Milei’s controversiële plan om Argentinië te veranderen in een paradijs voor witwassers

“Het belangrijkste is dat niemand vraagt ​​waar je je dollars vandaan haalt.”

President Javier Milei heeft als missie Argentinië om te vormen tot een paradijs voor witwassers, waaronder, zo lijkt het, de creatieve accountants van drugshandelaren, schrijft Nick Corbishley. Zowel hij als minister van Economie Luis Caputo hebben de afgelopen dagen gesproken over het “versoepelen” (in de woorden van de Financial Times) van de Argentijnse beperkingen op belastingontduiking en witwassen, in een poging miljarden dollars aan verborgen spaargeld terug te lokken naar de reguliere economie.

Het voorstel contrasteert sterk met de algemene richting waarin contant geld tegenwoordig wordt gebruikt, waarbij de meeste overheden het gebruik, de storting en opname van fysiek geld willen bemoeilijken. Zoals we twee weken geleden al meldden, heeft de Spaanse belastingdienst een reeks antiwitwasmaatregelen ingevoerd, waaronder een die bepaalt dat iedereen die van plan is meer dan $ 3.000 aan eigen geld van de bank op te nemen, de staat vooraf moet informeren, anders riskeert hij of zij een boete.

De Franse minister van Justitie, Gerald Darmanin, ging nog een stap verder en stelde voor om contante transacties volledig af te schaffen. Volgens hem zijn digitale betalingen – waaronder cryptovaluta – veel gemakkelijker te traceren dan fysiek geld en zouden deze betalingen de autoriteiten helpen bij de bestrijding van drugshandel en andere criminele activiteiten.

De voorstellen van de regering-Milei zouden in principe een welkome stap in de tegenovergestelde richting moeten zijn. Hoewel de voorstellen nog wat vaag zijn qua details, suggereert de taal die Milei en Caputo de afgelopen dagen hebben gebruikt dat ze niet zozeer de intentie hebben om de regels voor belastingontduiking en witwassen te versoepelen, maar eerder om ze volledig af te schaffen.

Dit zal niet alleen een zegen zijn voor criminele organisaties, maar ook voor verstokte belastingontduikers die jarenlang, zo niet decennialang, hun geld hebben verstopt in belastingparadijzen zoals Panama en de Kaaimaneilanden, waaronder Caputo zelf. De regering noemt het initiatief het “Plan voor de historische herstelbetalingen van de spaargelden van Argentinië” en zegt dat het in twee fasen zal plaatsvinden.

“De eerste omvat alles wat de nationale uitvoerende macht kan doen en binnen haar bereik ligt. Het zal worden toegepast per decreet, dat de president in de komende uren zal ondertekenen, en het UIF zal zijn regelgeving aanpassen aan de nieuwe regeling”, aldus Milei’s woordvoerder Manuel Adorni. Een van de door Milei ondertekende decreten bepaalt dat er geen fiscale controle zal zijn op contante transacties met bedragen lager dan iets minder dan $ 50.000.

De tweede fase, aldus Adorni, “zal bestaan ​​uit een wetsvoorstel [dat naar het Congres wordt gestuurd] om Argentijnse spaarders van nu tot in de toekomst te beschermen tegen volgende regeringen.”

Stel geen vragen, krijg geen antwoorden

“Het kan me helemaal niets schelen” hoe Argentijnen aan hun dollars komen, zei Milei maandag tijdens een televisie-interview, waarin hij belastingontduiking leek aan te moedigen en het risico dat hij de georganiseerde misdaad het hof zou maken, bagatelliseerde. Uit de Buenos Aires Herald:

Gevraagd naar dollars afkomstig van belastingontduiking, antwoordde de president dat “belastingen diefstal zijn”, en voegde later toe: “mensen die zichzelf proberen te beschermen tegen diefachtige politici zijn helden, geen criminelen.”

Hij betoogde verder dat georganiseerde misdaad zoals drugshandel bestreden moet worden door het ministerie van Veiligheid en het ministerie van Defensie, zonder de economie erbij te betrekken. “Je gebruikt de economie niet om criminaliteit te bestrijden”, zei hij.

Nick hier. Zelfs voor Milei, die toegeeft regelmatig gesprekken met zijn overleden hond te hebben via een medium, is dit een absurde opmerking.

