Noorwegen wil niet langer de noodstroomproducent voor Duitsland en de Europese Unie zijn. De regerende eurosceptische Centrumpartij accepteerde zelfs de val van de regeringscoalitie. Kennelijk willen de Noren niet langer duur betalen voor hun eigenlijk goedkope elektriciteit, alleen maar omdat Duitsland door de rampzalige energietransitie een netto-importeur van elektriciteit is geworden, meldt Report24.
Noorwegen, de stille grootmacht van Europa, heeft er genoeg van. Al tientallen jaren steunt het land de energie-experimenten van het continent – een stille redder in tijden van nood, toen Duitse windturbines stilstonden en zonnepanelen in de mist verdwenen. Maar nu slaat Oslo de deur dicht. Het is een tastbare opstand tegen een energiebeleid dat Noorwegen tot een melkkoe heeft gereduceerd.
Duistere tijden: wanneer de Duitse droom een Noorse last wordt
Om het drama te begrijpen, heb je twee Duitse woorden nodig die in Noorwegen inmiddels waarschijnlijk als vloeken klinken: Energiewende (energietransitie) en Dunkelflaute (donkere crisis). De energietransitie, het rampzalige project van Duitsland, heeft kerncentrales gesloten en miljarden geïnvesteerd in wind- en zonne-energie – bronnen die net zo betrouwbaar en stabiel zijn als het weer zelf. En dan de donkere dagen: de sombere winterdagen waarop de zon niet schijnt en de wind niet waait. Geen energie, geen plan B – behalve Noorwegen. Als het in Duitsland vriest, maakt het gebruik van Noorse waterkrachtcentrales. “Berlijn verwacht dat de lichten blijven branden,” schrijft Javier Blas in zijn scherpe commentaar op Bloomberg, “en dat op kosten van Noorwegen.”
De cijfers spreken voor zich: in het zuiden van Noorwegen zijn de groothandelsprijzen voor elektriciteit in 2023-2024 met ruim 50 procent gestegen ten opzichte van het voorgaande decennium. Dit is een direct gevolg van de export die de kwakkelende energietransitie van Duitsland ondersteunt. Terwijl Duitse huishoudens profiteren van gesubsidieerde prijzen, betalen Noren de prijs. Dit is geen handel, dit is uitbuiting met een groen gezicht.
Een kabel die het geduld brak
De miljarden dollars kostende elektriciteitsverbindingen tussen de landen – technisch indrukwekkend, politiek een nachtmerrie – moesten Europa verenigen en de prijzen gelijktrekken. In plaats daarvan maakten ze van Noorwegen een buffer voor het falen van Duitsland. Toen de eurosceptische Centrumpartij onlangs haar steun voor nieuwe EU-energieregels (het zogenaamde vierde “Schone Energie”-pakket) introk, viel de regering – een bom die Noorwegen zijn eerste minderheidsregering in 25 jaar opleverde. “Dit is geen woede-uitbarsting”, benadrukt Blas, “maar een duidelijk signaal: Noorwegen zal niet langer de noodstroomgenerator van Europa zijn.”
De volgende verkiezingen op 8 september zouden een afrekening kunnen zijn. En Noorwegen is niet het enige land: Zweden heeft onlangs een ander Duits kabelverzoek afgewezen, en Groot-Brittannië was eerder al afgewezen. Zelfs in Frankrijk, Oostenrijk en Griekenland groeit de onvrede over deze eenzijdige afhankelijkheid. De visie op een harmonieuze Europese elektriciteitsmarkt brokkelt af – en terecht.
Groene hypocrisie: steenkool in plaats van kernenergie
De ironie is bitter: juist de landen die Noorwegen misbruiken als reddingsboei zijn de landen die het meest uitgesproken zijn over hun ‘groene’ doelstellingen. Duitsland, de zelfverklaarde klimaatpionier, sloot zijn kerncentrales voortijdig, om vervolgens terug te vallen op steenkool – vuil, maar wel voorhanden. “Berlijn moet ervoor zorgen dat het over voldoende eigen capaciteit beschikt”, waarschuwt Blas, “wat betekent dat de kolencentrales langer moeten blijven draaien dan gepland.” Een schandaal dat de hypocrisie van de zelfverklaarde klimaatredders blootlegt: ze prediken duurzaamheid, maar leven van de energie van anderen.
Noorwegen daarentegen, dat dankzij waterkracht een van de schoonste energiebronnen van Europa produceert (en ook nog eens zeer betrouwbaar), wordt gestraft voor zijn efficiëntie. Burgers betalen een van de hoogste elektriciteitsprijzen van het continent, ook al exporteert hun land meer elektriciteit dan het verbruikt. “In de economie betekent efficiëntie lagere prijzen voor iedereen,” legt Blas uit, ”maar in de politiek betekent het alleen lagere prijzen voor je eigen kiezers.” Duitse huishoudens profiteren, Noorse gezinnen bloeden dood – een absurditeit die het geduld van de noorderlingen zeker op de proef stelt.
Het dreigement om twee oude kabels naar Denemarken af te sluiten is een schot voor de boeg van het energiebeleid van de EU. Als zelfs de samenwerkende noordelijke landen aan het noodrem trekken, zal het hele kaartenhuis schudden. “Dit is een wake-up call,” zegt Blas treffend. Noorwegen laat zien dat een beleid dat alleen werkt als anderen eronder lijden, gedoemd is te mislukken.
In tegenstelling tot propagandastructuren die door de Euro-Atlantische instelling worden gefinancierd, werkt Dissident dankzij de donaties van het publiek. Zonder uw hulp kunnen we niet overleven.
STEUN ONS WERK HIER.
Geef censuurkoning Elon Musk een dikke vinger en volg ons op Telegram:
Telegram: t.me/dissidenteen
Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over
goed gedaan Noorwegen
Die ‘eenheid’ van het Westen is ondertussen ver te zoeken. Het brokkeld alsmaar af. Nog even en we slaan zoals vroeger de traditie was, elkaar weer de hersens in.
De grootste hypocrieten zijn die grote woorden propageren over milieu en klimaat. Deze zelfbenoemde deugers teren altijd op andere en pronken altijd met andermans veren. Dat is zo oud als de weg naar Rome.
Dat Duitsland door steeds meer landen zal worden uitgesloten, om gebruik te kunnen maken van elkaars elektriciteitsnetwerken. Was al 10 jaar terug min of meer bekent. Want zoals in het verhaal al gezegd is, is Duitsland niet meer stroom exportland, maar een importland geworden en teert nu op andere landen.Terwijl die aan een gesloten netwerk bedoelt was om elkaar bij te staan, als er een stroom storing zou zijn. Niet om permanent van andere landen te importeren.