Pelosi’s bezoek was een wake up call voor China: De VS tegemoet komen zal nooit werken

0

De aankondiging van China dat het acht kanalen voor samenwerking en dialoog met de VS opschort naar aanleiding van het bezoek van House Speaker Nancy Pelosi aan Taipei, lijkt een breuk in te luiden met de al te toegeeflijke houding van het land tegenover de grillen van Washington. De reactie van de Amerikanen was intussen even voorspelbaar als onthullend, schrijft Timur Fomenko.

Washington veroordeelde zoals verwacht het verbreken van de banden en hield vol dat het niets verkeerds had gedaan door het groene licht te geven voor Pelosi’s bezoek.

Een dergelijke reactie kan ons het een en ander vertellen over het China-beleid van de Amerikaanse president Joe Biden in zijn geheel. In het kort kan het worden omschreven als “having your cake and eating it”. De VS geloven dat ze ermee weg kunnen komen China op de meeste gebieden als een vijand te behandelen, maar op andere gebieden toch selectief om samenwerking kunnen vragen bij het nastreven van de Amerikaanse belangen. Dit vloeit voort uit het unilateralistische karakter van het Amerikaanse buitenlands beleid, dat ernaar streeft ten koste van alles zijn eigen voordelen te maximaliseren en nooit concessies te doen in onderhandelingen met tegenstanders.

Maar uiteindelijk zijn de VS te ver gegaan, en China heeft duidelijk gemaakt dat het er nu genoeg van heeft. Voorwaarde voor samenwerking is nu dat de kernbelangen van China worden gerespecteerd. Volgens sommigen had dit al veel eerder moeten gebeuren.

Waarom? Omdat China lange tijd misschien wel veel te geduldig is geweest met de Verenigde Staten. Terwijl Washington voortdurend kwaadsprekende taal uitsloeg, geloofde Peking nog steeds dat de relatie op de een of andere manier kon worden gered, hersteld of opnieuw aangehaald, en bleef het de Amerikanen goede wil tonen die het niet verdiende.

Lees meer
Biden herstart oorlog in het Midden-Oosten - Bombardeert grensovergang Syrië-Irak

China geloofde dat betrokkenheid het antwoord was. Dit is een product van de doctrine van het buitenlands beleid van het land na Deng Xiaoping, dat bovenal de nadruk legt op stabiliteit en het nemen van alleen berekende risico’s. China redeneerde dat zijn ontwikkeling en opkomst in gevaar zouden komen als het de confrontatie zou aangaan met de hegemoon die het land trachtte in te dammen.

Dit idee was fantastisch in de jaren tachtig en negentig, toen China geen bedreiging vormde voor de VS en de Amerikanen geloofden dat het land voorbestemd was om te liberaliseren. Maar die ‘einde van de geschiedenis’-wereld bestaat niet meer.

En China heeft daar traag op gereageerd – wat betekent dat zijn veronderstellingen op het gebied van buitenlands beleid er recentelijk toe hebben geleid dat het steeds weer strategische misstappen heeft gemaakt. Tijdens het eerste jaar van de Trump-regering besloot Beijing zich met Trump in te laten en hem te geven wat hij wilde in de kwestie Noord-Korea, door de rode loper voor hem uit te rollen in de Verboden Stad, in de overtuiging dat dit de gevreesde anti-China wending die zijn regering eerder had beloofd, zou temperen.

Het werkte niet. Toen Trump eenmaal had gekregen wat hij wilde van Xi over de sancties tegen Noord-Korea, begon hij het jaar daarop in 2018 aan zijn anti-Chinese buitenlandse beleid. Hij ontketende de handelsoorlog, zette Huawei en tal van andere Chinese bedrijven op de zwarte lijst, terwijl zijn regering het Xinjiang-verhaal uitrolde om China’s engagement met het Westen te bezoedelen.

Maar China hield toch vast aan engagement en richtte zich op onderhandelingen over een handelsakkoord met Trump. Dit leek te werken in januari 2020. Toen kwam Covid-19, dat de VS hard trof, en de vijandigheid van de Trump-regering tegenover China steeg tot ongekende hoogten. De kans werd aangegrepen om het buitenlands beleid van de VS voorgoed om te gooien in een vijandige koude-oorlog modus.

