Op het raakvlak tussen informatiewetenschap en biotechnologie is zich momenteel, grotendeels onopgemerkt, een ontwikkeling aan het voltrekken. Een van de belangrijkste spelers is Microsoft. Het idee is om DNA, synthetisch geproduceerd DNA, te gebruiken als een opslagplaats voor informatie.
DNA is opgebouwd uit nucleotiden of basen, vier basen: Adenines, Cytosines, Guanines en Thymines (A, C, G of T). De opslagmedia die momenteel op de markt zijn, werken op basis van binaire codes, d.w.z. dat zij alleen de waarden 1 en 0 kennen. Het idee om DNA als opslagmedium te gebruiken, veronderstelt dus een nieuwe codering: 00 -> A; 01 -> C, 10 -> G, en 11 -> T.
Elke cel in het menselijk lichaam bevat een menselijk genoom. Het menselijk genoom bestaat uit ongeveer 6 miljard basenparen, verdeeld over 23 sets chromosomen. Er zijn ongeveer 1,6 gigabytes aan informatie opgeslagen in het DNA van deze chromosomen. Elke menselijke cel bevat dus 1,6 gigabyte aan gegevens. Alle cellen in het menselijk lichaam slaan ongeveer 100 zettabytes aan gegevens op, meer gegevens dan de mensheid tot dusver in digitale vorm heeft geproduceerd.
Het idee om DNA te gebruiken voor de opslag van gegevens heeft – zoals u kunt zien – een zekere aantrekkingskracht, omdat DNA in staat is grote hoeveelheden informatie op te slaan in een zeer kleine ruimte, in 3D. DNA is uiterst stabiel, zodat technische vernieuwingen zoals de sprong van floppy naar CD en DVD en de daaruit voortvloeiende hoge transformatiekosten kunnen worden vermeden, omdat DNA opgeslagen informatie eeuwenlang, zo niet millennia, kan bewaren. Vooruitgang op het gebied van de microbiologie heeft het ook mogelijk gemaakt om DNA snel en goedkoop te kopiëren. De enige problemen in verband met DNA als geheugen en vanuit technisch oogpunt zijn het schrijven van de gegevens in het DNA, het opslaan van de gegevens, het lezen van de gegevens en het uitlezen van de gegevens.
Allemaal problemen die intussen zijn opgelost.
Het idee om DNA te gebruiken als een opslagmedium voor gegevens ontstond reeds aan het eind van de jaren tachtig, en aan het eind van de jaren negentig was het reeds mogelijk gegevens in DNA op te slaan, meldt Science Files. Vooruitgang op het gebied van sequentiebepaling en synthese van DNA leidde er uiteindelijk toe dat DNA als opslagmedium werd onderzocht en ontwikkeld tot wat nu een verbazingwekkend niveau van virtuositeit is. Vanaf de 28 basenparen waarin Joe Davis in 1988 met succes informatie deponeerde (het project heette “Microvenus”, voor wie het wil opzoeken), is het onderzoek vrijwel bliksemsnel vooruitgegaan. In 2016 slaagde Microsoft er in samenwerking met Luis Ceze en Karin Strauss van de universiteit van Washington en in samenwerking met Twist Bioscience, een van de belangrijkste spelers op dit gebied, in om ongeveer 1 gigabyte aan gegevens van muziekvideo’s, boeken van Project Guttenberg, en meer op te slaan en te lezen. In 2019 slaagde het erin de volledige Wikipedia over te brengen in DNA, en sinds 2019 is Twist Bioscience in staat lange oligonucleotiden te synthetiseren en te gebruiken als opslagmedium. Het gaat hierbij in hoofdzaak om fosforamidietsynthese, waarbij nucleïnezuren worden aangemaakt. Het procédé is superieur aan de polymerasekettingreactie, waarbij een beginstukje DNA wordt gebruikt en geamplificeerd, in die zin dat het beginstukje DNA kan worden weggelaten. In plaats daarvan wordt silicium gebruikt als substraat om DNA synthetisch te genereren:
“Twist Bioscience heeft reeds een nieuw platform ontwikkeld voor de productie van synthetisch DNA op massaal parallelle schaal. In plaats van DNA te synthetiseren op vaste substraten van de vorige generatie, zoals reactoren van plastic of glasparels, maakt de Twist-technologie gebruik van op maat gemaakte siliciumwafers en synthetiseert zij miljoenen unieke oligonucleotidesequenties in elke syntheserun, met verbeterde foutenpercentages bij de synthese en sequentie-uniformiteit in vergelijking met eerdere methoden. Toekomstige generaties DNA-synthesetechnologie worden momenteel ontwikkeld, specifiek voor digitale opslagtoepassingen op basis van DNA, om DNA te produceren op een nog hogere schaal van doorvoer”.
De technologie om informatie in DNA op te slaan is beschikbaar. De vooruitgang op het gebied van DNA-sequencing, d.w.z. het LEZEN van DNA, heeft niet alleen de kosten van dergelijke procedures teruggebracht van enkele miljarden US-dollars tot enkele duizenden US-dollars, maar heeft het vooral mogelijk gemaakt de in het DNA opgeslagen gegevens foutloos en snel terug te vinden. Verbeteringen, zoals hierboven beschreven, in de DNA-synthese, waarbij de polymerasekettingreactie is vervangen door fosforamidietsynthese, hebben ertoe geleid dat het nu vrij eenvoudig is om gegevens in DNA op te slaan.
