De Chinese academicus Sun Peisong merkt op dat de bekende financier George Soros altijd kritisch is geweest over het Chinese sociale systeem. Terwijl “de man die de Bank of England brak” een scherp oog heeft voor financiën, meent Sun dat Soros’ kritiek op China’s “gesloten samenleving” licht werpt op zijn voorliefde voor globalisering en gedateerde middelen om de rijken rijker te maken, schrijft Sun Peisong:
Op het recente World Economic Forum in Davos herhaalde de in Hongarije geboren Amerikaanse investeerder George Soros zijn visie op de strijd tussen open en gesloten samenlevingen.
Hij zei: “In een open samenleving is het de rol van de staat om de vrijheid van het individu te beschermen; in een gesloten samenleving is het de rol van het individu om de heersers van de staat te dienen.” Volgens hem zijn China en Rusland momenteel de “grootste bedreiging” voor open samenlevingen, en is de wereld steeds meer verwikkeld in “een strijd tussen twee bestuurssystemen die lijnrecht tegenover elkaar staan”.
Dit is niet de eerste keer dat de 92-jarige China bekritiseert. Soros heeft zich sinds de tweede helft van 2021 in artikelen en toespraken negatief uitgelaten. Hij ziet China’s recente economische regelgeving en markttoezicht als “een systematische campagne om mensen die een fortuin hebben vergaard te verwijderen of te neutraliseren”, en wil dat open samenlevingen China transformeren.
China heeft een campagne tegen kapitalistische profiteurs en uitbuiters in gang gesteld..
“Als oprichter van de Open Society Foundations gaat mijn interesse in het verslaan van het China van Xi Jinping verder dan de nationale belangen van de VS.”
Soros zei op een seminar in januari van dit jaar dat China, gecontroleerd door “een ware gelovige in het communisme”, de “grootste bedreiging is waarmee open samenlevingen vandaag de dag worden geconfronteerd”. Daarom vindt hij dat de Chinese leider moet worden vervangen door iemand die het westerse model volgt, en dringt hij er bij de internationale samenleving op aan alles in het werk te stellen om China aan te moedigen zich in de “gewenste richting” te bewegen.
Het Chinese systeem is niet communistisch. Dat is een Westers waanidee. Er is niet eens een woord voor in het Chinees. “Liefde voor het Vaderland” ofzo komt nog het meest in de buurt als vertaling. En daar is niets mis mee. Tenzij je George Soros heet.
Het Chinese systeem is ook niet kapitalistisch en zeker niet pro-vrije markt. Het is nationalistisch en socialistisch. Het feit dat het gebruik van die beide woorden, in combinatie, in onze door de VS bezette maatschappij verboden zijn, maakt elke heldere blik op China en onze geschiedenis troebel. En het verhindert ook elke economische oplossing. Nationaal-socialisme werkt, luister naar Michael Hudson. Of aanschouw het WirtschaftsWunder onder AH. Het feit dat dat allemaal niet gezegd mag worden is ons grootste probleem. Daar heeft China geen last van, die voeren het gewoon uit. Zouden wij ook kunnen doen …
China heeft in 30 jaar 700 miljoen mensen uit de absolute armoede getild, dat is een ongeëvenaarde prestatie. Dat heeft China gedaan met een nationalistisch en socialistisch beleid. Ik mag die twee woorden niet aan elkaar schijven, want dat kost me mijn kop. En iedereen die dat in de geschiedenis deed …
Nou ja fuk, het is gewoon hét systeem als je niet door kapitalistische vrije markt roofridders als Soros uitgebeend wilt worden of door de Stalins van deze wereld in goelags gegooid wil worden.
Soros schreef in 2019 ook in The Wall Street Journal: “Als oprichter van de Open Society Foundations gaat mijn interesse in het verslaan van het China van Xi Jinping verder dan de nationale belangen van de VS.”
Hoewel een dergelijk uitgesproken verzet tegen China zeldzaam is onder mondiale financiers, is het duidelijk dat hij de aard van het Chinese regime wil veranderen.
Profiteren van het westerse marktsysteem
De economische vooruitgang van China in de afgelopen 40 jaar heeft de wereldwijde groei aangewakkerd en zowel de ontwikkelingslanden als de ontwikkelde landen ten goede gekomen. Dit is de mening van veel deskundigen op financieel en investeringsgebied.