Het is immers via de economie dat criminele organisaties de opbrengsten van hun activiteiten kunnen omzetten in ontraceerbaar geld dat gemakkelijk kan worden uitgegeven, of in activa die kunnen worden aangehouden of verkocht. Wat de regering-Milei in wezen voorstelt, is enerzijds haar “totale oorlog” tegen de drugshandel opvoeren – wat, eerlijk gezegd, niet erg libertarisch is – en tegelijkertijd drugshandelaren de vrije hand geven om hun geld wit te wassen in de officiële economie.

Drugsgeld is een enorme bron van liquiditeit voor het wereldwijde banksysteem – zozeer zelfs dat Antonio Maria Costa, hoofd van het VN-Bureau voor Drugs en Criminaliteit, beweerde dat drugsgeld in feite sommige banken van de ondergang heeft gered tijdens de wereldwijde financiële crisis van 2008-2009, en “de enige beschikbare liquide kapitaalinvestering” werd. Het feit dat de Canadese kredietverstrekker TD Bank onlangs een boete van 3 miljard dollar kreeg voor het witwassen van drugsgeld, suggereert dat deze trend nog niet voorbij is.

En dat lijkt uiteindelijk te zijn waar Milei’s nieuwe fiscale amnestie om draait: het remonetiseren van het Argentijnse financiële systeem (en de centrale bank) met de opbrengsten van criminaliteit en belastingontduiking. Iets zegt me namelijk dat het vooral criminelen zullen zijn, zowel arbeiders als kantoorpersoneel (en niet de doorsnee Argentijnen), die van de nieuwe regels zullen profiteren. En zelfs zij zullen misschien terugdeinzen voor het idee om hun geld in het Argentijnse banksysteem te steken.

En nu terug naar het artikel in de Buenos Aires Herald:

Om de maatregel te laten werken, zei hij, “is het belangrijk dat niemand vraagt ​​waar je je dollars vandaan hebt. Sterker nog, het kan me niet schelen waar je je dollars vandaan hebt. Het kan me helemaal niets schelen. Dat wil zeggen, economische problemen worden opgelost in de economie. Andere problemen worden opgelost in de juridische en juridische sfeer. Je moet begrijpen dat ze niet door elkaar gehaald moeten worden.”

Nadat de plannen waren aangekondigd, vertelde María Eugenia Marano, een advocate die zich specialiseert in economische misdrijven, aan de Herald dat het toestaan ​​dat de bevolking dollars kon gebruiken zonder vragen te stellen, ervoor zorgde dat er witgewassen geld terugkwam in het financiële systeem.

Dit is wat Milei te zeggen heeft over de sukkels die zich de afgelopen decennia wél aan de wet hebben gehouden en hun belastingen hebben betaald:

“Misschien had [die persoon] niet het talent, de moed of wat dan ook om uit het systeem te komen. Als iedereen dat had gedaan, waren de politici misschien wel gestopt met ons te bestelen.”

Dit is allemaal bijzonder ironisch, aangezien de regering-Milei de belastingen voor vrijwel iedereen heeft verhoogd, vooral voor de lagere middenklasse, als onderdeel van het economische schokprogramma dat ze in december 2023 is gestart.

“Bevrijdende matrasdollars”

In een toespraak op de jaarlijkse conferentie van een van Argentinië’s machtigste bedrijfslobby’s, AmCham, sprak Caputo dinsdag over het “bevrijden” van het gebruik van “matrasdollars” om de “remonetisering” van economische activiteit te bevorderen. Dat is iets wat Argentinië hard nodig heeft.

De industriële activiteit in het land daalde in maart met 4,5%, wat een reeds gevestigde trend verergerde. Het was de ergste daling sinds december 2023, toen de net aangetreden regering-Milei een devaluatie van 118% doorvoerde. Uit een recent rapport van het Interdisciplinair Instituut voor Politieke Economie (IIEP) van de Universiteit van Buenos Aires (UBA) blijkt dat de export van de sector de afgelopen 20 jaar met 17% is gedaald.

Ook het aantal faillissementen onder bedrijven neemt toe, deels als gevolg van de recente opheffing van de valutacontroles door de overheid, meldt Bloomberg:

Bedrijven profiteerden van de valutacontroles die een verschil in wisselkoersen creëerden door goederen te importeren tegen de sterkere officiële koers en deze te verkopen in peso’s die gekoppeld waren aan een zwakkere parallelle koers. Bedrijven konden ook lenen op de lokale kapitaalmarkten, profiterend van investeerders die zich wilden indekken tegen valutarisico’s en snel effecten kochten die gekoppeld waren aan de officiële wisselkoers, zoals obligaties of handelspapier.

