De schokkende verlagingen van de olieproductie vanaf mei, aangekondigd door de OPEC+ op zondag, betekenen in wezen dat acht belangrijke OPEC-landen hebben besloten om hun krachten te bundelen met Rusland om de olieproductie te verminderen, wat betekent dat OPEC en OPEC+ nu weer de controle hebben over de oliemarkt. Saoedi-Arabië en zeven andere grote OPEC-landen hebben onverwachts besloten de inspanningen van Rusland te steunen en de productie eenzijdig te verlagen.
Terwijl de acht OPEC-landen praten over een verlaging van een miljoen vaten per dag van mei tot het einde van het jaar, zal Rusland zijn vrijwillige aanpassing met 500.000 vaten, die in maart is begonnen, verlengen voor dezelfde periode.
Als je nu de productieaanpassingen optelt waartoe de OPEC+ al heeft besloten, komt het totaal van de extra vrijwillige productieaanpassingen op maar liefst 1,6 miljoen vaten per dag, schrijft Dr. Peter F. Mayer.
Impact op brandstofprijzen en inflatie
Na de verrassende aankondiging van afgelopen weekend dat ‘s werelds grootste olieproducerende landen de productie van ruwe olie zouden verminderen, hebben velen zich afgevraagd welke gevolgen deze stap zou hebben voor de brandstofprijzen over de hele wereld. Gulf News analyseerde hoe zo’n wereldwijde beslissing uw financiën kan beïnvloeden.
De prijs van brandstof dekt de kosten van inkoop en raffinage van ruwe olie, evenals de distributie en marketing ervan. De olieprijzen en dus de dagelijkse brandstofkosten worden in wezen bepaald door de marktkrachten van vraag en aanbod.
“De kosten van ruwe olie vertegenwoordigen ongeveer de helft van de totale brandstofprijs, volgens gegevens van regelgevers in de meeste van ‘s werelds grootste economieën, exclusief raffinage-, distributie- en marketingkosten, die over het algemeen worden weerspiegeld in groothandelskosten, die de brandstofhandelaren betalen aan distributeurs ”, citeert Gulf News Ahmed Ghazi, een in Abu Dhabi gevestigde grondstoffenanalist en industriewatcher.
Hoewel studies aantonen dat de prijzen van ruwe olie en benzine sterk met elkaar verbonden zijn, schatten economen over het algemeen dat elke $ 10 stijging van de kosten van een vat olie leidt tot een stijging van de inflatie met 0,4 procent wereldwijd.
Wat heeft tot deze ontwikkeling geleid?
Zoals veel analisten hadden voorspeld, hebben de westerse sancties tegen Russische olie in wezen verstoringen en anomalieën op de oliemarkt veroorzaakt en het delicate ecosysteem van vraag en aanbod verstoord, nog verergerd door het ongelooflijk riskante besluit van de G7 om in opdracht van het Amerikaanse ministerie van Financiën een prijsplafond op te leggen voor de verkoop van Russische olie in het buitenland.
Bovendien bleken de acties van de regering-Biden om regelmatig olie uit de US Strategic Petroleum Reserve vrij te geven om de olieprijzen in het belang van de Amerikaanse consument op een ongebruikelijk laag niveau te houden en om de inflatiedruk te beteugelen, een belediging voor de olieproducerende landen waarvan de economie sterk afhankelijk is van op de olie-exportinkomsten.
OPEC+ omschrijft de productieverlagingen als “een voorzorgsmaatregel om de stabiliteit van de oliemarkt te ondersteunen” . Na het OPEC+-besluit verwachten analisten dat de olieprijzen op korte termijn zullen stijgen en dat de druk op de westerse centrale banken zal toenemen als gevolg van een mogelijke stijging van de inflatie.
De politieke implicaties
Een interessante analyse werd opnieuw gepresenteerd door de hooggeplaatste voormalige Indiase ambassadeur MK Bhadrakumar op zijn blog Indian Punchline getiteld “OPEC: Saoedi’s zijn niet meer bang voor de VS “. India komt nog het dichtst bij neutraliteit tussen de blokken. Daarom moeten beoordelingen vanuit hun perspectief bijzonder serieus worden genomen.
Het bijzondere aan het OPEC+-besluit is volgens Bhadrakumar dat het Russische besluit om de olieproductie tegen het einde van het jaar te verminderen unanieme steun kreeg van de belangrijkste Arabische producenten. Er werden onafhankelijke maar getimede verklaringen afgelegd door Saoedi-Arabië, de Verenigde Arabische Emiraten, Koeweit, Irak, Algerije, Oman en Kazachstan, terwijl Rusland zijn voornemen bevestigde om zijn eigen productieverlaging van 500.000 vaten per dag, die in maart begon, te verlengen tot aan het eind van het jaar.”
Het is veelbetekenend dat deze uitspraken zijn gedaan door de grootste olieproducenten van de OPEC, die hun bestaande quota volledig hebben opgebruikt. Dit betekent dat de productieverlaging echt zal zijn en niet alleen op papier.
“De bankencrisis in de VS en Europa was in ieder geval voor een deel aanleiding voor de OPEC+ om in te grijpen. Hoewel Washington dit bagatelliseert, daalden de prijzen van Brent-olie in maart voor het eerst sinds 2021 tot $ 70 per vat, toen verschillende Amerikaanse banken faillissement aanvroegen en Credit Suisse, een van de grootste banken van Zwitserland, bijna om het leven kwam. Deze gebeurtenissen voedden de bezorgdheid over de stabiliteit van het westerse banksysteem en de vrees voor een recessie die de vraag naar olie zou aantasten.