Met andere woorden, er bestaat een technologie die DNA kan synthetiseren, gegevens in het gesynthetiseerde DNA kan schrijven, die gegevens met een uiterste precisie kan uitlezen en foutloos kan herstellen, zodat ze kunnen worden gelezen. Momenteel wordt het aflezen nog gedaan met behulp van een polymerasekettingreactie, waarbij de gegevens van het doelgebied van het DNA worden afgelezen, geamplificeerd, gerangschikt en gedecodeerd, waarna het, nadat de fouten zijn verwijderd, kan worden afgelezen. Met dit procédé zijn Microsoft en Twist Bioscience er niet alleen in geslaagd meer dan 1 gigabyte aan gegevens in DNA op te slaan, maar ook om die zonder fouten weer uit te lezen.
Deze ontwikkeling vindt plaats buiten het publieke oog. Hoewel de informatie toegankelijk is, hebben wij, afgezien van een stuk uit 2019 in Forbes, in de MS-media weinig respons gevonden voor de technologische geluidswal die hier wordt genomen. Maar zoals bij elke technologie gaan alle voordelen van het opslaan van gegevens in DNA gepaard met een aantal gevaren, want waar het mogelijk is DNA te wijzigen, informatie in DNA op te slaan, specifieke informatie in DNA op te slaan, is de stap naar een biologisch wapen, naar het gebruik van DNA voor controle en bewaking, niet bijzonder ver.
In een van zijn heldere momenten, bedacht Michel Foucault de term bio-macht:
Bio-Macht wordt verkocht als een leven-scheppende kracht. In het verleden moesten vorsten macht uitoefenen door privileges te verlenen of goederen af te romen en hadden zij macht over de dood. Vandaag de dag eigent de overheid zich de macht over het leven toe. Het doel van de nieuwe vorm van macht, bio-power, is, zoals Lemke (2003: 2) schrijft, om “het leven te beheren, veilig te stellen, te ontwikkelen en te cultiveren”. Bio-Macht is (op het eerste gezicht) een leven-scheppende macht, het biologische dus het terrein waarop politici zich begeven. Het “leven van individuen,” schrijft Magiros (1995: 99), “wordt een domein dat ‘open’ is geworden voor bewuste berekeningen, voor politieke penetratie, voor overheersing en controle en organisatie.” De wijzen waarop overheersing en controle worden uitgeoefend zijn dressuur en discipline. De demografie wordt een belangrijk gebied van kennis en macht, de relatie tussen middelen en inwoners krijgt gewicht in zowel de wetenschap als de politiek, reproductie, geboorte- en sterftecijfers, gezondheidsniveaus en levensduur worden de variabelen van de bevolking die de politiek probeert te beïnvloeden” (Magiros 1995: 99).
In de context van bio-energie worden mensen beoordeeld op hun nut, gezondheid, waarde en geschiktheid om te leven. Bio-macht, schrijft Foucault (1976: 112), dreigt niet langer met de dood zoals de feodale heersers deden, maar “belooft leven”. Onder de belofte van het leven liggen allerlei instrumentele beloften, bijvoorbeeld de belofte van vrijheid en vrijheid voor degenen die zich laten vaccineren, die het nieuwe gezondheidsregime vervullen op precies de manier die de would-be bio-machtigen voor hen hebben bedoeld.
Deze belofte, waar de meeste mensen aan ten prooi vallen, is de kern van de moderne geneeskunde. Inbreuken op de vrijheid door regelgeving, van lockdowns tot verboden om in groepsverband samen te komen of verboden op de uitoefening van de vrijheid van vereniging, dienen zowel om bio-energie te legitimeren met haar belofte van leven (of vegetatie, afhankelijk van je gezichtspunt) als om het middel te zijn om bio-energie af te dwingen. De politieke actoren streven er nu al naar de mensen te controleren, hun individuele vrijheid te ontnemen, hun gedrag te beheersen.
De hierboven beschreven ontwikkelingen op het gebied van DNA-opslag, de mogelijkheden die gepaard gaan met het vermogen om bepaalde informatie, informatie die in menselijke cellen, in DNA kan worden afgelezen, op te slaan en in menselijke organismen los te laten, zij doen menige dystopische bewakingsstaat verbleken, menige sombere voorbode van wat eens de menselijke samenleving zal zijn, verbleken tot nog somberder voorgevoelens. Een discussie over de grenzen die worden gesteld aan het gebruik van DNA als opslagplaats van informatie, en dus over de grenzen die worden gesteld aan het programmeren van DNA, lijkt meer dan wenselijk:
Uit de tekst:
“We snijden je DNA door, openen het, voegen een gen in, en hechten het weer aan elkaar. Onzichtbaar herstellen,” zei Dr. Sandy Macrae, president van Sangamo Therapeutics, het Californische bedrijf dat deze strategie test voor twee stofwisselingsziekten en hemofilie. “Het wordt een deel van je DNA en blijft daar voor de rest van je leven.”
DNA-wijzigende technologieën worden blijkbaar gebruikt als onderdeel van COVID-19-vaccins:
Het is tijd om de vele innovaties op het gebied van genetische modificatie van menselijk DNA die reeds in gebruik zijn, te bespreken en de mogelijkheden en risico’s daarvan openbaar te maken.
Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:
Telegram: t.me/dissidenteen
Meld je aan voor onze gratis dagelijkse nieuwsbrief:
[newsletter_form button_label=”Abonneer!”]
[newsletter_field name=”email” label=”Email”]
[/newsletter_form]
https://dissident.one/2021/04/02/modernas-topwetenschapper-over-mrna-technologie-in-covid-vaccin-we-zijn-eigenlijk-de-software-van-het-leven-aan-het-hacken/?swcfpc=1
