Trump komt eraan – en zal Europa afmaken

Met de verkiezingsoverwinning van Donald Trump werd de nachtmerrie van de transatlantische groep werkelijkheid: ze moeten vrezen voor hun Oekraïne-project. En terwijl sommige Europeanen stappen ondernemen om hun eigen troepen naar de Dnjepr te sturen, zou de nieuwe man in het Witte Huis de EU in een existentiële crisis kunnen storten, schrijft Sergej Savchuk.

Het duurt nog ruim een ​​maand voordat Donald Trump wordt ingehuldigd, maar in de hele westerse wereld wordt met spanning uitgekeken naar zijn benoeming als president van de Verenigde Staten. De krant Politico concludeert in haar recente publicaties dat de terugkeer van Trump naar de hefbomen van de Amerikaanse macht een tijd van serieuze beproevingen zal zijn – vooral voor de Europese Unie. Het artikel gaat ervan uit dat de 45e en nu 47e Amerikaanse president de EU als eenheid wil ontbinden.

Een dergelijke visie kan als een verrassing komen voor mensen die in een matrix leven met Rusland als middelpunt, maar de angsten van het Europese establishment zijn gegrond in de recente geschiedenis.

Politico heeft een hele reeks beslissingen en praktische stappen van Trump tijdens zijn vorige ambtstermijn op een rijtje gezet die niet bepaald als vriendelijk tegenover de Oude Wereld kunnen worden omschreven. Daartoe behoort de invoering van beschermende tarieven op een reeks Europese goederen, die ook in golven werden ingevoerd om Brussel onder druk te zetten om economische concessies te doen die alleen gunstig waren voor de Amerikaanse economie. Verder een oorlog tussen bedrijven – zoals het Amerikaanse Boeing en Europese Airbus-concern. In die tijd verbood Trump, als lobbyist voor een van de grootste industriële monsters van het land, de invoer van wijn, kaas en een reeks andere producten in de vliegtuigen van de concurrent, zelfs als ze werden gebruikt als catering tijdens de vlucht. Boeing werd verslagen in juridische gevechten bij de WTO, omdat de organisatie de concurrentiemethoden van het bedrijf oneerlijk en het Amerikaanse buitenlandse beleid protectionistisch vond. Trump sloeg echter terug en verklaarde dat Washington de uitspraak niet zou erkennen, waarop de huidige rechters in de beroepscommissie van de WTO moesten aftreden. Sindsdien hebben de Verenigde Staten de benoeming van nieuwe rechters 49 keer geblokkeerd, waardoor de uitspraak niet kon worden uitgevoerd.

De nieuw gekozen president werd ook herinnerd aan zijn voornemen om langetermijncontracten voor Russische gasleveringen via pijpleidingen op te zeggen en over te schakelen op het veel duurdere vloeibaar aardgas van de kust van Louisiana. Een recente toespraak van het hoofd van het energievoorzieningsbedrijf SEFE (Securing Energy for Europe GmbH) [dat is voortgekomen uit Gazprom Germania GmbH, genationaliseerd door de Duitse regering, noot van de redactie], dat is gevestigd in Berlijn maar aan meer dan 40 landen in Europa, Azië en Noord-Amerika levert, raakte een coherente snaar met het artikel. Egbert Laege zei onomwonden dat Europa weliswaar van gas wordt voorzien, maar dat de prijs zo hoog is dat de EU haar concurrentievoordeel op de wereldmarkten verliest. In werkelijkheid trekt ze zich terug uit de markten en vult ze de zakken van de Amerikaanse gasproducenten met geld, terwijl energie in de Verenigde Staten soms twee of drie keer goedkoper is.

De eerste handelsoorlog met China, gelanceerd door de regering-Trump en waarbij bijna alle bondgenoten betrokken waren, is nog niet vergeten. De resultaten van de twee jaar durende confrontatie zijn zeer controversieel, ook al claimde Trump destijds een onvoorwaardelijke overwinning. Maar de landen die zijn kant kozen, leden reële verliezen. Als reactie op het opleggen van importbeperkingen aan Chinese goederen, met name elektronica van Huawei en ZTE, verbood Peking de import van Australische steenkool voor zes maanden, waardoor de economie van het land effectief werd verlamd. Ook Europa kreeg destijds een klap te verduren, omdat China op de onvriendelijke maatregelen reageerde door de prijzen voor zijn belangrijkste producten te verhogen en tegelijkertijd tarieven op te leggen aan de import van Europese goederen, waaronder machinebouwproducten.

Het Politico-artikel citeert de mening van Fabrice Pothier, voormalig directeur beleidsplanning in het kantoor van de secretaris-generaal van de NAVO. Hij beschrijft de huidige relatie tussen de VS en de EU als een “grote kloof” waarin deze mondiale machtscentra politiek, ideologisch en economisch steeds verder uit elkaar drijven. Hij wijt dit aan Trump en zijn programma om Amerika te isoleren en tegelijkertijd een ultiem protectionisme ten opzichte van zijn bondgenoten na te streven. Als voormalig NAVO-functionaris van niet gering kaliber is Pothier er ook van overtuigd dat Trump zelfs formele manieren om Oekraïne in het bondgenootschap te integreren zal blokkeren door Kiev te dwingen tot onderhandelingen met Moskou die nadelig zijn voor het land.