Het is zeer waarschijnlijk dat de spanningen tussen de VS en Saoedi-Arabië zullen toenemen naarmate hogere olieprijzen de inflatie aanwakkeren en het voor de Amerikaanse Federal Reserve nog moeilijker maken om een balans te vinden tussen het verhogen van de rentetarieven en het behouden van financiële en economische omstandigheden om stabiliteit te vinden. Evenzo moet de regering-Biden woedend zijn dat de praktische samenwerking tussen Rusland en de OPEC-landen, met name Saoedi-Arabië, wordt voortgezet ondanks het door het Westen opgelegde prijsplafond voor Russische olie en het besluit van Moskou om de productie in maart eenzijdig te verlagen.”
Bhadrakumar ziet slechts een beperkt aantal opties voor de regering-Biden om te reageren op de verrassende zet van OPEC+: ten eerste een verdere vrijgave van olie uit de strategische oliereserve; ten tweede, druk op Amerikaanse producenten om de binnenlandse olieproductie te verhogen; ten derde, het steunen van wetgeving die de VS in staat zou stellen de dramatische stap te zetten om de OPEC aan te klagen; of ten vierde, het terugdringen van de Amerikaanse benzine- en dieselexport.
“Als gevolg van de sancties tegen Rusland wordt Europa dus geconfronteerd met de complexe situatie van inflatie en bijna-recessie die bekend staat als stagflatie. In werkelijkheid heeft de aanpasbare en wendbare OPEC+ de situatie correct beoordeeld en laten zien dat ze klaar is om op tijd te handelen. In een tijd waarin de wereldeconomie worstelt om gezond te groeien, is de vraag naar olie relatief laag en is het logisch om de olieproductie te verminderen om het prijsevenwicht te behouden.”
De diplomaat ziet enorme problemen in petto voor het Westen als “De benarde situatie van de westerse economieën kan niet worden toegeschreven aan de OPEC+, aangezien er inherente problemen zijn die nu aan de oppervlakte komen. Zo tonen de grootschalige protesten in Frankrijk tegen pensioenhervormingen of de wijdverspreide stakingen in Groot-Brittannië voor hogere lonen aan dat er diepe structurele problemen zijn in deze economieën waar regeringen geen grip op lijken te krijgen.“
Wat voorafging aan de aankondigingen is ook veelbetekenend:
In geopolitieke termen kwam de stap van de OPEC+ na een ontmoeting tussen de Russische vice-premier Alexander Novak en de Saoedische minister van Energie Prins Abdulaziz bin Salman op 16 maart in Riyadh, die gericht was op samenwerking op de oliemarkt. Het wordt daarom algemeen gezien als een verdieping van de betrekkingen tussen Rusland en Saoedi-Arabië.”
Blijkbaar zijn ook de OPEC-landen en politici zich ervan bewust dat de stijging van de prijs van ruwe olie vooral Rusland ten goede zal komen . “Simpel gezegd, de productiebeperkingen zullen de oliemarkt krapper maken, waardoor Rusland betere prijzen krijgt voor de ruwe olie die het verkoopt. Ten tweede bevestigen de nieuwe bezuinigingen ook dat Rusland nog steeds een integraal en belangrijk onderdeel is van de groep van olieproducerende landen, ondanks pogingen van het Westen om het te isoleren. Ten derde zijn de implicaties van het besluit van zondag des te groter gezien het feit dat, in tegenstelling tot eerdere bezuinigingen door de OPEC+-groep op het hoogtepunt van de pandemie of in oktober vorig jaar, de wereldwijde vraag naar olie nu eerder stijgt dan daalt, vooral gezien het sterke herstel dat in China wordt verwacht.”
En de uiteindelijke beoordeling van de geopolitieke betekenis is moeilijk:
“Dus de verrassende verlaging van de OPEC+ verstevigt de Saudi-Russische energiealliantie door hun productieniveaus op één lijn te brengen. Dit is een klap in het gezicht van Washington.
Vergis je niet, dit is het zoveelste signaal van een nieuw tijdperk waarin de Saoedi’s niet langer bang zijn voor de VS, aangezien de OPEC “hefboomwerking” aan de kant van Riyad staat. De Saoedi’s doen alleen maar wat ze moeten doen en het Witte Huis heeft daar niets over te zeggen. Het is duidelijk dat de recent ingezette transformatie van de regionale en mondiale dynamiek aan kracht wint. De toekomst van de petrodollar lijkt steeds onzekerder.”
We zullen zien welke gevolgen de OPEC+ zet heeft op de lange termijn. De ouderen onder ons herinneren zich nog de oliecrisis van 1973. Die bracht ons toen voor korte tijd een autoloze dag per week. Wat overbleef waren de “energievakanties”. De gevolgen zouden deze keer nog langduriger kunnen zijn.
Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:
Telegram: t.me/dissidenteen
Meld je aan voor onze gratis dagelijkse nieuwsbrief, 10.000 gingen je al voor:
[newsletter_form button_label=”Abonneer!”]
[newsletter_field name=”email” label=”Email”]
[/newsletter_form]
https://dissident.one/2023/01/26/flagrante-misrekening/
