Toxicoloog: mRNA-‘vaccins’ hebben het immuunsysteem van miljoenen mensen vernietigd

Een toxicoloog heeft gewaarschuwd dat miljoenen mensen die een Covid mRNA-‘vaccin’ hebben gekregen, waaronder hijzelf, verwoestende schade hebben geleden. De synthetische materialen die worden gebruikt voor de productie van de LNP-afgiftesystemen veroorzaken schade die losstaat van de immuunreactie op de spike-eiwitten in de vaccins, schrijft Dr. Peter F. Mayer.

De waarschuwing is afkomstig van Dr. Phil Burcham, universitair hoofddocent farmacologie en toxicologie aan de University of Western Australia. Hij zei: In een kritiek gepubliceerd in de uitgave van mei 2025 van het tijdschrift Quadrant, roept Burcham dringende vragen op over de chemische samenstelling en veiligheidstests van Covid mRNA “vaccins”.

Op basis van zijn persoonlijke ervaring met verwondingen, insiderliteratuur uit de farmaceutische industrie en tientallen jaren aan toxicologisch onderzoek, legt Burcham uit dat bekende formuleringsrisico’s werden genegeerd toen mRNA LNP-technologieën werden geïntroduceerd.

Bij de mRNA-injecties van Covid werden patiënten blootgesteld aan niet-gevalideerde toxische hulpstoffen en werden strenge preklinische evaluaties omzeild, zoals TKP ook in 2020 en 2021 meldde – zie hieronder.

In het artikel van Burcham, getiteld “An Injured Toxicologist Reflects on COVID mRNA Vaccines (Part II)“, wordt de moleculaire architectuur van mRNA-lipidenanodeeltjes (LNP)-platforms in twijfel getrokken.

Hij beweert dat de ernstige en snel optredende toxiciteiten die miljoenen Australiërs treffen, niet alleen te wijten zijn aan immuunreacties op het spike-eiwit, maar ook aan de synthetische materialen die worden gebruikt voor de productie van de LNP-afgiftesystemen. Zijn eigen slopende beschadiging aan de nervus trigeminus werd veroorzaakt door een Covid mRNA-‘vaccin’.

Synthetische materialen die worden gebruikt voor de productie van LNP-afgiftesystemen omvatten:

• Ioniseerbare lipiden (bijv. SM-102, ALC-0315)

• GePEGyleerde lipiden

• Onnatuurlijk gemodificeerde nucleotiden (bijv. pseudouridine)

De centrale stelling van Burcham is dat mRNA-vaccins gebaseerd zijn op instabiele, ‘farmacologisch overgewicht’-moleculen met zeven bekende kwetsbaarheden.

Hij legt uit dat chemici hebben geprobeerd deze nadelen te overwinnen door risicovolle hulpstoffen te gebruiken in plaats van de structuur te wijzigen.

Hoewel het artikel geen empirische studie is, steunt het grotendeels op:

• Burchams persoonlijke toxicologische training en vaccinschade

• Gepubliceerde toxicologische en farmacologische literatuur (bijv. Liu, Vaccines, 2019)

• Een onthulling uit 2021 door Ryan Cross in Chemical & Engineering News

• Ongepubliceerde zorgen over biodistributie uit eigen registratiedossiers van Pfizer

In zijn analyse ontdekt Burcham ernstige tekortkomingen in de farmacologische tests van de LNP-componenten die worden gebruikt in Covid mRNA-‘vaccins’. Deze middelen werden van begin af aan bekritiseerd omdat ze niet goedgekeurd waren voor gebruik bij mensen, iets waar de fabrikanten zelfs expliciet voor waarschuwden.

Noch de mRNA-lipiden van Pfizer, noch die van Moderna werden ondersteund door solide toxicologische gegevens voorafgaand aan hun massale publieke introductie. Ondanks hun cruciale rol bij de toediening van mRNA-medicijnen, ontbrak transparante informatie over de preklinische veiligheid van deze lipiden.

Volgens een rapport uit 2021 van wetenschapsjournalist Ryan Cross gaven insiders toe dat de meeste LNP-kandidaten in diermodellen faalden, terwijl ze in vitro veelbelovende resultaten hadden. Deze gegevens zijn echter nooit openbaar gemaakt.

Burcham’s argument voor acute chemische toxiciteit is gebaseerd op verontrustende patronen van snel optredende neurologische symptomen. Deze symptomen omvatten onder meer zijn eigen ervaring van onmiddellijke pijn in de nervus trigeminus na de injectie. Hij beweert dat de symptomen veel te snel optreden om immuungemedieerd te zijn.

De conclusie: LNP’s zouden farmacologische schade kunnen veroorzaken die verschilt van de veelbesproken mechanismen die door spike-eiwitten worden geactiveerd.

Naast de acute reacties betoogt Burcham dat de architectuur van mRNA-LNP-vaccins op zichzelf de al lang bestaande normen van medicinale chemie tart. Hij bekritiseert het besluit om de grootte, lading en immunogeniciteit van mRNA te compenseren met exotische formuleringen.

Deze formuleringen zijn gebaseerd op gePEGyleerde lipiden en synthetische nucleotiden, die afzonderlijke toxiciteitsrisico’s met zich meebrengen.

