De opties die president Trump heeft om met Teheran om te gaan, omvatten nu één optie die hij in zijn eerste termijn niet had: een grootschalige oorlog.
Contractdocumenten van het Pentagon en het bedrijf die ik heb verkregen, beschrijven “een unieke gezamenlijke stafplanning” die aan de gang is in Washington en in het Midden-Oosten om de volgende generatie van “een groot regionaal conflict” met Iran te verfijnen, schrijft Ken Klippenstein.
De nieuwe planningsinspanning, soms aangeduid als het SEED-project, bestrijkt alles van subtiele hulpmiddelen zoals militaire misleiding tot het minder subtiele gebruik van kernwapens. De plannen zijn het resultaat van een herbeoordeling van de militaire capaciteiten van Iran, evenals een fundamentele verschuiving in de manier waarop Amerika oorlog voert.
Hoewel velen in de media de recente Amerikaanse aanval op de Houthi’s in Jemen ten onrechte afdeden als weinig meer dan een voortzetting van wat de regering-Biden al deed, maken de nieuwe voorbereidingen op de oorlog met Iran duidelijk dat de VS een veel agressievere aanpak verkent. Na zijn succesvolle moord op de Iraanse topgeneraal Qassim Suleimani in 2020, lijkt Donald Trump de les te hebben geleerd dat agressieve actie relatief gratis is.
Ondertussen heeft het Pentagon gezien hoe Iran zich de afgelopen tien jaar heeft ontwikkeld tot een belangrijke raket- en dronemacht. Bijna niemand gelooft nog dat Iran geïnteresseerd is in een grondaanval op zijn buren (de eerdere planningsveronderstelling). Het nucleaire programma van Iran is ook niet langer de grootste zorg van het Pentagon. De “oorlog” is in veel opzichten al hier, de combinatie van nauwe, speldenprikaanvallen door proxy’s, de verschillende geheime en invloedrijke campagnes van Iran en het gebruik en de verspreiding van langeafstandsdrones en raketten, met name gericht op Rusland.
Naarmate de aannames over Iran als militaire bedreiging zijn veranderd, zijn ook de houdingen ten opzichte van de Amerikaanse manier van oorlogvoeren veranderd. Om de voortdurende inspanningen van Iran tegen te gaan, zijn de gezamenlijke inspanningen van het leger, de CIA, cyber- en ruimtevaartorganisaties en de ministeries van Financiën en Buitenlandse Zaken nodig. Tegenwoordig wordt geen enkele oorlog alleen door het leger uitgevochten.
Het oorlogsplan benadrukt een “holistische benadering” van “planning, coördinatie en synchronisatie” van activiteiten van de Amerikaanse overheid, aldus een document. CENTCOM, het regionale commando van het Pentagon dat verantwoordelijk is voor het Midden-Oosten en Iran, heeft de taak om een familie van plannen te creëren die alleen Amerikaanse, bilaterale en multilaterale operaties met partners en bondgenoten omvatten, aldus de documenten.
Zoals blijkt uit de activiteiten rond de oorlog tegen ISIS en nu ook uit de steun voor Israël in Gaza, moet de oorlogsplanning een meer multilateraal karakter krijgen. Hierbij moet rekening worden gehouden met alles, van het gebruik van geallieerde bases en het luchtruim tot het verkrijgen van politieke steun voor de strijd.
De constructie van het nieuwe oorlogsplan is op zichzelf al gloednieuw, omdat de “multilaterale” component inhoudt dat Israël voor het eerst samenwerkt met Arabische Golfpartners, hetzij indirect, hetzij direct. Het plan bevat ook veel verschillende eventualiteiten en oorlogsniveaus, volgens de documenten, van “crisisactie”, dat wil zeggen reactie op gebeurtenissen en aanvallen, tot “doelbewuste” planning, dat verwijst naar vaste scenario’s die voortvloeien uit crises die uit de hand lopen.
