Op 14 mei merkte ik op dat de VS Rusland had gevraagd om een staakt-het-vuren in Oekraïne, meldt Moon of Alabama:
De Amerikaanse notulen van het gesprek zeggen:
Op 13 mei sprak minister van Defensie Lloyd J. Austin III voor het eerst sinds 18 februari met de Russische minister van Defensie Sergey Shoygu. Minister Austin drong aan op een onmiddellijk staakt-het-vuren in Oekraïne en benadrukte het belang van het in stand houden van de communicatielijnen.
Austin initieerde het gesprek en de V.S. streeft naar een staakt-het-vuren in Oekraïne!!!
Gisteren hadden de topofficieren van de V.S. en Rusland een gesprek dat, opnieuw, van Amerikaanse zijde was geïnitieerd:
Legergeneraal Mark Milley, voorzitter van de Joint Chiefs of Staff, en generaal Valery Gerasimov, chef van de Russische generale staf, voerden een gesprek dat het Pentagon niet verder toelichtte dan de erkenning dat het had plaatsgevonden.
Het moet slecht gaan in Oekraïne dat dit gebeurt. Als men de dagelijkse “aanvalslijst” van het Russische Ministerie van Defensie mag geloven, liggen alle posities van het Oekraïense leger onder zwaar artillerievuur en verliest het ongeveer 500 man per dag. Daarnaast zijn er in het hele land effectieve Russische aanvallen op trainingskampen, wapenopslagplaatsen en transportknooppunten.
Daar komt nog bij dat de tactische situatie aan de oostelijke frontlinie is veranderd nadat Russische troepen door de zwaar versterkte frontlinie zijn gebroken.
Ik, Dissident, twitterde gisteren dit, en als je die draad bekijkt zie je dat de Russen bezig zijn meerdere kleine gebieden te omsingelen nadat ze door de linies gebroken zijn. Het is eigenlijk dezelfde tactiek die we kennen uit Syrië.
Na de val van Marioepol is nu de val van Donbass aanstaande ondanks dat de leugenpers anders beweert. https://t.co/Yf0d40hzLQ
— DissidentNL (@DissidentNl) May 19, 2022
Enkele dagen geleden rukte het Russische leger op langs de H-32 weg, brak door de linie in de richting van Propasna en nam de stad in.

Sedertdien heeft het de omvang uitgebreid door verschillende dorpen in het noorden, westen en zuiden in te nemen.
Deze doorbraak geeft de kans om de Oekraïense versterkingen langs de frontlijn op te rollen via flankaanvallen of van achteren. Door het doorsnijden van de aanvoerlijnen van de Oekraïense troepen naar het noorden en het zuiden kunnen enveloppen worden gecreëerd die uiteindelijk zullen leiden tot ketels zonder uitweg voor de Oekraïense troepen.
Dit is vooral gevaarlijk voor de enkele duizenden soldaten ten noorden van de uitstulping die momenteel de steden Sieverodonetsk en Lysychansk verdedigen in het noordoostelijke deel van de bovenste bubbel.
Het Russische plan was om nog een doorbraak vanuit het noorden te forceren naar Siversk om dan de bovenste enveloppe te sluiten. Maar na verschillende mislukte pogingen om het bosgebied en de rivier de Seversky Donets over te steken is die doorbraak er nog steeds niet gekomen.
Rusland zal nu waarschijnlijk nieuwe troepen naar de Propasna-bult duwen om zijn bereik in alle richtingen uit te breiden. Uit verslagen van de huidige acties blijkt dat de zware gevechten en bombardementen aan de frontlijn doorgaan en dat de bombardementen ook verkeersknooppunten blijven treffen.
Andere fronten in Oekraïne zijn momenteel relatief rustig met weinig direct vuur. Toch worden alle Oekraïense frontlinies dagelijks getroffen door Russische artillerie-aanvallen die dagelijks slachtoffers zullen eisen.
De benzine- en dieselschaarste in Oekraïne heeft momenteel ernstige gevolgen. Zelfs het Oekraïense leger rantsoeneert nu zijn brandstof. Sinds ongeveer zes weken geleden heeft Rusland systematisch raffinaderijen en brandstofopslagplaatsen in Oekraïne aangevallen. Ook heeft het de spoorbruggen langs de lijnen die brandstof aanvoeren vanuit Moldavië en Roemenië onklaar gemaakt.
