VK: Geen gevangenisstraf voor Labour-parlementslid die kiezer in elkaar sloeg – Twee en half jaar cel voor vrouw die tweet verstuurde

In Groot-Brittannië is twitteren nu een ergere misdaad dan het in elkaar slaan van een kiezer.

Maandag werd de in ongenade gevallen ex-Labour MP Mike Amesbury veroordeeld tot 10 weken gevangenisstraf, omdat hij een kiezer op straat in elkaar had geslagen. Ongelooflijk genoeg is hij, als gevolg van een beroep van Amesbury, nu zelfs die verrassend korte tijd achter de tralies bespaard gebleven, waarbij een rechter akkoord ging om zijn straf voor twee jaar op te schorten

Dit is buitengewoon, meldt The Telegraph. Denk eens aan de volgende feiten. Voor het mishandelen van een kiezer op straat, heeft Amesbury een gevangenisstraf van 10 weken gekregen die nu voorwaardelijk is. Maar vorig jaar, voor het tweeten van iets gemeens over asielzoekers in de nasleep van de moorden in Southport, werd een kinderoppas genaamd Lucy Connolly veroordeeld tot twee jaar en zeven maanden gevangenisstraf.

De straf voor het laatste misdrijf is ruim 13 keer zo lang als de straf voor het eerste misdrijf. Ik weet niet hoe het met u zit, maar ik moet bekennen dat dit mij enigszins verbaast. Ik ontken geen moment dat Connolly’s tweet verschrikkelijk was (“Massale deportatie nu, steek alle f—ing hotels vol met die b——s in brand, wat mij betreft.”) Niettemin vind ik het moeilijk te begrijpen hoe het tweeten van je wens om een ​​gewelddadige daad te zien een grotere misdaad is dan het daadwerkelijk plegen van een gewelddadige daad. Toch is dat wat deze twee zinnen lijken te suggereren.

De situatie roept op zijn minst een aantal merkwaardige vragen op. Bijvoorbeeld: als Amesbury alleen maar had getweet dat hij een kiezer in elkaar wilde slaan, had hij dan een langere straf gekregen? En als Connolly daadwerkelijk een asielzoeker in elkaar had geslagen, had ze dan een kortere straf gekregen? Sterker nog, een dramatisch kortere straf? In dat geval, als we ooit op het punt staan ​​om iets betreurenswaardigs op internet te schrijven, doen we er dan verstandig aan om diep adem te halen, tot 10 te tellen en vervolgens een willekeurige voorbijganger op zijn neus te slaan?

Ik weet het niet. Maar ik weet wel dat het publieke vertrouwen in ons rechtssysteem waarschijnlijk alleen maar zal verslechteren als we niet kunnen begrijpen hoe zulke beslissingen eerlijk zijn. Ze kunnen heel goed logisch zijn voor rechters zelf, en voor geleerde juridische commentatoren. Voor de arme oude leek kan het echter verbijsterend lijken – en zelfs woedendmakend. In zulke omstandigheden kan het gewone publiek dus nauwelijks worden verweten als ze concluderen dat we echt in een “tweelaags Groot-Brittannië” leven: een land waar het tweeten van beledigende gedachten als een ergere misdaad wordt beschouwd dan het in elkaar slaan van een kiezer.

Deze conclusie wordt natuurlijk nog moeilijker te vermijden als we verhalen blijven lezen over buitenlandse criminelen die aan deportatie zijn ontsnapt en redenen aanvoeren zoals dat hun kinderen alleen Britse kipnuggets willen eten. En buitenlandse pedofielen die aan deportatie zijn ontsnapt omdat het “onnodig hard zou zijn voor de kinderen om zonder hun vader te zijn”.

Maar laten we hier niet te boos over worden, anders belanden we misschien zelf wel in de gevangenis.

In tegenstelling tot propagandastructuren die door de Euro-Atlantische instelling worden gefinancierd, werkt Dissident dankzij de donaties van het publiek. Zonder uw hulp kunnen we niet overleven.

STEUN ONS WERK HIER.

VK: Labour parlementsleden slaan nu Blanke Britten uit de arbeidersklasse openlijk op straat in elkaar

Geef censuurkoning Elon Musk een dikke vinger en volg ons op Telegram:

Telegram: t.me/dissidenteen

Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over