Het simpele feit dat de leiders van de twee grootste kernmachten ter wereld een serieuze en respectvolle dialoog aangaan om het conflict in Oekraïne tot een vreedzaam einde te brengen, moet als iets positiefs worden gezien.
De Amerikaanse president Donald Trump hield deze week zijn tweede telefoongesprek met de Russische president Vladimir Poetin. Het was een vervolggesprek op het eerste gesprek op 12 februari, meldt Strategic Culture.
Het gesprek duurde bijna tweeënhalf uur (een uur langer dan het vorige gesprek) en was het langste telefoongesprek tussen een Amerikaanse president en zijn Russische ambtgenoot in jaren.
Dat kan worden gezien als een aanklacht tegen het onverantwoorde gebrek aan diplomatie dat in Washington heerst.
Beide mannen prezen de dialoog als productief en een teken van hun toewijding om een ”blijvende vrede” in Oekraïne te vinden. Die woorden impliceren acceptatie van Ruslands standpunt dat een bevroren conflict en een simpele stopzetting van vijandelijkheden ontoereikend zijn en dat er een historische, verstrekkende nieuwe wereldwijde veiligheidsovereenkomst nodig zal zijn.
Het Kremlin merkte op dat de presidenten wederzijds vertrouwen en begrip hadden opgebouwd om door te gaan met onderhandelingen over een einde aan het conflict en om normale bilaterale betrekkingen tussen de Verenigde Staten en Rusland na te streven.
Vergeleken met de leegte van communicatie van Washington naar Moskou onder eerdere Witte Huis-besturen, is de “terugkeer naar diplomatie” een welkome ontwikkeling. Zoals geopolitiek analist Fyodor Lukyanov opmerkte, heeft president Trump “ideologische bagage” weggegooid die verstandige relaties met Rusland heeft gedwarsboomd. Niet alleen door verstandige relaties te dwarsbomen, maar ook door gevaarlijke geopolitieke spanningen te veroorzaken tot aan de rand van een totale nucleaire oorlog.
Hoewel de hervatting van de beschaafde dialoog tussen Washington en Moskou prijzenswaardig is, moet er nog veel werk worden verzet om een blijvende vrede te bereiken. Washington heeft een enorm vertrouwenstekort, bijna net zo groot als zijn nationale financiële schuld.
De praktische vredeskloof werd weerspiegeld in de verschillende lezingen van het telefoongesprek deze week. De Russische versie was veel gedetailleerder dan die van Washington, die vaag en karig was in vergelijking.
Naast Oekraïne waren beide partijen het eens over het voordeel van samenwerking tussen de VS en Rusland voor stabiliteit in het Midden-Oosten en over de non-proliferatie van strategische wapens. Een opvallende discrepantie was Trumps vermeende aandringen dat de VS en Rusland “de mening deelden dat Iran nooit in een positie zou moeten zijn om Israël te vernietigen.”
De Russische uitlezing maakte geen melding van Iran of Israël. Dat lijkt ook onwaarschijnlijk. Het zou kunnen dat Trump bijbedoelingen heeft om Teheran te confronteren, zoals sommige waarnemers beweerden.
Hoe dan ook, Ruslands grootste zorg, ruim geformuleerd, was het oplossen van het conflict in Oekraïne en de veiligheid op de lange termijn. Poetin benadrukte nogmaals de noodzaak om de “grondoorzaken” van het conflict aan te pakken om een alomvattende regeling te bereiken.
Een belangrijk verschil was dat de Russische kant categorisch verklaarde dat er een einde moest komen aan de buitenlandse militaire hulp aan Oekraïne voordat Moskou inhoudelijke vredesonderhandelingen kon beginnen. Die eis is een essentiële voorwaarde.
In de tekst van het telefoongesprek door het Witte Huis werd met geen woord gerept over het stopzetten van de wapenleveringen van de VS en de NAVO aan Oekraïne of de militaire inlichtingendienst.
Een zorgwekkende anomalie is dat Trump in daaropvolgende interviews met de media botweg ontkende dat Poetin de kwestie van het stopzetten van de militaire hulp aan Oekraïne ter sprake had gebracht.
