het geval van Turkije was dit een gezamenlijk project. Het begon in 2011. Het hoofddoel was zo duidelijk, om Syrië te integreren in de Westerse wereld. Dat mislukte, maar de Amerikanen bleven daar, omdat ze een merk creëerden dat ‘ISIS’ heette, Amerikaanse investeringen in de Koerden, en uiteindelijk kreeg Türkiye Idlib; dat was toen nodig, want Syrië, Rusland, Iran, zij zijn niet zoals de Amerikanen of aan Amerika gelieerde islamisten, zij zijn geen vernietigende macht. Stap voor stap wilden ze Türkiye “verdienen”, met het Astana proces. Uiteindelijk hield Türkiye vast aan het Amerikaanse beleid, ze wachtten en wachtten en wachtten, en nu hebben ze iets anders dan wat ze wilden. En dat is een alarmerende situatie voor Türkiye – omdat ze niet willen dat Syrië wordt opgedeeld. Het is zelfs niet zeker dat de Amerikanen Türkiye het nieuwe Syrische leger zullen laten trainen. Het Westen heeft nu totale economische invloed.”

Als u de artikelen van Dissident.one waardeert, kunt u HIER een donatie doen om de site in de lucht te houden.

Geef censuurkoning Elon Musk een dikke vinger en volg ons op Telegram:

Telegram: t.me/dissidenteen

Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over