Het korte antwoord is, omdat dat de manier is waarop de woekeraars via de staat alle volkeren ter wereld beroven. Daarom hebben alle landen ook een verplichte staatsschuld. De rente die betaald wordt over die schuld gaat naar de internationale samenzweerders die bijna alle banken ter wereld bezitten.
In de eerste zeven maanden van boekjaar 2024 bedroegen de nettorente (betalingen minus inkomsten) op de federale schuld $514 miljard, wat hoger is dan de uitgaven aan zowel de nationale defensie ($498 miljard) als Medicare ($465 miljard). De rentelast overtrof ook al het geld dat aan veteranen, onderwijs en transport samen werd uitgegeven. De uitgaven aan rente zijn nu, na de sociale zekerheid, het op één na grootste onderdeel van de federale begroting en het snelst groeiende deel van de begroting, en liggen op koers om tegen eind 2024 870 miljard dollar te bereiken.
Volgens het Congressional Budget Office bedroeg het federale begrotingstekort in de eerste zeven maanden van het begrotingsjaar 2024 857 miljard dollar. In feite leent de overheid tegen rente om de rente op haar schulden te betalen, waardoor de schuld nog groter wordt. Voor de kredietverstrekker wordt dit “het wonder van de samengestelde rente” genoemd: rente op rente die exponentieel wordt samengesteld. Maar voor de schuldenaar is het een vloek, die zich als een kankergezwel zodanig verergert dat bezittingen worden verslonden terwijl de schulden nog steeds toenemen. Zoals Daniel Amerman, een erkend financieel analist, schrijft in een artikel met de titel “Kan een samengestelde rente-wildvuur de Amerikaanse solvabiliteit bedreigen ?”:
De grootste schuldengerelateerde bedreiging voor de solvabiliteit van de Amerikaanse overheid en de waarde van de dollar zou het feit kunnen zijn dat de VS feitelijk geen netto hoofdsom- of rentebetalingen op zijn schulden doet.
Dat wil zeggen dat de Amerikaanse overheid geld leent om de rentebetalingen te doen, net zoals ze leent om de hoofdsombetalingen door te rollen – ook al leent ze nog meer om de algemene uitgaven te financieren die de geïnde belastingen te boven gaan.
Dit creëert het risico van een mogelijke verergering en versnelling van de rentebetalingen op die schuld. …
Met andere woorden: de Amerikaanse regering is feitelijk insolvabel, zonder enkele grote veranderingen. Dat is precies de reden waarom we moeten anticiperen op grote veranderingen.
Het Comité voor een Verantwoorde Begroting concludeert op dezelfde manier: “Zonder hervormingen om de schulden en de rente terug te dringen, zullen de rentekosten blijven stijgen, de uitgaven voor andere prioriteiten verdringen en toekomstige generaties belasten.” In feite zijn wij die toekomstige generatie. Volgens USDebtClock.org bedraagt de schuld nu $34,8 biljoen. Er wordt geschat dat we iedereen zouden moeten belasten tegen een tarief van 40%, zonder aftrek, om de begrotingen van onze federale en lokale overheden in evenwicht te brengen, wat voor de hand ligt. Hervormingen zijn noodzakelijk, maar van welke aard?
Waarom leent de overheid haar eigen munt?
Deze vraag werd gesteld aan econoom Martin Armstrong, die antwoordde:
De theorie was dat als je geld leende in plaats van geld drukte, je de bestaande geldhoeveelheid NIET zou vergroten, en dat het daarom in theorie niet inflatoir zou zijn.
Dat zou waar zijn als de schuld zou worden terugbetaald, maar vandaag de dag betaalt de overheid de schuld niet terug, maar blijft ze deze gewoon doorrollen, waarbij ze oude obligaties op het moment dat ze vervallen afbetaalt met nieuwe obligaties – momenteel tegen hogere rentetarieven. Armstrong concludeert:
We lenen, wat erger is dan drukken, omdat we rente moeten betalen over het voortdurend aflossen van de schulden. Dit jaar zullen we ongeveer 1 biljoen dollar aan rente uitgeven, de totale staatsschuld toen Reagan in 1981 aan de macht kwam.
Als we het geld hadden gedrukt in plaats van te lenen, zou het minder inflatoir zijn geweest en zou het kapitaal meer banen hebben gecreëerd in plaats van te investeren in staatsschulden, wat alleen maar de wildste dromen van de Neocons heeft gefinancierd [die hij uitlegde als “overal militaire bases vestigen”].