De opmerkingen van Soros vertegenwoordigen echter de mening van een andere groep mensen – de financiële tycoons. Soros’ vijandigheid tegenover China komt voort uit zijn onzekerheid over de vraag of hij rijkdom kan blijven vergaren zoals hij vroeger deed, zijn frustraties over China en zijn gehechtheid aan het tijdperk waarin multinationaal kapitaal hem alles kon bezorgen wat hij wilde.
Soros is inderdaad een man wiens wereldbeeld wordt gevormd door geld en heeft een unieke manier om rijkdom te vergaren.
In werkelijkheid is Soros een paradox. Aan de ene kant lijkt hij een politieke figuur: hij steunt dissidenten uit sommige landen en helpt hen om “democratie” te zoeken. Anderzijds lijkt hij ook een idealistische intellectueel die hoog opgeeft voor “open samenlevingen”, als een verlichte sociale pionier. Een man die voorop blijft lopen op de aandelenmarkten, in zijn hoogtijdagen zou Soros “de ene president ontmoeten voor het ontbijt en de andere voor het diner”.
Soros’ handelsmerk is zijn vermogen om zijn identiteit als zakenman te verhullen onder het aureool van het bepleiten van een ideale politieke orde door middel van politieke en filosofische verhandelingen, en om grote rijkdom te vergaren door te profiteren van het westerse marktsysteem.
In 1992 lanceerde Soros een speculatieve aanval op het Britse pond, hoewel hij beweerde van Groot-Brittannië te houden. Hij werd berispt omdat hij elke Britse belastingbetaler geld afhandig maakte en naar verluidt een winst van 1 miljard dollar maakte. Hij kwam inderdaad bekend te staan als “de man die de Bank of England kapot maakte”.
Hij beweert van het volk van de Sovjet-Unie te houden en begon daarom in 1987 een stichting in de Sovjet-Unie. Hij maakte echter fortuin in 1994 tijdens een massaal privatiseringsprogramma, toen de aandelen van staatsbedrijven in de Sovjet-Unie tegen zeer lage prijzen onder het volk werden verdeeld en er een ernstig gebrek was aan particuliere investeringsfondsen. Toen hij beschuldigd werd van roofkapitalisme, antwoordde hij dat hij “geen schuldgevoel” had op de markten.
Soros richtte verschillende stichtingen op in 25 landen, voornamelijk in Oost-Europa. De combinatie van ongekende mogelijkheden en overvloedig kapitaal zorgde voor een winstexplosie. De meeste van de Open Society Foundations (OSF’s) die hij in talrijke landen oprichtte, bevatten ook zijn eigen bedrijfsplannen.
Soros’ handelsmerk is zijn vermogen om zijn identiteit als zakenman te verhullen onder het aureool van het bepleiten van een ideale politieke orde door middel van politieke en filosofische verhandelingen, en om grote rijkdom te vergaren door te profiteren van het westerse marktsysteem.
Frustraties met China
De opkomst van China vormt ongetwijfeld een referentie voor de vervanging van het westerse model en maakt een mogelijk einde aan de mogelijkheid voor rijke westerlingen om overal ter wereld vrijelijk rijkdom te vergaren. Dit is inderdaad een beangstigend vooruitzicht voor mensen als Soros, en ook een reden waarom hij tegen China is.
De Chinese cultuur pleit er niet voor om de rijken de leiding te geven
Soros’ haat voor het Chinese systeem komt ook voort uit de frustraties waarmee hij in het land werd geconfronteerd. Tijdens de Aziatische financiële crisis in 1988 leerde hij in Hongkong een pijnlijke les. Later in 2011 mislukten zijn begerige plannen voor de Chinese financiële markt opnieuw. Gedurende zijn hele carrière is China een horde geweest die hij niet heeft overwonnen.
Daarom heeft hij van “China verslaan” zijn levensdoel gemaakt. Hij gelooft dat open samenlevingen de plaats zijn waar mensen zoals hij kunnen leven en gedijen. Hij erkent dat zijn gedrag een inmenging is in de interne aangelegenheden van andere landen, omdat het bepleiten van open samenlevingen verder gaat dan de nationale soevereiniteit. Blijkbaar staan het Chinese systeem en Soros’ streven haaks op elkaar.
Hoewel Soros’ plan om China te verslaan in overeenstemming is met de huidige geopolitieke strategie van de VS, staat hij buiten de werkelijkheid als hij denkt dat China onder druk van de VS en zijn bondgenoten zal veranderen in het soort samenleving waarvan hij kan profiteren.