Na deze recente hervormingen beginnen bedrijven echter te wankelen. Twee dochterondernemingen van nutsbedrijf Albanesi SA konden maandag niet 19,5 miljoen dollar aan rente betalen op een obligatie die slechts zes maanden geleden werd uitgegeven. Het faillissement is een van de vele redenen waarom Milei zijn dramatische verschuiving in de Argentijnse economie voortzet.

Ook de agro-industriële bedrijven Grupo Los Grobo LLC, Agrofina en de agrarische toeleverancier Red Surcos SA zijn de afgelopen maanden hun schulden niet nagekomen. Red Surcos bijvoorbeeld, verzuimde in december twee promessen te betalen. Los Grobo en Agrofina hebben volgens lokale nieuwsberichten vorderingen wegens niet-betaling van schulden opgelopen van ongeveer $ 300 miljoen.

Tot nu toe zijn de wanbetalingen niet systemisch en ook niet geconcentreerd in één sector. Toch benadrukken ze de groeiende pijnpunten voor bedrijven in Milei’s Argentinië.

De consumptie, met name onder de lagere inkomensgroepen, vertoont ook geen tekenen van herstel, aangezien de jaarlijkse inflatie nog steeds hoog is met 47%, terwijl de lonen in de private sector blijven stagneren. In maart daalde de consumptie met 5,4% op jaarbasis. Het was de zestiende maand op rij met een daling. Tegen deze achtergrond probeert de regering-Milei miljarden “matrasdollars” terug te lokken naar de officiële economie.

“Het is geen witwassen van geld,” zei Caputo, “het is het begin van een nieuw regime”:

Wat we gaan doen, gaat veel verder. Het is het begin van een nieuw regime. In Argentinië is de informaliteit zo hoog vanwege twee redenen: belastingen en overmatige regelgeving. Argentinië gaat ervan uit dat 99,99% van de mens en crimineel is, maar dat is niet het geval. We tillen dit tot een niveau van waanzin dat mensen aan de formaliteiten ontvluchten.

De regering-Milei schat dat de Argentijnen tussen de 200 en 400 miljard dollar aan vermogen bezitten – wat overeenkomt met 33% tot 66% van het bbp van het land. Volgens het statistisch bureau INDEC hielden de Argentijnen in het laatste kwartaal van 2024 256 miljard dollar aan contanten en deposito’s aan buiten het financiële systeem van het land. Het vrijgeven van dat geld, zegt Milei, zou “een sterke versnelling van de economische groei kunnen bewerkstelligen”.

Opeenvolgende Argentijnse regeringen, waaronder die van Milei, hebben belastingamnestie ingevoerd, maar met een beperkte impact. Milei vergeleek zijn voorgestelde “Plan voor de historische herstelbetalingen aan de spaargelden van Argentijnen” met een belastingamnestie – maar dan zonder het belastinggedeelte.

Je zou denken dat zo’n stap de regering-Milei een strenge berisping van de Amerikaanse regering zou opleveren, maar tot nu toe is er niets aan de hand. Abigail Dressel, de zaakgelastigde van de Amerikaanse ambassade in Argentinië, sprak op hetzelfde evenement als Caputo en sprak alleen maar uitbundige woorden over de Amerikaans-Argentijnse betrekkingen en de “radicale economische beleidswijziging” van Argentinië onder Milei. Misschien vinden er wel gesprekken in besloten kring plaats, maar in het openbaar is er geen enkel protest te horen van het Amerikaanse ministerie van Financiën of Buitenlandse Zaken.

Decennia van wantrouwen

Een van de belangrijkste redenen waarom Argentijnen graag dollars onder hun hoede houden, is de chronische zwakte van de Argentijnse peso, aldus de FT:

De waarde van de peso is gedecimeerd door chronische inflatie, waardoor mensen in dollars sparen. Toen de overheid in 2011 valutacontroles invoerde en de aankoop van dollars beperkte om de peso te ondersteunen, brachten veel Argentijnen hun inkomsten buiten het legale systeem naar een enorme zwarte markt voor dollars, bekend als “de blauwe”…

Deze verborgen dollars kun je op de zwarte markt omwisselen voor pesos. Daarmee kun je kleine aankopen doen, maar alles wat groot is, is riskant.