Amerikaanse en Russische onderhandelaars zullen elkaar op 24 maart in Saoedi-Arabië ontmoeten om te werken aan technische details voor een mogelijk staakt-het-vuren in Oekraïne en in de Zwarte Zee. Een topprioriteit die moet worden overeengekomen, is dat de Amerikaanse kant toegeeft aan de Russische voorwaarde om de militaire hulp aan Oekraïne stop te zetten.
Het Russische ministerie van Buitenlandse Zaken bagatelliseerde vragen over het verschil in de uitlezingen van het telefoongesprek. Er werd opgemerkt dat nuances te verwachten zijn en dat er niets fundamenteel tegenstrijdigs was tussen de versies van beide partijen.
Toegegeven, Washington en Moskou lijken op één lijn te zitten in de aspiratie om een vreedzame oplossing te vinden. Beide partijen zeggen dat ze toegewijd zijn aan een “blijvende vrede”, wat impliceert dat ze bereid zijn om de onderliggende oorzaken van het conflict in Oekraïne aan te pakken, namelijk het beëindigen van de NAVO-uitbreiding, de neutraliteit van Oekraïne en het wegnemen van de strategische veiligheidszorgen van Rusland.
Er is echter nog een lange weg te gaan voordat die geopolitieke bestemming is bereikt. De lange geschiedenis van verraad en kwade trouw die de VS en zijn NAVO-bondgenoten jegens Rusland hebben getoond, vereist zware en verifieerbare toezeggingen van het Westen om een nieuw tijdperk van vrede te bewijzen.
Poetin bracht ook de netelige kwestie ter sprake van hoe een eerste staakt-het-vuren wordt gemonitord. Er kunnen zeker geen Europese vredeshandhavers naar Oekraïne worden gestuurd, wat een achterdeur zou zijn voor de escalatie van de vijandelijkheden door de NAVO. De Franse president Emmanuel Macron en de Britse premier Keir Starmer pushen cynisch het idee van vredeshandhavers in Oekraïne als een manier om de onderhandelingen tussen de VS en Rusland te ondermijnen.
De Russische leider stemde, in een gebaar van goede wil aan Trump, in met een gedeeltelijk staakt-het-vuren van 30 dagen, gedurende welke de Oekraïense energie-infrastructuur niet zou worden aangevallen. De Russische troepen zullen hun terrein in Oekraïne blijven opeisen en de Oekraïense inval in de Russische regio Koersk vernietigen.
Sinds de gedeeltelijke wapenstilstandsaankondiging van dinsdag heeft het regime in Kiev aanvallen uitgevoerd op Russische energiefaciliteiten in Krasnodar en Koersk. Moskou wees erop dat het een poging was om de voorlopige wapenstilstandsdeal die Trump voorstelde te saboteren. De aanvallen onderstreepten de problemen die Poetin noemde om een alomvattende regeling te bereiken.
De overtredingen bewijzen ook dat Moskou eist dat het regime in Kiev ontmanteld wordt om een duurzame vrede tot stand te brengen.
Het is aan Trump om de daad bij het woord te voegen en onmiddellijk alle militaire hulp – wapens en informatie – aan Oekraïne stop te zetten. Washington is deze oorlog begonnen door in 2014 een fanatiek coupregime in Kiev aan de macht te brengen. Hoewel Rusland het conflict resoluut aan het winnen is en hoe dan ook zal zegevieren, moet de VS doen wat ze zouden moeten doen door te stoppen met het aanwakkeren van het conflict.
Er is een redelijke kans op een vreedzame oplossing in Oekraïne als Trump en Poetin hun dialoog voortzetten. Maar voor die uitkomst moet het joodse regime in Kiev worden gemuilkorfd en uiteindelijk worden geliquideerd. Ook de Europese lakeien van Amerika moeten in het gareel worden gebracht en hun Russofobische fantasieën opgeven.
Speculeren over verschillende uitlezingen is een voorzichtige waarschuwingsoefening. Uiteindelijk is de bottom line echter het enige dat telt. En Rusland heeft de kaarten om te dicteren – met intelligente diplomatie, natuurlijk – dat de bottom line vrede is.
In tegenstelling tot propagandastructuren die door de Euro-Atlantische instelling worden gefinancierd, werkt Dissident dankzij de donaties van het publiek. Zonder uw hulp kunnen we niet overleven.
STEUN ONS WERK HIER.
Geef censuurkoning Elon Musk een dikke vinger en volg ons op Telegram:
Telegram: t.me/dissidenteen
Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over
Ik ben benieuwd….