Lees meer
Digitale identiteit met al je persoonsgegevens? Als het aan Nederland en de EU ligt wel

Wat deed Peking? Het zag verkiezingen aan de horizon en wachtte af. Trump, zo redeneerden de Chinezen, was toch maar een slechte spreuk, grillig en destabiliserend, en de VS zouden vast wel weer redelijk worden als hij eenmaal weg was. Zij besloten hem af te wachten en in plaats daarvan alles in het werk te stellen om Biden erbij te betrekken, opnieuw in de hoop de relatie nieuw leven in te blazen.

Het was weer mis. De regering-Biden omarmde niet alleen onmiddellijk het hele buitenlandse beleid van Trump, maar breidde het zelfs uit. China probeerde zich te engageren, maar er veranderde niets en de onophoudelijke vijandigheid bleef aanhouden. Elke ontmoeting die de regering-Biden met China had, ging gepaard met de aankondiging van nieuwe sancties, zowel voor als na de ontmoeting.

De Amerikaanse voorstelling van China als nieuwe tegenstander in de stijl van de koude oorlog was nu een permanente consensus en kenmerk van het buitenlands beleid van de VS dat veel verder gaat dan één man. Erger nog, Washington begon deze aanpak te “multilateraliseren” en bondgenoten te coöpteren om zich daarbij aan te sluiten.

China wist dit natuurlijk, maar was naïef of te optimistisch door te geloven dat de realiteit kon worden afgewend. Pas eind 2021 begon het land “wakker te worden” voor deze nieuwe situatie. Toch heeft het tot Pelosi’s Taiwan-reis geduurd voordat China de kracht vond om naar buiten te komen met “we kunnen niet langer business as usual hebben”, maar zelfs dan denken sommige mensen nog steeds dat de Chinezen bluffen, wat aanleiding gaf tot een online meme die wordt omschreven als “China’s laatste waarschuwing”, een vorm van spot die de Sovjet-Unie tegen China gebruikte voor het afgeven van “laatste waarschuwingen” die het nooit heeft opgevolgd.

Lees meer
Holodomor 2.0: Meer dan de helft van de boerenveebedrijven moet stoppen of krimpen, berekende Financiën

Toch is er een gevoel dat het deze keer anders is. China’s militaire oefeningen zijn meedogenloos, met de bewering dat ze “het nieuwe normaal” zullen worden. Dat komt omdat China zich in het verleden weliswaar inschikkelijk heeft opgesteld tegenover de VS, maar nu in de ogen van Washington de toezeggingen die het had gedaan om de betrekkingen met Peking te normaliseren, met voeten treedt.

Als China gedwongen wordt zich terug te trekken van zijn lijnen in het zand, betekent dat een enorm gezichtsverlies en politiek prestige. Hoewel economie ook een primaire overweging is geweest in het buitenlands beleid van China, is de slinger nu aan het doorslaan in de richting van het besef dat de VS moeten worden geconfronteerd, in plaats van dat er gewoon mee moet worden geleefd. Zij respecteren de belangen van China niet, alleen hun eigen belangen.

Hoe kunnen dialoog en engagement dan onvoorwaardelijk zijn? Tot nu toe heeft deze bilaterale relatie alleen gefunctioneerd op basis van de premisse van “Hallo China, we haten je, we gaan je beschuldigen van genocide, we gaan je bedrijven op een zwarte lijst zetten, we gaan militaire allianties tegen je opbouwen, onze verplichtingen met betrekking tot Taiwan verbreken… oh, help ons alsjeblieft op het gebied van klimaatverandering… niets in ruil.” En China’s geduld is blijkbaar op.


Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:

Telegram: t.me/dissidenteen

Meld je aan voor onze gratis dagelijkse nieuwsbrief, 10.000 gingen je al voor:

[newsletter_form button_label=”Abonneer!”]

[newsletter_field name=”email” label=”Email”]

[/newsletter_form]


https://dissident.one/2022/08/03/chinees-leger-sluit-taiwan-af-van-de-buitenwereld/

Meer Laden
Abonneer
Laat het weten als er
guest
0 Comments
Inline feedbacks
Bekijk alle reacties