Wat kunnen we verwachten van de vredesonderhandelingen ?

Leiden de vredesonderhandelingen tot de gewenste uitkomst, of leiden ze nergens toe, of tot meer conflict? Als ik moest wedden, zou ik een van de laatste twee opties kiezen. Waarschijnlijk meer conflict, schrijft Paul Craig Roberts.

Vredesonderhandelingen hebben de neiging nergens toe te leiden, behalve tot een staakt-het-vuren dat onmiddellijk wordt verbroken. Wat de onderhandelingen in Oekraïne betreft, zijn de Russen de enige partij bij het beperkte staakt-het-vuren in Oekraïne die zich aan de overeenkomst heeft gehouden. Poetins beloning is dat Trump hem vertelt te stoppen met vechten en het lot van Rusland in Washington te leggen, anders volgen er meer sancties.

Onderhandelingen gaan meestal gewoon door, omdat het in het belang is van de onderhandelingsteams. Het is hun tijd van roem. Ze staan ​​in de schijnwerpers. Ze genieten ervan belangrijk te zijn. Een akkoord zou hen weer onzichtbaar maken. Het zijn hun kwartiertjes roem die zich uitstrekken tot maanden en jaren. Denk eens aan hoe lang de vredesonderhandelingen tussen Israël en Palestina al duren, zonder enig resultaat, behalve de totale vernietiging van Palestina en zijn bevolking. Hetzelfde zou Rusland kunnen overkomen, aangezien het Kremlin lijkt te bestaan ​​uit naïeve liberalen uit de 19e eeuw.

In mijn recente interview met Dialogue Works vroeg ik me af waarom Iran onderhandelde, terwijl de oplossing is om inspecteurs uit te nodigen om te controleren of er bewijs is van kernwapenproductie. Ik vroeg me af waarom Poetin onderhandelde, terwijl zijn werkelijke verantwoordelijkheid tegenover Rusland is om het conflict te winnen en de vredesvoorwaarden te dicteren. Waarom verlangt Poetin, na al zijn trieste en kostbare ervaringen met onderhandelingen met Washington, naar nóg zo’n trieste ervaring?

Voor zover ik weet, ben ik de enige die de vraag heeft beantwoord. Poetin probeert het conflict te gebruiken om te onderhandelen over een akkoord tussen grootmachten zoals Jalta. Als hij de oorlog wint, zoals hij allang had moeten doen, verliest hij volgens zijn denkwijze de kans op een nieuw Jalta waar naïeve Russische commentatoren op het gebied van buitenlandse zaken over spreken.

Mijn mening verschilt van die van Poetin. Als hij de oorlog had gewonnen, vooral als hij dat meteen had gedaan, zou Rusland erkend worden als een grootmacht die een Grootmachtsovereenkomst waardig was. In plaats daarvan heeft Poetin, door te voorkomen dat het Russische leger won, het Westen ervan overtuigd dat Rusland geen formidabele militaire macht is en dat de leiding besluiteloos is. Een van de gevolgen hiervan is dat de Fransen en Britten vandaag overwegen hun soldaten te sturen om tegen Rusland in Oekraïne te vechten. Alleen Poetins besluiteloosheid had de Britten en Fransen ervan kunnen overtuigen dat ze Rusland konden verslaan.

Ook Baltische landen met een kleine bevolking voeren onbetwiste en onbeantwoorde agressie tegen Rusland. Zowel Estland als Finland hebben militaire macht ingezet om Russische olietankers te veroveren en vast te houden. https://www.reuters.com/world/europe/estonian-navy-detains-boards-russia-bound-oil-tanker-baltic-sea-2025-04-11/

Als je de kapitein was van een Russische olietanker die olie naar ergens in Europa vervoerde, vraag je je misschien al af waarom je regering de mogelijkheid van haar vijanden om oorlog te voeren tegen Rusland voedt. Maar als je wordt aangevallen door een land van niks met een bevolking kleiner dan die van Moskou en het Kremlin niet ingrijpt, wat vind je dan van het wereldwijde respect voor je land? Je moet wel diepbedroefd zijn. Machtig Rusland vernederd door Estland!

Poetin denkt daar niet over na. Hij concentreert zich alleen op onderhandelingen. Hij is er helemaal aan gehecht. Hij is er misschien zelfs een beetje gek van. Het is het enige wat telt. Hij reageert niet op vernederingen, omdat het de zo belangrijke onderhandelingen zou kunnen verstoren. Dus de kleinste landen ter wereld kunnen Rusland naar believen vernederen.

Dit moet de Russische bevolking treffen, tenzij ze zo gecorrumpeerd zijn door de westerse “cultuur” dat ze niet langer Russisch zijn. Dat is het geval met veel Russische intellectuelen. Als Rusland geen deel kan uitmaken van het Westen, voelen ze zich geïsoleerd en alleen. Decennia van Washingtons propaganda zijn erin geslaagd het Russische in hen te verminderen.

Vanaf de dag dat Poetin, die ten onrechte op onderhandelingen had vertrouwd, door Washington werd gedwongen in te grijpen in de Donbas, hebben Poetin en zijn minister van Buitenlandse Zaken onophoudelijk geklaagd over hoe gastvrij ze vredesonderhandelingen zouden vinden. Niemand binnen de westerse regeringen dacht, en denkt er vandaag de dag nog steeds, dat het Kremlin ook maar een greintje daadkracht heeft op het slagveld.

