Ik wil iedereen vertellen wat ze ons hebben afgenomen, wat onomkeerbaar echt betekent, en hoe die realiteit er voor ons uitziet.

Niemand vertelde me iets van wat ik je nu ga vertellen.

[Thread Emoji]

Ik heb helemaal geen gevoel in mijn kruisstreek.

Je kan me steken met een mes en ik zou het niet weten. Het hele gebied is gevoelloos, alsof het in een shock zit en niet kan bevatten wat er gebeurd is, zelfs 4 jaar later.

Ik scheurde een sutra 4 dagen na herstel, ze beloofden het aan te pakken, ik smeekte hen in e-mails om het te repareren, ze minachtten me in plaats daarvan.

Jaren later heb ik wat lijkt op een stuk ontbrekend vlees naast mijn neo-vagina, het ziet er letterlijk uit alsof iemand me gehackt heeft.

Ze willen het nog steeds niet repareren.

Niemand heeft me verteld dat de basis van je penis overblijft, die kan niet verwijderd worden – wat betekent dat je met een letterlijk stompje zit dat trilt.

Als je testosteron neemt en je libido keert terug, word je wakker met ochtend hout, zonder de boom.

Ik wou dat dit een grap was.

En als je testosteron neemt nadat je geopereerd bent, loop je het risico op inwendig haar in de neo-vagina. Stel je voor, omgaan met inwendige haargroei na alles?

Wat een keuze… gezond zijn op testosteron en een freak, of een seksloze eunuch blijven. En dat is iets dat nooit meer terug zal komen en een van de redenen waarom ik geopereerd ben.

Mijn geslachtsdrift stierf na 6 maanden HRT en toen was ik blij dat ik er vanaf was, maar nu 10 jaar later, realiseer ik me wat ik mis en wat ik niet terug zal krijgen. Want zelfs als ik zin in seks zou hebben, dan is mijn neo-vagina nog zo smal en klein, dat ik niet eens seks zou kunnen hebben als ik dat zou willen.

En als ik een kleine dilator gebruik, heb ik willekeurige gevoelszakjes die alleen pijn lijken op te pikken, in plaats van genot.

Enig genot dat ik krijg, komt van de prostaat die naar voren is geschoven en omwikkeld is met klieren van de penis, wat betekent dat anale seks niet mogelijk is en verdere schade kan veroorzaken.

Dan zijn er nog de dromen. Ik droom vaak dat ik beide geslachtsdelen heb, in de droom ben ik benauwd dat ik ze allebei heb, waarom allebei denk ik? Ik zeg tegen mezelf dat ik wakker moet worden, omdat ik weet dat het maar een droom is.

En ik ontwaak in een levende nachtmerrie.

Op die momenten van geheugenverlies, als ik wakker word, reik ik naar beneden naar mijn kruis en verwacht iets dat er al 3 decennia zit, maar het zit er niet.

Mijn hart slaat een slag over, elke verdomde keer.

Dan is er nog de handeling van het naar het toilet gaan. Het duurt ongeveer 10 minuten om mijn blaas te legen, het gaat heel langzaam, het is pijnlijk en omdat het druppelt, hoe ik me ook ontspan, gaat het over dat hele gebied, waardoor ik doorweekt raak.

Dus nadat ik mezelf heb schoongemaakt, ontdek ik even later dat mijn ondergoed nat is – hoe vaak ik ook heb afgeveegd, het druppelt er langzaam uit gedurende het grootste deel van een uur.

Ik wist niet dat ik op mijn 35e het risico liep overal naar pis te ruiken.

Nu ben ik op het punt gekomen dat ik uit de overgang ben en het besef dat dit permanent is, begint me te dagen.

Tijdens de overgang was ik obsessief en diep onwel, ik kan niet geloven dat ze me dit hebben laten doen, zelfs na alle rode vlaggen.

Ik werd niet eens gevraagd of ik sperma wilde laten invriezen of kinderen wilde. In mijn obsessieve, diep onwelzijnstoestand knikten ze alleen maar mee en vertelden ze me niet hoe het echt zou zijn, hoe het leven eruit zou zien.

En tenslotte is er de ontsluiting, een soort demonische ceremonie waarbij je jezelf 20 kwellende minuten lang spietst om je aan je eigen domheid te herinneren.

Dit is nog niet eens de helft. En dit is ook geen spijt, dit is verdriet en woede.

Fuck iedereen die dit heeft laten gebeuren.