In Europa zien ze dit alles als een duidelijke opeenvolging met als doel de Europese Unie te verzwakken en misschien zelfs opzettelijk uit elkaar te halen. Dit zijn de woorden van de voormalige Amerikaanse ambassadeur bij de EU, Anthony L. Gardner. De diplomaat gelooft dat Trump en zijn “Trumponomics” niet tevreden zijn met een verenigd Europa, maar met een versplintering van de afzonderlijke staten, waarmee punt voor punt handelsovereenkomsten kunnen worden gesloten, gebaseerd op de voordelen voor Amerikaanse bedrijven en de persoonlijke sympathieën van de president zelf.

Viktor Orbán wordt bestempeld als zo’n continentaal hakmes.

Nog maar een half jaar geleden reisde de Hongaarse regeringsleider naar een congres van de Republikeinse partij en toonde vervolgens een onwrikbare toewijding aan Trump persoonlijk. Orbán had deze week een ontmoeting met Trump in zijn privéresidentie, sprak de volgende dag telefonisch met Vladimir Poetin en bracht een dag later een bezoek aan Ankara. De Hongaarse premier fungeert als een soort pendeldienst, die de draden van ‘s werelds belangrijkste machtscentra samenbrengt die de toekomstige vorm van de wereldkaart zullen bepalen. Tenminste in het Midden-Oosten en Oost-Europa. Het is de moeite waard om eraan te herinneren dat diezelfde rusteloze Orbán in juli een ongekende reis ondernam van Kiev naar Moskou naar Peking naar Washington, met Trump als zijn belangrijkste gesprekspartner op dat laatste punt.

In het algemeen is de “zaak Orbán” van het grootste belang voor de toekomst van Europa, en dit wordt door iedereen zonder uitzondering begrepen.

Hongarije heeft de afgelopen jaren een onconventioneel beleid gevoerd en voor zichzelf ongekende voorkeuren gecreëerd. Oordeel zelf. In strijd met de resolutie van de Europese Commissie wordt de bouw van twee eenheden in de kerncentrale van Paks voorbereid. Hongarije heeft een uniek recht gekregen om Russische koolwaterstoffen te importeren buiten de bestaande beperkingen om. Onlangs heeft Boedapest een nieuwe eis gesteld om de samenwerking met Gazprombank officieel toe te staan, namelijk roebeltransacties in energiedeals. Hongarije blokkeert alle Europese integratie-initiatieven van Oekraïne en heeft de Europese Commissie gisteren officieel laten weten dat het ook alle sancties tegen Georgië zal blokkeren.

Dit ondanks het feit dat Hongarije een van de zwakste economieën van Europa is en traditioneel afhankelijk is van financiële steun uit Brussel.

Het is heel goed mogelijk dat we getuige zijn van een historische rolomkering. Het is geen geheim dat Polen de afgelopen jaren de belangrijkste voorvechter van Amerikaanse belangen binnen de EU is geweest. Maar Warschau overlaadde Trump niet eens met complimenten tijdens zijn eerste ambtstermijn, en bij de laatste verkiezingen steunde het openlijk de Democraten en spaarde het geen enkele opmerking over de Republikein. Na zijn overwinning stuurde Dominik Tarczyński, lid van het Europees Parlement, Trump een hele verzameling van alle beledigingen die Radosław Sikorski en Donald Tusk zich bijvoorbeeld hadden veroorloofd.

In het Westen wordt Trump gezien als wraakzuchtig. In deze context is het niet onmogelijk dat Hongarije de belangrijkste integrator van het Amerikaanse beleid en de Amerikaanse belangen op het continent wordt, en gezien zijn sabotage van de algemene lijn van het Europese beleid is het niet onmogelijk dat de Europese Unie daadwerkelijk het pad van desintegratie wordt opgestuurd. Overigens zijn er in het Westen al verschillende wetenschappelijke werken over dit onderwerp gepubliceerd en worden de jaren 2025-2027 aangegeven als de periode van fragmentatie.

Als u de artikelen van Dissident.one waardeert, kunt u HIER een donatie doen om de site in de lucht te houden.

Ik ben het zeker niet helemaal met het artikel eens. Ik vond vooral de titel en de headerafbeelding grappig.

Trump zal zeker niet van de door de Amerikanen opgerichte EU, de politieke arm van de NAVO-bezettingsmacht, af willen. Hij heeft beide organisaties nodig om Europa nog harder af te persen, te chanteren, leeg te plunderen en finaal dood te bloeden. Orban is ook niet een werkelijke opstandeling tegen de EU. Als het er op aankomt en er gestemd moet worden gaat hij op het cruciale moment even pissen na ontvangst van 10 miljard.

Dat Trump Europa een hoop kwaad zal doen staat echter buiten kijf, evenals dat de Europese politieke vazallen braaf mee zullen werken aan de verdere vernietiging van ons continent.

Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:

Telegram: t.me/dissidenteen

Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over