Het is bekend dat PEG-allergieën overgevoeligheid veroorzaken. Gemodificeerde basen zoals pseudouridine verbeteren de stabiliteit van mRNA, maar vertonen toxicologische overeenkomsten met oudere antivirale geneesmiddelen, die in verband zijn gebracht met leververvetting, pancreatitis en spierschade.

De ontwikkelaars van LNP hebben verzuimd radioactief gelabelde (hete) biodistributiestudies uit te voeren, noch studies naar de ergste toxicologie bij grote dieren. Daarmee omzeilden ze veiligheidsmaatregelen die voorheen het massale gebruik van dergelijke producten bij gezonde populaties zouden hebben verhinderd.

Burcham concludeert dat de systemische biodistributie van LNP’s – die inmiddels goed gedocumenteerd is – in strijd is met fundamentele veiligheidscriteria en dat deze producten volgens de regelgevingsnormen van vóór de pandemie tot diskwalificatie zouden hebben geleid.

De kritiek van Burcham onthult een verontrustend patroon van bureaucratische shortcuts en ondoorzichtige bedrijfspraktijken:

• Er zijn geen veiligheidsstudies gepubliceerd over de verwijdering van ioniseerbare lipiden, orgaanaccumulatie of metabolische bijproducten.

• Er is geen transparante, door vakgenoten beoordeelde rechtvaardiging voor de keuze voor SM-102 of ALC-0315 boven veiligere alternatieven.

• Er is geen systematische review van LNP-componenten op de veiligheid op lange termijn bij populaties met bekende allergische, neurologische of mitochondriale gevoeligheid.

Nog zorgwekkender is de bewering van Burcham dat bedrijven en toezichthouders er niet in slaagden om een ​​worstcasescenario met een “interne dosis ≈ 100%” te voorzien. In dit scenario komt al het geïnjecteerde materiaal in de bloedbaan terecht en kan het mogelijk gevoelige weefsels, zoals het hart en de hersenen, aantasten.

Kritiek hierop was al bekend bij het begin van de vaccinatie, maar werd onderdrukt door kennelijk massale dreigementen aan het adres van mensen die deze gevaren openbaarden.

In een artikel van 3 januari 2021 benadrukte TKP deze gevaren aan de hand van een video waarin wetenschapper Dr. Vanessa Schmidt-Krüger dit uitlegt. Zoals later in het artikel wordt vermeld, heeft ze haar video’s teruggetrokken vanwege bedreigingen, maar er bestaat er nog steeds één.

Er wordt uitgelegd hoe de lipidenanodeeltjes vrijkomen, in het bloed terechtkomen en vervolgens verschillende organen bereiken. De lever is bijzonder gevoelig omdat deze een ontgiftende functie heeft. De nanodeeltjes veroorzaken aanzienlijke schade aan de lever, doordat ze gaten in het leverweefsel vreten.

Het tweede probleem ontstaat in de milt, waar de rijpingsstap in de productie van lymfocyten verstoord is. Dit zijn de T-cellen en de B-cellen. Zij zijn verantwoordelijk voor de verdediging tegen ziekten, virussen en bacteriën. De vaccinatie zorgt er gedurende één week voor dat uw immuunsysteem ernstig verzwakt is, waardoor u vatbaarder bent voor ziektes en infecties.

De voorwaardelijke goedkeuring van de mRNA-preparaten door de autoriteiten was een regelrechte blinde vlucht, zoals de EU-medische autoriteit EMA zelf toegaf. Er was enige onzekerheid, vooral over de twee lipiden die Pfizer gebruikt, ALC-0159 en ALC-0315. TKP rapporteerde in december 2021 over de status :

Het bedrijf dat deze lipiden produceert, vermeldt op zijn website: “ALC-0159 is een van de componenten van het BNT162b2-vaccin tegen SARS-CoV-2, samen met ALC-0315, DSPC en cholesterol. Dit product is uitsluitend bedoeld voor onderzoeksdoeleinden en niet voor menselijk gebruik.” Dit heeft online voor veel ophef gezorgd.

ALC-0159 en ALC-0315 worden besproken in het EMA-beoordelingsrapport voor de eerste voorwaardelijke handelsvergunning vanaf pagina 22.

Er staat:

Alle hulpstoffen, met uitzondering van de functionele lipiden ALC-0315 en ALC-0159 en de structurele lipide DSPC, voldoen aan de Ph. Eur. De functionele lipiden ALC-0315 en ALC-0159 zijn geclassificeerd als nieuwe hulpstoffen. De twee structurele lipiden DSPC en cholesterol worden gebruikt in verschillende reeds goedgekeurde eindproducten.

En verder

Het eindproduct bevat twee nieuwe hulpstoffen: de kationische lipide ALC-0315 en de gePEGyleerde lipide ALC-0159. Er is slechts beperkte informatie beschikbaar over de nieuwe hulpstoffen.

Destijds eiste het EMA een aantal aanvullende gegevens in de ‘Specifieke Verplichtingen’. Uit het Burcham-rapport blijkt dat de medicijnen nooit vrijgegeven hadden mogen worden.

In tegenstelling tot propagandastructuren die door de Euro-Atlantische instelling worden gefinancierd, werkt Dissident dankzij de donaties van het publiek. Zonder uw hulp kunnen we niet overleven.

STEUN ONS WERK HIER.

Geef censuurkoning Elon Musk een dikke vinger en volg ons op Telegram:

Telegram: t.me/dissidenteen

Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over