De “Grote Mestcrisis” van eind 19e eeuw biedt een aantal serieuze lessen voor degenen die zich zorgen maken over de “existentiële dreiging” van de opwarming van de aarde door CO2-uitstoot, schrijft Cliff Mass.
Een voorspelde crisis die nooit is ontstaan dankzij nieuwe technologie.
Vlak voor het begin van de 20e eeuw werd er wanhopig gesproken over de enorme ophoping van paardenmest op de straten van grote wereldsteden. Niet alleen werd het reizen belemmerd door de stijgende hoeveelheid paardenpoep, maar het dreigde ook een groot gezondheidsrisico te worden. New York City had bijvoorbeeld 150.000 paarden, die elk dagelijks 15-30 pond mest produceerden. En ja, tienduizenden gallons urine.
Door het probleem te extrapoleren, voorspelde de Times of London in 1894, net als huidige klimaatactivisten die de effecten van de opwarming van de aarde in de komende eeuw voorspellen: “over vijftig jaar zou elke straat in Londen bedolven zijn onder een laag mest van drie meter.” Mensen werden aangemoedigd om minder te reizen, onnodige reizen te vermijden, thuis te werken en het afval van hun dieren op te ruimen.
Klinkt dit bekend?
Je kunt je ook de verhalen in de Seattle Times (toen nog bekend als de Seattle Daily Times) voorstellen als een rijke stichting uit Seattle hen geld had gegeven voor een ‘Gezondheidslaboratorium’:
Deze vreselijke poepcrisis is nooit gebeurd. Waarom?
Dankzij een nieuwe transporttechnologie, aangedreven door de verbrandingsmotor.
Een goede les voor ons vandaag de dag: het is problematisch om problemen naar de toekomst te verschuiven, ervan uitgaande dat technologieën onveranderd blijven.
Momenteel hebben we te maken met een nieuwe crisis die de media domineert: de opwarming van de aarde als gevolg van de toename van broeikasgassen.
Ja, de concentraties CO2 en andere broeikasgassen nemen toe als gevolg van menselijke uitstoot en de aarde warmt daardoor langzaam op.
Maar het is onzinnig om de stijgende concentraties broeikasgassen zomaar naar de toekomst te extrapoleren, omdat de technologie voor energieproductie de komende decennia ingrijpend zal veranderen … en ik heb het niet over zonne- of windenergie.
Kernenergie, te beginnen met kernsplijting maar snel vervangen door kernfusie, zal vrijwel onbeperkt schone energie opleveren.
De valse hoop van wind- en zonne-energie
Er wordt veel gezegd dat wind- en zonne-energie de oplossing zijn voor het probleem van de opwarming van de aarde, maar in werkelijkheid leveren ze om meerdere redenen slechts een kleine bijdrage. Belangrijke problemen zijn bijvoorbeeld hun onregelmatige beschikbaarheid (alleen overdag en tijdens winderige periodes), de impact op het milieu en de lage energiedichtheid.
Bovendien stijgt de vraag naar energie, en met name elektriciteit, veel sneller dan hernieuwbare energiebronnen kunnen worden geïnstalleerd. Waarom? Omdat miljarden mensen uit de armoede en de enorme energievraag van datacenters komen. Om er maar een paar te noemen.
Kijk naar de Amerikaanse statistieken over energieverbruik (hieronder). Energieverbruik is de afgelopen decennia snel toegenomen, waarbij fossiele brandstoffen nog steeds de boventoon voeren (maar meer gas en minder steenkool). Wind- en zonne-energie zijn in vergelijking daarmee erg klein.
De VS is eigenlijk een van de meest hernieuwbare-vriendelijke landen. Als we de hele wereld (hieronder) bekijken, zijn fossiele brandstoffen nog dominanter.
Zon en wind zijn geen duurzame energieoplossingen voor de mensheid.
Kernenergie wel. Kernsplijting op korte termijn en fusie op lange termijn.
Kernsplijtingsenergie wordt in sommige landen veel gebruikt (zoals in Frankrijk, waar 70% van de elektriciteit uit kernsplijting komt) en tegenwoordig komt ongeveer 9% van de wereldenergie uit kernsplijting. Geen grote veiligheidsproblemen en kernsplijtingsenergie is schoon, zonder problemen met de luchtkwaliteit. Nieuwe ontwerpen van kleine modulaire kernsplijtingsreactoren maken ze veel goedkoper, betrouwbaarder en maken meltdowns onmogelijk.
Grote energieverbruikers, zoals Amazon, zetten zich al in voor de inzet van dergelijke nieuwe technologieën voor kernreactoren.
En er is fusie. Fusie-energie is in principe onbeperkt en produceert geen kernafval .
De ongeïnformeerden maken grappen over het feit dat fusie altijd nog 20 jaar weg is. Ze hebben het mis. Er zijn geen theoretische redenen die praktische fusiereactoren in de weg staan. Tientallen bedrijven in de privésector werken aan prototypes, waaronder Helion in Seattle.
Break-even fusie is al bereikt.
Microsoft heeft ingestemd met de aankoop van kernfusie-energie van Helion vanaf 2028
Mensen…dit gaat gebeuren. Zelfs als het een decennium of twee wordt uitgesteld, zal kernfusie het wereldwijde energieverhaal compleet veranderen, net zoals de verbrandingsmotor een einde maakte aan de mest-“crisis” meer dan een eeuw geleden.
En nog één ding. Met vrijwel onbeperkte energie uit fusie kunnen we CO2 uit de atmosfeer halen, iets wat CO2-vastlegging wordt genoemd. Verschillende bedrijven, zoals Carbon Engineering uit BC, werken al aan prototypes.
Dus de volgende keer dat u voorspellingen hoort over catastrofale gevolgen van de opwarming van de aarde, denk dan eens aan paardenmest.
Als u de artikelen van Dissident.one waardeert, kunt u HIER een donatie doen om de site in de lucht te houden.
CO2 uit de lucht halen is het allerdomste dat er is omdat het de basisvoorwaarde is voor alle leven op aarde. Als er een land op grote schaal kernfusie toe zal passen in de nabije toekomst zal dat China zijn omdat het technologisch decennia voorligt op de VS. En als Musk en Trump hun zin krijgen en de ZOG-beerput overspoelen met Indiërs zal het helemaal nooit gebeuren want dan veranderen de VS in een gigantische strontmodderpoel, en het is ze gegund !
Geef censuurkoning Elon Musk een dikke vinger en volg ons op Telegram:
Telegram: t.me/dissidenteen
Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over
Waarom moeten we CO2 uit de lucht halen?
Dan denk ik een goed artikel te lezen wordt het helemaal verpest door dat ene zinnetje.
Omdat WIJ met te veel zijn op dat kleine stukje aarde dat we bevolken, en zonder, zelfs te weinig co2 niets of niemand kan leven.