In een rapport van de Grace Commission tijdens de regering-Reagan werd geconcludeerd dat op dat moment de meeste inkomsten uit de federale inkomstenbelasting alleen maar werden gebruikt om de rente op de uitdijende staatsschuld te betalen. In een begeleidende brief aan president Reagan stond dat een derde van alle inkomstenbelastingen opging aan verspilling en inefficiëntie in de federale overheid. Nog eens een derde van de daadwerkelijk betaalde belastingen ging op aan het compenseren van de niet betaalde belastingen door belastingontduikers en de groeiende ondergrondse economie, een fenomeen dat opbloeide in directe verhouding tot de belastingverhogingen. Het rapport concludeerde:
Nu tweederde van ieders persoonlijke inkomstenbelasting wordt verspild of niet wordt geïnd, wordt 100 procent van wat er wordt geïnd uitsluitend geabsorbeerd door rente op de federale schuld en door bijdragen van de federale overheid aan overdrachtsbetalingen. Met andere woorden: alle individuele inkomstenbelastinginkomsten zijn verdwenen voordat er ook maar één cent is uitgegeven aan de diensten die belastingbetalers van hun regering verwachten.
Zoals Thomas Edison in 1921 opmerkte:
Als onze natie een dollarobligatie kan uitgeven, kan ze ook een dollarbiljet uitgeven. Het element dat de obligatie goed maakt, maakt het biljet ook goed. Het verschil tussen de obligatie en het biljet is dat de obligatie geldmakelaars twee keer het bedrag van de obligatie en nog eens 20% laat innen, terwijl de munt niemand betaalt behalve degenen die direct op een nuttige manier bijdragen.
Het is absurd om te zeggen dat ons land voor 30 miljoen dollar aan obligaties kan uitgeven en niet voor 30 miljoen dollar aan valuta. Beide zijn beloften om te betalen, maar de ene belofte maakt de woekeraars dik en de andere helpt de mensen.
Het is goedkoper om meteen geld te drukken dan geld te lenen tegen rente die nooit wordt terugbetaald. De Greenbackers die in 1897 naar Washington marcheerden, hadden gelijk. We zouden het geld moeten drukken – niet voor speculatieve ondernemingen (“onverdiende inkomsten”) maar voor productieve inspanningen. De Greenbackers streefden naar een terugkeer naar het systeem waarin de regering van Lincoln Amerikaanse bankbiljetten of dollars rechtstreeks uitgaf, om een verlammende schuld aan Britse (joodse) bankiers te vermijden.
Zal het bijdrukken van het geld niet leiden tot hyperinflatie? Niet noodzakelijk. Prijsinflatie is het gevolg van te veel geld dat op te weinig goederen jaagt. Wanneer het geld wordt gebruikt om nieuwe goederen en diensten te creëren, blijven de prijzen stabiel. Dit werd door de Chinezen gedemonstreerd toen zij de geldhoeveelheid met een factor 1800% (18 keer) vergrootten in de 23 jaar tussen 1996 en 2020. Het nieuwe geld ging naar infrastructuur en andere vormen van productiviteit, waardoor het bbp in hetzelfde tempo toenam; en de prijsinflatie bleef gedurende die periode voortdurend laag.
Wat kan er nu worden gedaan aan de snel stijgende federale schulden- en renterekening?
Mogelijke Treasury-oplossingen
Hypothetisch gezien zou het ministerie van Financiën zijn schulden kunnen terugkopen.
…
Hoe zit het met het aanboren van de Federal Reserve?
De Fed verkeert in een positie om renteloos geld uit te geven, niet als de door de banken gecreëerde deposito’s die in omloop zijn als onze M2-geldhoeveelheid, maar als de reserves die banken nodig hebben om aan interbancaire overdrachten en opnames te kunnen voldoen. Wanneer de Fed federale effecten koopt, heeft zij het mandaat om de rente terug te betalen aan de Schatkist, na aftrek van de kosten ervan.