In een document wordt gewaarschuwd voor de “duidelijke mogelijkheid” dat de oorlog “escaleert buiten de bedoelingen van de Amerikaanse regering” en gevolgen heeft voor de rest van de regio, wat een veelzijdige aanpak vereist.
Als gevolg hiervan heeft CENTCOM de taak gekregen om een reeks strategieën, campagneplannen, ‘intenties van de commandant’, operationele concepten, theaterplannen, operationele orders en synchronisatie-inspanningen te creëren om alle geïnteresseerde en betrokken partijen te betrekken.
De verschillende planningsdocumenten die worden herzien, omvatten:
- Wereldwijd campagneplan voor Iran (GCP-I): “pakt de meest urgente transregionale en multifunctionele strategische uitdagingen aan, op alle gebieden”, inclusief conventionele en speciale operatiemachten; lucht-, grond-, zee-, onderzeese, cyber- en ruimteoorlogvoering.
- CENTCOM-campagneplan: Primair plan waarmee de CENTCOM-commandant “zijn dagelijkse campagne uitvoert.”
- “Operationeel plan tot detailniveau 4 voor Iran.” OPLAN’s worden nu op vier detailniveaus voorbereid:
- Niveau 1 omvat een inschatting door de commandant van de te volgen handelwijze en militaire opties om elke mogelijke noodsituatie het hoofd te bieden.
- Niveau 2 is het basisplan dat een goedgekeurde handelwijze beschrijft.
- Niveau 3 omvat een volledig ‘conceptplan’.
- Niveau 4 is een volledig operationeel plan met de toewijzing van specifieke eenheden en mobilisatie- en inzetprocedures.
- Besluitondersteuningsboek ter ondersteuning van de president en senior besluitvormers tijdens de eerste 96 uur van de uitvoering van het Level 4 OPLAN.
- Multilaterale gecombineerde OPLAN, inclusief “Multilaterale betrokkenheidsstrategie om toegang tot bases en overvluchten te verkrijgen.”
- Discreet aanvalsoptieplan, voorbereid voor specifieke ‘doelgroepen’ zoals Iraans leiderschap of nucleaire capaciteiten.
In de contractdocumenten staat dat de oorlogsvoorbereidingen voor Iran plaatsvinden op de classificatieniveaus Top Secret, “gevoelige gecompartimenteerde informatie”, “speciaal toegangsprogramma”, “speciale technische operaties”, gevoelige activiteiten en Focal Point. De hele operatie wordt zo nauwlettend in de gaten gehouden dat de bedrijven die de oorlogsplanning ondersteunen gewaarschuwd worden dat zelfs het noemen van niet-geclassificeerde delen verboden is:
“Openbaarmaking van informatie met betrekking tot dit contract (geclassificeerd of niet-geclassificeerd) is strikt verboden zonder de uitdrukkelijke schriftelijke toestemming van … [CENTCOM]. Dit omvat, maar is niet beperkt tot, gebruik of informatie in niet-geclassificeerde brochures, promotieverkopen, literatuur, rapporten aan aandeelhouders of soortgelijk materiaal.”
US Central Command reageerde niet op mijn verzoek om commentaar over de oorlogsplannen met Iran. Pentagon-woordvoerder Sean Parnell zinspeelde echter op de vraag in een persconferentie op maandag.
VERSLAGGEVER: Overweegt het Amerikaanse leger een militaire optie voor Iran?
PARNELL: … alle opties liggen op dit moment op tafel.
Voor het Pentagon is “alle opties” een beetje een standaardantwoord (hoewel het zeker strijdlustiger is dan de boodschap van het Biden-tijdperk).
Als Trump praat over zijn slecht gedefinieerde beleid om “maximale druk” op Iran uit te oefenen, omvatten alle opties nu een totale oorlog. Hoewel een reeks militaire opties vaak aan presidenten wordt geboden in een passief-agressieve poging van het Pentagon om hen naar de optie te sturen die de top prefereert, heeft Trump al laten zien dat hij geneigd is om de meest provocerende optie te selecteren. Trump zou in 2020 Pentagon-functionarissen hebben “verbijsterd” toen hij ervoor koos om de hoogste generaal van Iran, Qassim Suleimani, te vermoorden uit zijn menu van keuzes.