Bij contante aankopen van meer dan ongeveer $ 180 moeten winkeliers een identiteitsbewijs tonen en deze melden bij de belastingdienst.

De FT suggereert een mogelijk nog belangrijkere reden: het wantrouwen van het grote publiek jegens de overheid en het banksysteem na “verschillende episodes in de jaren negentig en nul waarin de overheid abrupt de toegang tot spaargeld beperkte.”

Tot die “episodes” behoort de zogenaamde “Corralito” (omheining, dierenverblijf) van december 2001, toen de regering van Fernando de la Rua, geconfronteerd met een toenemende bankrun, een limiet op contante opnames van 250 ARS per week instelde. Destijds was de ARS kunstmatig één op één gekoppeld aan de dollar.

Met een pennenstreek werd 70 miljard dollar aan persoonlijke en zakelijke spaargelden bevroren. Binnen enkele dagen werd De la Rua gedwongen per helikopter de Casa Rosada te ontvluchten na landelijke protesten, stakingen en plunderingen, die hadden geleid tot 30 doden en 400 gewonden. Weken later deprecieerde zijn vervanger, Eduardo Duhalde, de Argentijnse munt met 400%, waardoor miljoenen Argentijnen aan de ondergang werden blootgesteld.

Bankiers, financiers en politici met goede connecties konden hun geld uit het banksysteem halen en naar het buitenland sturen voordat de Corralito van kracht werd. Een groot deel ervan bevindt zich nog steeds in het buitenland, maar zou dankzij de nieuwe regels snel weer terug kunnen komen.

De vraag is: zijn de Argentijnen in het algemeen bereid om hun zuurverdiende spaargeld weer aan de banken toe te vertrouwen, vooral gezien de aanhoudende zwakte van de economie?

Vorige maand nog kreeg Argentinië een reddingsoperatie van 20 miljard dollar van het IMF om de peso te stabiliseren en de reserves van de centrale bank te versterken, plus nog eens 22 miljard dollar van de Wereldbank en de Inter-Amerikaanse Ontwikkelingsbank. Het land is de grootste schuldenaar van het IMF in de 81-jarige geschiedenis van het Fonds.

Leve de narco, Carajo

Twee groepen mensen die waarschijnlijk van de gelegenheid gebruik zullen maken om hun niet-aangegeven dollars opnieuw in het financiële systeem te pompen, zijn de leden van Milei’s eigen team die geld in het buitenland hebben, waaronder Caputo zelf, de president van de centrale bank, Santiago Bausili, de minister van Justitie, Mariano Cúneo Libaron, en Milei’s stafchef, Guillermo Francos.

Caputo was betrokken bij het Paradise Papers-schandaal, waaruit bleek dat de toenmalige minister van Financiën (en nu minister van Economie) bij zijn aantreden had verzuimd te melden dat hij aandeelhouder was van offshorebedrijven die waren opgericht om honderden miljoenen dollars in belastingparadijzen te beheren. Caputo zou nu mogelijk kunnen profiteren van de door zijn eigen ministerie voorgestelde versoepeling van de Argentijnse regels tegen belastingontduiking en witwassen.

Dat geldt ook voor de drugshandelaren en andere criminele groeperingen in Latijns-Amerika, evenals voor leden van Milei’s regering met banden met drugshandelaren, waaronder José Luis Espert, de oprichter en leider van de  Avanza Libertad- coalitie. Zoals Raúl Kollman schrijft voor pagina 12, wordt de Argentijnse economie al lang gebruikt door drugshandelaren om geld wit te wassen. Onder hen bevindt zich de Colombiaanse drugskartelleider Ignacio Alvarez Meyendorff, die momenteel wegkwijnt in een Amerikaanse gevangenis:

Meyendorff werd in 2013 uitgeleverd aan de Verenigde Staten, een jaar voordat Argentinië van de grijze lijst van de Financial Action Task Force (FATF) kwam. Dit betekende dat het tot de meest gewilde landen behoorde voor criminelen – drugshandelaren, mensenhandelaren, wapenhandelaren en belastingontduikers – om zwart geld te investeren. Voor het Westen is dit een cruciale kwestie, omdat het kapitalisme geen concurrentie tussen legaal en illegaal geld tolereert, simpelweg omdat dat laatste geen kosten met zich meebrengt: het komt voort uit criminaliteit. Vervolgens beginnen criminelen eigendommen, bedrijven, economische macht en daarmee ook politieke en juridische macht te kopen.