In 2011 stelde de Republikeinse presidentskandidaat Ron Paul voor om het schuldenplafond aan te pakken door eenvoudigweg de 1,7 biljoen dollar aan federale effecten die destijds in handen waren van de Fed, kwijt te schelden. Zoals Stephen Gandel de oplossing van Paul in Time Magazine uitlegde, betaalt de Schatkist rente over de effecten aan de Fed, die 90% van deze betalingen terugbetaalt aan de Schatkist. Ondanks dit spel van betalingen wordt de 1,7 biljoen dollar aan Amerikaanse obligaties die eigendom zijn van de Fed nog steeds meegeteld voor het schuldenplafond.
Het plan van Paul: ‘Zorg ervoor dat de Fed en het ministerie van Financiën die schulden afbouwen. Het zijn hoe dan ook valse schulden. En het is de Fed wettelijk toegestaan om de schulden terug te geven aan de Schatkist om ze te vernietigen.”
Congreslid Alan Grayson, een democraat, steunde ook dit voorstel.
Maar sinds juni 2022 koopt de Fed geen effecten meer, maar verkoopt ze de effecten die ze al heeft, waardoor haar balans wordt ingekrompen in een poging de prijsinflatie te bestrijden door de geldhoeveelheid te verkleinen door middel van ‘kwantitatieve verkrapping’. De centrale bank wordt als “onafhankelijk” van het Congres beschouwd, maar het Congres zou de Federal Reserve Act kunnen herzien om van de Fed te eisen dat hij federale effecten opkoopt.
Een belasting op financiële transacties
Behoudens deze alternatieven is een andere mogelijkheid een zeer kleine belasting op financiële transacties. In een boek uit 2023 met de titel A Tale of Two Economies: A New Financial Operating System for the American Economy betoogt Wall Street-veteraan Scott Smith dat we de verkeerde dingen belasten: inkomen en fysieke verkopen. In feite hebben we twee economieën – de materiële economie waarin goederen en diensten worden gekocht en verkocht en de monetaire economie waarin financiële activa worden verhandeld (aandelen, obligaties, valuta, etc.) – in feite “geld dat geld verdient” zonder nieuwe goederen of diensten te produceren.
Op basis van gegevens van de Bank for International Settlements en de Federal Reserve laat Smith zien dat de monetaire economie honderden keren groter is dan de fysieke economie. Het begrotingsgat zou kunnen worden gedicht door een belasting van slechts 0,1 procent op financiële transacties te heffen, terwijl niet alleen de inkomstenbelasting wordt afgeschaft, maar ook elke andere belasting die we vandaag de dag betalen. Voor een belasting op financiële transacties (FTT) van 0,25% zouden we voordelen kunnen financieren die we ons nu niet kunnen veroorloven en die de groei van de reële economie zouden stimuleren, waaronder niet alleen infrastructuur en ontwikkeling, maar ook gratis onderwijs, een universeel basisinkomen en gratis gezondheidszorg voor iedereen. Smith beweert dat we de staatsschuld zelfs in tien jaar of minder kunnen afbetalen met een FTT van 0,25%.
Zijn deze voorstellen te radicaal? Misschien, maar existentiële crises vragen om radicale oplossingen.
Als u de artikelen van Dissident.one waardeert, kunt u HIER een donatie doen om de site in de lucht te houden.
Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over
De waanzin van geld lenen van een centrale bank tegen rente is al lang bekend, en de Führer wist de oplossing: de overheid moet zelf geld uitgeven, zonder schuld, naargelang de behoefte van de economie, en met stabiele prijzen.
Zo simpel is het, en Duitsland heeft bewezen dat die een goed, duurzaam en rechtvaardig systeem is.
Maar de internationale samenzwering van duivelaanbiddende geldgoochelaars liet het daarbij niet zitten natuurlijk, want het internationale financiële systeem is de bron van hun macht en oneindige rijkdom.
Dus verzamelden ze alle hersenloze golems van de hele wereld, om Duitsland te vernietigen, en het Nationaalsocialisme voor eeuwig te verketteren met hun leugens en laster.
En sindsdien zitten we dus terug onder het juk van de duivelaanbidders.
Toch word er gezegd dat beide kanten van WO II door dezelfde bankiers gefinancierd werden.
Dus ook het nationaalsocialistische regime zou in dat geval geld van ze ontvangen hebben. Daarnaast werd de Nazileider in die 12 jaar niet omgelegd terwijl daarvoor toch kansen genoeg waren als je op korte afstand staand langs een menigtes rijdt en loopt.