Deze week verwees de woordvoerder van het Pentagon, Parnell, ook naar Trumps bericht op Truth Social, waarin hij zwoer dat Iran “ernstige” gevolgen zou ondervinden in het geval van Houthi-vergelding. Trump had net een aanval uitgevoerd op de Houthi-leiding en op command and control-elementen — een ongekende escalatie van eerdere operaties en een duidelijke indicatie dat we in oorlog zijn met Iran, zoals ik gisteren schreef .
De Trump-regering heeft de Houthi-aanval gebruikt om zich te onderscheiden van de Biden-regering. Zoals Trumps nationale veiligheidsadviseur Mike Waltz aan ABC vertelde:
“Het verschil is dat dit geen speldenprik was, heen en weer, wat uiteindelijk roekeloze aanvallen bleken te zijn. Dit was een overweldigende reactie die in feite meerdere Houthi-leiders als doelwit had en hen uitschakelde. En het verschil hier is één, het aanpakken van de Houthi-leiding en twee, het verantwoordelijk stellen van Iran.”
Op de vraag of directe militaire actie tegen Iran mogelijk is, antwoordde Waltz:
“Nou, alle opties liggen altijd op tafel bij de president, maar Iran moet hem luid en duidelijk horen … We zullen niet alleen de Houthi’s ter verantwoording roepen, maar we zullen ook Iran en hun geldschieters ter verantwoording roepen en als dat betekent dat hun doelwitschip dat ze hebben ingezet om te helpen, hun Iraanse trainers, IRGC en anderen, inlichtingen, andere dingen die ze hebben ingezet om de Houthi’s te helpen de wereldeconomie aan te vallen, dan zullen die doelen ook op tafel liggen.”
2024 ligt misschien achter ons, maar de lessen niet. Israëls moord op topfunctionarissen van Hezbollah in Libanon werd door Washington grotendeels gezien als een doorslaand succes met weinig nadelen. Trump heeft waarschijnlijk dezelfde boodschap overgenomen, wat leidde tot zijn aanval op de leiders van de Houthi’s deze week.
Als de nieuwsmedia alles wat er gebeurt zien als een herhaling van Biden tit-for-tat of beperkte aanvallen door Israël op Irans early warning en luchtverdediging, begrijpen ze niet wat er achter de schermen gebeurt. Wat Trump nu kan doen, wat regelrecht uit het Israëlische draaiboek komt, is het commando en de controle van Iran aanvallen, inclusief het leiderschap van Iran, al was het alleen maar om te benadrukken dat de nieuwe baas niet dezelfde is als de oude.
Als de afgelopen maand ons iets heeft geleerd, is het wel dat Trumps tweede termijn niet hetzelfde zal zijn als zijn eerste. De pers moet veel waakzamer zijn dan ze tot nu toe is geweest.
In tegenstelling tot propagandastructuren die door de Euro-Atlantische instelling worden gefinancierd, werkt Dissident dankzij de donaties van het publiek. Zonder uw hulp kunnen we niet overleven.
STEUN ONS WERK HIER.
Geef censuurkoning Elon Musk een dikke vinger en volg ons op Telegram:
Telegram: t.me/dissidenteen
Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over
Met Trump hebben de Amerikanen inderdaad een echte duivel in mensengedaante aan de macht gebracht.
Hij krijgt nog steeds de steun van zijn aanhang van Trumptards, omdat hij binnenlandse problemen aanpakt, zoals de travestietenwaanzin en allerlei corruptie in de overheid.
Maar hij doet dit alleen maar om zijn binnenlandse steun te verzekeren, zodat hij zijn demonische buitenlandse plannen kan verzekeren.
En het overgrote deel van de Amerikanen is totaal niet geïnteresseerd in wat er in het buitenland gebeurt, zolang het in hun binnenland maar een beetje beter gaat, zijn zij tevreden.