China denkt vandaag niet dat de VS – een sociaal systeem waar de rijkste 1% meer rijkdom bezit dan de onderste 95% – democratisch en universeel is of een model dat navolging verdient. De Chinese cultuur is er zelfs geen voorstander van om de rijken de leiding te geven.
Het tijdperk waarin Soros succes had – en heeft – is er een waarin het concept van globalisering werd overschat.
Het tijdperk waarin Soros succes vond – en aan gehecht is – is een tijdperk waarin het concept van globalisering werd overschat. Hij gelooft dat de opkomst van China tegen de wens van het Westen in de wereldwijde economische ontkoppeling heeft veroorzaakt. Voor hem zou een verslagen China beter zijn voor de “open samenleving”.
Toen de globaliseringsmantra op zijn hoogtepunt was, beschreef de publieke opinie de maatschappelijke realiteit en veranderingen in termen van “de wereld is plat”, open en verbonden. Voorstanders van globalisering stelden het ordeningsprincipe van de staat en de samenleving ter discussie, en geloofden dat grenzen en barrières vooruitgang en welvaart in de weg zouden staan.
In een dergelijk paradigma zouden in de toekomst niet alleen handel en investeringen worden geglobaliseerd, maar ook culturen, gedeelde kennis, beginselen en normen. Inspelend op deze trend zetten de landen van Europa, een van de meest ontwikkelde regio’s in de westerse wereld, hun nationale soevereiniteit opzij en vormden een unie.
In die tijd konden dus niet alleen regeringsvormen met een duidelijke nationale identiteit een rol spelen in de internationale politiek. Ook niet-gouvernementele organisaties (NGO’s) konden een belangrijke rol spelen, inbreuk maken op nationale structuren, zich mengen in zaken die onder het staatsgezag vallen en politiek gezag delen.
Nu heeft de wereld een punt bereikt waarop zij “haar soevereiniteit moet terugwinnen”.
Door NGO’s als de OSF’s op te richten in naam van de “sociale openheid”, kon Soros zich mengen in de politieke agenda’s van andere landen en carrière maken.
Nu heeft de wereld een punt bereikt waarop het “zijn soevereiniteit moet terugwinnen”. Het VK verliet daarvoor de EU, terwijl de voormalige regering-Trump de VS uit verschillende internationale organisaties terugtrok, zich verzette tegen vrije handel en investeringen, immigranten afwees, nationale veiligheidsbarrières oprichtte en een klimaat van protectionisme aanmoedigde.
Na het uitbreken van de oorlog tussen Rusland en Oekraïne hebben de sancties van het Westen tegen Rusland een onverwacht einde gemaakt aan de globalisering. In het proces van deglobalisering verliest de inmenging van niet-gouvernementele actoren in de binnenlandse aangelegenheden van landen snel aan legitimiteit. De transnationale activiteiten van NGO’s zijn ook belemmerd door de nieuwe agenda van het Westen. Uiteindelijk hebben de inspanningen om China te verslaan de ondergang van Soros’ OSF’s niet gekeerd.
China’s streven naar gemeenschappelijke welvaart
In zijn streven naar socialisme gelooft China dat gemeenschappelijke welvaart de essentie is van de moderniteit en hoopt het de kloof tussen arm en rijk te verkleinen en ervoor te zorgen dat de rijkdom gelijkmatiger wordt verdeeld. De basis van het Chinese socialistische project is altijd het streven naar gelijkheid geweest, een universeel streven van alle socialisten.
De waarde van het Chinese economische model blijkt misschien wel het duidelijkst uit het feit dat China steeds dichter bij de grootste economie ter wereld komt. Hoewel China talrijke politieke, economische en sociale problemen heeft die moeten worden opgelost, heeft de economische vooruitgang van China honderden miljoenen mensen uit de armoede gehaald en een enorme stedelijke middenklasse gecreëerd.
Sinds de moderne tijd is de Chinese samenleving nog nooit zo rijk geweest als nu. Het heeft in een paar decennia bereikt wat het Westen meer dan twee eeuwen nodig had om te bereiken, en heeft ook verschillende aspecten van zijn economie gemoderniseerd, van geografische ruimte tot productiemethoden.
Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:
Telegram: t.me/dissidenteen
Meld je aan voor onze gratis dagelijkse nieuwsbrief, 10.000 gingen je al voor:
[newsletter_form button_label=”Abonneer!”]
[newsletter_field name=”email” label=”Email”]
[/newsletter_form]
https://dissident.one/2021/09/13/18951/
Het comment-moderatiebeleid is aangepast !