Het witwasvoorstel van Javier Milei opent de deur voor Argentinië om opnieuw een belasting- en crimineel paradijs te worden. De president zei: “Drugshandel is een veiligheidsprobleem, het wordt niet met de economie bestreden.”

Een rechter in Comodoro Py is het daar niet mee eens en zegt tegen Página/12 dat Milei zelfs kan worden aangeklaagd voor het aanzetten tot het misdrijf van witwassen:

De regels dat de herkomst van het geld moet worden gemeld en dat notarissen, accountants en banken verdachte transacties moeten melden, zijn wettelijk vastgelegd. En de misdaad is getypeerd. Met andere woorden, het ontduiken van die verplichting plaatst degene die dat doet in de positie van een noodzakelijke deelnemer aan de misdaad. En dat wordt niet ontweken door een regel van welke instantie dan ook, de Centrale Bank, ARCA, of wat dan ook.

Argentinië zou binnenkort weer op de grijze lijst van de Financial Action Task Force (FATF) terecht kunnen komen, wat ernstige gevolgen zou hebben voor het land, waarschuwt econoom José “Pepe” Sbatella, voormalig hoofd van de Financial Information Unit (UIF). Deze gevolgen omvatten een scherpe stijging van de geldkosten, met een “potentieel verdrievoudiging of verviervoudiging” van de rente op internationale leningen.

Het IMF lijkt ondertussen de andere kant op te kijken. Gisteren, slechts enkele minuten voordat het beleid van start ging, kondigde het Fonds zijn beperkte steun aan voor het plan van de regering-Milei om “matrasgeld” vrij te geven. Het waarschuwde dat alle genomen maatregelen moeten voldoen aan internationale antiwitwasprogramma’s, die deel uitmaken van het huidige programma van $ 20 miljard.

Maar hoe kunnen de autoriteiten toezicht houden op de stromen van zwart geld als Milei in feite alle fiscale controles op transacties met contant geld onder de $ 50.000 heeft afgeschaft?

Nog maar een maand geleden zei IMF-voorzitter Kristalina Georgieva:

Ze vertelden me, ik weet niet zeker of het waar is, dat er meer dan 200 miljard dollar onder het matras ligt en God weet waar nog meer. Als dat geld in Argentinië wordt geïnvesteerd, stel je dan eens voor hoe dit land eruit zou zien.

Het feit dat zowel Washington als het IMF hun ogen lijken te sluiten voor dit alles, bevestigt nog maar eens de absurde aard van de door de VS geleide mondiale oorlog tegen drugs, die, net als de mondiale oorlog tegen het terrorisme, uiteindelijk dient als voorwendsel voor Amerikaanse militaire interventies en andere contra-insurgentiemaatregelen in grondstofrijke landen van het zogenoemde ‘Global South’.

Het is ook belangrijk om in gedachten te houden dat de VS zelf al functioneert als een de facto belastingparadijs met zijn unieke positie van financiële geheimhouding. Zoals Hillel Nadler, universitair docent aan de rechtenfaculteit van Wayne State University, onlangs aan Forbes vertelde , betekent dit dat “buitenlandse investeerders niet alleen belasting aan de VS kunnen ontduiken, of minimale belasting aan de VS kunnen betalen, maar ook belasting in hun thuisland over hun winsten uit Amerikaanse financiële activa kunnen ontduiken.”

Tot slot zei Georgieva ook dat Argentinië, om het beleid succesvol te laten zijn, het vertrouwen moet wekken dat het deze keer anders is. Gezien de huidige economische situatie van het land en het feit dat het nog dieper in de schulden zit bij het IMF en andere internationale financiële instellingen, zal dat waarschijnlijk moeilijk te overtuigen zijn.

In tegenstelling tot propagandastructuren die door de Euro-Atlantische instelling worden gefinancierd, werkt Dissident dankzij de donaties van het publiek. Zonder uw hulp kunnen we niet overleven.

STEUN ONS WERK HIER.

Eerste jaar van Javier Milei’s economische “wonder”: Toenemende armoede, toenemende ongelijkheid, een ineenstortende industrie en scheurbuik

Geef censuurkoning Elon Musk een dikke vinger en volg ons op Telegram:

Telegram: t.me/dissidenteen

Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over