De terugtrekking van het Russische leger uit de regio Kharkov werd door Oekraïne en het Westen natuurlijk verkocht als een grote overwinning. Je vraagt je natuurlijk af wat daar echt gebeurd is.

Officieel presenteert Rusland dit als een hergroepering van zijn troepen. Volgens dat verhaal werd de terugtrekking op een geplande manier uitgevoerd. Sommige commentatoren probeerden deze terugtrekking te verdoezelen door te wijzen op de hoge verliezen van het Oekraïense leger. Zelfs als deze cijfers van vele duizenden doden aan de kant van het Oekraïense leger waar zijn, zijn deze cijfers betekenisloos. Selensky zou bereid zijn een miljoen op te offeren in ruil voor de overwinning. Denk bijvoorbeeld aan de slag om Stalingrad. In die tijd leed het Rode Leger veel grotere verliezen dan de Duitse Wehrmacht. Toch won het Rode Leger en niet de Duitse Wehrmacht. Een oorlog is geen voetbalwedstrijd waarin punten worden opgeteld, meldt Unser Mittel Europa.

Pogingen om de huidige gebeurtenissen in de oorlog te verklaren gaan in de richting van de stelling dat het Oekraïense leger een nieuwe mobiele tactiek heeft gebruikt die de Russische troepen heeft verrast. De zwakte van de Russische eenheden is waarschijnlijk te wijten aan het feit dat de zware artillerie in de achterhoede goed is voor het aanvallen van de stationaire posities van de vijand, maar grotendeels ineffectief bij een snelle aanval van deze laatste. Bovendien had de grote overmacht van de vijand aan dit deel van het front een effect. Hoewel men moet aannemen dat de Russische legerleiding, met alle beschikbare verkenningsmogelijkheden, de opmars van de Oekraïense troepen niet heeft gemist, rijst dan de vraag waarom er geen afdoende tegenmaatregelen zijn genomen? Konden ze dat niet, of wilden ze dat niet?

Men kan dus aannemen dat het Oekraïense leger door zijn numerieke superioriteit en de steun van de NAVO nu het initiatief heeft genomen en dat het Russische leger zich, afgezien van kleinere vorderingen, beperkt tot het verdedigen van wat het heeft bereikt.

Rusland voert al lang geen militaire campagne meer tegen Oekraïne, maar voert nu een oorlog tegen het hele Westen. Tegenover de bewapening van Kiev en de mobilisatie van steeds grotere massa’s soldaten zouden overeenkomstige versterkingen van het Russische leger moeten staan, maar dat gebeurt niet. De regeringswoordvoerder Peskov maakte onlangs duidelijk dat dit niet gepland was. Dit doet de vraag rijzen naar de strategie van Poetin. Men kan natuurlijk alleen maar speculeren:

Het is mogelijk dat men niet langer hoopt op een snelle overwinning, die alleen met een zeer groot aantal slachtoffers kan worden behaald, en zich in plaats daarvan voorbereidt op een lange uitputtingsslag. Het doel is met zo weinig mogelijk middelen veilig te stellen wat is bereikt, in de hoop dat de vijand sneller uitgeput is. Bovendien is niet bekend in hoeverre Rusland zijn materiële middelen heeft opgebruikt en nu een adempauze nodig heeft om ze weer aan te vullen.

Vertrouwt Poetin op “Generaal Winter” zoals Rusland ooit deed tegen Napoleon en Hitler?

De oorlog van het Westen tegen Rusland is tweeledig: enerzijds een militaire oorlog, anderzijds een economische oorlog. Uiteindelijk zal deze oorlog op economisch vlak beslist worden. Dit betekent ook dat een snel militair succes van Rusland niet beslissend is zonder de overhand te krijgen in de economische oorlog. De strategie van Rusland is vergelijkbaar met martial arts, waarbij de kracht van de aanvaller tegen hem wordt gericht. Het Westen is de economische oorlog begonnen zonder rekening te houden met de gevolgen. Dus het zou eerst deze economische oorlog moeten verliezen. Dan zou Oekraïne als een rijpe vrucht in Poetins handen vallen.

De naderende winter zal de energievoorziening van Europa tot het uiterste drijven. Een verdere beperking van de gastoevoer zou kunnen leiden tot een wekenlange instorting van de elektriciteitsvoorziening in Europa. Steun voor Oekraïne is dan uitgesloten. Dit zou ook een van de redenen kunnen zijn voor Selensky’s verwoede pogingen om vóór de winter een beslissing op het slagveld te bewerkstelligen.

Stijgende prijzen voor elektriciteit en gas zullen de binnenlandse problemen van de EU-lidstaten nog verergeren. Meer EU-landen zouden uit de sancties en de steunregeling kunnen stappen. Het zal bijvoorbeeld spannend zijn om te zien hoe de nieuwe Italiaanse regering zich zal opstellen. Het is goed denkbaar dat Italië zich terugtrekt uit de economische oorlog tegen Rusland.

Op militair gebied heeft Rusland lang niet al zijn troeven uitgespeeld. Het Oekraïense elektriciteitsnet zou bijvoorbeeld grotendeels vernietigd kunnen worden. Onder dergelijke omstandigheden zou de oorlogsvoering van Oekraïne beperkt zijn. Elektrische locomotieven zouden kunnen worden vervangen door diesellocomotieven, maar het dieselaanbod zou ook zeer beperkt kunnen zijn. Zonder elektriciteit zou de communicatie uitvallen, wat moderne oorlogsvoering onmogelijk maakt.

We zullen zien hoe de situatie zich zal ontwikkelen. Je zou hopen dat Europese politici het belang van de bevolking voorop stellen, want een economische oorlog tegen Rusland is niet in ons belang. Maar het is in het belang van talloze profiteurs van dit conflict, bijvoorbeeld de wapenindustrie.

Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:

Telegram: t.me/dissidenteen

Meld je aan voor onze gratis dagelijkse nieuwsbrief, 10.000 gingen je al voor:

[newsletter_form button_label=”Abonneer!”]

[newsletter_field name=”email” label=”Email”]

[/newsletter_form]

https://dissident.one/2022/09/18/poetin-waarschuwt-voor-zwaardere-reactie-in-oekraine/