Dit is het probleem dat Poetin zichzelf heeft bezorgd.

Herinnert u zich Prigozjin en de Wagnergroep nog? De Wagnergroep was de in wezen private militaire macht onder leiding van Jevgeni Prigozjin, waarop Poetin moest vertrouwen toen hij te laat in Oekraïne ingreep. Omdat hij ten onrechte had vertrouwd op het Minsk-akkoord, dat het Westen gebruikte om Poetin om de tuin te leiden, had Poetin geen militaire macht voorbereid om het enorme Oekraïense leger, dat door Washington was getraind en uitgerust, het hoofd te bieden.

Prigozjin vond Poetins manier om een ​​oorlog te voeren problematisch. Hij zei dat zijn troepen op het hoogste niveau weliswaar slachtoffers moesten incasseren, maar niet mochten vechten om te winnen. De ontevredenheid van de troepen over Poetins beperkingen die de overwinning in de weg stonden, leidde tot een protestmars naar Moskou, die de jaloerse Russische generale staf ten onrechte als een “opstand” voorstelde. Prigozjin werd afgezet en kwam later om het leven bij een mysterieuze vliegtuigcrash, en de Wagnergroep werd ontmanteld, waardoor Rusland zijn meest krachtige militaire macht verloor. Dit is een enorm offer ten behoeve van een mogelijke, verre onderhandelde oplossing.

Prigozjin was niet de enige. De op één na meest effectieve Russische troepenmacht waren de moslimtroepen uit Tsjetsjenië. Hun leider klaagde er ook over dat zijn troepen weliswaar slachtoffers moesten lijden, maar niet konden winnen. Hij vroeg zich publiekelijk af: waarom kunnen we dit conflict niet beëindigen?

Ik denk dat het antwoord is dat Poetin een onderhandelde oplossing die mogelijk kan leiden tot een grootmachtenovereenkomst belangrijker vindt dan de reputatie van de Russische militaire wapens en de Russische en Oekraïense slachtoffers.

Als Washington tot mijn conclusie komt, ziet de regeling die aan Poetin is opgelegd er op papier goed uit, maar zal de Amerikaanse hegemonie hierdoor bestendigen.

Ik heb al vaak gezegd dat Poetin geen wederzijdse veiligheidsovereenkomst met het Westen nodig heeft. Hij heeft geen Nieuw Jalta nodig. Rusland heeft een wederzijdse veiligheidsovereenkomst met China en Iran nodig. Een wederzijdse veiligheidsovereenkomst tussen deze drie machten zou een einde maken aan alle oorlogen. De VS, de NAVO en Israël kunnen deze drie landen onmogelijk militair bestrijden.

Maar er is geen overeenstemming. Waarom? Komt het door een gebrek aan visie van de Russische, Chinese en Iraanse leiders? Of is er sprake van wantrouwen tussen hen? Rusland en Iran hebben zich uit Syrië teruggetrokken en het land aan Israël, Washington en Turkije overgelaten. Waarom zouden ze zich niet van elkaar verwijderen?

China weet dat het, als het dat zou willen, Taiwan binnen een paar uur zou kunnen verpletteren, met of zonder Amerikaanse steun aan Taiwan. Maar Poetin kan het overklaste Oekraïne niet in meer dan drie jaar verslaan, langer dan het Stalins Rode Leger kostte om de machtige Duitse Wehrmacht te vernietigen, die de Duitsers uit duizenden kilometers Rusland en Oost-Europa verdreef en in de straten van Berlijn arriveerde in een kortere tijd dan Poetin al een paar kilometer in de Donbas heeft gevochten. China vraagt ​​zich af wat voor militaire hulp Rusland zou bieden?

Ik kom tot de conclusie – en dat vind ik jammer, maar het is niet de conclusie die ik wil trekken – dat Poetin de situatie in Oekraïne, de pijpleiding en alle andere zaken met Washington zo slecht heeft afgehandeld, dat de enige overeenkomst die bereikt kan worden, de overgave van Rusland is.

Poetin heeft geen enkele wil tot vechten getoond en is alleen maar vruchteloze onderhandelingen begonnen.

Poetin rolt alle superieure wapensystemen van Rusland uit, die duidelijk superieur zijn aan alles wat het Westen heeft. Maar niemand in het Westen gelooft dat hij ze zou gebruiken. Poetin is er niet in geslaagd zichzelf en zijn land te presenteren als entiteiten waarmee op hun voorwaarden moet worden afgerekend. Bijgevolg wordt Poetin door Trump afgedaan als iemand die zich laat commanderen, en door het militair impotente Groot-Brittannië en Frankrijk, die overwegen hun soldaten naar Oekraïne te sturen om Rusland te verslaan.

In tegenstelling tot propagandastructuren die door de Euro-Atlantische instelling worden gefinancierd, werkt Dissident dankzij de donaties van het publiek. Zonder uw hulp kunnen we niet overleven.

STEUN ONS WERK HIER.

Poetin is onverzettelijk en eist nu ook Novorossiya op

Geef censuurkoning Elon Musk een dikke vinger en volg ons op Telegram:

Telegram: t.me/dissidenteen

Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over