In totaal is de sociaal-economische situatie voor Oekraïne catastrofaal. De militaire situatie is nog slechter. Mariupol is gevallen en de Russische troepen die daar werken zullen binnenkort naar elders kunnen vertrekken. De Propasna-doorbraak dreigt de hele noordelijke frontlijn te omhullen, samen met de kern van het Oekraïense leger.
Er is geen sprake meer van dat het Oekraïense leger “wint” zoals in Kiev of Karkov, waar de Russische troepen zich in goede orde terugtrokken nadat zij klaar waren met hun taak de Oekraïense troepen op hun plaats te houden.
Het Oekraïense commando heeft verschillende territoriale brigades naar de frontlinies gestuurd. Deze eenheden werden geacht hun thuissteden te verdedigen. Zij bestaan uit mannen van middelbare leeftijd die voor de dienstplicht zijn opgeroepen. Zij hebben weinig gevechtservaring en geen zware wapens. Verscheidene van deze eenheden hebben video’s gepubliceerd waarin zij zeggen dat zij het opgeven. Ze betreuren dat hun commandanten hen hebben verlaten toen hun situatie kritiek werd.
Dat het Oekraïense leger dergelijke eenheden nu als kanonnenvoer gebruikt, toont aan dat het nog maar over weinig reserves beschikt.
Wapens die uit het “westen” komen, bereiken de frontlinies slechts met moeite en hebben tot dusver zeer weinig effect gehad. Ze zijn als druppels water op een gloeiende plaat.
Al het bovenstaande zijn de redenen waarom Austin en Milley hun Russische equivalenten hebben opgebeld. Het zijn ook de redenen waarom de redacteuren van de New York Times de regering-Biden oproepen haar gebral te staken en een realistischer standpunt in te nemen:
De recente oorlogszuchtige verklaringen van Washington – de bewering van president Biden dat Poetin “niet aan de macht kan blijven”, de opmerking van minister van Defensie Lloyd Austin dat Rusland “verzwakt” moet worden en de toezegging van de voorzitter van het Huis, Nancy Pelosi, dat de Verenigde Staten Oekraïne zullen steunen “totdat de overwinning is behaald” – zijn misschien opzwepende steunbetuigingen, maar ze brengen de onderhandelingen niet dichterbij.
Uiteindelijk zijn het de Oekraïners die de moeilijke beslissingen moeten nemen: Zij zijn het die vechten, sterven en hun huizen verliezen aan de Russische agressie, en zij zijn het die moeten beslissen hoe een einde aan de oorlog eruit kan zien. Als het conflict tot echte onderhandelingen leidt, zullen de Oekraïense leiders de pijnlijke territoriale beslissingen moeten nemen die elk compromis zal vergen.
…
[Terwijl de oorlog voortduurt, moet de heer Biden ook duidelijk maken aan president Volodymyr Zelensky en zijn mensen dat er een grens is aan hoe ver de Verenigde Staten en de NAVO zullen gaan om Rusland te confronteren, en dat er grenzen zijn aan de wapens, het geld en de politieke steun die zij kunnen opbrengen. Het is absoluut noodzakelijk dat de beslissingen van de Oekraïense regering gebaseerd zijn op een realistische beoordeling van haar middelen en van de vraag hoeveel meer vernietiging Oekraïne kan verdragen.
De confrontatie met deze realiteit kan pijnlijk zijn, maar het is geen verzoening. Dit is wat regeringen verplicht zijn te doen, niet het najagen van een illusoire “overwinning”. Rusland zal nog jaren de pijn voelen van het isolement en de slopende economische sancties, en de heer Poetin zal de geschiedenis ingaan als een slager. De uitdaging is nu om de euforie van zich af te schudden, de beschimpingen te stoppen en ons te richten op het definiëren en voltooien van de missie. Amerika’s steun aan Oekraïne is een test voor zijn plaats in de wereld in de 21e eeuw, en de heer Biden heeft een kans en een verplichting om te helpen bepalen wat die zal zijn.
Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:
Telegram: t.me/dissidenteen
Meld je aan voor onze gratis dagelijkse nieuwsbrief, 10.000 gingen je al voor:
[newsletter_form button_label=”Abonneer!”]
[newsletter_field name=”email” label=”Email”]
[/newsletter_form]
https://dissident.one/2022/05/15/32326/